Αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες, οι άνθρωποι της τέχνης, της λογοτεχνίας, που δεν έχουν προβληθεί απο το κλειστό κλαμπ των συμφεροντολογικών ομάδων,που λοιμαίνονται τους χώρους αυτούς κρατώντας την τεράστια βέργα τους και αποδιώχνοντας όποιον τολμήσει έστω και να ακουμπήσει το πρώτο σκαλοπάτι της δόξας τους, αισθάνονται χαρά σαν διαβάζουν κάτι γι' αυτούς, από κάποιον άγνωστο ιντερνετικό φίλο.
Και δεν μιλώ στον αέρα για τα ερμητικά κλεισμένα κλαμπ. . Είναι ακριβώς ότι γράφω.
Οι μη λοιπόν ανήκοντες στα κλαμπ αυτά, αισθάνονται μεγάλη χαρά σαν περιηγούμενοι το ιντερνέτ, διαπιστώνουν κάποιες φορές πως άγνωστοί τους άνθρωποι ασχολούνται με την μουσική τους, τα ποιήματά τους, και μάλιστα γίνονται αυτά αντικείμενα διαλόγων και κριτικής. Αυτά δεν γίνονται από άτομα που σε ξέρουν, έστω και λίγο.
Σε κρίνουν με αμεροληψία, με αυτό που αισθάνονται, και αυτό είναι που εγώ εκτιμώ αφάνταστα.
Έτσι καταλαβαίνω περισότερα, αν κάτι που γράφω έχει την αξία του.
Βέβαια αυτή είναι υποκειμενική, αλλά είναι μια μικρή ικανοποίηση και ένας τρόπος να βγάζει κάποιος συμπεράσματα.
Ψάχνοντας λοιπόν για σχετικά με εμένα θέματα στο ιντερνέτ, βρήκα ένα πολύ ωραίο blog, που έχει αναρτήσει το παρακάτω μου ποιημα από την ποιητική μου συλλογή " Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ" όπου είναι το θέμα της συζήτησης, στις τοποθετήσεις αρκετών αναγνωστών, μελών.
Το παραθέτω μαζί με την διεύθυνση για να το επισκεφθείτε αν θέλετε.
Είναι ένας χώρος με πολύ ποιότητα και αποπνέει την δροσιά που μόνο οι απλοί άνθρωποι έχουν.
http://melodytravel.pblogs.gr/2010/11/perimenw-dyo-logia-soy.html?
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ
Περιμένω δυο λόγια σου, κι' ας μην
έχουν νόημα Θα τους δώσω εγώ τη
σημασία που τους πρέπει. Μήπως όταν
κρατώ τις αστραπές στα χέρια μου, ξέρω
τι γεννιέται; Μήπως όταν κοιτάζω τα
ποτάμια των ματιών σου ξεδιψάω;
Μήπως όταν περνάω το γιοφύρι του
άλλου κόσμου τιθασεύω την περιέργεια;
'Όχι! τα τραγούδια με γλυκαίνουν, οι
στάλες της βροχής με ξαποσταίνουν, οι
φλέβες των χεριών μου, μ' οδηγούν στις
λεωφόρους της ανεξερεύνητης πόλης,
κει που το υπάρχω, δεν υπάρχει.. κει που
τα όνειρα πεθαίνουν μόλις αρχίζουν.
'Όμως, κάτι θα γίνει.. δυο λόγια
περιμένω, κ' ας μην έχουν νόημα, θα
τους δώσω εγώ τη σημασία που τους
πρέπει.
18 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες,
δεν ξέρω με τόσα προβλήματα που μας έχουν φορτώσει οι κυβερνώντες, όχι μόνο οι σημερινοί, που μας οδήγησαν στην απρόβλεπτη , φοβερή κρίση , είναι ικανά να μας αφαιρέσουν κάποιες ανθρώπινες πλευρές μας, παράδειγμα το ρομαντισμό, που βέβαια υπάρχει σε κάποιους από μας.
Γιατί έκανα αυτή την μακρόσυρτη εισαγωγή;
Έχω τους λόγους μου.
