Tacto Humano
29 Οκτωβρίου 2007, 02:40
Στο αργό διάβα των τραγουδιών ..2..
μουσική  

σεργιάνι με το Σωκράτη Μάλαμα..

 

 

Τίποτα δεν πέρασε

ούτε και θα γυρίσει

όλα συμβαίνουν τώρα

όλα σε μια στιγμή.

H πιο μεγάλη απάτη στα μάτια μας.

Ο χρόνος. Η στιγμή.

Όσο μεγάλος κι αν είσαι

όσο ψηλά κι αν φτάσεις

πάλι θα είναι ο άρχοντας σου.

Ωσπου να νοιώσουμε

όχι απλά να καταλάβουμε

ότι υπάρχει μόνο το παρόν

παρελθόν είναι το παρόν που έχει χάσει την αξία του

έχει πεθάνει,

το μέλλον ακόμη δεν ωρίμασε

για να γίνει πιο σημαντικό,

από τη στιγμή που πατάμε τώρα.

 

Σ' ένα τραγούδι ακουμπάω τον πόνο μου,

πέρασε πια καιρός κι έφυγε σαν βροχή.

Θυμάμαι όμως τα φιλιά, τα λόγια της,

τα δυο της μαύρα μάτια μέσα στο κρασί.

 

’μορφες σκέψεις. Συμπυκνωμένες αναμνήσεις.

Τόσα βλέπω και αισθάνομαι κάθε μέρα.

Μα πόση δύναμη

από τι ουσία είναι φτιαγμένα

όλα αυτά, χτισμένα κι από τους δυο

που δε μπορεί η καρδιά

το μυαλό και το συμφέρον,

που δε μπορεί η ίδια η ζωή

να τα διαγράψει.

 

Δε θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια

Σα να 'ταν όλα ψέματα στάχτες κι αποκαΐδια

Θέλω ανοιχτά παράθυρα να με φυσάει αέρας

 

Σε κύκλους μέσα ζούμε.

Σμιλεύουμε τα δάκρια και τα χαμόγελα

τα γκρεμίζει ο καιρός και πάλι εμείς τα στήνουμε

βλέποντας Αγγέλους να φθονούν

την ερωτεύσιμη μας ματιά

τον άνεμο που μας φυσά

και λέγεται έρωτας.

 

’λλα θέλω κι άλλα κάνω

κι έφτασα ως εδώ

λάθη στραβά και πάθη

μ' έβγαλαν σωστό.

Δεν είναι ο κόσμος αυτός για τους μυημένους.

Για απαίδευτος τυχοδιώκτες είναι

που απέτυχαν στις άλλες

σημαντικές

υπέροχες διαστάσεις

 

 

 

- Στείλε Σχόλιο
20 Οκτωβρίου 2007, 03:51
Βγάζοντας τη μάσκα
απόψεις  

Α να, ήρθε ξανά ο ήλιος με τις μάσκες.

Να μας μοιράσει ψεύτικους ουρανούς.

 

Μάσκες. Είναι η εποχή τους, η ώρα τους.

Όλοι μας, γύρω μας, μέσα μας, τις έχουμε έτοιμες. Αν όχι ήδη φορεμένες.

Περιποιούμαστε με φροντίδα και προσοχή τη δική μας, προσπαθώντας να την κάνουμε την καλύτερη. Προσπαθώντας, η δική μας, να χαμογελά περισσότερο.

Όχι δεν έχει σημασία το πρόσωπο, ούτε τα μάτια. Δε νοιάζει το κόσμο, το δάκρυ μας ή ο φόβος μας, οι αγάπες και τα μίση μας. Το μόνο που έχει σημασία είναι η μάσκα να είναι καλογυαλισμένη και λαμπερή.

