Πολύ ενδιαφέρον θέμα...
Κατ' αρχάς να ξεκινήσουμε από τα εύκολα και να αρχίζουμε να αποκλείουμε σιγά-σιγά. Τα Casio είναι -στην καλύτερη περίπτωση- χρονόμετρα, όχι stage pianos. Δηλαδή δεν μπορώ να διανοηθώ ότι υπάρχουν άτομα που αγοράζουν αρμόνια/synth/-πόσο μάλλον- stage pianos Casio. Αν θες να ακούσεις τη συμβουλή μου, φίλε SieraVictor, ξέχνα ότι η Casio βγάζει όργανα και να την θυμάσαι ως εταιρεία ρολογιών. Μειονεκτεί σε όλες τις κατηγορίες και θα σε "πουλήσει".
Όσον αφορά στη Yamaha, εγώ το ξαναλέω: πολλή φασαρία για το (σχεδόν) τίποτα. Κατ' αρχάς, είναι υπερβολική η τιμή τους. Και ο μόνος λόγος είναι (το γνωρίζετε οι περισσότεροι) επειδή γνωστή εταιρεία έχει την αντιπροσωπεία-μονοπώλιο της Yamaha στην Ελλάδα. Η οποία θεωρεί σκόπιμο λόγω του ονόματος που έχει η Yamaha στα προϊόντα της (μερικά εκ των οποίων είναι το δίχως άλλο άριστα π.χ. ενισχυτές home cinema) να εκμεταλλεύεται το ελληνικό αγοραστικό κοινό και να χτυπά τρελλές τιμές. Ξεκινάς λοιπόν ήδη από ένα μεγάλο μείον: τα χρήματα. Αναφορικά με τον ήχο, θεωρώ μάλλον φτωχή την πιστότητα των Υamaha. Το κυριότερο χαρακτηριστικό του είναι ότι ο ήχος είναι θαμπός, ειδικά στις μεσαίες περιοχές του κλαβιέ, χωρίς να θυμίζει ήχο grand piano. Στα δε μπάσα, ο ήχος είναι ψεύτικος. Περιέργως, έχει καλά ψηλά πρίμα. Γενικά όμως και πέρα από τα χρήματα, η πιστότητα υστερεί πολύ.
Αυτό που έχει καλό είναι το touche του (ή touch, αν προτιμάτε τα αγγλικά, ή την αίσθηση που έχει το άγγιγμα τελοσπάντων). Έχει καλό reaction και είναι φυσική η κίνηση των πλήκτρων. Ίσως επειδή είναι κάπως πιο ελαφρά από των άλλων εταιρειών. Ωστόσο αυτό δε σώζει την κατάσταση, μιας και η ουσία παραμένει: πληρώνεις υπερβολικά πολλά για κάτι που δεν είναι φυσικό. Και μια που ανέφερες για Clavinova...μακριά. Μόνο το κλαβιέ της αξίζει για midi, ειλικρινά. Έχω παίξει σε όλα τα μοντέλα, από το 1990 ως σήμερα και απορώ γιατί πουλάει...
Η Kawai είναι κι αυτή, όπως και η Υamaha, μάρκα πιάνων κατ' αρχάς. Έχει παρόμοια κατασκευή με εκείνη της Yamaha, είναι όμως πιο φτηνή. Χθες μάλιστα έτυχε να μπω στο Διαμαντόπουλο που έχει και την αντιπροσωπεία και είχα την ευκαιρία να τα ξαναθυμηθώ. Τελευταία φορά που χρησιμοποίησα Kawai ήταν στις καλοκαιρινές μου συναυλίες. Συγκεκριμένα, ήταν το μοντέλο ΕS-5. Βαρύ κλαβιέ, δεν αφήνει να φανεί η δεξιοτεχνία και κουράζει πολύ τα δάχτυλα. Ο ήχος του πιάνου είναι κάπως μουντός στις μεσαίες, έχει όμως καλά και φυσικά μπάσα. Γενικά, είναι πιο ενδιαφέρων ήχος από της Yamaha. Έχει δύο πλεονεκτήματα: είναι πολύ ελαφρύ και έχει εκπληκτικό ήχο ηλεκτρικού πιάνου και εκκλησιαστικού οργάνου. Χρησιμοποιήσα πολύ το συνδυασμό grand piano/el. piano σε πολλά κομμάτια και το αποτέλεσμα ήταν άκρως επιτυχημένο, ειδικά αν οι ενορχηστρώσεις και το παίξιμο τζαζίζουν. Πέρα από αυτά, δε λέει κάτι ως μοντέλο.
