Χίλια συντρίμμια έγινα πάλι για σένα κλαίω
έρημος πάλι απέμεινα  σαν κάρβουνο να καίω
Μωρό μου διαβατάρικο μ' ένα στερνο σου αντίο
έφυγες ταξιδιάρικο και μ' άφησες στο κρύο

Ραγίζω σπάω σα γυαλί στα χνάρια σου σκορπιέμαι
μες της καρδιάς σου την αυλή μαραίνομαι χαλιέμαι
Γυρεύω αιτία κι αφορμή σε ψάχνω μες τις μπόρες
πονά ματώνει το κορμί γυμνό στις κατηφόρες

Ποιος άνεμος με ορφάνεψε ποιο τρυφερό αγέρι
αγάπη μου σε πλάνεψε και μ' άφησες το χέρι
Κυλιέμαι πέφτω σε γκρεμούς σε σκοτεινά πηγάδια
ματώνω απο στεναγμούς κλεισμένος στα σκοτάδια

Χίλια συντρίμμια έγινα  για  σένα μαραζώνω
μονάχος τώρα  ξέμεινα σαν το κερί να λιώνω
Χάθηκες παιχνιδιάρικο δεν πρόλαβε να φέξη
μωρό μου διαβατάρικο χωρίς να πεις μια λέξη .

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων.

Κυλούν και φεύγουν οι καιροί
σαν το νερό στ' αυλάκι
βγάλαν κι οι μέρες μας κεντρί
και μας κερνούν φαρμάκι

Αέρηδες και στεναγμοί
σε φέρανε κοντά μου
κι απόγινες βαθιά ρωγμή
και χτύπος στην καρδιά μου

Όμορφη ντερμπεντέρισσα
μου πήρες τα κλειδιά
και μου 'γινες πορτιέρισσα
κι' αφέντρα στην καρδιά .

Πέφτω και ψάχνω στα τυφλά
εκεί που δεν επήγα
όποιος γυρεύει τα πολλά
ξεμένει με τα λίγα

Καντήλι ακοίμητο η ζωή
κι ο έρωτας φιτίλι
από το βράδυ ως το πρωί
ποθώ τα δυο σου χείλη

Όμορφη ντερμπεντέρισσα
μου πήρες τα κλειδιά
και μου 'γινες πορτιέρισσα
κι' αφέντρα στην καρδιά ..

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων.

Υ.Γ: Η μουσική  Mε έναν καρδίαν (Instrumental)  του Κυριάκου Παπαδόπουλου που τυχαία αλίευσα στο διαδίκτυο στάθηκε αφορμή  και πηγή έμπευσης  για να γράψω τη Ντερμπεντέρισσα.

Σεργιάνι βγαίνει ο καημός
νυχτιές διχώς φεγγάρι
φορά τα ράσα κι ο λυγμός
δένει σφικτό ζωνάρι

Κρυφά στα χέρια του κρατά
του πόνου τα νυστέρια
και όλα σου τα κρίματα
μ' ακούμπησε στα χέρια

Και σεργιανά στα γαλανά
τα πλάνα σου τα μάτια
που μ' έκλισαν παντοτινά
και σκόρπισα κομμάτια

Της τύχης μου τα βήματα
μπλεχτήκανε κουβάρι
μπλεγμένα μαύρα νήματα
στου πόνου το νταμάρι

Ύπνε π' απλώνεις τα φτερά
σκύψε να μ' αγκαλιάσεις
τα κάλπικα τα δολερά
φιλιά της να σκεπάσεις

Γιατί με σέρνουν σε γκρεμό
στης λήθης το πηγάδι
που εκεί δεν έχει γυρισμό
στα έγκατα του Άδη...

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων