Η αγάπη είναι ένα από τα πρωταρχικά συναισθήματα, ένα φαινόμενο με απόλυτη αξία. Η αγάπη, σε γενικές γραμμές, περιγράφει την έντονη έλξη κάποιου προς κάποιο άλλο πρόσωπο, τόπο ή αντικείμενο. Μπορεί επίσης να περιλαμβάνει την εκδήλωση ενδιαφέροντος και φροντίδας αλλά και την ύπαρξη ταύτισης με τα πράγματα αυτά. Ο όρος αγάπη περιγράφει έναν έντονο συναισθηματικό δεσμό ή συναισθηματική κατάσταση. Με τη συνηθισμένη του χρήση, ο όρος αναφέρεται στη διαπροσωπική αγάπη, τα συναισθήματα που νιώθει ένα πρόσωπο για κάποιο άλλο πρόσωπο.

Η αγάπη, είναι παρεξηγημένη, αφού θεωρείται ταυτόσημη με τον έρωτα και εκείνος με την σειρά του καταδικασμένος κατά τους Μεσαιωνικούς χρόνους από την εκκλησία.

Η αγάπη, καλοσύνη και ομορφιά μαζί με την δημιουργία και την αφθονία, αποτελούν τα γενεσιουργά στοιχεία της ύπαρξης της ζωής και υποστηρίζουν την Πρόθεση (Intention). Είναι τα στοιχεία του πυρήνα της ψυχής μας που η ύπαρξή τους (σε ατομικό αλλά και ομαδικό επίπεδο) δημιουργεί την ευτυχία και η απουσία τους την δυστυχία στα άτομα ή τις κοινωνίες.

«Η αγάπη αποτελείται από μία ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα» Αριστοτέλης

«Στα όνειρα και την αγάπη τα πάντα είναι δυνατά» Janos Arnay

«Η νύχτα μου έχει γίνει ένα γλυκό ηλιοβασίλεμα εξαιτίας σου» Ibn Abbad

«Στην πραγματική αγάπη θέλεις το καλό του προσώπου. Στην ρομαντική αγάπη θέλεις το πρόσωπο» Margaret Anderson

« Η αγάπη είναι μία προσωρινή τρέλα. Εκρήγνυται όπως το ηφαίστειο και μετά καταλαγιάζει. Και όταν καταλαγιάσει πρέπει να πάρεις μία απόφαση. Πρέπει να σκεφτείς αν οι ρίζες σας έχουν γίνει τόσο δεμένες που είναι ασύλληπτο πως κάποτε ζούσατε χώρια. Γιατί αυτό είναι αγάπη. Η αγάπη δεν είναι παγερή, δεν είναι ο ενθουσιασμός, δεν είναι οι υποσχέσεις για αιώνιο πάθος. Είναι απλά η «αγάπη» που κάθε ένας από εμάς μπορούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι την έχουμε. Η αγάπη από μόνης της είναι αυτό που μένει όταν ο έρωτας έχει περάσει, και αυτό είναι μία τέχνη και ένα τυχαίο γεγονός. Η μητέρα σου και εγώ το είχαμε, είχαμε ρίζες που μεγάλωναν από κάτω μας, και όταν όλα τα φύλλα έπεσαν από τα κλαδιά μας, ανακαλύψαμε ότι ήμασταν ένα δέντρο και όχι δύο.» Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι

«Αγάπη είναι η ομορφιά της ψυχής» Aγιος Αυγουστίνος

«Το φιλί είναι ένα όμορφο κόλπο, που σχεδίασε η φύση, για να σταματούν οι λέξεις όταν τα λόγια είναι περιττά» Ingrid Bergmen

«Κάθε λεπτό από την ώρα ενός ερωτευμένου, αξίζει όσο μία ολόκληρη καθημερινή ζωή» Aphra Behn

«Τα λόγια σου είναι η τροφή μου, η ανάσα σου το κρασί μου. Είσαι τα πάντα για μένα» Sarah Bernhardt

