''Αυτοί που θα μιλούσανε πεθάναν όλοι νέοι...'' [Μ. Αναγνωστάκης]
Να σαι καλά Νικόλα!
''Μωρ΄λένε όχι στους πολλούς
τα βάζουνε με τους τρελούς
Μιχάλη μου κύριε Μιχάλη μου...''
Έτσι ...
΄΄Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει΄΄.
Τον Νικόλα τον είχα δεί στα Εξάρχεια μορφή ο τυπάς είχε φτιάξει έναν δίκο του κόσμο που κανείς δεν τον καταλάβενε , ας είναι κάλα ένας πολύ καλός του φίλος ο Αιώνιος Εφηβος ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου που μας τον θυμίζει σε κάθε συναυλία του . Μην ξεχνάμε οτι ο Βασίλης είχε πληρώσει τα έξοδα της κηδείας και την μαρμάρινη επιγραφή με τους στίχους απο τον Μπαγάσα.
dijo
27.03.2006, 12:20
Μπορεί να έκανε τα έξοδα της κηδείας του, αλλά πολύ καλός του φίλος μάλλον δεν ήταν, απ' όσο γράφει τουλάχιστον ο Αλλαμανής στο "Δίχως Καβάντζα Καμιά - Βίος και Πολιτεία του Νικόλα Άσιμου".
Το έχω διαβάσει το βιβλίο αυτό , αλλά ο Βασίλης μου είχε πει για τον Νικόλα ότι πολλές τσακνόντουσαν αλλά μετά απο λιγές μέρες τα ξαναβρισκανε . Και ο Νικόλας τον εμπιστευοταν του έδωσε και τα χειρογράφα για τα τραγουδία που θα πεί . Και όταν ο Νικόλας πήγε στην ψυχιατρική κλινική παλί ο Βασίλης τον στήριξε όλοι οι αλλοί φιλοί και καλά τον είχαν γραψει .
Τον Αγαπάω γιατι μου θυμίζει τον πατερούληηηηη μουουου!!!
Φίλε Xrononaytis δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα για την σχέση του Άσιμου και του Βασίλη...Ανάτρεξε και σε μερικά παλαιότερα posts σε αυτό το thread και θα διαβάσεις κάποια πράγματα.
Νάσαι καλά εκεί πάνω ρε μπαγάσα...
Νικόλας Άσιμοςένας φανταστικός τραγουδοποιός και άνθρωπος που ήταν πάντα στο περιθόριο....Η γυναίκα του τον παράτησε περνωντάς του το ποιο σημαντικό του πραγμα στη ζωη την κόρη του.....Νικόλα όπως λες και εσύ ¨περνάς καλα εκεί πάνω;"και ίσως να γνώρισες κανένα δικό μου που θαύμαζε τα τραγουδια σου...........!!!
Βαρέθηκα
Άσιμος Νικόλας
Μουσική/Στίχοι: Άσιμος Νικόλας
Βαρέθηκα την μίζερη μου φύση
Κανένας πια δεν λέει να ξεκουνήσει
Κανένας πια δεν λέει να ξεκουνήσει, αναμφιβόλως
Δεν με χωράει ο τόπος ρε παιδία
---
Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια
Τα δάκρυα να κάνω μπιχλιμπίδια
Τα λόγια μονάχα μας απόμειναν, κι οι θεωρίες
Στην πράξη μας αλλάζουν οι θεσμοί
----
Βαρέθηκα να λεω πως θ αλλάξει
Το σύστημα μας έχει επιτάξει
Απόκληρα απομείναμε πουλάκια
Με ξεπουπουλιασμένα τα φτερά δις
---
Βαρέθηκα κι αυτό το μονοπάτι
Ακόμα και σαν βρω κάνα κομμάτι
Πως είναι δυνατόν να μαστουριάζεις, εξήγησε μου
Άμα σου περίφραξαν την καρδιά
Για πες μου πως μπορείς και μαστουριάζεις
Άμα σου περίφραξαν την καρδιά
---
Συνέχεια μου έρχεσαι από πίσω
Δεν έχω πια το σάλιο να σε φτύσω
Πως γίνεται στον ένα παλαβιάρη, εξήγησε μου
Κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν.
