« Εγραψα και τέλειωσα χτες την -Ασκητική-. Είναι καλή; δεν ξέρω. Προσπάθησα με λόγια απλά, σαν εξομολόγηση, να διαγράψω την άσκηση της ζωής μου, από πού ξεκίνησα, πώς πέρασα τα εμπόδια, πώς άρχισε η αγωνία του Θεού, πώς βρήκα την κεντρική έννοια που ρυθμίζει πια τη σκέψη μου, το λόγο και την πράξη μου.

   Αχ! δε ρυθμίζει ακόμα εντελώς, πλήθος κακές συνήθειες της περασμένης εξέλιξης μ’ εμποδίζουν να κινηθώ σύμφωνα με την αυστηρή, ανένδοτη επιταγή του Θεού μου. Μα μάχομαι, συνειδητά πια, να μένω πιστός στην ουσία της ζωής μου. Βρίσκομαι σ’ ένα νέο μεταίχμιο. Η στερνή, η πιο ιερή μορφή της θεωρίας είναι η πράξη.

   Παντού είναι ο Θεός, στον άνθρωπο, στην πολιτική, στην καθημερινή ζωή που κιντυνεύει. Δεν είναι παντοδύναμος, να σταυρώνουμε τα χέρια προσδοκώντας τη σίγουρη νίκη του. Από μας εξαρτάται η σωτηρία του. Και μόνο αν σωθεί, σωζόμαστε. Η θεωρία έχει αξία μονάχα ως προετοιμασία, ο αγώνας ο κρίσιμος είναι η πράξη ». 

Του δρ Πάτροκλου Σταύρου στο επίμετρο του βιβλίου ΄΄ΑΣΚΗΤΙΚΗ΄΄, λόγια του δημιουργού της, από επιστολή του (του Ν.Καζαντζάκη) προς τη Γαλάτεια (αρ.60, σελ.170-171)