Πόσα δεν γράφτηκαν και πόσα δεν ειπώθηκαν για τα μάτια. Ίσως το ομορφότερο σημείο του προσώπου. Αποτελεί προσωπικό αποτύπωμα της μοναδικότητας του καθενός γι’ αυτό και δεν συναντάς ποτέ ανθρώπους με ίδια μάτια ή ίδιο βλέμμα. Επίσης, είναι το μόνο όργανο του ανθρώπου, που από τη γέννησή του μέχρι το θάνατο, παραμένει στο ίδιο μέγεθος.
Τα μάτια όλων μας καθρεπτίζουν πάντα την ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Καθρεπτίζεται ο πόνος, η θλίψη, ο φόβος, ο θυμός, ο έρωτας, η χαρά, ακόμα και η αφηρημάδα. Λειτουργούν αυτόνομα από το τι θέλουμε να δείξουμε ή τι προσπαθούμε να κρύψουμε. Μέσα τους βλέπεις και μαθαίνεις όσα δεν μπορούν να πουν οι λέξεις. Πράσινα, καστανά, αμυγδαλωτά, μικρά ή μεγάλα, είναι ικανά να ρωτήσουν, να απαντήσουν, να φανερώσουν και να αγαπηθούν όσο τίποτα. Δεν είναι τυχαίο πόσες εκατοντάδες τραγούδια έχουν γραφτεί για τα μάτια, πόσα ποιήματα έχουν αποτυπώσει τη μαγεία που εκπέμπουν, με πόσες παροιμίες και αινίγματα η λαϊκή μας παράδοση μεταδίδει τη σπουδαιότητά τους. Μα πιο σημαντικό από όλα είναι η φράση «Μάτια, ο καθρέπτης της ψυχής», όπου ένα όργανο του προσώπου συνδέεται άρρηκτα με το «μέσα» μας, το κομμάτι εκείνο που ανήκει τόσο απόλυτα στον καθένα μας.
Το βλέμμα σαγηνεύει, μαγνητίζει, ειρωνεύεται, καμιά φορά υποκρίνεται και μεταφράζεται δύσκολα. Κάποιοι άνθρωποι όμως, έχουν το χάρισμα να το αποκωδικοποιούν και να το ερμηνεύουν, συλλέγοντας στοιχεία για αυτόν που έχουν απέναντι τους.
Σχετικά βιβλία που έχουν γραφτεί για τη γλώσσα του σώματος, αναφέρουν χαρακτηριστικά το βλέμμα του ψεύτη, που είναι μάτια-μέτωπο, το βλέμμα της οικειότητας που είναι μάτια-στόμα, και το βλέμμα της ειλικρίνειας και της αγάπης, που είναι κατευθείαν στα μάτια.
«Μου λες τα μάτια σου να μην τα αγαπώ, και να μην πάψω να πιστεύω στα δικά μου, μα αυτά τα μάτια όπου σταθώ και όπου βρεθώ, τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου»… και μην ξεχνάτε, αγαπήστε με τα μάτια, αγαπηθείτε με αυτά.

