Απόψε θα σου γράψω μια μπαλάντα
θλιμμένη να' χει πένθιμο σκοπό
για έρωτες θα λέει που για πάντα
χάθηκαν στης ζωής τη στενωπό.

Να γείρω θέλω απόψε στα σκαλιά σου
έτσι αφημένος να κλαίω με λυγμούς
ζητιάνος στα σοκάκια της καρδιάς σου
με θύελλες παρέα με καημούς.

Με τη σκιά σου θα μιλήσω αυτό το βράδυ
 τα δάκρυα μου θα σου λενε σ' αγαπώ
στη σκοτεινιά σου θ' ακουμπήσω ένα χάδι
κι όσα δεν πρόφτασα ποτέ μου να σου πω.

Δεν άντεξε η αγάπη μας καλή μου το φορτίο
 είναι πολλά που τώρα θέλω να σου πω
χίλια γιατί κι ένα πικρό στερνό  μου αντίο
μα να θυμάσαι πως ακόμα σ' αγαπώ.

Από χαρτί μια χρυσοκόκκινη γιρλάντα
σκόρπια στο δρόμο πεταμένη
απόψε θα σου γράψω μια μπαλάντα
πως γίνετε να παραμένουμε δυο ξένοι....

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων

Δεν έχει τέλος ούτε αρχή
τη μια χαλάζι και βροχή
Την άλλη ήλιο ξαστεριά
βουλιάζουν πλοία στη στεριά

Οι μέρες πέφτουν στο κενό
ταυτότητα με αριθμό
Γυρεύουν στα συντρίμμια
αρχάγγελοι κι αγρίμια

Ο κόσμος ντύθηκε χακί
λευκό κελί μια φυλακή
Κόλαση και παράδεισος
ειν' του μυαλού η άβυσσος

Μέρα νύχτα με  καμιόνια
παλαβά τρελά δαιμόνια
Σε ασπρόμαυρο τοπίο
μας τραβάν για το σφαγείο

Δρόμοι διαβάτες τροχοφόρα
χαθήκαμε στην ανηφόρα
Σώμα από στάχτη και πηλό
πως να γεμίσεις το κενό

Tα λόγια μας ψιθυριστά
παραθυρόφυλλα κλειστά
Στο μαύρο αμπαρωθήκαμε
και δε ξαναβρεθήκαμε...

© 01-06-2019

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων

Έφυγαν όλα τα τρένα
κι' εγώ ξέμεινα  μ' εμένα
στο σταθμό
Κουβαλάω από συνήθεια
ένα ψέμα και μια αλήθεια
να ισορροπώ

Είναι τα πρέπει τα γιατί
στο σήμερα που υπνοβατεί
αγκυλωμένα
Στα όνειρα μου καρτερώ
τα θέλω μου και τα μπορώ
τα προδομένα

Μ' ένα φρέντο όλη μέρα
και μια γκόμενα
τη ζωή μου κάνω πέρα
συνεχόμενα

Έκοψα και το τσιγάρο
δεν αντέχω να φουμάρω
τις ειδήσεις
Κουφάλες τέρμα δεν μασάω
τα ψέματα σας τα ξερνάω
έχω αναμνήσεις

Θα φλιπάρω δε γουστάρω
το μυαλό μου να τρολάρω
στις ειδήσεις.
Το Matrix σας ποδοπατάω
φτάνει τέρμα δεν μασάω
έχω Απαντήσεις

Μ' ένα φρέντο όλη μέρα
και μια γκόμενα
τη ζωή μου κάνω πέρα
συνεχόμενα

Την τηλεόραση μου σπάω!
Τον καφέ τον σταματάω
αηδίες δε ρουφάω
με χαλάνε
Θα ξεπλένω συνειδήσεις
που λερώνουν οι ειδήσεις
και βρωμάνε..........

 06-10-2016

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Υ.Γ : Εν μέσω του οικονομικού πολέμου που διεξάγετε στη χώρα, και της
" σφαγής " του άμαχου πληθυσμού να έχετε κατά νου ότι
Το πρώτο θύμα του πολέμου είναι η αλήθεια .

Το δάκρυ στον ανήφορο
σαν γίνονταν πετράδι
κυλούσε στον κατήφορο
αφήνοντας σημάδι.

Κι ο πόνος ο σαματατζής
τραβώντας με απ το χέρι
μ' έσερνε ο κερχανατζής
στου τράγου το λημέρι

Μερώνει ο πόνος με κρασί
ξεχνιέται με βοτάνι
τις νύχτες ως την κόλαση
με πήγαινες σεργιάνι

Το γέλιο σου είναι γιατρεμός
σαν κλαις χτυποκαρδίζω
μαύρο κατράμι ο στεναγμός
το άσπρο κάνει γκρίζο

Πανάθεμα η αγάπη σου
αβάσταχτη έχει γίνει
φαρμάκι το γινάτι σου
τη φλόγα μου αργοσβήνει

Μερώνει ο πόνος με κρασί
ξεχνιέται με βοτάνι
τις νύχτες ως την κόλαση
με πήγαινες σεργιάνι.

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων

Άραγε ποιος να το ξέρει
η νύχτα ετούτη τι θα φέρει
αν θα φέρει αυτό το κάτι
που ανθίζει την αγάπη

Έλα πάρε το φιλί μου
 φλέβα γίνε στο κορμί μου
γίνε ανάσα καρδιοχτύπι
έλα πάρε μου τη λύπη

Κάποιες νύχτες μας ματώνουν
και ποτέ δε ξημερώνουν
στου μυαλού μας τ' άγια βάθη
στάχτες έρωτες και λάθη 

Καθώς πέφτει ένα Αστέρι
άραγε ποιος να το ξέρει
τι μας τάζεις κυρά Μοίρα
από δάκρυα κι αλμύρα

Στα σκοτάδια που αρμενίζεις
τι μετράς και τι ζυγίζεις
πες μας μόνο που πηγαίνει
η αγάπη όταν πεθαίνει

Κάποιες νύχτες μας ματώνουν
και ποτέ δε ξημερώνουν
στου μυαλού μας τ' άγια βάθη
στάχτες έρωτες και λάθη ..

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων .