Στάζει ο ήλιος την πορφύρα
στ' αφροκύματα στη Θήρα
στις αυλές και στα σοκάκια
στ' ανθισμένα γιασεμάκια

Στου θεού το περιβόλι
τρων και πίνουν  οι διαβόλοι
και οι αγγέλοι βάζουν πλάτη
να 'χει ο Άγιος να εισπράττει

Μες της κιβωτού τ' αμπάρι
έριξε ο θεός το ζάρι
και εσώθει η ανθρωπότης
από τον κατακλυσμό της

Κι ένας γέρος στη Βραυρώνα
κλαίει και λέει έναν χειμώνα
πως στη λίμνη Αχερουσία
πέθανε η αθανασία

Ποιος τον άλλον να ζυγιάσει
και ύστερα να τον δικάσει
ποιος κατέχει την αλήθεια
που μας λεν τα παραμύθια

Μες της κιβωτού τ' αμπάρι
έριξε ο θεός το ζάρι
και εσώθει η ανθρωπότης
από τον κατακλυσμό της

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση 

των πνευματικών δικαιωμάτων .

Αναζητώ Συνθέτη για συνεργασία....  Αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε μαζι μου.... 

Η νύχτα έσβησε σε λίγο ξημερώνει 
μα εσυ θλιμμένη γυρεύεις στα παλιά
της νιότης σου τ¨ολόλευκο σεντόνι 
που ανθόστρωνες σαν ήμασταν παιδιά

Κλείσε τα βλέφαρα και πάρε με μαζι σου
να θυμηθούμε όπως τότε τα παλιά 
τότε που μύριζε λεβάντα το κορμί σου 
και ανθισμένη πασχαλιά

Ελα καρδούλα μου σε λιγο ξημερώνει
θα ξεθωριάσουν τότε όλες οι σκιές
το ηλιοβασίλεμα τις θάλασσες ματώνει 
και των ανθρώπων τις καρδιές

Κλείσε τα βλέφαρα και πάρε με μαζι σου
να θυμηθούμε όπως τότε τα παλιά 
τότε που μύριζε λεβάντα το κορμί σου 
και ανθισμένη αμυγδαλιά.....

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση 

των πνευματικών δικαιωμάτων .

Αναζητώ Συνθέτη για συνεργασία....  Αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε μαζι μου.... 

Λυπούνται τα όνειρα 
που σβήνουν με το δάκρυ
Σαν τη βροχή ενώ
ρουφιέται από τη στάκτη 

Τι αποκαρδίωση και
τι μεγάλο κρίμα,- καθώς 
τα όνειρα εκείνα που έγιναν
στη μάχη θρύμμα 
Κλαδάκια λες που επάνω τους
μαράθηκε ο ανθός
να πέφτουν μυστικά, 
κι' αθόρυβα - στο μνήμα

Ενώ θα κλείνουν 
τα φτερά τους πληγωμένα,
τη μέρα που τη λύτρωση
τους θα ζητούν 
Φτωχά μου όνειρα 
ανθάκια μου θλιμμένα 
μεθύσαμε τρυγώντας 
τον θάνατο θα πουν..

 Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Βάφω με λευκό το μαύρο
κοραλλί μι' ανατολή
κόκκινο γυρεύω να' βρω 
στο δικό σου το φιλί

Θαλασσί βάφω το νήμα 
μα εσύ δε φαίνεσαι 
σαν γαλάζιο είσαι κύμα
αχ! γι αυτό δεν δένεσαι

Βάφω κίτρινο μι' αχτίδα 
ασημί έναν καημό
πάνε μέρες που δεν σ' είδα
θεέ μου πως σε πεθυμώ

Μαύρη βάφω τη λεπίδα
έλα πάρε με αγκαλιά
κρύβει ο έρωτας ελπίδα 
στης αγάπης την φωλιά........

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση 

των πνευματικών δικαιωμάτων .

Αναζητώ Συνθέτη για συνεργασία....  Αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε μαζι μου.... 

Γυρεύω ξάστερο ουρανό 
ψηλά να σεργιανίσω
μ' ένα τραγούδι Αμοργιανό
το ντέρτι μου να σβήσω

Οι τράτες παν' γιαλό γιαλό 
καλάρουν παραγάδια
μα εγώ εχω χάσει το μυαλό 
με τα δικά σου χάδια 

Κορίτσι μου Αμοργιανό στα χείλη σου τ' αλέρωτα
σαν κύμα άγριο γαλανό αντάμωσα τον έρωτα
(ξ) αντάμωσα τον έρωτα στα χείλη σου τ' αμέρωτα  

Αη Γιώργη μου μια χαραυγή
καΐκι θα αρματώσω 
στο παραθύρι της πριν βγει 
το κύμα ν' ανθοστρώσω

Ομορφοκόρη  Αμοργιανή 
λευκή μου περιστέρα
στον κήπο στη Γεθσημανή 
θα σου περάσω βέρα....

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση 

των πνευματικών δικαιωμάτων .

Αναζητώ Συνθέτη για συνεργασία....  Αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε μαζι μου.... 

Δεν έχει τέλος ούτε αρχή 
τη μια χαλάζι και βροχή
Την άλλη ήλιο ξαστεριά
βουλιάζουν πλοία στη στεριά

Οι μέρες πέφτουν σε γκρεμό 
ταυτότητα και αριθμό
Γυρεύουν στα συντρίμμια 
αρχάγγελοι και αγρίμια 

Ο κόσμος ντύθηκε χακί
λευκό κελί μια φυλακή
Κόλαση και παράδεισος
ειν' του μυαλού η άβυσσος 

Τα λόγια μας ψιθυριστά
παραθυρόφυλλα κλειστά
Στο μαύρο αμπαρωθήκαμε 
και δε ξαναβρεθήκαμε

Δρόμοι διαβάτες τροχοφόρα 
μπατάραμε στην ανηφόρα
Σώμα από στάχτη και πηλό
πως να γεμίσεις το κενό 

Ο κόσμος ντύθηκε χακί
λευκό κελί μια φυλακή
Κόλαση και παράδεισος
ειν' του μυαλού η άβυσσος ...

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων .

Αναζητώ Συνθέτη για συνεργασία....  

Αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε μαζι μου.... 

 Άραγε ποιος να το ξέρει 
η νύχτα ετούτη τι θα φέρει 
αν θα φέρει αυτό το κάτι
που ανθίζει την αγάπη 

Έλα πάρε το φιλί μου
γίνε φλέβα στο κορμί μου
γίνε ανάσα καρδιοχτύπι 
και έλα διώξε μου τη λύπη

Κάποιες νύχτες μας ματώνουν
και ποτέ δε ξημερώνουν
στου μυαλού μας τ' άγια βάθη 
στάχτες έρωτες και λάθη ..

Καθώς πέφτει ένα Αστέρι
άραγε ποιος να το ξέρει
τι μας τάζεις κυρά Μοίρα
από δάκρυα κι αλμύρα 

Τι μετράς και τι ζυγίζεις 
στα σκοτάδια που αρμενίζεις
 μόνο πες μας που πηγαίνει 
η αγάπη όταν πεθαίνει 

Κάποιες νύχτες μας ματώνουν
και ποτέ δε ξημερώνουν
στου μυαλού μας τ' άγια βάθη 
στάχτες έρωτες και λάθη ..

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων .

Αναζητώ Συνθέτη για συνεργασία....  

Αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε μαζι μου.... 