Είναι και μένα μαύρη η καρδιά μου κάποιες στιγμές της ημέρας, αλλά έρχεται και ως εναλλαγή ο ρομαντισμός, από διάφορες καταστάσεις που μας παρουσιάζονται
Οικογενειακώς τυχαίνει να έχουμε μια τρέλλα με τα ζώα, έχουμε δυο σκύλους και πολλές γάτες που έχω χάσει κατά κάποιο τρόπο τον αριθμό τους.
Όλες και όλοι έχουν τα ονόματά τους, που τους έχουν δοθεί από κάποια χαρακτηριστικά που έχουν. Μάλιστα ένας γάτος μας , κάτασπρος και κουφός, ο Μπιάνκο, είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση ζώου. Και αυτόν αφορά ο τίτλος του σημερινού μου σημειώματος.
Εκεί που είναι χαμένος σαν εγώ καταπιαστώ με κάποια εργασία, ξαφνικά αυτός βρίσκεται δίπλα μου. Κοιτά με προσοχή τι κάνω, κάθε μου κίνηση, τα υλικά που χρησιμοποιώ και έχει ένα ύφος σαν να λέει ξέρω εγώ τι κάνεις.
Συμμετέχει καμιά φορά βρίσκοντας κατά περίεργο τρόπο ας πούμε μια βίδα και την δείχνει πιάνοντάς την με τα νύχια του. Άλλες φορές στηλώνει τα μάτια του στο¨"αόρατο¨από μένα υλικό και έτσι το βρίσκω για να συνεχίσω.
Είναι περίπτωση αυτός ο γάτος, έτσι που πιστεύω πως στην προηγούμενη ζωή του ήταν μηχανικός. Εδώ βέβαια γελάω!..Εντάξει, αν γίνεται αυτό, αλλά έτσι με κάνει να πιστεύω.
ΕΚΕΙ ΟΜΩΣ, που ο Μπιάνκο δίνει τα ρέστα του, εμφανίζοντας στοιχεία ρομαντισμού, είναι που κάθε πρωί ανελλειπώς, πριν βγει ο ήλιος, ανεβαίνει ψηλά στην σοφίτα του σπιτιού μας, πιάνει το ανατολικό παραθυράκι και περιμένει σχεδόν ακίνητος για πολύ ώρα, την ανατολή του ήλιου.
Μόλις ο ήλιος αρχίζει να ξεμιτύζει, περιμένει λίγο ακόμη να βγεί για καλά στον ουρανό και μετά δίνει ένα σάλτο και κατεβαίνει στο ισόγειο όπου περιμένει, κάποιος από την οικογένεια, συνήθως εγώ, να του ανοίξει την πόρτα για να κάνει τον πρωινό του περίπατο, παρατηρώντας και περιεργαζόμενος τα πάντα, Αυτά βλέπω όσο μπορώ βέβαια , και αυτά σας μεταφέρω.
Ενας ρομαντικός γάτος απολαμβάνει την ανατολή του ήλιου, σαν να είναι άνθρωπος. Αυτά για σήμερα. Κάποια στιγμή θα δημοσιευσω τις φωτογραφίες όλων αυτών των αγαπημένω ζώων, που μας δίνουν αγάπη χωρίς συμφέρον και μας κάνουν να ξεχνούμε έστω και για λίγο όσα τραγικά συμβαίνουν αυτό τον καιρό στην χώρα μας.
adreo
- Στείλε Σχόλιο
Σκοπός του BLOG μου είναι η προώθηση και προαγωγή της ΜΟΥΣΙΚΗΣ, οποιασδήποτε μορφής τέχνης (των λεγόμενων ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ) και του λόγου, (ΠΟΙΗΣΗ, ΣΤΙΧΟΣ, ΔΙΗΓΗΜΑ, ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ), σχετική αρθρογραφία και προσωπικές απόψεις, κρίσεις και εκτιμήσεις.
Γάτες να αφυπνιστούμε ολοι ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΣ www.musicheaven.gr/html/story.php?id=1523 ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΔΙΗΓΗΜΑ Η ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