Πως γίνεται στον κάθε παλαβιάρη κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν
Αγαπάω και αδιαφορώ
Αγαπάω και αδιαφορώ
και κρατάω τον κατάλληλο χορό
Το λοιπόν θα αγαπάω και μένα
όπως εσένα
Μην παρανοείς τα λόγια που ’χω πει
είν’ η πιο απλή του κόσμου συνταγή
Νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν’ πανάκριβο στο λέω ν’ αγαπάς
Κοίτα με στα μάτια με υπομονή
διώξε του άλλου κόσμου την επιρροή
Νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν’ πανάκριβο στο λέω ν’ αγαπάς
Αγαπάω και αδιαφορώ
και μαζί σου το ’χω μάθει και αυτό
παραδόξως ν’ αγαπάω και μένα
όπως εσένα
Την εικόνα αυτού του κόσμου δεν μπορώ
ούτε μέσα στη σκιά του θα χαθώ
Μάγεψαν και σένανε τα ξωτικά
κάνεις πάλι κύκλους σ’ άλλη αγκαλιά
Και μη μάς τρομάζουν φως μου οι πληγές
στις χρυσές στιγμές μας πλάι και αυτές
Νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν’ πανάκριβο στο λέω ν’ αγαπάς
Αγαπάω και αδιαφορώ
κι έχω φτιάξει έναν καινούργιο εαυτό
τώρα πια με αγαπάω και μένα
όπως εσένα
Μάρα
Σαν στα παραμύθια πού 'λεγε η γιαγιά
κι ό--λα τέλειωναν κουφά
τη μισή αλήθεια κρύβανε κι αυτά
ψέ--μα που κυβερνά
Μά--ρα, Μά--ρα, πήρες μια τρομάρα
κι ήταν μια φορά, που μπήκες καθαρά
και ράγισε η κατάρα
Άμα θάρθει η ώρα να ψυχορραγείς
κέντα ρυθμούς ζωής
πρέπει να πεθάνεις και ν' αναστηθείς
ρέντα υπομονής
Χάρο, Χάρο σ' έκανα κουμπάρο
κι ήταν μια φορά, σε ήρεμα νερά
που κάναμε τσιγάρο
Τ' ανθρωπάκια ζούνε δίχως τη ζωή
Μάρα, βγες απ' το κλουβί
κι έλα στη δικιά μου τη διαδρομή
κι είμαι έρημο πουλί
Τώρα, τώρα πάει κι αυτή η μπόρα
σήμανε αργή, αλλά θα ξαναρθεί
η τελευταία ώρα
Μπαγάσας
Αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια
Θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια
Να ξαναγίνω καβαλάρης
και ξαναέλα να με πάρεις, ουρανέ
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
και τη χρειάζομαι τη χάρη σου, μωρέ
Ρε μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω
Μιαν ανάσα γυρεύ-ω για να γιάνω
Δεν το πιστεύ-ω να με χλευάζεις
Σα σε χαζεύ-ω δε χαμπαριάζεις
Πρότεινέ μου κάποια λύση, δε θα σου παρακοστίσει
Και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
Για το χαμένο μου αγώνα
που τ’ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν
Αφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
Έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
Πώς να ξεφύγω από τη μοίρα
και έχω μέσα μου πλημμύρα, ουρανέ
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις, γαλανέ
Ρε μπαγάσα, περνάς καλά κει πάνω
Κάνε πάσα και μια ματιά και χάμω
Κει πού κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
Κι ό,τι σου ’ρθει κατεβάζεις, μη θαρρείς πως με ταράζεις
γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια...
Το φαλιμέντο του κόσμου
Θυμάμαι που σε κοίταζα στην άκρη του γκρεμού
Ισορροπώντας τάραζες το λάθος του καιρού
Παλλότανε το είναι σου ολόκληρο στο φως
Την καθαρή ουσία σου ετρόμαζε ο λαός
Στο φαλιμέντο του κόσμου αυτού
Ο καβαλάρης εγώ τ ουρανού
Με τους ανθρώπους ζητάς επαφή
Μα έχει σπάσει κι αυτή η κλωστή
Τα χρόνια που περάσανε σ αφήσανε πληγές
Κουβάλαγες το τώρα σου και σ άλλες εποχές
Ενώθηκες σαν τίποτα με τον ωκεανό
Και γνώρισες τ απέραντο στον άλλο εαυτό
Στο φαλιμέντο του κόσμου αυτού
Ο καβαλάρης εγώ τ ουρανού
Της Αριάδνης το μίτο κρατάς
Κι απ την αρρώστια τους και πάλι το σκας
Πουτσόμουνο - Sonata Amanes - Μουνακόπουτσα
Άσιμος Νικόλας
Μουσική/Στίχοι: Άσιμος Νικόλας
Θλιβερής μνημοκληρονομιάς των ερώτων μας ο μαμωνάς
Αναπαραγωγή της ψευτιάς, ξεχασμένη η αλήθεια για μας.