Το ΕS-3, μιας και το σκέφτεσαι, είναι απείρως καλύτερο κι αν έπρεπε να αγοράσεις Kawai, τότε αυτό είναι το μοντέλο που ψάχνεις. Καλό τουσέ, απόλυτα βαρυκεντρισμένο, καλή κατασκευή και πιο μεστός ήχος, ειδικά στα μεσαία και τα μπάσα. Φυσικά, πιο ακριβό από το ΕS-5. Και ο ήχος του, αφού σε ενδιαφέρει και καλά κάνεις, δε με τρελλαίνει. Και πάλι, έχεις πολύ καλύτερες εναλλακτικές.
Τα Korg είναι πολύ συνηθισμένα και μάλιστα έχουν αποτυπωθεί σε πολλούς ελληνικούς live δίσκους. Και το καταλαβαίνουμε πάντα από το ότι ο ήχος τους είναι ψεύτικος! Τα Korg έχουν ενδιαφέρον στα synth (το Τrinity έχει γράψει ιστορία και τα Triton και Karma την συνεχίζουν), σε καμία όμως περίπτωση στα stage pianos. Κάτι που το διαπίστωσες κι εσύ ιδίοις ωσί. Οπότε άστα στην άκρη.
Αν ήμουν στη θέση σου και ήθελα να αγοράσω κάτι καλό (και ήμουν -που είμαι- λεπτολόγος), θα ήμουν μεταξύ 2 και μόνο εταιρειών:
1η λύση: Kurzweil
Λίγοι την έχουν ακουστά. Για τον ίδιο λόγο που όλοι ξέρουν την Steinway και ελάχιστοι την Bosendorfer (αν μιλάμε για κλασσικά πιάνα). Ας πούμε απλά ότι πρόκειται πιθανότατα για την καλύτερη εταιρεία κατασκευής ηλεκτρικών πιάνων, είτε είναι stage είτε έπιπλα. Ο ήχος του πιάνου είναι ο πιο ρεαλιστικός που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Μόνο μειονέκτημα είναι οι ψηλές νότες, που είναι ψεύτικες συγκριτικά με τις υπόλοιπες. Δε χρησιμοποιείται ιδιαίτερα σε μουσικές σκηνές και συναυλίες, αλλά αφήνει το στίγμα της όποτε συμβαίνει αυτό. Μπορείς να πάρεις μια γεύση αν ακούσεις το live δίσκο του Ιωαννίδη "Εκτός τόπου και χρόνου" (ο Σταύρος Λάντσιας, που έχει αναλάβει τις ενορχηστρώσεις, παίζει στις συναυλίες του πάντα σε Kurzweil, αν αυτό λέει κάτι), όπως και το live δίσκο της Αρβανιτάκη "Live από το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο" (ειδικά στο τραγούδι "Παράπονο-Η ξενιτιά" έχει εκτενές ηχητικό απόσπασμα από Kurzweil).
