αγαπητοί φίλοι , αγαπητές φίλες.
Καλό χειμώνα.
Τέλος οι διακοπές, τουλάχιστον για μένα.. και πιστεύω και για τους περισσότερους -ες από σας.
Ελπίζω τέλος να έχουμε και για τις φωτιές. Οι εγκληματίες που τις βάζουν, σε λίγο δεν θα μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα, μια και έρχεται το φθινόπωρο και το μεγαλύτερο τμήμα της χώρας θα έχει βροχές και καταιγίδες, που δεν βοηθούν στην επέκταση μιας φωτιάς.
Όμως θέλω να δικαιολογήσω τον τίτλο του σημερινού μου άρθρου, γράφοντας κάποιες απόψεις για τις φωτιές της περασμένης και τρέχουσας εβδομάδας. Και γράφω έχοντας και ιδίαν αντίληψη αφού παραθέριζα στην Καλλιτεχνούπολη και έβλεπα την εξέλιξη τους. από μακριά βέβαια, όσο μπορούσα να βλέπω με τα μάτια. Ταυτόχρονα έβλεπα τις αγωνιώδεις προσπάθειες από αέρος των ηρωικών πιλότων των πυροσβεστικών αεροπλάνων και ελικοπτέρων, με πολύ δυσμενείς συνθήκες και πολύ δυνατούς ανέμους, που νομίζω που ήταν και η μεγάλη αιτία να μην σβήνουν οι φωτιές.
Με την κόρη μου μάλιστα έκανα και μια γύρα με το αυτοκίνητο, εκ του ασφαλούς σχετικά και είδα να καίγονται τα πάντα. Μετά από κάποιες ώρες πέρασε και από την Καλλιτεχνούπολη η φωτιά, αλλά λόγω της αντίθετης φοράς των ανέμων, πέρασε ξυστά από αυτήν με ευτυχώς μικρές ζημιές.
Τους άλλους ήρωες, πυροσβέστες, εθελοντές και λοιπά τους έβλεπα , όπως όλοι από την τηλεόραση. Ιδιαίτερα μου έκαναν εντύπωση τα νεαρά παιδιά, ακόμα και λαθρομετανάστες που αντιμετώπιζαν στα ίσια την φωτιά, με κίνδυνο να εγκλωβιστούν και να καούν. Και αυτοί έδωσαν το στίγμα πως δεν είναι τόσο σάπια η κοινωνία μας.
Πως ένα ΜΕΓΑΛΟ τμήμα του λαού μας, έχει αγνά αισθήματα, αλτρουϊσμό, θάρρος και πολλές άλλες αξίες. Έτσι μπορώ να πω πως η Ελλάδα της επόμενης γενιάς θα είναι σε καλά χέρια. Δεν θα ασχοληθώ με τις παραλήψεις της κυβέρνησης. Το ίδιο έργο το βλέπω πολλά χρόνια. Είναι η μοίρα της Ελλάδας να έχει πολλούς άγνωστους και ικανούς , όπως και πολλούς γνωστούς και ανίκανους. Όμως οι ήρωες της φωτιάς προσπάθησαν και όλοι μας τους οφείλουμε ευγνωμοσύνη.
Οι άλλοι είμαστε όλοι εμείς, ο τύπος, η τηλεόραση και οι διάφοροι ειδικοί και μη, που μόνο να κατηγορούμε ξέρουμε.
Αυτά τα ολίγα, σαν φόρο τιμής σε αυτούς. Βέβαια δεν βγάζω έξω από αυτήν την καταστροφική υπόθεση, την ευγνωμοσύνη που οφείλουμε, στους Ιταλούς, Γάλλους, Κύπριους (μαζί με τους πυροσβέστες που μας ήρθαν) πιλότους, καθώς και τον Τούρκο πιλότο. Άσχετα που η κυβέρνησή του δεν με πείθει για τις προθέσεις της.
Αυτά
adreo
- Στείλε Σχόλιο
Αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες,
σήμερα θα γράψω για μια επίσκεψή μου στην Παναγία την Προυσιώτισσα και από το όσα εγώ απεκόμισα. Είχα πριν μερικά χρόνια κάνει ένα τάμα στην Παναγιά, αλλά επειδή είναι σκαρφαλωμένο το Μοναστήρι στα πολύ ψηλά βουνά της Ευρυτανίας, όλο και ανέβαλα.
Όμως μου το θύμισε η Παναγία.
Γιατί πως αλλιώς να το εννοήσω, αφού και το περασμένο Σάββατο δεν είχα αποφασίσει να πάω;
Θα το τηρούσα το τάμα μου, αλλά όλο ανέβαλα.
Η Παναγία μέσω του πολύ θρησκευόμενου αδελφού μου, μου το θύμισε.
-Γιάννη, θα μου κάνεις την χάρη να με πας στην Παναγία την Προυσιώτισσα; μου είπε ο αδελφός μου, που μπορούσε να πάει με το δικό του αυτοκίνητο και κάποια άλλη στιγμή και όχι μια μέρα από τις λίγες που εγώ πήγα στην ιδιαιτέρα μου πατρίδα το ΘΕΡΜΟ (μικρό Παρίσι είναι και με την πρώτη ευκαιρία να το επισκεφθείτε, συνδυάζοντάς το με ένα προσκύνημα στην Παναγιά).
Και εγώ χωρίς απολύτως καμιά αντίρρηση του είπα..
-Ευχαρίστως Μάκη, κανένα πρόβλημα. Και την άλλη μέρα φύγαμε για εκεί.