Το ξέρω σας αρέσει η βιδωμένη σχέση
Ο εαυτός σου φρίκη στον άλλον να ανήκει.
Φαλλοκράτης δεν ήμουνα ‘γω
Κι ας μου μίλαγες πάντα γι’ αυτό.
Φεμινίστρια ήσουνα σύ
Επαναστατημένη γυνή.
Ενοχές μου φορτώνεις συχνά
Για των αρσενικών τα σκατά
Δεν ανέχτηκες μία φορά
Να σου θίξουνε τα θηλυκά.
Θα φύγω και με χάνεις
Να ιδούμε τι θα κάνεις
Θα φύγεις θα με χέσεις
Αυτά γεννούν οι σχέσεις.
Όχι δε θα μαλώσω πια
Το προτιμώ χωρίς δεσμό.
Θλιβερό και γομάρι με λες
Και τα πάντα δικά σου τα θες
Κι όλο ξύνεις και ξύνω πληγές
Κι όσο φταίω κι εσύ τόσο φταις.
Ανασφάλεια νιώθεις εσύ
Παρομοίως κυρά μου κι εγώ
Κι αν εσένα σε βλέπουν μουνί
Και εμένα με βλέπουν φρικιό.
Πανάθεμά σε φύση
Γεννήσαμε κορίτσι
Κι εσύ σαν τη μαμά σου
Το θες ομοίωμά σου.
Γιατί σώνει και καλά τη φαλλοκρατία
Να την αντιστρέψουμε σε αιδοιοκρατία.
Δεν χρειάζεται τόσο πια το μένος
Καταργείστε τα τους ρόλους και το γένος.
Όταν μ’ έσερναν για το στρατό
Μου ‘πες πρόβλημα είν’ ανδρικό
Κι επιτέλους κατάλαβα ‘γω
Το μοντέρνο σας φεμινισμό.
Μου ζητάς σιγουριά στ’ αγαθά
Σύ και ‘γω κι αισθημάτων σκλαβιά
Και Κατίνα σε είπων μαθές
Κι απ’ το σπίτι με πέταξες δες.
Και σύ με είχες είπει
Βρωμιάρη και αλήτη
Σαν πιάνεις τη μουρμούρα
Βουτάω την κουμπούρα.
Όχι δε θα μαλώσω πια
Το προτιμώ χωρίς δεσμό.
Κι αν μ’ έχουν κόψει φέτες
Δεν φταίνε αι γυναίκες
Πολλά τους δίνω δίκια
Κι ας κάνουν καριολίκια
Οι άντρες τις πηδάνε
Και δούλες τις κρατάνε.
Μα όχι να πληρώνω
Την πούτσα μου και μόνο.
Γιατί σώνει και καλά την πουτσοκρατία
Να την αντιστρέψουμε σε μουνοκρατορία
Δεν χρειάζεται τόσο πια το μένος
Καταργείστε τα τους ρόλους και το γένος
Κι αν ο έρωτας ελεύθερα κυλάει
Δεν χρειάζεται κανείς να κυβερνάει.
Παρ’ όλα αυτά αρέσει η βιδωμένη σχέση.
Σημείωση: "Αφιερωμένο στη μάνα του παιδιού μου Λίλλιαν που ονομάτισε τη κόρη της Λίλλιαν, όπως ο Κωνσταντίνος Α’ Παλαιολόγος, ονομάτισε τον υιόν αυτού Κωνσταντίνον Β’ Παλαιολόγον."
Ο Άτριχος πίθηκος
Άσιμος Νικόλας
Μουσική/Στίχοι: Άσιμος Νικόλας
Το ‘χα τρακάρει, και το ‘χα αγαπήσει
Ήσουν παιδούλα, κι ολοζώντανη
Μα ποια σουτάρεις και ποιος να σε γνωρίσει
Δε φτάνει να ‘σαι μοναχά παιδί.
Και στα ντουβάρια ακόμα κι αν μιλάω
Την αορτή μου βγάζω στο κλαρί.
Άτριχέ μου πίθηκε αχανής είναι η μπαμπεσιά σου
Ηρωίνωσες το LSD μες την άγνοιά σου
Κι απ’ τη δειλία σου μου είσαι δικαστής.
Εμείς έχουμ' ιστορία, πολεμήσαμε στην Τροία
Εσύ μου ‘γινες πρεζόνι, και σε πήρε το βαγόνι
Που πας ξυπόλυτη μωρή στ’ αγκάθια.
