Δεν έχω όρεξη τώρα να βάζω τίτλους. Ούτε όρεξη να γράφω δεν έχω. Αλλά ο καλύτερος τρόπος να μιλήσεις σε κάποιον, οποιονδήποτε, για κάτι, οτιδήποτε, αυτός είναι. Ο λόγος μερικές φορές περισσεύει δεξιά κι αριστερά σαν λίπος χοντρής κυρίας που βολεύεται στο σκαμνί που έχει φέρει μαζί της στην εκκλησία.. Κάποιος είπε "γράφω, γιατί είναι ο μόνος τρόπος να μη σε διακόπτουν".. Εγώ λέω γράφω για να μην κάνω κακό.

Δεν είμαι ο άνθρωπος που σκέφτεται το κακό.Το κακό μερικές φορές με σκέφτεται αλλά εγώ το αποφεύγω. Κι εσύ μερικές φορές με σκέφτεσαι αλλά σε αποφεύγω, αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι κακό. Όχι, μη νοιώθεις έτσι, όπως δε νοιώθω κι εγώ έτσι όσο κι αν θες να με πείσεις γι' αυτό. Όχι, δεν ήμουν κακός.. σε καμία περίπτωση, σε καμία στιγμή. Αυτό που σε πείραξε ήταν οι τελευταίες κυνικές στιγμές μου. Κύκνειο άσμα μου οι κυνικές στιγμές μου.. Σχεδόν πάντα έτσι γίνεται. Θέλω να τελειώσω με αυτό τον τρόπο κάτι που μπορεί να άρχισε ή να μην άρχισε ποτέ.. Και γίνομαι όσο κυνικός αντέχεις, και λίγο περισσότερο για να σε αναγκάσω να μην μπορείς να μείνεις άλλο εδώ. Όμορφα λόγια από μένα δεν θ' ακούσεις.. Αναρωτιέμαι γιατί περιμένεις όμορφα λόγια.. Όυτε στα ποίηματα, ούτε στα τραγούδια δεν μιλώ με όμορφα λόγια. Κανείς δεν μου έμαθε τα όμορφα λόγια.. Που να ξέρω κι εγώ πως είναι.. Φυσικά εσύ περιμένεις την εξαίρεση για να επιβεβαιωθείς.. εσύ, ο κανόνας.. Αλλά μάταια.

Αποτελείς εξαίρεση? Τα ερωτήματα από τα αρχαία χρόνια είχαν σωστές απαντήσεις ανάλογα με την εποχή. Στην επιστήμη κάτι τέτοιο είναι πολύ συνηθισμένο. Θυμίσου να σκοτώνουν τον Γαλιλαίο για κάτι που ήταν η απάντηση στο ίδιο ερώτημα μα μια εποχή μετά από τότε. Τον σκότωσαν (στην πραγματικότητα όχι) από κεκτημένη ταχύτητα.. Έτσι λοιπόν κι εγώ τώρα πρέπει να σε σκοτώσω.. Δεν είμαι αρκετά σοφός για να μάθω αν σε κάποια εποχή,παλιότερα ή αργότερα, αυτή σου η απάντηση, αυτή σου η γνώμη θα ήταν σωστή. Αλλά κι εσύ, πίστεψέ με, δεν είσαι αρκετά σοφή για να στηρίξεις την γνώμη σου με τέτοιο τρόπο. Τέτοιο άθλιο τρόπο.. Γι' αυτό θα πρέπει να σε σκοτώσω...

Είναι πολύ περίεργο το πως ένας εγκέφαλος ερμηνεύει μερικά σήματα. Η ικανότητα για νέες ιδέες είναι κάτι που δεν έχουμε ιδέα που στηρίζεται..Αντιφατικό ε? Εγώ θα απαντούσα έτσι..Εσύ είσαι η ικανότητα για νέες ιδέες. Εσύ, κι εσύ, κι εσύ...

Περίεργη αυτή η ιδιότητα, η ιδιότητα του ανθρώπου που σκέφτεται. Ένας άνθρωπος που γράφει δεν θα έπρεπε να είναι ένας άνθρωπος που σκέφτεται, σε καμία περίπτωση.. Θα έπρεπε να είναι ένας άνθρωπος που ζει, μόνο αυτό. Το "σκέφτομαι και γράφω" μας έκανε κακό μικρά που είμασταν.. Μικρά που είμασταν, για πολύ καιρό -εξού και είμασταν, μιας και σου αρέσουν τα γραμματολογικά-, μικρό να ήμουν πάντα. Έχει πολλές χάρες.. Ακόμα και σήμερα όταν βλέπω κανένα παππού με αμαξάρα και ξανθιά γκόμενα σκέτη πρόκληση, του φωνάζω "ναιιι, αλλά εγώ έχω τα νιάτααα ρεεε!!", ακόμα και σήμερα. Μόνο σήμερα, γιατί μόνο σήμερα καταλαβαίνω..