Θέλεις να βρεις γκόμενο; Θες να βγάλεις τα απωθημένα σου; Θέλεις να την ‘πεις’ στους εχθρούς σου; Θες να βρεις τους παλιούς σου συμμαθητές; Θέλεις να στήσεις παγίδα στον πρώην σου; Έχεις φίλους που είναι μακριά και θες επικοινωνία μαζί τους; Οι ώρες στο γραφείο δεν περνάνε με τίποτα; Βαριέσαι; Θες να είσαι trendy βρε αδερφέ;; Ε, μπες στο facebook!
Άρχισα να στέλνω και να δέχομαι αιτήματα φιλίας, εκεί να δείτε! Τρελά κέφια. Κάθε φορά που δεχόμουν κάποια ιδιαίτερη αίτηση φιλίας αναρωτιόμουν «Ρε που πάμε;». Με άλλες γελούσα. Τελικά άρχισα σιγά σιγά να μαθαίνω και να μπαίνω στη φιλοσοφία του facebook και να επιλέγω… γιατί περί φιλοσοφίας πρόκειται. Αυτός που το ίδρυσε σκοπό είχε να φέρει τους φίλους του κοντά, αθώα πράγματα δηλαδή. Στην πορεία εκφυλίστηκε. Άρχισαν να δημιουργούνται ομάδες και να μπαίνουν άτομα αμφιβόλου ηθικής, αμφιβόλου νοημοσύνης, κοινώς βλάκες, ορισμένοι με ιδιαίτερα γούστα και ιδέες. Άρχισε να προκαλείται εθισμός, με αποτέλεσμα η επικοινωνία να γίνεται ‘chat’ και όχι σπίτι – καφεδάκι – παρέα – επιτραπέζια – κουτσομπολιό κ.ο.κ.
Ένα άλλο βασικό πρόβλημα είναι ότι όλοι αυτοί που μπαίνουν και γράφουν τις ιδέες του, δεν τις εκφράζουν απλά, προσπαθούν να πείσουν και τους άλλους για αυτά που λένε. Ότι είναι σωστά, έξυπνα, ότι είναι ΚΑΤΙ τέλος πάντων. Και εκεί μου έρχεται το εξής που είπε ο Ντύερ: «Αν μπορείς να συλλάβεις κάτι με το μυαλό σου, τότε αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί». Οι σκοποί όλων αυτών εκπληρώνονται, κατά έναν ματαιόδοξο τρόπο, αλλά συμβαίνει… και γκόμενο-α βρίσκουν, και τον πρώην εκδικούνται, και τα απωθημένα τους βγάζουν σχολιάζοντας το κάθε τι. Και το χρόνο τους ξοδεύουν μαζεύοντας χορτάρια, σπάζοντας αυγά και συλλέγοντας καρδούλες και φιλάκια. Με λίγα λόγια το facebook κάνει τα όνειρά σου πραγματικότητα, ή έτσι θες να πιστεύεις, γιατί η σχέση σου με την πραγματική ζωή έχει διαταραχθεί τελευταία. Κάποτε υπήρχε η «Καλημέρα ζωή» και η «Λάμψη» για να περνάς τα απογεύματά σου. Τίποτα όμως δεν είναι τόσο τέλειο, όσο το «πρόσωπο-βιβλίο». Βάζεις ότι φωτογραφία και όνομα θες, και είσαι αυτός που δηλώνεις. Εγώ μπορώ να είμαι η Μόνικα Μπελούτσι; Με το facebook μπορώ! Άρα ο σκοπός επετεύχθη.
Ωστόσο, για να μην είμαστε κακεντρεχείς, μιας και όλοι εμείς που το διαβάζουμε, είμαστε μέλη αυτού του ‘θαύματος’, υπάρχουν και αρκετά θετικά. Εγώ για παράδειγμα, βρήκα παιδικούς μου φίλους στην Κρήτη και συνομιλώ μαζί τους, όπως και παλιές συμμαθήτριες. Φίλοι μου, βρήκαν δουλεία μέσω του facebook. Η κολλητή της αδερφής μου, βρήκε τον έρωτα της ζωής της και παντρεύτηκαν πέρυσι! Πολλά κινήματα ανθρωπιστικά, ξεκίνησαν από το facebook και κάποια έχουν καταφέρει αρκετά. Επίσης, σου δίνει την ευκαιρία να βρεις παλιούς σου φίλους, που για κάποιο λόγο χαθήκατε, και έτσι απρόσωπα ξεκινάει η επανασύνδεση. Εάν κάνεις σωστές επιλογές ατόμων, που έχουν κάτι να σου πουν, σου δίνεται η ευκαιρία να τους γνωρίσεις και να διευρύνεις τον κύκλο σου.
Κλείνοντας, μπορεί το facebook να διευρύνθηκε για αναμφίβολους λόγους, αλλά είναι στο χέρι μας και στην κρίση μας, να το αξιοποιήσουμε σωστά και προς όφελός μας!

Σοφία Κολυροπούλου

Θέλησα να γράψω για το χαμόγελο γιατί η καθημερινότητα και ο σύγχρονος τρόπος ζωής, μας έχει αποξενώσει και απομακρύνει τον έναν από τον άλλον.
Ξεχνάμε να χαμογελάμε! Σε ένα πολυπρόσωπο σύνολο, έχουμε ξεχάσει να έχουμε το πραγματικό μας πρόσωπο. ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ. Πόσες άραγε είναι οι φορές που ξεκινάμε το πρωί, χρησιμοποιούμε μέσα μαζικής μεταφοράς και βλέπουμε πρόσωπα ανέκφραστα δίχως ίχνος θετικής ενέργειας. Πόσες φορές εγώ η ίδια στο τρόλεϊ, 7 η ώρα το πρωί που ξεκινώ για την εργασία μου, χαμογέλασα στον οδηγό, είπα καλημέρα και αυτός με κοιτούσε λες και έβλεπε φάντασμα. Χαμογελώντας προσπαθούσα να του μεταφέρω τη δική μου καλή διάθεση. Έτσι, με έναν πολύ απλό τρόπο, κατάφερα να μεταδώσω συναισθήματα θετικά και μάλιστα χωρίς κανέναν κόπο.
Μήπως τελικά το χαμόγελο είναι η δύναμη που λείπει από τη ζωή μας για να γίνει πιο ποιοτική και ευχάριστη? Τελικά το χαμόγελο είναι η πιο όμορφη έκφραση προσώπου. Αντικατοπτρίζει το πόσο χαρούμενοι και ευτυχισμένοι νοιώθουμε. Μεταφέρει στους άλλους την καλή μας διάθεση. Εκφράζει ένα απλό ευχαριστώ.
Αναμφισβήτητα ένα χαμόγελο λέει όσα δεν μπορούν να πουν χίλιες λέξεις. Όμως γιατί ξεχάσαμε να χαμογελάμε?
Μήπως γιατί πολλοί πλέον δεν χαμογελάνε επειδή το θεωρούν ανούσιο? Πολλοί χαμογελάνε γιατί πρέπει, οι συνθήκες εργασίας το απαιτούν, και γιατί το χαμόγελο δεν εκφράζει μόνο θετικά συναισθήματα. Είναι ικανό και δυνατό όπλο σε κάποιον που αποσκοπεί κάπου, γιατί απλά μπορεί να δηλώνει ειρωνεία, χλευασμό, ακόμα και υποκρισία. Αυτά ίσως είναι μερικά από τα αίτια που μας οδήγησαν στο να πάψουμε να χαμογελάμε, στο να είμαστε καχύποπτοι όταν αντικρίζουμε ένα χαμόγελο, και να μας αποθαρρύνει να ανταποδώσουμε και εμείς. Όπως όμως και να έχει, είναι στο χέρι μας να κάνουμε ξανά το χαμόγελο κυρίαρχη έκφραση του προσώπου μας, κάνοντας εμείς το πρώτο βήμα. Για να βελτιώσουμε την καθημερινότητα μας και να ξαναβρούμε την ανθρωπινή μας υπόσταση.
Τελειώνοντας θα σας θυμίσω κάτι που είπε ένας κοινός θνητός:
<< ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΟ! !>>

Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κωνσταντίνος Καβάφης
Τα 'δωσα όλα στον ήλιο. Όλα.
Όλα εκτός από τη σκιά μου.

Guillaume Apollinaire
Δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα.

Κώστας Βάρναλης
Σ’ αγαπώ. Δεν μπορώ τίποτ’ άλλο να πω
πιο βαθύ, πιο απλό, πιο μεγάλο!

Charles Baudelaire
Ελάτε φίλοι μου.
Ποτέ δεν είναι αργά να ανακαλύψουμε έναν καινούργιο κόσμο.

Alfred Tennyson
Όπου κι αν βρίσκεσαι, σκάβε βαθιά.
Κάτω είναι η πηγή.
Άσε τους σκοταδιστές να φωνάζουν πως "κάτω είναι η κόλαση".

Φρήντριχ Νίτσε
Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να 'ρθει.

Pablo Neruda
Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν …
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.

Κώστας Βάρναλης
Ρίξε το όπλο σου
και σωριάσου πρηνής
όταν ακούσεις ανθρώπους.

Κώστας Καρυωτάκης
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια που φεύγει.

Κωνσταντίνος Καβάφης
Χίλιοι δυο παραφυλάνε σε κοιτάν και δεν μιλάνε.
Είσαι σήμερα μονάρχης κι ώσαμ' αύριο δεν υπάρχεις.

Οδυσέας Ελύτης
Χαρές και πλούτη κι αν χαθούν, και τα βασίλεια κι όλα,
τίποτα δεν είναι σαν στητή, μένει η ψυχή κι ολόρθη.

Kώστας Κρυστάλλης
Η πόλις θα σε ακολουθεί.
Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους….
Δεν έχει πλοίο για σε δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ,
σ' όλη τη γη τη ρήμαξες.

Λευτέρης Παπαδόπουλος
Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνος μπρος, χρόνια μετά…
Η ύπαρξή σου σε σκοτάδι όλο πηχτότερο βουτά.
Τάχα η θέλησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;
Αχ, πούσαι, νιότη, πούδειχνες πως θα γινόμουν άλλος!

Ντίνος Χριστιανόπουλος
Για ασφάλεια κυκλωθήκαμε με τείχη
και γίνανε τα τείχη φυλακή μας.

Κώστας Ουράνης
Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική.
Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.

Οδυσέας Ελύτης
Τώρα βλέπω το νόημα της συνουσίας των χρωμάτων.

Γεώργιος Βαφόπουλος
Ατίθασα μέλη, διαφανή ρούχα,
γλοιώδη στόματα υποκριτικά,
ανυποψίαστα, μηδενικά
πλάσματα και γι' αυτό προνομιούχα.

Κώστας Καρυωτάκης
Ασάλευτη δεν είναι καμιά ζωή
Λογής ταξίδια μ΄ έχουν τρικυμίσει
μ΄ είδαν τόποι, μου ανοίξανε ναοί
και τέχνες με περπάτησαν και η φύση.

Νίκος Εγγονόπουλος
Όσοι το χάλκεον χέρι
Βαρύ του φόβου αισθάνονται,
Ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
Θέλει αρετήν και τόλμην
Η ελευθερία.