Βρες τη δύναμή σου κι έλα, έλεγχο θέλει κι η τρέλα
Εγώ έχω καθαρίσει και αυτό ίσως βοηθήσει.
Στης απουσίας λιώνω την ουσία
Αναστενάρισσά μου μη χαθείς
Στο πάντρεμα με την ανυπαρξία
Δε φτάνει να ‘σαι μόνο χασικλής.
Και μια στιγμή να σπάσεις τα ντουβάρια
Τη δύναμή σου κράτα σταθερή.
Άτριχέ μου πίθηκε η αυγή δείχνει τα τσιμέντα
Μένει η ύπαρξή σου ορφανή, μένει και η πατέντα
Που σου επέβαλε να μείνεις αριθμός.
Εμείς έχουμ' ιστορία, πολεμήσαμε στην Τροία
Εσύ μου ‘γινες πρεζόνι, κούφια η ώρα που μας ζώνει
Ανυπερθέτωσαν αι δυσκολίαι.
Ο Σάλιαγκας κι ο Μάλιαγκας
Άσιμος Νικόλας
Μουσική/Στίχοι: Άσιμος Νικόλας
Σε δείχνω με το δάχτυλο
Είσαι το πιο όμορφο κουμάσι, μωρό μου
Είσαι το ξέρω κουφάλα
Μα έχεις τόση ομορφιά...
Απάνω στα τριανταδυό
Συνάντησα και γω το θάνατο
Μα το κρατάω μυστικό
Πως μ’ έδιωξε κι αυτός γι’ αδιάβαστο.
Μια απόφαση χρειάζεσαι
Και μην πολυπαραμυθιάζεσαι
Όλα στον κόσμο ψεύτικα
Ακόμα και που σ’ ερωτεύτηκα.
Δεν θέλω άνθρωπο να δω
Αλερετούρ ζωής, ταξίδια θανάτου,
Άγγελος είμαι του κόσμου
Την έχω κάνει τη ζημιά.
Ο Σάλιαγκας κι ο Μάλιαγκας
Για ένα χαζό καβούκι μάλωσαν,
Να βγει το μέσα έξω σας
Και ας εμένα με ξαναμπαγλάρωσαν.
Λαμπόγυαλο τα κάνατε
Τη δόλια τη ζωή ξεκάνατε
Γκρεμίστε τα τρελάδικα
Και κάντε τα χοροπηδάδικα.
Το καλοκαίρι με παλτό
Και το χειμώνα μου γυρίζεις τσιτσίδι
Κι όλο να φύγεις σε σπρώχνω
Μα μ’ έχεις πάρει από κοντά...
Αρρώστεια μου, σε αγαπώ
Και ας με βρίσκεις παρακατιανό.
Μπορεί και να την ψώνισα
Δεν φταίω που δεν αυτοκτόνησα.
Αντίστροφα κι ανάλογα
Τα λογικά και τα παράλογα
Ας μου ‘λεγες ν’ αραίωνα
Δεν ζούμε πλέον στο μεσαίωνα.
Ο Σάλιαγκας κι ο Μάλιαγκας
Για ένα χαζό καβούκι μάλωσαν,
Να βγει το μέσα έξω σας
Και ας εμένα με ξαναμπαγλάρωσαν.
Λαμπόγυαλο τα κάνατε
Τη δόλια τη ζωή ξεκάνατε
Γκρεμίστε τα τρελάδικα
Και κάντε τα χοροπηδάδικα.
Σημείωση: Από την ηχογράφηση έχουν απαληφθεί οι στίχοι:
"Αυτά που κάνω τώρα, αυτά που κάνω τώρα
Είναι σαν να μου τρώνε την καρδιά
Γι’ αυτό χοντρέ προχώρα μας πήρε η κατηφόρα
Ανέβα ν’ ανταμώσουμε ξανά..."
"....κι απελειπεν ο θεος Αντωνιον"
Ενα ποιημα του Βαρναλη (ή του Καβαφη), που μιλαει για ενα τυπο καθαρμα που πεθανε και στη κηδεια του ολοι αυτοι που τον εβριζαν ελεγαν ποσο καλος ανθρωπος ηταν κ.λ.π. -κ.λ.π.
Δεν εννοω οτι ο Νικολας ηταν καθαρμα, αλλα ειμαι σιγουρος οτι οι περισοτεροι απο εμας αν τον βλεπαμε στο δρομο , στη καλυτερη των περιπτωσεων απλα δεν θα τοθυ διναμε σημασια. Σκεφτειτε εναν τυπο με μουσια και 2 σκοτωμενα περιστερια στη πλατη να περπαταει στο δρομο και να μουρμουριζει ακαταληπτα ή να βριζει μεγαλοφωνα οτι ειμαστε ολοι ρομποτακια και οτι ψαχνει τη χωρα του Κροκ!!!