Είμαι ακόμα δυνατός, ακόμα όμορφος.. Ακόμα σκέφτομαι, ακόμα θυμώνω.. Ακόμα νοιώθω, ακόμα γυμνάζομαι... Ακόμα τραγουδάω, ακόμα έχω ιδέες.. Πολλές ιδέες, μόνο που καμιά φορά είμαι τόσο κουρασμένος που δεν έχω κουράγιο να τις κάνω πράξη. Και κάθομαι και τις γράφω, και τις λέω σε κάποιον να μην την ξεχάσουμε.. Να μην ξεχαστούμε ρε παιδιά, να μην ξεχαστούμε από αυτό τον κόσμο, να σας θυμάμαι πάντα. Κι έχω βρει τον τρόπο, μια καταπληκτική ιδέα! Να σας γράφω.. Αυτός είναι ο λόγος που εγώ γράφω, όχι επειδή δεν με διακόπτεις. Ο λόγος που γράφω είσαι εσύ, κι εσύ κι εσύ...

Και στις βρισιές σου, και τις δικές σου ή τις δικές σου, εγώ απαντώ ευχαριστώ!

Όχι επειδή είμαι καλός.. Κακός είμαι, αφού εσύ το ξέρεις καλύτερα, έτσι δεν είναι?

Ευχαριστώ που μου δίνεις λόγο να σου μιλάω.. Ευχαριστώ που μου δίνεις λόγο να τραγουδάω.. Ευχαριστώ που μου δίνεις λόγο να κλαίω.. Ευχαριστώ που μου δίνεις λόγο να γελάω...

Σας ευχαριστώ.. μου δίνετε λόγο να γράφω..να γράφω.. σας ευχαρισσς...

Αλέξης Π.

Γεια σε όλους παιδιά!

Γράφω πρώτη φορά σε αυτό το blog, αλλά αυτό στο οποίο έχω γράψει πολύ περισσότερα πράγματα και θα συνεχίσω να γράφω είναι αυτό:

http://alexpan.wordpress.com

Αν θέλετε λοιπόν να διαβάσετε μερικές σκέψεις μου ακόμη κάντε έναν κόπο να κάνετε ένα κλικ παραπάνω!

Συγχωρέστε με για την ανακατεύθυνση αλλά είναι πολύ πιο εύκολη από την αντίστοιχη όλων μου των κειμένων εδώ σε αυτό το blog. Σας περιμένω με μεγάλη χαρά και αγωνία.

Αλέξης Π.

Λίγα λόγια πολλές φορές είναι ο καλύτερος τρόπος για να περιγράψει κανείς τα πιο δύσκολα πράγματα. Λίγα λόγια αργά και σταθερά ειπωμένα, έτσι για να κουράζεται να καταλάβει αυτός που θέλει να σε ακολουθήσει,να ην του φαίνεσαι εύκολος αλλά κουραστικός. Κι έτσι μπερδεύουμε τους ανθρώπους.. Γιατί υπάρχουν αυτοί που μιλούν λίγο και λένε α@χιδιές, αυτοί που μιλούν πολύ και αξίζει να ακούς, αυτοί που μιλούν αργά αλλά κατα βάθος είναι βιαστικοί στη σκέψη, αυτοί που μιλούν γρήγορα, τόσο γρήγορα που μερικές φορές σου είναι ακόμα πιο κουραστική η προσπάθειά σου να τους ακολουθήσεις.

Λίγα λόγια ήθελα να γράψω. Λίγα λόγια γι’ αυτό το ποίημα. Είναι από τα τελευταία μου και είναι γραμμένο από την ίδια θέση που γράφω και αυτό τώρα. Μέσα στο εργαστήριο. Πολλά καταφέρνω μέσα στο εργαστήριο.. Εκτός από τα πειράματα που και που, άλλα τα κάνω ίσως καλύτερα. Άλλωστε, εγώ.. εγώ δεν ξέρω παρά να τραγουδώ!Πολύ μου άρεσε αυτή η φράση (του Παλαμα?) και είπα να την υιοθετήσω.. Δεν ξέρω παρά να τραγουδώ, έτσι νιώθω μερικές φορές. Τις περισσότερες. Μερικές άλλες πάλι νιώθω ότι ούτε κι αυτό το ξέρω. Και σίγουρα έτσι είναι, αφού πρόσφατα ψάχνοντας για πληροφορίες περί μαθημάτων φωνητικής κλπ, ανακάλυψα έκπληκτος πόσο πολύπλοκη… επιστήμη έχει γίνει και η μουσική.. Η μουσική μου.. Που ποτέ δική μου δεν ήταν και ποτέ δεν θα γίνει.. όλο σε άλλους θα δίνεται, σε άλλους πιο γοητευτικούς ανθρώπους με γνώσεις πολλές γι’ αυτήν, με τεχνικές και ταλέντα φωνητικά εξαιρετικά.. Μια γυναίκα είναι και η Μουσική. Μια γυναίκα όχι σαν τις άλλες όμως..

Βήματα όμως από έξω με γυρίζουνε και πάλι στον.. επιστημονικό εαυτό μου..

Συγχωρείστε με..

Κάποια στιγμή θα συνεχίσω.. κι αν θέλεις θα ακολουθήσεις..

Αν θέλεις, όσο κι αν είναι δύσκολο, όσο κουραστικό, Αν θέλεις έλα μαζί μου..

Αλέξης Π.