Ανδρέας Κάλβος
Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι' άλλα κλαίει.
Τον έπαινο του Δήμου και των σοφιστών
τα δύσκολα και τ' ανεκτίμητα εύγε.

Ναζίμ Χικμέτ
Πριν απ' τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ' τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα

Οδυσέας Ελύτης
Ένα σώμα γυμνό είναι η μοναδική προέκταση τηςνοητής γραμμής που μας ενώνει με το μυστήριο

Οδυσέας Ελύτης
Σ' αγαπώ όχι μόνο γι' αυτό που είσαι,
αλλά και γι' αυτό που είμαι εγώ όταν είσαι μαζί μου.

Roy Croft
Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Μα πού γύριζες

Οδυσέας Ελύτης
Τώρα που βρήκα πια μιαν αγκαλιά,
καλύτερη κι απ' ό,τι λαχταρούσα,
τώρα που μου 'ρθαν όλα όπως τα 'θελα
κι αρχίζω να βολεύομαι μες στην κρυφή χαρά μου,
νιώθω πως κάτι μέσα μου σαπίζει.

Ντίνος Χριστιανόπουλος
Δυο πόρτες έχει η ζωή,
άνοιξα μια και μπήκα
κι ώσπου να 'ρθει το δειλινό,
από την άλλη βγήκα.

Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Με χίλιες βρύσες χύνεται,
με χίλιες γλώσσες κρένει,
όποιος πεθαίνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει.


Ανδρέας Κάλβος
'Άσπρη είναι η αρία φυλή
η σιωπή
τα λευκά κελιά
το ψύχος
το χιόνι
οι άσπρες μπλούζες των γιατρών
τα νεκροσέντονα
η ηρωίνη.
Αυτά λίγο πρόχειρα
για την αποκατάσταση του μαύρου.

Κατερίνα Γώγου
Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα,
ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
"όλα τελείωσαν" ψιθυρίζουν "τώρα",
πως θ' αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος.

Κώστας Καρυωτάκης
Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται
στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια.

Κώστας Καρυωτάκης
Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς,
χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς.

Κώστας Βάρναλης
Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει.
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει.

Διονύσιος Σολωμός
Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!

Οδυσέας Ελύτης
Τιμή σ' εκείνους
όπου στην ζωή των ώρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες.

Κωνσταντίνος Καβάφης
Μακριά, μέσα στ’ απώτατα βάθη του Αμνού, ο πόλεμος συνεχίζεται

Οδυσέας Ελύτης
Νυν η ταπείνωση των Θεών
Νυν η σποδος του Ανθρώπου
Νυν Νυν το μηδέν
και Αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας!

Οδυσέας Ελύτης
Να δεις τον Κόσμο σε έναν κόκκο άμμου,
και τον Ουρανό σ' ένα αγριολούλουδο,
να κρατήσεις το Άπειρο στην παλάμη σου
και την Αιωνιότητα σε μια ώρα.

William Blake
Τα τετραθέμελα του κόσμου τούτου:
ψωμί, κρασί, φωτιά, γυναίκα.

Νίκος Καζαντζάκης
Έχω κάτι να πω διάφανο και ακατάληπτο
Σαν κελαηδητό σε ώρα πολέμου

Οδυσέας Ελύτης
Το ποίημα θέλω να είναι νύχτα, περιπλάνηση
σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες,
όπου η ζωή χορεύει...

Νίκος Ασλάνογλου
Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Να μην τις παίρνει ο άνεμος.

Μανόλης Αναγνωστάκης
Η ποίησις είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου

Ανδρέας Εμπειρίκος
Πολλοί στίχοι είναι σαν πόρτες,
πόρτες κλειστές σ' ερημωμένα σπίτια.

Γιάννης Ρίτσος
Κι αν οι κρύες μηχανές δουλεύουν,
μη φοβάσαι φίλε μου.
Όταν οι σχολαστικοί μας δίδασκαν
τους άψυχους νόμους που ορίζουν το μέλλον,
οι ψυχές μας είπαν κρυφά:
Ίσως,
μα υπάρχει και κάτι άλλο!

G K Chesterton
Δε χρειάζεται να θυμηθείς.
Tο ξέρουμε.

Γιάννης Ρίτσος
Μην με κοιτάς, θα σε θυμίσω εγώ που μ' είδες:
Στην άμμο απάνω ανάστροφα σ' είχα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις πυραμίδες.

Νίκος Καββαδίας
Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.