Ο Ασιμος (κι ουχι Ασημος) ηταν μεγαλος καλλιτεχνης , πολυ ευαισθητος ομως και πολυ ακραιος. (παντα κατα την ταπεινη μου γνωμη).
Επιπλεον δεν θα επρεπε να ξεχναμε οτι αυτος ο "ασυμβιβαστος και περιθωριακος καλλιτεχνης" , μπαινοβγαινε καθημερινα στις δισκογραφικες εταιριες (αλλες εποχες τοτε, τωρα μονο ταχυδρομικως ή στη καλυτερη περιπτωση με ραντεβου) και απαιτουσε να του κανουνε δισκο.
Οσο για τον παπακωνσταντινου, (αυτη τη βδελλα του ροκ) απλα εκμεταλευτηκε το ηδη πειραγμενο μυαλο του Νικολα και του πηρε τα τραγουδια. Δεν ειναι τυχαιο το γεγονος οτι μολις πεθανε ο Ασιμος, ξαφνικα τον εμαθε ολος ο κοσμος κι ο "πολλα βαρυ Ροκας" παπακωνσταντινου εβγαλε δισκο με τραγουδια του Νικολα.
Και δεν ειναι η πρωτη φορα που το κανει, καθε φορα που κατι ειναι στη μοδα , θα τρεξει πρωτος και καλυτερος να πρωτοστατησει ( βλεπε καταληψεις του 91, Συναυλια στο Αττικον, Συναυλια με την Ε. Πετα, κ.λ.π.).
Το οτι η σημερινη γενια στην Ελλαδα δεν ακουει Ροκ, οφειλεται κατα ενα πολυ μεγαλο μερος σε αυτες τις βδελλες οπως ο Β. παπακωνσταντινου. Οι πιτσιρικαδες μπορει να μην εχουν κριτικη σκεψη, βιωματα κι ολα αυτα και μπορει για ενα διαστημα να φλερταρουν με το ροκ( ακουγοντας αυτα τα εμπορικα τραγουδακια) αλλα καταλαβαινουν τα ψευτικα απο μακρια για αυτο και φευγουν και ψαχνονται σε αλλες μουσικες. ( φρενο, για τον Ασιμο μιλαμε, Σορυ παρασυρθηκα παλι)
Anyway, ο Νικολας ηταν αυτο που ηταν κι εδωσε αυτα που εδωσε και θα μας εριχνε πολυ χεσ**ο για αυτα που γραφουμε για τη παρτι του.
Για αυτο τον γουσταρα τον Ετσι , για τη τρελα του, για την απαισια αλλα γεματη παθος φωνη του και γιατι δε πηγαινε κανεναν πο**στη. Ενας γελοτωποιος, ενας κυνηγος κι ονειρευτης , με τον ευατο του ειχε γινει ενα και δεν ηταν πιονι κανενος.
ουπς ,μ****κια. Τωρα διαβασα τα προηγουμενα μηνυματα (σορυ, καινουργιος στα φορουμ , κ.λ.π.) , αλλη φορα θα διαβαζω τα μηνυματα πρωτα. Νομιζω οτι με καλυψαν οι προηγουμενοι..........Σορυ!!!
"...Ήταν σαν να πέρασε από δώ ο Έτσι και να μας έδωσε ζωή, και να γινήκαμε όλοι έτσι, και ξαναφεύγοντας ο Έτσι ρούφηξε όλη τη ζωή, παίρνοντας πίσω ό,τι είχε δώσει. Μαζί και μια σταγόνα απ' τον καθέναν. Ίσως του χρειαζόταν για να 'χει τη δύναμη να περπατά, για το αίμα που 'χε χάσει. Ίσως αυτό νομίζουν όλοι. Κι ίσως γι' αυτό τον αποφεύγουν, τον βρίζουν και τον θεωρούν αλήτη. Ίσως το πήρα κι εγώ έτσι. Αλλά τον ξέρω 'γώ τον Έτσι. Και ήμουν πριν κι εγώ σαν Έτσι. Θέλει κουράγιο να 'σαι Έτσι. Για να μπορείς να παραμένεις έτσι, πρέπει να παίζεις την ψυχή σου. Κι εγώ το ξέρω, δεν είν' έτσι. Και ο καθένας είν' ο Έτσι..."