Και ακόμα το ότι κάναμε το λάθος και επήγαμε στην Χάρη της από τον παλιό δύσβατο και σχεδόν αδιάβατο δρόμο, σήμερα που το σκέπτομαι το αποδίδω στην ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ..
Έτσι ήθελε να πάω να την προσκυνήσω, αν και εποχούμενος, να υποστώ κάποια μικρή ταλαιπωρία, που όμως ούτε την κατάλαβα.
Και ήταν τίποτα σε σχέση με εκείνη την ταλαιπωρία που υπέστην πριν πολλά χρόνια παιδί όντας, όταν μαζί με μερικούς φίλους τότε , πήγα με τα πόδια, αν θυμάμαι καλά στις 23 Αυγούστου, ημέρα της γιορτής της.
Θυμάμαι τότε πως κάναμε κάπου 12 ώρες διασχίζοντας κακοτράχαλα βουνά και μονοπάτια με τα πόδια. Αλλά παιδιά όπως ήμασταν τότε, δεν καταλαβαίναμε από ταλαιπωρίες. Όπου κουραζόμασταν, πιάναμε την δροσιά και ξεκουραζόμασταν. Και με τα καλαμπούρια και τα αστεία μας , μάλλον γλέντι ήταν.
Ήταν τόσο ψηλά , τόσο απότομα και κακοτράχαλα, που κάποιον φίλο μας που αργότερα έγινε στρατιωτικός, τον κρατούσαμε δυο, κλείνοντάς του τα μάτια για να διαβεί από το μονοπάτι μισού μέτρου, γιατί είχε υψοφοβία , μέχρι που ήθελε να γυρίσει πίσω. Αλλά εμείς οι υπόλοιποι, τον βοηθήσαμε και έτσι φθάσαμε στο Μοναστήρι.
Η αλήθεια βέβαια είναι πως ένα γλίστρημα από εκεί πάνω, σήμαινε ένα πέσιμο από 500 μέτρα τουλάχιστον, και κατ' ευθείαν στο ποτάμι προσγείωση του κουφαριού όποιου γλιστρούσε..
Βέβαια νέοι όπως ήμασταν, δεν καταλαβαίναμε και πολύ από φόβο.
Και τι να σκεφθώ τώρα , αυτή την στιγμή που γράφω, που την επόμενη μέρα με συνάντησε -είχα να τον δω 15 χρόνια- ο πατριώτης μου που τον κρατάγαμε τότε για να περάσει εκεί ψηλά στο βουνό, το στενό και επικίνδυνο μονοπάτι;
Μήπως και αυτόν μου τον έστειλε η Παναγιά για να θυμηθώ πως νεαρός πήγα στην γιορτή της για προσκύνημα; Ή για κάποιον λόγο που εγώ δεν έχω καταλάβει;
Δεν ξέρω, αλλά βρίσκω πολύ περίεργες αυτές τις συμπτώσεις.
Τώρα για την προχθεσινή μου επίσκεψη.
Όταν φθάσαμε πήγα να πάρω μια λαμπάδα στο μπόι μου περίπου.
-Πόσο κάνει; ρώτησα.
-Ότι θέλετε δώστε (όχι στο χέρι τα χρήματα, αλλά στο παγκάρι θα τα έβαζα).
Είχα πενήντα ευρώ.
-Θα κρατήσετε από αυτό; είπα .
-Εγώ δεν έχω λεφτά μου είπε. Δεν πειράζει πάρτε την έτσι.
Το γεγονός το αναφέρω για να δείξω, πόσο αδιάφορο είναι το μοναστήρι και οι άνθρωποί του για το χρήμα.
Βέβαια εγώ πήγα και το χάλασα και έβαλα αυτό που έπρεπε με την δική μου εκτίμηση να βάλω στο παγκάρι.
Την αδιαφορία τους για το χρήμα την διαπίστωσα και από άλλα γεγονότα.
Πήγα και προσκύνησα την Θεία της εικόνα. Με πλημμύρισε ένα απερίγραπτο συναίσθημα, που πρώτη φορά μου συνέβη.
Δεν θα επεκταθώ παραπέρα και σε ένα δυο γεγονότα που συνέβησαν στον αδελφό μου και που αποδεικνύουν περίτρανα πως υπάρχει ΘΕΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΑ και πως η θρησκεία μας έχει αληθινή υπόσταση.
Δεν είμαι Θρήσκος περισσότερο από τους περισσότερους Έλληνες, αλλά προχθές την ένιωσα την ύπαρξη του Θεού... και δεν κάνω λάθος.
Αυτά μου ήρθαν στο μυαλό . Σας συνιστώ να πάτε με την πρώτη ευκαιρία στην Παναγιά την Προυσιώτισσα. Θα νιώσετε πολλά. Από την απόλαυση της φύσεως και των τοπίων μέχρι και την ΠΑΝΑΓΙΑ δίπλα σας.
Καλό χειμώνα
adreo
2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Σκοπός του BLOG μου είναι η προώθηση και προαγωγή της ΜΟΥΣΙΚΗΣ, οποιασδήποτε μορφής τέχνης (των λεγόμενων ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ) και του λόγου, (ΠΟΙΗΣΗ, ΣΤΙΧΟΣ, ΔΙΗΓΗΜΑ, ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ), σχετική αρθρογραφία και προσωπικές απόψεις, κρίσεις και εκτιμήσεις.
Γάτες να αφυπνιστούμε ολοι ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΣ www.musicheaven.gr/html/story.php?id=1523 ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΔΙΗΓΗΜΑ Η ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