... σκαλίζοντας το διαδίκτυο, ΄΄έπεσα΄΄ πάνω σε ένα Blog, που παρέθετε μία ομιλία του Μπιλ Γκέιτς (Bill Gates) κάπου στην Αμερική, για έντεκα κανόνες της ζωής. Ανεξάρτητα της γνησιότητας της ομιλίας και των σχολίων, μένω στους 11 κανόνες .... είναι άραγε έτσι ; ....... ΄΄απλοί΄΄ προβληματισμοί.....

"Κανόνας 1: Η ζωή δεν είναι δίκαιη - συνήθισέ το!"

"Κανόνας 2: Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για την αυτό-εκτίμησή σου. Περιμένει πρώτα να επιτύχεις εσύ ο ίδιος κάτι πριν αισθανθείς καλά με τον εαυτό σου."

"Κανόνας 3: Δεν θα κερδίσεις 60.000 ευρώ το χρόνο τελειώνοντας το σχολείο. Δεν πρόκειται να γίνεις αντιπρόεδρος με δωρεάν αυτοκίνητο και κινητό τηλέφωνο μέχρι να τα κερδίσεις και τα δύο."

"Κανόνας 4: Εάν νομίζεις ότι ο καθηγητής σου είναι σκληρός, περίμενε μέχρι να δεις το αφεντικό."

"Κανόνας 5: Το γύρισμα των μπιφτεκιών δεν σου μειώνει την αξιοπρέπεια. Οι παππούδες σου είχαν μια διαφορετική λέξη για αυτή την εργασία: την έλεγαν ευκαιρία. "

"Κανόνας 6: Εάν τα μουσκέψεις, δεν φταίνε οι γονείς σου. Γι' αυτό μην κλαψουρίζεις για τα δικά σου λάθη, αλλά μάθε από αυτά."

"Κανόνας 7: Πριν γεννηθείς, οι γονείς σου δεν ήταν τόσο βαρετοί όσο είναι σήμερα. Έγιναν έτσι πληρώνοντας τους λογαρισμούς σου, καθαρίζοντας τα ρούχα σου και ακούγοντάς σε να λες πόσο «cool» είσαι. Πριν λοιπόν σώσεις τα δάση από τα παράσιτα της γενιάς των γονιών σου, προσπάθησε να καθαρίσεις τη ντουλάπα στο δωμάτιό σου."

"Κανόνας 8: Το σχολείο μπορεί να έχει βρει τον τρόπο να εξαλείψει τις διαφορές μεταξύ κερδισμένων και χαμένων, αλλά η ζωή όχι. Μερικά σχολεία έχουν απορρίψει τις αρνητικές βαθμολογίες και θα σου δώσουν όσες ευκαιρίες θέλεις για να βρεις τη σωστή απάντηση. Αυτή η κατάσταση δεν μοιάζει ούτε στο ελάχιστο με την πραγματική ζωή."

"Κανόνας 9: Η ζωή δεν είναι χωρισμένη σε εξάμηνα. Δεν υπάρχουν ολόκληρα καλοκαίρια διακοπών και πολύ λίγοι υπάλληλοι είναι διατεθειμένοι να σε βοηθήσουν να «βρεις» τον εαυτό σου. Αυτό μπορείς να το κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου."

"Κανόνας 10: Η τηλεόραση δεν είναι η πραγματική ζωή. Στην πραγματική ζωή οι άνθρωποι είναι στις δουλειές τους και όχι στα μπαρ και στα καφενεία."

"Κανόνας 11: Να είσαι ευγενικός με τους σπασίκλες. Στο τέλος μάλλον θα καταλήξεις να δουλεύεις για έναν από αυτούς."

.....και η ζωή συνεχίζεται .......

Κωνσταντίνος

   Αυτή η ιστορία, μας έρχεται από το παρελθόν της Αμερικής και εξελίσσεται σε μία περιοχή όπου ζούσαν Ινδιάνοι (όταν ακόμα υπήρχαν). Είναι αγνώστου συγγραφέα.