Να γονατίσω θέλω απόψε εδώ μπροστά σου
έτσι αφημένος να κλαίω με λυγμούς 
ζητιάνος στα σοκάκια της καρδιάς σου 
με θύελλες παρέα με καημούς

Δεν άντεξε η αγάπη μας καλή μου το φορτίο
και είναι πολλά που τώρα θέλω να σου πω 
χίλια γιατί κι ένα πικρό στερνό μου αντίο 
μα να θυμάσαι πως ακόμα σ' αγαπώ 

Με αναμνήσεις ξαγρυπνώ και αυτό το βράδυ
τα δάκρυα μου σου φωνάζουν σ' αγαπώ
στη θύμηση σου ακουμπάω ένα χάδι 
και όσα δεν πρόφτασα ποτέ μου να σου πω

Δεν άντεξε η αγάπη μας καλή μου το φορτίο
και είναι πολλά που τώρα θέλω να σου πω 
χίλια γιατί κι ένα πικρό στερνό μου αντίο 
μα να θυμάσαι πως ακόμα σ' αγαπώ.....

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων .

Αναζητώ Συνθέτη για συνεργασία....  

Αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε μαζι μου.... 

Έλουζε η Μάνα το παιδί
τα κύματα ένα γλάρο..
Στα βράχια σπάει ένα κλαδί
στην άμμο βρίσκω ένα φιλί
μαζί μου θα το πάρω.

Στα καλντερίμια της ψυχής
ραγίζει τ' αγκωνάρι.
Στάζει το δάκρυ μιας ευχής
πετάς τα ρούχα της σιωπής
σαν τρέμει το δοξάρι.

Τα γκέμια σπάει η μοναξιά
ξεχύνεται σ' αλώνια.
Τρυγά της Άνοιξης   φιλιά
στα χείλι τα μενεξεδιά
πριν σκεπαστούν με χιόνια..

Χτένιζε η Μάνα το παιδί
τα κύματα την άμμο.
Στην πέτρα δένω το κλαδί
για ν' ακουμπήσει το φιλί
να μη μου πέσει χάμω.......

Όταν ο Άνεμος μουγκρίζει
απ' τα ψυχόβογκητά του
η καρδούλα του ραγίζει
κι' ανεμίζει το σεβντά του

Τριγυρνά μες τα σοκάκια 
και σκορπά πετά φαρμάκια 

Για μι' άκαρδη Ανεμώνη 
από πίκρα μαραζώνει 
για τα όμορφα της μάτια
χίλια αχ! γίνετε κομμάτια

Πληγωμένος στα σοκάκια
τριγυρνά σκορπά φαρμάκια

Αχ! μικρή μου Ανεμώνη
ο Έρωτας παντού λαβώνει
τη μια εδώ την άλλη εκεί
σαν κυνηγός καραδοκεί 

Σαν τον ήλιο σε θαμπώνει
στους απόκρημνους γκρεμούς 
και τα βράδια ξεφαντώνει 
στου μυαλού τις ατραπούς....

Δημιουργός: Aκρίτας, Αναστάσιος. Π.

Τα δειλινά τη ζήταγα 
τις νύχτες την ποθούσα
μα ως την αυγή ξεψύχαγα
για δεν τη συναντούσα

Μου 'πε τσιγγάνα μια βραδιά 
να μην πονώ για εκείνη 
πάρε και πιες να βρεις γιατρειά
βοτάνι απ' την Κερκίνη 

Με βοτάνια, και γητειές δε γυρεύω
γιατρειές
μες του έρωτα τ' αγιάζι, η φωτιά
δε με τρομάζει

Μες τις φλόγες ας χαθώ 
να γίνω στάχτη κι ας καώ 
στο κορμάκι της επάνω
να καώ κι ας πεθάνω

Με  αψέντι και γητειές δε γυρεύω
γιατρειές
Αχ! τσιγγάνα μου το αγιάζι, τον τρελό 
δεν τον τρομάζει !!! ....

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων .

Αναζητώ Συνθέτη για συνεργασία....  

Αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε μαζι μου.... 