Μανόλης Αναγνωστάκης
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη
……………………………………………..
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Κωνσταντίνος Καβάφης
Κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει
οι δρόμοι θα 'ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι,
αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή

Διονύσης Σαββόπουλος
Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
είναι πολύ ζαχαρωμένα
ταιριάζουν σε σοκολατόπαιδα
μα δε ταιριάζουνε για μένα

Νίκος Παπάζογλου
Οι ρίζες είναι για να βγάζουμε κλαδιά και όχι να επιστρέφουμε σ' αυτές.

Κατερίνα Γώγου
Πάντ' ανοιχτά, πάντ' άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου.

Διονύσιος Σολωμός
Γιατί και το τραγούδι το φορτώσαμε με τόσες μουσικές που σιγά-σιγά βουλιάζει.
Και την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ που φαγώθηκε από τα μαλάματα στο πρόσωπό της.

Γιώργος Σεφέρης
Μήνιν άειδε θεά Πηληιάδεω Αχιλήος.

Όμηρος (οι πρώτοι στίχοι από την Ιλιάδα)
Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
Φταίει πρώτ' απ' 'όλα το κρασί!

Κώστας Βάρναλης
Όταν πεθαίνει βασιλιάς, μη χαίρεσαι λαουτζίκο
Μη λες πως θάν΄ καλύτερος ο νυν από τον τέως
Πως θάναι το λυκόπουλο καλύτερο απ΄ τον λύκο
Τότε μονάχα να χαρείς: αν θάναι ο τελευταίος

Κώστας Βάρναλης
Χωρίς σκιά, χωρίς ήλιο, χωρίς πεταλούδες, χωρίς μέλισσες.
Χωρίς φρούτα, χωρίς λουλούδια, χωρίς φύλλα, χωρίς μπουμπούκια.
Νοέμβριος.

Μανόλης Αναγνωστάκης
Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί,
πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι, διεστραμμένο,
πως τις γυναίκες μ' ένα μίσος ύπουλο μισώ
και ότι μ' αυτές να κοιμηθώ ποτέ μου δεν πηγαίνω.

Νίκος Καββαδίας
Μα ο χρόνος ο αληθινός
είν' ο γιός μας ο μεγάλος κι ο μικρός

Διονύσης Σαββόπουλος
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια.

Κωνσταντίνος Καβάφης
Καλοκαίρι· λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι.

Η αγάπη είναι ένα από τα πρωταρχικά συναισθήματα, ένα φαινόμενο με απόλυτη αξία. Η αγάπη, σε γενικές γραμμές, περιγράφει την έντονη έλξη κάποιου προς κάποιο άλλο πρόσωπο, τόπο ή αντικείμενο. Μπορεί επίσης να περιλαμβάνει την εκδήλωση ενδιαφέροντος και φροντίδας αλλά και την ύπαρξη ταύτισης με τα πράγματα αυτά. Ο όρος αγάπη περιγράφει έναν έντονο συναισθηματικό δεσμό ή συναισθηματική κατάσταση. Με τη συνηθισμένη του χρήση, ο όρος αναφέρεται στη διαπροσωπική αγάπη, τα συναισθήματα που νιώθει ένα πρόσωπο για κάποιο άλλο πρόσωπο.

Η αγάπη, είναι παρεξηγημένη, αφού θεωρείται ταυτόσημη με τον έρωτα και εκείνος με την σειρά του καταδικασμένος κατά τους Μεσαιωνικούς χρόνους από την εκκλησία.

Η αγάπη, καλοσύνη και ομορφιά μαζί με την δημιουργία και την αφθονία, αποτελούν τα γενεσιουργά στοιχεία της ύπαρξης της ζωής και υποστηρίζουν την Πρόθεση (Intention). Είναι τα στοιχεία του πυρήνα της ψυχής μας που η ύπαρξή τους (σε ατομικό αλλά και ομαδικό επίπεδο) δημιουργεί την ευτυχία και η απουσία τους την δυστυχία στα άτομα ή τις κοινωνίες.

«Η αγάπη αποτελείται από μία ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα» Αριστοτέλης

«Στα όνειρα και την αγάπη τα πάντα είναι δυνατά» Janos Arnay

«Η νύχτα μου έχει γίνει ένα γλυκό ηλιοβασίλεμα εξαιτίας σου» Ibn Abbad

«Στην πραγματική αγάπη θέλεις το καλό του προσώπου. Στην ρομαντική αγάπη θέλεις το πρόσωπο» Margaret Anderson