Κάποια βραδιά, ο σοφός γέροντας της φυλής Τσερόκι, μιλούσε στον εγγονό του,  για τη μάχη που αισθανόταν ότι γινόταν, γίνεται και θα συνεχίσει να γίνεται, μέσα στις ψυχές των ανθρώπων.

'' Παιδί μου, η μάχη αυτή, αφορά δυο λύκους που υπάρχουν μέσα σε όλους τους ανθρώπους. Ο ένας λύκος είναι ταυτισμένος με το Κακό. Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία, η αυτολύπηση, η ενοχή, η προσβολή, η κατωτερότητα, το ψέμα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία και το Εγώ. Ο άλλος ταυτίζεται με το Καλό. Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και η πίστη στο Θεό''

Ο νεαρός σκέφθηκε για ένα λεπτό και ρώτησε τον παππού του: ''Τελικά ποιός λύκος νικά;''

Και ο γέροντας Ινδιάνος του απαντά απλά: ''Αυτός που ταΐζεις''.

Κάποτε, ένας νέος, όλη του τη ζωή έψαχνε να βρει την Αλήθεια και δεν μπορούσε. Ταξίδεψε πολύ και γύρισε όλες χώρες του κόσμου, αλλά μάταια, δεν είχε αποτέλεσμα..

Ωσπου μιά φορά, όταν βρισκόταν σε μια μικρή χώρα και ένιωσε αποκαμωμένος και απελπισμένος, κάθισε κοντά σε μία σπηλιά. Ξαφνικά από το εσωτερικό της σπηλιάς ακούστηκε θόρυβος, του φάνηκε σαν γρύλισμα. Σηκώθηκε και πλησίασε την είσοδο διστακτικά, με μαχαίρι στο χέρι γιατί φοβόταν τι παραμόνευε εντός της σπηλιάς. Ξεχώρισε μια σκοτεινή μορφή που του φάνηκε ότι ανήκε σε γυναίκα. Προχώρησε στη σπηλιά που επικρατούσε φοβερή δυσοσμία. Όταν τα μάτια του εξοικειώθηκαν με το σκοτάδι είδε πράγματι μια γριά, αποκρουστική, ρυτιδιασμένη, τριχωτή και βρωμερή, με όλα τα άσχημα πάνω της....
Εκείνη σήκωσε προς το μέρος του τα θολά και σκοτεινά μάτια της και τον ρώτησε, τι θέλει.
- Ψάχνω την Αλήθεια, απάντησε εκείνος.
- Τη βρήκες, του είπε η γριά.
- Εσύ είσαι αυτή;
- Ναι.
- Πώς μπορώ να σιγουρευτώ;
Εκείνη για αποδείξεις του απαρίθμησε τα πάντα για αυτόν: το όνομά του, την ηλικία του, τις περιπέτειές του. Ο άνθρωπος ήταν αποσβολωμένος και απογοητευμένος και ρώτησε αμήχανα:
- Είσαι τόσο άσχημη, ποτέ δεν συνάντησα τίποτα πιο τρομερό από 'σένα. Όμως όλοι θέλουν να σε γνωρίσουν! Θα με ρωτήσουν! Τι να τους πω; Κάτι θα πρέπει να τους πω !
- Πες τους ψέματα, είπε η Αλήθεια, πες τους ότι είμαι νέα και ωραία και όλοι θα σε πιστέψουν.

Κωνσταντίνος (ενίοτε και ΄΄Αιθεροβάμων΄΄).

(Η ιστορία είναι παρμένη τόσο από το βιβλίο που έχω ήδη αναφέρει με το ΄΄Δάσκαλο κα το Μαθητή΄΄ αλλά κυκλοφορεί και σε πολλές παραλλαγές στο διαδίκτυο)