Μου αρέσει πολύ να μαθαίνω...Αν και δεν τελείωσα Πανεπιστήμιο, λόγο σοβαρών καταστάσεων του παρελθόντος, δεν σημαίνει, ότι δεν εμπλούτισα τις γνώσεις μου, τόσο απο σχολές, όσο και απο άλλες πηγές διδασκαλίας...Ανέκαθεν μάθαινα, και κυρίως, δεν ξεχνούσα...Διότι, δεν ξεχνάς, οτιδήποτε σου αρέσει, οτιδήποτε σε πηγαίνει ενα βήμα μπροστά...Αυτό είναι το ζητούμενο άλλωστε...Να μορφωθεί κανείς, για να κατακτήσει τον κόσμο...Για να είναι ο ίδιος καλλιεργημένος ώς άτομο...Για να νιώθει καλά, με τον εαυτό του και τους άλλους...Και όπως λέγαν οι παλιοί, άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο...Μαζί με την πνευματική μόρφωση, έρχεται και η κοινωνική μόρφωση...Διότι, ένας άνθρωπος των γραμμάτων και του πνεύματος γενικότερα, ποτέ δεν πέφτει χαμηλά, για τίποτα και για κανέναν...Ποτέ δεν αμφισβητεί τη δύναμη της γνώσης, ώστε να εξελιχτεί γενικότερα στην κοινωνία...Και είναι γεγονός, ότι ποτέ δεν είναι αργά για να μάθει κανείς, οτιδήποτε τον ενδιαφέρει...Αν και η ίδια η ζωή, είναι ενα σχολείο, και είναι μεγάλη αλήθεια αυτή, οι σπουδές, κάνουν τον άνθρωπο χρήσιμο στην κοινωνία και στους γύρω του...Παλιά, πολύ παλιά, ήθελα να σπουδάσω στο Πανεπιστήμιο...Ήθελα να γίνω φιλόλογος, επειδή είχα ανέκαθεν κλίση στα φιλολογικά...Θυμάμαι, μάθαινα το μάθημα απο την παράδοση, ακριβώς, επειδή με ενδιέφερε...Αλλά είχα και άξιους καθηγητές δίπλα μου...Μπορώ να πω, ότι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, το πέρασα με δασκάλους, οι οποίοι, ήταν πολύ κοντά σε μένα, είμασταν περισσότερο φίλοι, παρά δάσκαλος με μαθήτρια...Και αυτά που μου έδωσαν μέσα απο τη συνεχή μου επικοινωνία μαζί τους, με έκαναν καλύτερο άνθρωπο, αλλά και φιλομαθή...Στην πορεία της ζωής μου, ανακάλυψα, ότι ποτέ δεν ταίριαξα περισσότερο, με΄κάποιους, όσο με τους καθηγητές μου...Και δεν είναι καθόλου τυχαίο, αυτό...Θα ήθελα να μου δωθεί μια μέρα η ευκαιρία να σπουδάσω και εγώ στο Πανεπιστήμιο...Δεν ξέρω, αν και πότε θα συμβεί, το θέλω όμως...Δεν θα εργαστω ποτέ στο αντικείμενο, όπως δεν εργάστηκα, ούτε με τα όσα έμαθα απο τις σχολές μου, παρόλα αυτά, θα ήθελα να ξανακαθίσω στο θρανείο, και να εμπλουτίσω και πάλι τις γνώσεις μου, αυτή τη φορά σε κάτι που πραγματικά έχω κλίση...Στη φιλολογία...Η ζωή μέχρι σήμερα δεν μου έδωσε τίποτα αξιόλογο να θυμάμαι απο το παρελθόν, εκτός, απο τα μαθητικά μου χρόνια...Ήταν τα καλύτερα της ζωής μου, διότι, εκτός απο τους σπάνιους δεσμούς που ανέπτυξα με τους καθηγητές μου, και δεν τους ξαναβρήκα ποτέ στην διάρκεια της ζωής μου, ήταν τα χρόνια που έκανα σχέδια για το μέλλον, αλλά δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ...Ωστόσο, προσωπικά, μου έκανε καλό η μάθηση, ότι και αν έγινε...Σήμερα, οι καιροί έχουν αλλάξει, για αυτό και αρκετοί νέοι δεν εργάζονται στο αντικείμενο τους, όπως γινόταν παλιά...Εγώ δεν θέλω να σπουδάσω για αυτό το λόγο....Αλλά επειδή το έχω άχτι, απο τα χρόνια της νιότης...Άλλωστε, οι μεγάλες αγάπες δεν ξεχνιούνται ποτέ, πόσο μάλλον η αγάπη μου για την Ιστορία και την Έκθεση! Ναι, ήταν τα αγαπημένα μου μαθήματα! Λέω να ξεκινήσω να διαβάζω για του χρόνου!  Ότι και αν γίνει, εγω θα καταφέρω να κρατήσω ζωντανό τον εγκέφαλο μου! Υπάρχει τίποτα καλύτερο;