Εννέα όγδοα ο ρυθμός
κι ένας αβάσταχτος καημός
που με πεθαίνει
Εννέα όγδοα ο στεναγμός
κι ένας ζεμπέκικος χορός
που μ' ανασταίνει

Είναι τα πρέπει τα γιατί
στο σήμερα που υπνοβατεί 
αγκυλωμένα
Στα όνειρα μου καρτερώ
τα θέλω μου και τα μπορώ 
τα προδομένα

Με πήραν χθες απ' τη δουλειά
μου φόρτωσαν και μια θηλιά
και μ' απολύσανε
Ένας ακοίμητος σταυρός 
κι ένας ζεμπέκικος χορός
που με κρατήσανε 

Εννέα όγδοα ο ρυθμός
κι ένας αβάσταχτος καημός
που μ' αρρωσταίνει
Εννέα όγδοα ο στεναγμός
κι ένας ζεμπέκικος χορός
που με τρελαίνει

Μες του γκρεμού την ενοχή 
στείλε μου Μάνα μια ευχή 
τα έχω χαμένα
Απ' τα φτερά σου να πιαστώ
στα θέλω μου μην κρεμαστώ 
τα προδομένα
.......

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων .

Αναζητώ Συνθέτη για συνεργασία....  

Αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε μαζι μου.... 

Πήρα χαρτί κι ένα τσιγάρο σέρτικο
κι έναν αλήτη πειρασμό βαρύ σερέτικο
Χαρτί λευκό που επάνω του κυλούσε 
πνιχτός ο στεναγμός και με πονούσε

Πήρα αγιόκλημα και λόγια αγύρτικα
κι ένα χαμόγελο- πίσω του κρύφτηκα
Σε άδειους έρημους-παλιούς στρατώνες 
μ' ένα ζεϊμπέκικο κυκλώνω τους χειμώνες

Τις νύχτες κρέμαγες τα δίχτυα 
στο μπαλκόνι
τυλίχτηκε το δάκρυ μου στο μαύρο 
σου σεντόνι
Και μια ζεστή μου αγκαλιά που
κάποτε ποθούσες
χανόσουν μες τα κρίματα 
και την ξεχνούσες

Μ' ένα βιολί κι ένα κεντρί μετρούσα τα φιλιά σου
στις στάχτες μου χορεύοντας μακραίνει η σκιά σου
Μ' ένα χορό κυκλωτικό σαν από αρχαίο δράμα 
αλόγιστα ξοδέψαμε του έρωτα το νάμα 

Μ' ένα βαρύ ζεϊμπέκικο κυκλώνω τους χειμώνες 
μες τα σοκάκια της σιωπής σκορπίζω ανεμώνες
Μ' ευχή τσιγγάνας μάγισσας τα ξόρκια σου ξορκίζω
κι' ένα μαχαίρι δίκοπο στα λόγια σου ακονίζω.....

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων .

Αναζητώ Συνθέτη για συνεργασία....  

Αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε μαζι μου.... 

Να'ταν ο πόνος μια σταλιά, Αστεριών 
φεγγοβολιά. 
να φωτίζει τα σκοτάδια, όταν σε ζητώ 
τα βράδια.

Αχ! της θάλασσας μιαν άκρη, να'ταν 
το πικρό μου δάκρυ, 
και βαρκούλα με πανιά, η δική σου 
αγκαλιά.

Να'ταν το αντίο, Πολύτιμο 
φορτίο,
που μου άφησες μια νύχτα, αντί 
για καληνύχτα.

Ας ήταν το σκοτάδι, ένα δικό σου 
χάδι, 
κι ανάσα μ' αγέρι, κοντά μου
να σε φέρει.

Να'ταν της καρδιάς το ψέμα, Νυχτολούλουδο 
σε ρέμα, 
να μαραίνεται όταν λέω, πως για 'σένανε 
δεν κλαίω.

Να'ταν το αντίο, Πολύτιμο 
φορτίο, 
που μ' άφησες μια νύχτα, αντί 
για καληνύχτα.....

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση

των πνευματικών δικαιωμάτων .

Αναζητώ Συνθέτη για συνεργασία....  

Αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε μαζι μου.... 

