Και ξαφνικά, αποκτήσαμε έναν νέο εχθρό που είναι, λέει, και αόρατος και μπορεί να μας προσβάλει ανά πάσα στιγμή, χωρίς καν να το πάρουμε χαμπάρι. Λες και το εγκεφαλικό, το έμφραγμα, τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα ή ο καρκίνος μας προειδοποιούν, στέλνοντάς μας προσκλητήριο προσβολής.

Ενώ κάθε χρόνο πεθαίνουν περίπου  10 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη μόνο από καρδιοπάθειες και ισχαιμικά επεισόδια και αρκετά ακόμη εκατομμύρια από καρκίνο, διαβήτη και αυτοκινητιστικά, έχει δημιουργηθεί παγκόσμιος συναγερμός για τις μερικές δεκάδες χιλιάδες θυμάτων του κορωνοϊού. Κάθε μέρα που περνά, πεθαίνουν περίπου 150 000 άνθρωποι στον πλανήτη, ενώ γεννιούνται περίπου 360 000 παιδιά. Αυτό σημαίνει πως ο πληθυσμός της γης αυξάνεται ετησίως κατά 130 εκατομμύρια περίπου. Με άλλα λόγια, ο κορωνοϊός, ακόμα και αν είχε ως συνέπεια το θάνατο μερικών εκατομμυρίων ανθρώπων, ο αριθμός αυτός θα ήταν, όπως λέγεται, «στατιστικά ασήμαντος»…

Ξαφνικά, «ξεχάσαμε» τις προκλήσεις του Ερντογάν και του Ιράν, τον πόλεμο στη Συρία με τις εκατοντάδες χιλιάδες νεκρών και την ανείπωτη ανθρώπινη τραγωδία, το προσφυγικό, την κλιματική αλλαγή, τα πλεονάσματα και τους κρατικούς προϋπολογισμούς, που ήταν, μέχρι πρότινος, μείζονα θέματα και που τώρα έχουν χλωμιάσει εμπρός στην απειλή του άγνωστου νέου μας κοινού εχθρού.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.), κάθε χρόνο πεθαίνουν 4,6 εκατομμύρια άνθρωποι, εξαιτίας της μόλυνσης του περιβάλλοντος. Τα θύματα του κορωνοϊού φαντάζουν, πραγματικά, αστεία μπροστά σε αυτόν τον αφανισμό. Και όμως, αυτοί που κινούν τα νήματα της ανθρωπότητας, όσο εμείς οι απλοί άνθρωποι ΔΕΝ συνειδητοποιούμε τη συλλογική μας δύναμη, σφυρίζουν αδιάφορα. Φαίνεται πως αυτές είναι οι  οδηγίες των τεράστιων οικονομικών συμφερόντων που εκπροσωπούν, πέραν του ότι οι ίδιοι και τα αγαπημένα τους πρόσωπα ζουν ακόμα ασφαλείς σε μη μολυσμένες περιοχές του πλανήτη και μακριά από πολέμους, «ανεπιθύμητους» και ανθρώπινη δυστυχία. Ο κορωνοϊός, όμως, δεν καταλαβαίνει από κτίσιμο τειχών, τοποθετήσεις συρματοπλεγμάτων και χρήση σφαιρών…

Δημιουργείται, λέμε, μια παγκόσμια αλληλεγγύη, αλλά ταυτόχρονα κλείνουμε τα σύνορά μας, τη στιγμή που οι περισσότεροι ειδικοί θεωρούν πως αυτό δεν έχει καμία ουσιαστική επίπτωση στην εξάπλωση του ιού. Ο ιός δεν χρειάζεται βίζα για να μας επισκεφθεί. Το μέτρο αυτό μόνο ψυχολογική επίδραση έχει. Απλά, το φόβο μας μετριάζει, καθώς έχουμε «εκπαιδευτεί», εδώ και δεκαετίες, πως όλα τα κακά προέρχονται από εξωτερικούς εχθρούς που μόνο το όνομά τους, στην ουσία, κάθε φορά αλλάζει. Άλλοτε είναι «μετανάστες», άλλοτε «πρόσφυγες», άλλοτε «Ρωσοπόντιοι ή Αλβανοί», άλλοτε Σόιμπλε και ο κατάλογος είναι μακρύς…

Είναι απόλυτα βέβαιο πως η ύπαρξη της ανθρωπότητας δεν απειλείται από τον ιό. Η ισπανική γρίπη, περί τα τέλη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, άφησε πίσω της 50 εκατομμύρια νεκρούς και πολλά περισσότερα εξαθλιωμένους ανθρώπους, πριν εξαφανιστεί. Συνέβαλε, όμως, όπως συχνά συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, στην εμφάνιση και στο θέριεμα των σκοτεινών δυνάμεων του φασισμού και του ναζισμού, που εκμεταλλευόμενες αυτήν την αδυναμία και ευαλωτότητα των ανθρώπων, πήραν τα ινία της εξουσίας ( Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία κ.ά.) με τις γνωστές συνέπειες.

Αυτό που σίγουρα θα δημιουργήσει αυτός ο νέος ιός είναι μια μεγάλη ψυχολογική κρίση που οι μακροπρόθεσμες συνέπειές της μπορεί να αποβούν καταστροφικές. Η περίφημη και παντοδύναμη Ευρωπαϊκή Ένωση μοιάζει ευάλωτη, αδύναμη, διαιρεμένη και απρόθυμη να τείνει χείρα βοήθειας στα κράτη μέλη της που πλήττονται ανελέητα και των οποίων το Εθνικό Σύστημα Υγείας βρίσκεται στα πρόθυρα μιας κατάρρευσης. Η όποια βοήθειά της είναι  ανοργάνωτη και αποσπασματική. Χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η μικρή Ελλάδα στρέφονται στην Κίνα και στα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα για βοήθεια. Η Ε.Ε. -αφού πρώτα απέτυχε να αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση, με τα πιο ισχυρά οικονομικά μέλη της να νίπτουν τας χείρας τους και να αφήνουν τους υπόλοιπους να τα βγάλουν πέρα, στην ουσία, μόνα τους- τώρα μοιάζει και εντελώς απροετοίμαστη και απρόθυμη να αντιμετωπίσει αλληλέγγυα και την κρίση του κορωνοϊού. Η επιλογή της τακτικής της καμένης γης, με την ερήμωση κάθε δημόσιου χώρου μέχρι να λιμοκτονήσει ο ιός, μοιάζει να είναι το μόνο ισχυρό, μέχρι στιγμής, όπλο που έχει να αντιτάξει απέναντι σε αυτόν…

Τέλος, φαίνεται πως ο δυτικός κόσμος  περισσότερο αγωνιά ώστε να μην απομυθοποιηθεί το νεοφιλελεύθερο μοντέλο του γεμάτου καροτσιού του σούπερ μάρκετ και η αντικατάστασή του από μισογεμάτα καρότσια με χαρτί τουαλέτας, αντισηπτικά, μακαρόνια και όσπρια, παρά μια αλλαγή φιλοσοφίας και οικονομικού μοντέλου προς όφελος των πολλών…