Έχω να κάνω μια πρόταση. Να κάνουμε ένα πείραμα.

Όλα τα κανάλια, ταυτόχρονα να διακόψουν το πρόγραμμα τους και με έκτακτα δελτία να ενημερώνουν για το πρωτόγνωρο δήθεν γεγονός ότι ο ουρανός σήμερα είναι κίτρινος! Να φωνάζουν οι τηλε-αστέρες-δημοσιογράφοι-εκπρόσωποι κομμάτων πως είναι και καλά μοναδικό αυτό που ζούμε, οι επιστήμονες δεν μπορούν να το εξηγήσουν και τέτοια! Όλοι μαζί να μιλάνε για τον ουρανό που έγινε κίτρινος! Και την άλλη μέρα πρωτοσέλιδα, ρεπορτάζ, δηλώσεις, ζωντανές συνδέσεις και καλεσμένους...

Και να δούμε αντιδράσεις.

Γιατί είμαι σίγουρος ότι 9 στους 10 θα βγουν στο μπαλκόνι, θα δουν τον ουρανό γαλάζιο όπως πάντα και θα αναφωνήσουν: "Ωχ αλήθεια λένε, κίτρινος είναι!"  ??

Γιατί είμαι σίγουρος ότι 9 στους 10 Έλληνες εμπιστεύονται περισσότερο το Χατζηνικολάου από το ίδιο το μυαλό τους ??

Θα ήταν ένα ενδιαφέρον πείραμα πάντως... 

«Οι δάσκαλοι που σου προσφέρουν τις υπέρτατες απαντήσεις δεν κατέχουν τις υπέρτατες απαντήσεις, γιατί αν τις κατείχαν, θα ήξεραν ότι οι υπέρτατες απαντήσεις δε δίνονται. Προσλαμβάνονται μονάχα.»

Tom Robins “Jitterbug Perfume” 1984

Πω πω.. Σεπτέμβρης λέει στο προηγούμενο. Πέρασαν 3 μήνες. Ποστ κανένα. Γιατί άλλωστε; Σιγά σιγά κατάλαβα ότι η ζωή είναι το blog και οι στιγμές τα ποστ μας. Κι έτσι δεν έβρισκα ενδιαφέρον.

Έξω ο αέρας τώρα διαδηλώνει. Αγανάκτησε κι αυτός. Βλέπει τόση υποκρισία, τόση, μα τόση ηλιθιότητα (και) σ’ αυτήν τη χώρα και δε μπορεί να αντισταθεί. Δε βάζει όμως φωτιές ο αέρας, δεν είναι δούλος κανενός, δε βάζει λάθος στόχους εκτελώντας εντολές και δίνοντας τη νίκη στον απέναντι. Ούτε εξοστρακίζει σφαίρες, ψέματα και σκέψη γαντζωμένος από τη βλακεία του κόσμου. Έχει τα στοιχειώδη ανθρώπινα χαρακτηριστικά σε αντίθεση με όλα τα σακάκια στα ακριβά γραφεία. Όχι, δεν εννοώ δυό χέρια και δυό πόδια. Δεν είναι αυτά που κάνουν τον άνθρωπο.

Απίστευτο απίστευτο θράσος. Κι εμείς το ανεχόμαστε. Ρε μήπως μας ψεκάζουν; 

Μαζί του και η βροχή. Δυνατή και εξαγνιστική. Αλλού. Γιατί εδώ δεν καθαρίζει, απλά διώχνει σπίθες που γεννιούνται από την συνεχόμενη τριβή ψέματος και αλήθειας. Του ψέματος που διαισθάνεται θέλοντας και μη ο κάθε ένας από μας και της «αλήθειας» που τρώει μόλις του τη σερβίρουν. Ζαλίζεται ο εγκέφαλος. Αλλά πάντα προτιμά την ψεύτικη αλήθεια. Την έχει μπροστά του. Έτοιμη. Υπάρχουν λύσεις για το μυαλό. Φταίνε οι πράσινοι, φταίνε οι μπλέ, οι κόκκινοι, οι ροζ. Φταίνει οι μπαμπάδες, φταίνε οι μαμάδες, φταίνε τα παιδιά. Λύσεις-τσουβάλια με φταίχτες-ομάδες. Ποτέ πρόσωπα. Η γενίκευση είναι άλλωστε η φίλη των ενόχων. Και πάνω από όλους και όλα: το δελτίο των 8. Η πανελλήνια προβολή του πολύχρωμου θίασου με το ίδιο σενάριο, τον ίδιο σκηνοθέτη.

Να δεις λέει που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες. Τι κάποτε; Πλάκα κάνεις; Μας το λένε εδώ και χρόνια!

Τι να πεις όμως και τι να σχολιάσεις σε ένα blog. Τόσες ατέλειωτες ώρες συζήτησης με παρέες αρκούν. Ίσως κουράζουν κιόλας. Όταν ο υπήκοος αυτού του τόπου (γιατί πολίτες δεν έχουμε πια), δεν μπορεί να ξεχωρίσει το στημένο από το αυθόρμητο, το αληθινό από το ψεύτικο, τη ροχάλα από τη ψιχάλα, το αστείο από το γελοίο, την προπαγάνδα από την ενημέρωση τότε δε διαφωνώ. Βαρέθηκα! Σηκώνω τα χέρια ψηλά. Μη σου πω σε δικαιολογώ κι όλας. Γίνε κομματόσκυλο. Σ’ αυτή τη χώρα, με αυτά τα μυαλά, προσπάθησε τουλάχιστον να είσαι από τα πρώτα ζώα στη φάρμα. Δεν θα στεναχωριέμαι άλλο ούτε θα εκνευρίζομαι για σενα και τα αφεντικά σας. Στο διάολο θα πάνε και θα τους διώξει κι αυτός.

Μένω μονάχος στο παρόν μου, συνένοχο στο φόνο δε θα με έχετε. Να πω κι εγώ το στίχο μου, είναι της μόδας. H αλλαγή θα έρθει όμως όταν αρχίσουμε να μιλάμε με δικά μας λόγια. Εκτός facebook.

Δεν είναι παράδοση αυτό. Τα όπλα μου τα έχω. Μέσα στο κεφάλι μου. Και δεν τα δίνω σε κανέναν. Είναι όμως ένα μεγάλο συμπέρασμα: ότι ο κόσμος αλλάζει μόνο από μέσα μας. Κι εγώ αυτό προσπαθώ. Να κάνω εμένα καλύτερο. Δε συμμετέχω στη φάρμα σας και ζω αυτά που η ζωή μου προσφέρει. Δε θέλω παραπάνω. Κατάλαβα ότι το πρώτο βήμα για την επανάσταση είναι η παιδεία. Κι αυτό το πολεμοφόδιο δεν υπάρχει στις αποθήκες μας ως κράτος, ούτε θα μας το προσφέρουν όλα τα ονόματα που προσκυνάτε χωρίς να ξέρετε το γιατί. Πρέπει να προσπαθήσουμε να τα αποκτήσουμε μόνοι μας. Καθόλου εύκολο, καθόλου απραγματοποίητο. Γιατί πάντα, ότι κι αν ακούσουμε, ότι και να μας πει ακόμη κι ο σοφότερος των σοφών, εμείς θα κρατήσουμε στο σφουγγαράκι μέσα στο κρανίο μας μόνο αυτά που μπορούμε. Το πρώτο βήμα, τόσο ουτοπικό και τόσο πραγματικό.