Σε περίμενα, μα δεν ήρθες...

Κοιτούσα κρυφά την πόρτα μήπως και σε δω ξαφνικά

είδα τους πάντες, εκτός απο σένα...

Είδα κάποιον σαν και σένα...

Ήθελα να ήσουν εσύ...

Μα δεν ήσουν...Είχατε τον ίδιο χαρακτήρα

τα ίδια θέλω, το ίδιο χαμόγελο...

Μα δεν ήταν, εσύ...

Και αν τα μάτια μου έλεγαν, αυτός είναι

η καρδιά μου είπε, όχι...

Είναι κάποια πράγματα τα οποία διαφοροποιούν τους σωσίες...

Πράγματα εστιασμένα στη λεπτομέρεια...

Και εγώ αυτή προσέχω...Τη λεπτομέρεια...

Μπροστά σε σένα, χιλιάδες

και όμως, είσαι μόνο εσύ...

Και όμως, ποτέ δεν σε ξέχασα...

Έμεινες μέσα μου ανεξίτηλος

γιατί ήσουν εσύ...Γιατί δεν είπες ψέματα...

Γιατί στα μάτια σου είδα όσα ήθελα να δω...

Σε περίμενα, και σε περιμένω...

Γιατί ανάμεσα σε χιλιάδες, είσαι μοναδικός...

Θα ήθελα να έρθεις... Τώρα...Χωρίς δικαιολογίες...

Να καθίσουμε αντάμα, να μιλήσουμε, απλά...

Να πούμε όσα δεν είπαμε ποτέ...

Εγώ και εσύ...Μόνο οι δυο μας...

Να μην ακούσει κανείς άλλος...

Να έρθεις...Να κρατήσω τα χέρια σου στα δικά μου...

Να χαιδέψω τα μαλλιά σου...

Να σου δώσω το φιλί που σου χρωστάω και μου χρωστάς...

Τι περιμένεις; Η ζωή δεν περιμένει...Μόνο εγώ, σε περίμενα...