« Η αγάπη είναι μία προσωρινή τρέλα. Εκρήγνυται όπως το ηφαίστειο και μετά καταλαγιάζει. Και όταν καταλαγιάσει πρέπει να πάρεις μία απόφαση. Πρέπει να σκεφτείς αν οι ρίζες σας έχουν γίνει τόσο δεμένες που είναι ασύλληπτο πως κάποτε ζούσατε χώρια. Γιατί αυτό είναι αγάπη. Η αγάπη δεν είναι παγερή, δεν είναι ο ενθουσιασμός, δεν είναι οι υποσχέσεις για αιώνιο πάθος. Είναι απλά η «αγάπη» που κάθε ένας από εμάς μπορούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι την έχουμε. Η αγάπη από μόνης της είναι αυτό που μένει όταν ο έρωτας έχει περάσει, και αυτό είναι μία τέχνη και ένα τυχαίο γεγονός. Η μητέρα σου και εγώ το είχαμε, είχαμε ρίζες που μεγάλωναν από κάτω μας, και όταν όλα τα φύλλα έπεσαν από τα κλαδιά μας, ανακαλύψαμε ότι ήμασταν ένα δέντρο και όχι δύο.» Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι

«Αγάπη είναι η ομορφιά της ψυχής» Aγιος Αυγουστίνος

«Το φιλί είναι ένα όμορφο κόλπο, που σχεδίασε η φύση, για να σταματούν οι λέξεις όταν τα λόγια είναι περιττά» Ingrid Bergmen

«Κάθε λεπτό από την ώρα ενός ερωτευμένου, αξίζει όσο μία ολόκληρη καθημερινή ζωή» Aphra Behn

«Τα λόγια σου είναι η τροφή μου, η ανάσα σου το κρασί μου. Είσαι τα πάντα για μένα» Sarah Bernhardt
* Αγάπα για να ζήσεις, ζήσε για ν' αγαπάς (Διονύσιος Σολωμός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι)

* Αγαπάμε αληθινά μόνο όταν αγαπάμε χωρίς λόγο. Ανατόλ Φρανς

* "Αγαπάτε αλλήλους. ~ Ιησούς Χριστός

* Αγάπη είναι αυτό που σου προκαλεί απέραντη και αληθινή ευτυχία σε κάθε στιγμή της ζωής σου...Αυτό πού σε κάνει να πιστεύεις ότι ο κόσμος σου ανήκει!'

* Aγάπη είναι να βλέπεις στα μάτια κάποιου ολόκληρο τον κόσμο. ~ Ανώνυμος

* Αγάπη είναι να είσαι πρόθυμος να θυσιάσεις ακόμα και τον εαυτό σου για αυτόν που αγαπάς. Αγάπη είναι να μπορείς να κατανοείς και να σέβεσαι τον άλλο και τις αποφάσεις του. Αγάπη είναι να βλέπεις κάποιον που είναι λάθος και εσύ να του δείξεις τον σωστό δρόμο.... Αγάπη είναι να αγαπάς κάποιον και να θες το καλό του και μόνο. Όταν δεν μπορείς να τον έχεις κι όμως γνωρίζεις πως ο άλλος είναι καλά κι ευτυχισμένος και να είσαι και εσύ μαζί του γιατί θες το καλό του και δεν βάζεις τον εγωισμό σου πάνω απ' όλα....

* Αγάπη είναι να κάθεσαι σε ένα παγκάκι με τον συνάνθρωπό σου μετά από χρόνια και να κουβεντιάζεις ήρεμα. Η αγάπη απαιτεί μηδενική δύναμη, μηδενική εξουσία, όπου υπάρχει εξουσία δεν υπάρχει αγάπη. Το ένα είναι σκιά του άλλου, άλλωστε. ~ Ανώνυμος

* Αγάπη είναι, πάνω απ’όλα να χαρίζεις τον εαυτό σου. Jean Anouilh

* Αγάπη: πονόδοντος στη καρδιά. Χάινριχ Χάινε

* Αγαπώ έναν άλλον άνθρωπο σημαίνει τον βοηθώ να αγαπήσει τον Θεό. - Σαίρεν Κίρκεγκωρ

* Αν αγαπάς και υποφέρεις, αγάπα περισσότερο. ~ Βίκτωρ Ουγκώ

* Αν μια αγάπη διαρκεί, είναι γιατί κάτι μένει ακόμη μέσα μας ανικανοποίητο. ~ Σαπφώ