Πατρίδα μου 


Στα πέτρινα της μοίρας σου τ‘ αλώνια 
χορεύοντας λεβέντικο πυρρίχιο χορό
πατρίδα μου αθάνατη Ελληνική αιώνια
θρηνώντας δακρυσμένος σε θωρώ

Χιλιόχρονο ανάθρεμμα της Πύρρας αγκωνάρι
αγιογδύτης καϊκτσής κακόψυχος εμπρός
ξεπέζεψε το λιόγερμα κρυφά δίχως φεγγάρι 
αβτζής στο μετερίζι.σου κακόκαρδος εχτρός

Σαν αγροβόρης άνεμος φυσά κι αγροφωνάζει
αδικοκρίτης άκαρδος της μνήμης αλεστής 
επάνω σ' ακονόπετρα σε σέρνει κι αλαλάζει
αλόξενος αμάθευτος ανάξιος θεριστής

Φαρμακοχείλης ασεβής κήρυκας καταφτάνει
ξανθός κι αγαρηνός αγράνεμος μουχρής
σε πέτρινο κακοπανάθεμα προκρούστειο ντιβάνι
ανάθεμα κατάβραδα σε ξάπλωσαν. πατρίς

Στα πέτρινα της μοίρας σου τ‘ αλώνια
χορεύοντας περήφανο πυρρίχιο χορό
πατρίδα μου αθάνατη Ελληνική αιώνια 
τα βάσανα σου αχ μάνα μου Ελλάδα ανιστορώ.....






Αγροβόρης = σφοδρός βόρειος άνεμος
αγροφωνάζει - φωνάζει άγρια
αβτζής = κυνηγός
αγράνεμος = άνεμος ισχυρός, σφοδρός
μουχρής= μούχλας- μουχλιασμένος

Πυρρίχιος: Πολεμικός χορός των αρχαίων Ελλήνων

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων .

Άπλωσα νύχτα τα φτερά 
στου ονείρου μου τη ζάλη
να σ' αγκαλιάσω τρυφερά
στης μνήμης το περιγιάλι

Δεν έχω λόγια να σου πω
δεν έχω απαντήσεις 
πως, και γιατί καρδιοχτυπώ 
πνιγμένος μ' αναμνήσεις

Με μαστιγώνουν οι σιωπές
στιγμών που έχουμε ζήσει
με πνίγουν τώρα οι ενοχές 
των όρκων που έχουν σβήσει

Λόγια αγάπης φλογερά
τι κρίμα γυμνωμένα 
στο χώμα πέσαν γοερά 
σαν ρόδα μαραμένα

Δεν έχω λόγια να σου πω
δεν έχω εξηγήσεις
μα σου φωνάζουν σ' αγαπώ 
όλες μου οι αισθήσεις.....

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων .

Αναζητώ Συνθέτη για συνεργασία....  

Αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε μαζι μου.... 

Μ' αρπάξανε δυο ξωτικά 
τρελά κι αλλοπαρμένα
και όλα σου τα μυστικά
φανέρωσαν σε μένα

Όλα μου όσα είχες κρυμμένα 
στην καρδιά σου φυλαγμένα
τα ξαστέρωσαν

Το ένα μου δίνει για να πιω 
σταξιά απ' την πνοή σου
μα τ' άλλο αφήνει ένα κεντρί
κρυφά μες το φιλί σου

κι όσα σου είχα ποτισμένα
της αγάπης τα σπαρμένα
μου τα στέγνωσαν

Δυο ξωτικά με κλείσανε
στο ρήγμα της φυγής σου 
στην ερημιά μ' αφήσανε
να νιώσω ..την πληγή σου

Το ένα μου δίνει για να πιω 
σταξιά απ την πνοή σου
μα τ' άλλο αφήνει ένα κεντρί
κρυφά μες το φιλί σου......

Στ' ουρανού τους μαχαλάδες
γράφουν στοίχους μαντινάδες 
κουζουλοί και προδομένοι 
σεργιανούν αλλοπαρμένοι

Άιντε φτάνει μη λυπάσαι
μάτια μου να το θυμάσαι
όποιος δεν έχει ματώσει 
έρωτα δεν έχει νιώσει

Άιντε στην κακιά την ώρα
φεύγουν οι στιγμές με φόρα 
φεύγοντας δε λογαριάζουν
ποιοι γελούν και ποιοι 
στενάζουν 

Πέρα κει στους μαχαλάδες
έμποροι πραματευτάδες
μάρτυς μου ο θεός τους είδα
ξεπουλούσαν μια πατρίδα.

Άιντε στην κακιά την ώρα
φεύγουν οι στιγμές με φόρα 
φεύγοντας δε λογαριάζουν
ποιοι γελούν και ποιοι 
στενάζουν ............

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων .

Αναζητώ Μουσικοσυνθέτη για Συνεργασία....  

Αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε μαζι μου.... 

Κύκλους κάνω στο σκοτάδι, ψάχνω για ένα σου 
σημάδι
να 'χω κάπου να πιαστώ, στο κενό μη 
γκρεμιστώ

Θάλασσα μου θαλασσάκι, καημός εισαι
και μεράκι,
εισαι κύμα και φωτιά, του μυαλού 
λαβωματιά

Ψάχνω κι΄ ένα καλοκαίρι, από της καρδιάς 
τα μέρη, 
να 'χει ήλιο παιχνιδιάρη, το μελτέμι να με 
πάρει 

Να με πάρει να μ΄ αφήσει, στου κορμιού σου 
το ξωκλήσι,
καντηλάκι αναμμένο, έτσι να 'μαι 
αφημένο, 

Θάλασσα μου θαλασσάκι, καημός εισαι 
και μεράκι,
εισαι κύμα και φωτιά, του μυαλού 
λαβωματιά .....

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων .

Αναζητώ Μουσικοσυνθέτη για Συνεργασία....  

Αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε μαζι μου.... 

Η νύχτα ετούτη με πληγώνει
αστέρια δένει στα μαλλιά της
κι ο αγέρας που φουντώνει 
κλέβει παίρνει τα φιλιά της

Η νύχτα αυτή στ' αλήθεια μοιάζει
με μια πένθιμη μπαλάντα 
έρημη η καρδιά στο αγιάζι 
μαραζώνει σαν λεβάντα

Μου πες να μην περιμένω 
κι ούτε να στο ξαναπώ
λες δεν ήτανε γραμμένο 
να μου πεις το σ' αγαπώ

Αχ τη νύχτα με οργώνουν
σκέψεις.... λόγια μαχαιριές 
και το νου μου αυλακώνουν
αξημέρωτες βραδιές

Η νύχτα αυτή στ' αλήθεια μοιάζει
με τσιγγάνικη μπαλάντα 
έρημη η καρδιά στο αγιάζι 
μαραζώνει σαν λεβάντα...

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων .

Αναζητώ Μουσικοσυνθέτη για Συνεργασία....  

Αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε μαζι μου.... 

Έρχεται Φλεβάρης μήνας
ερημώσανε οι δρόμοι 
στα μπαράκια της Αθήνας 
σε φωνάζουνε Σαλώμη 

Οι πενιές μες τα σκοτάδια 
την καρδούλα σου γλυκαίνουν
Αχ! του αμανέ τα χάδια
το κορμάκι σου τρελαίνουν 

Βάλε κόκκινο φουστάνι 
κι' άιντε βγες μες την πλατεία 
να σκορπίσει το κορμί σου 
τη γλυκιά του αμαρτία

Μάτια γαλάζια γιασεμιά
χειλάκια μελωμένα! 
φουρτούνες κρύβουν τα κορμιά 
τ' αγγελοκαμωμένα 

Άιντε και το Μάη μήνα 
όσοι ξενυχτάνε μόνοι 
τριγυρνάνε στην Αθήνα 
με μι' αγιάτρευτη συγγνώμη 

Βάλε κόκκινο φουστάνι 
κι' άιντε βγες μες την πλατεία 
να σκορπίσει το κορμί σου 
τη γλυκιά του αμαρτία.....

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων .

Αναζητώ Μουσικοσυνθέτη για Συνεργασία....  

Αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε μαζι μου....