Το καλύτερο μοντέλο της Kurzweil σε stage pianos είναι το Κ-2600Χ. Ωραίο κλαβιέ, απόλυτα βαρυκεντρισμένο, πολύ φυσική αίσθηση και ίσως ο καλύτερος ήχος πιάνου. Massif κατασκευή, απόλυτα ανθεκτικό και 100% αξιόπιστο. Ευχάριστη έκπληξη οι έξτρα ήχοι που διαθέτει, πολύ ρεαλιστικοί και με πολλές δυνατότητες επεξεργασίας. Δυσάρεστη έκπληξη η τιμή του: "μόνο" 4.100 ευρώ. Επίσης, πολύ βαρύ. Ωστόσο, αν τα διαθέτεις, go for it. Θα ενθουσιαστείς με τη μία και θα σε κάνει να γελάς κάθε φορά που θα ακούς τον ήχο της Υamaha.
Βέβαια, υπάρχουν και άλλα μοντέλα της Kurzweil πολύ πιο οικονομικά. To PC-2X κοστίζει 2.750 ευρώ, ενώ το SP-88X μόνο 1.140. Αξίζει τον κόπο να έρθεις Αθήνα και να τα δοκιμάσεις, έτσι ώστε να κρίνεις και από μόνος σου και να καταλάβεις τι εννοώ όταν λέω "ρεαλιστικός ήχος πιάνου".
2η λύση: Roland
Λίγο το ότι η Roland είναι η πιο δημοφιλής μάρκα που χρησιμοποιούν σε μουσικές σκηνές και συναυλίες, λίγο το ότι παίζω σε Kurzweil 3 χρόνια τώρα, θα σκεφτόμουν πολύ σοβαρά το να πάρω ένα Roland. Πριν μια βδομάδα ακριβώς, σε μια πολύ καλή συναυλία που έδωσα, χρησιμοποίησα Roland. Συγκεκριμένα, το μοντέλο Α-90. Λοιπόν, με έβγαλε ασπροπρόσωπο. Κατ' αρχάς, έχει τρομερά μπάσα. Ειλικρινά, σε κομμάτια όπως το Zombie, ήταν απόλαυση να παίζω τη γραμμή του μπάσσου σε οκτάβες. Κρυστάλλινος ήχος, ποικιλία ήχων πιάνου σε σημείο που να μην μπορώ να αποφασίσω ποιο να χρησιμοποιήσω. Θεϊκά μπάσα, καθαρά μεσαία και -ναι- φυσικά πρίμα, πολύ πιο φυσικά συγκριτικά με της Kurzweil. Πάρα πολλές επιλογές και ρυθμίσεις στο reverb, το gain, το decay, το attack κτλ. Πολύ καλή αίσθηση του κλαβιέ, ακριβώς όπως και του Κurzweil. Προσωπικά, το προτείνω ανεπιφύλακτα. Και αν δεν βρεις το Α-90, επειδή ως παλιότερο μοντέλο μπορεί να μην υπάρχει πια (στο εξωτερικό δεν το βγάζουν πια), τότε διάλεξε τη συνέχειά του, το RD-700. H Roland είναι πραγματικά πολύ καλή εταιρεία και η μόνη που μπορεί να χτυπήσει την Kurzweil.
Όπως κατάλαβες, θέλει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΨΑΞΙΜΟ η όλη δουλειά. Μη βιαστείς λοιπόν ακόμα. Δοκίμασε οπωσδήποτε πριν αγοράσεις ο,τιδήποτε, σημασία έχει να αρέσει σε σένα τον ίδιο το αποτέλεσμα τόσο στην ακοή όσο και στην αφή. Συνοψίζω: Ξέχνα τα Casio και τα Korg. Μην πιαστείς κορόιδο με τα Yamaha, τζάμπα τα λεφτά που θα δώσεις, το αποτέλεσμα είναι πολύ φτωχό και η τιμή εξωφρενική. Καλούτσικα τα Κawai, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Έχεις να διαλέξεις ουσιαστικά μεταξύ Κurzweil και Roland. Ζύγισε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα, βάλε κάτω και το budget που διαθέτεις, δοκίμασε να δεις τι πάει σε σένα τον ίδιο και μόνο τότε προχώρα στην αγορά.
Για ό,τι άλλο θες, εδώ είμαστε εμείς.
Ελπίζω να βοήθησα. Καλό ψάξιμο!