Γιατί κι ο κόσμος δεν έμαθε ποτέ να βλέπει τι συμβαίνει από κάτω. Δε σκέφτηκε ποτέ πως είναι το πρόσωπό μας, τα χείλη, τα μάγουλα, τα μάτια μας. Και κανείς δυστυχώς δεν προσπάθησε καν να σηκώσει το γλαφυρό προσωπείο που αντικρίζει απέναντί του όταν μας κοιτά, για να μας δει πραγματικά.

Ίσως να μη μπορεί. Ίσως να φοβάται. Ίσως πάλι μας συμφέρει να μένουμε κρυμμένοι. Πίσω από αυτό που μπορούμε στον κόσμο να δείξουμε.

Και να προχωράει η ζωή μόνη της. Χωρίς κίνηση, χωρίς ουσιαστικές διαθέσεις. Με αυτά που βλέπουμε κι όχι με αυτά που αισθανόμαστε.

Παραμερίζουμε σιγά σιγά και (το χειρότερο;) ασυναίσθητα όλα αυτά που μας κάνουν ανθρώπους. Αυτά για τα οποία είμαστε πλασμένοι να γευτούμε και να απολαύσουμε. Χάνουμε από τα μάτια μας τον έρωτα, χάνουμε την αλήθεια, μαθαίνουμε να μην αισθανόμαστε, να μη ρωτάμε τίποτα.

Δε μας νοιάζει πλέον να διαβάσουμε το βιβλίο. Μας αρκεί που μπορούμε και χαζεύουμε το όμορφο, σκληρό εξώφυλλό του. Που το έχουμε στα χέρια μας. Αδιαφορώντας για τη μέρα που μοιραία θα σταθούμε απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, αναζητώντας τον. Θέλοντας επιτέλους να μάθουμε ποιοι είμαστε και τι κάναμε όλα αυτά τα χρόνια.

Αυτή η μάσκα όλο και περισσότερο μας σφίγγει, δυσκολεύει τα μάτια μας να βλέπουν, τα αυτιά μας να ακούν, το μυαλό μας να βλέπει την αλήθεια και τη ψυχή μας να την απολαμβάνει. Κάνει την καρδιά, αυτήν την οποία μέσα μας, θέλαμε να προστατεύσουμε με τη μάσκα, να μοιάζει με αποτυχημένο ήρωα της Μυθολογίας. Λαβωμένη και παραδομένη στο μεγαλύτερο τέρας, που λέγεται ψέμα.

Και σιγά σιγά, όπως ο χρόνος μεστώνει τη ζωή μας, έτσι σμιλεύει και το πρόσωπο στο σχήμα της μάσκας. Όσο περνά ο καιρός, το δέρμα αρχίζει να τη συνηθίζει και να γίνεται ένα με αυτήν. Σάρκα και μάσκα δεν έχουν διαφορά. Τώρα, όσο και να προσπαθείς δε θα μπορέσεις να τη βγάλεις. Έχει γίνει το πρόσωπο σου, έχει γίνει εσύ.

Δύσκολο πράγμα να ζεις σε αυτόν τον κόσμο χωρίς μάσκες. Σχεδόν ακατόρθωτο.

Πρέπει όμως, ότι και να γίνει, να ξαναβρούμε την αλήθεια. Αυτή είναι η αποστολή μας μα δεν το καταλαβαίνουμε. Ο χειρότερος μας εχθρός είναι κάθε τι ψεύτικο. Ακόμη κι αν είναι όμορφο, ακόμη κι αν μας προσφέρει ηδονές και περιποιήσεις που δεν ξαναείδαμε στη ζωή μας. Είναι ο εχθρός.

Η αληθινή ασχήμια είναι κάτι ανώτερο. Η ψεύτικη ομορφιά όμως είναι μια τραγωδία.

Η αληθινή δυστυχία είναι παράγοντας της ανθρώπινης φύσης, όσο σκληρός κι αν είναι. Η πλαστή ευτυχία είναι ο ίδιος ο διάβολος.

Μέσα από κάθε τι δύσκολο, επίπονο μα αληθινό, βγαίνει αυτό που κάποιοι το λένε αγάπη, κάποιοι Ζωή και κάποιοι άλλοι Θεό.

 

1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
15 Οκτωβρίου 2007, 11:30
4 εκατομμύρια ευρω!


Ρε παιδιά, δεν τα δίνετε και σε κανέναν που τα 'χει ανάγκη;

Κανέναν συνταξιούχο, κανέναν άρρωστο, σε κάποιους που ζουν με 400 ευρώ το μήνα..

Ας μη πάρουν τρίτη ferrari τα παιδιά του Όττο!

Πλάκα πλάκα, το παρακάναμε νομίζω...

Υ.Σ. άσχετο (ή όχι;): Η ορχήστρα των χρωμάτων είναι χρόνια τώρα κοντά στη χρεοκοπία γιατί της λείπουν λεφτά..

Φωτο: Από το πρωτοσέλιδο της Goal news της Δευτέρας.

 

4 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
11 Οκτωβρίου 2007, 06:45
Αγρύπνια
σκέψεις  

σκοτάδι. ένα κερί στη γωνιά αναμμένο. το φως λίγο, οι σκέψεις πολλές.

όχι. δε τις θέλω. δεν είναι καλή συντροφιά οι σκέψεις.

καλή συντροφιά είναι η γεύση του φιλιού στο στόμα και η προσμονή του επόμενου.

 


ησυχία.
μόνο οι νότες ενός πιάνου ακούγονται βραχιασμένες μεσα στο ραδιόφωνο. λίγες νότες, πολλά συναισθήματα.

ναι, είναι πάντα καλή παρέα τα συναισθήματα. χαμένοι ξεναγοί της ζωής.

δεν ξέρουν να σου δείξουν το δρόμο, μα γνωρίζουν πόσο προσπαθείς να τον βρεις.

 


μισή
είναι η νύχτα σήμερα

σα να ΄χεις έτοιμο το τσιγάρο στο στόμα,

μα οι φλόγες παντού να είναι σβηστές...



2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
05 Οκτωβρίου 2007, 02:40
Οεο;
διάφορα  

Χαλαρή κουβεντούλα κάπου στο Σεπτέμβρη…

- Φίλε, να σου πω ο Παναθηναικός και η ΑΕΚ θα περάσουν άνετα. Αλλά ξες τι πιστεύω; Τους έχει κι ο Πανιώνιος τους Γάλλους. Ναι. Και κάτι ακόμη, η ΑΕΛάρα θα περάσει. ’κου με. Και να σου πω την αλήθεια, ο ’ρης θα προκριθεί κι αυτός, χαλαρά, μέσα στην Ισπανία. ’κου με που σου λέω.

- Σιγά μη κάνει κι ο γαύρος διπλό ρε.

Υ.Σ. Ούτε στο προ δε γίνονται αυτά..

Υ.Σ.2 Πολύ αθλητισμός έπεσε τελευταία!

 

5 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
02 Οκτωβρίου 2007, 01:54
Και ο Garnett στην Πανάθα!!


’λλη μια βόμβα έσκασε από τους Γιαννακόπουλους!! Όλη η Ευρώπη παραμιλάει!!

Στη φωτογραφία ο super star κάνει τις πρώτες του δηλώσεις με το τριφύλλι στο στήθος!!

 

χεχεχεχεχε

 

Υ.Σ. Παύλο, δε λέει, πάμε NBA!

1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Συγγραφέας
almanegra
Βαγγέλης
από ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΕΝΤΡΟ


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/almanegra

Tags

cinema ελλάδα διάφορα αγάπη Αθήνα έρωτας ζωή άνθρωποι γυναίκες απόψεις πολιτική έγινε κι αυτό! σκέψεις εξεταστική παιδεία εφημερίδες μουσική πολιτκή σκεψεις tv ταξίδια



Επίσημοι αναγνώστες (13)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links