* Αυτό που οι περισσότεροι ονομάζουν αγάπη, δεν είναι παρά αυτό που νιώθουν οι ερωτευμένοι. Δεν είναι κάτι που διάλεξαν ή κανόνισαν να τους συμβεί, όμως ήρθε, και φυσικά ήταν καλοδεχούμενο. Όμως όπως ήρθε, είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα, απότομα ή μη, θα εξασθενίσει, θα φθαρεί και θα χαθεί. Η πραγματική αγάπη όμως είναι αυτό που συμβαίνει ανάμεσα σε φίλους. Επειδή η θυσία για τον φίλο δεν γίνεται τυχαία, επειδή δεν είναι αποτέλεσμα ψυχοσωματικών διεργασιών αλλά αποτέλεσμα ελεύθερης θέλησης και αυταπάρνησης, είναι πανίσχυρη και άφθαρτη στο χρόνο. Ό,τι είναι αληθινό κρατάει για πάντα. Και το μόνο αληθινό που υπάρχει σ' αυτόν τον κόσμο και δεν είναι απ' αυτόν τον κόσμο είναι η αγάπη. ~ Ανώνυμος

* Δεν θέλω να ζήσω, θέλω ν’αγαπήσω πρώτα και να ζήσω παρεμπιπτόντως. Zelda Fitzgerald

* Δεν μπορεί οποιοσδήποτε να αποκτήσει τη τέλεια αγάπη, παρά μόνο εκείνος που απέβαλε τον παλιό εαυτό του - Μέγας Βασίλειος

* Είναι ανώφελο να μιλάς γι’ αγάπη, γιατί η αγάπη έχει τη δική της γλώσσα και μιλάει από μόνη της. Πάολο Κοέλο

* Είναι σαν τη φωτιά η αγάπη...Όμορφη όταν την κοιτάς από μακριά, ζεστή όταν την πλησιάζεις.. από τσουχτερή έως θανατηφόρα όταν την αγγίζεις και θέλεις να μπεις μέσα της, για να τη ζήσεις στο έπακρο.. Βανέσσα

* Εκείνο που με συνδέει μ’ έναν τόπο δεν είναι το καλοκαίρι, είναι ο χειμώνας, και με τους ανθρώπους, οι λύπες της αγάπης. Ίων Δραγούμης

* Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη αρετή. Είναι η πιο μεγάλη και από το μαρτύριο. Και να γιατί. Χωρίς το μαρτύριο, η αγάπη σώζει. Χωρίς την αγάπη, το μαρτύριο δεν ωφελεί σε τίποτε. - Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

* Η αγάπη είναι η πρωτομαγιά της καρδιάς. Benjamin Disraeli

* Η αγάπη είναι μια αρρώστια του μυαλού. Δίνει αφή στις παραισθήσεις. Κάνει τα κορμιά να αναριγούν. Κάνει τα όνειρα να αιμορραγούν. Τη μοναξιά να τρίζει τις σκάλες τα μεσάνυχτα και να τρομοκρατεί. ~ Δημήτρης Βάρος

* Η αγάπη είναι μια μαγευτική απάτη την οποία ο άνθρωπος δέχεται με την καλή του θέληση." Αλέξανδρος Πούσκιν

* Η αγάπη είναι ο εξάντας της αλήθειας." Ρουμί

* Η αγάπη είναι ο μόνος τρόπος. Νίκος Εγγονόπουλος

* "-Να αγαπάς ή ν' αγαπιέσαι;/-Να αγαπώ." Νίκος Εγγονόπουλος

* Η αγάπη είναι ο μεγαλύτερος πόνος ΑΛΛΑ και ενθουσιασμός που έχει δεχτεί ποτέ η ανθρωπότητα Ανώνυμος

* Η αγάπη είναι ο σεβασμός στη ζωή." ~ Άλμπερτ Σβάιτσερ

* Η αγάπη είναι το φάρμακο της περηφάνιας μας και της αυταρέσκειάς μας. Ο γιατρός όλων των ατελειών μας. Ρουμί

* Η αγάπη μεταμορφώνει ακόμα και τη θυσία σε χαρά." ~ Βίκτωρ Ουγκώ

* Η αγάπη, όπως και η φωτιά, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συνεχή κίνηση και παύει να ζει μόλις πάψει να ελπίζει ή να φοβάται. Λαροσφουκώ

* Η Αγάπη συγχωρεί, υπομένει, πονά, συμπάσχει, χαίρεται, τρελαίνεται, και όλα αυτά με φλόγα. Όταν κάθε σημάδι αυταρέσκιας μέσα μας πεθάνει, και μείνει μόνο η θέληση να δοθούμε ολοκληρωτικά σε έναν φίλο, τότε η ψυχή εντελώς γυμνή καταφλέγεται από ευτυχία και αγάπη φλογίζοντας όλους όσους είναι γύρω μας. ~ Ανώνυμος

* Η αγάπη φωτίζει με τη λάμψη του παραμυθιού την καθημερινότητα." Σέλλευ

* «Η γνώσις φυσιεί (προκαλεί έπαρση), η δε αγάπη οικοδομεί». - Απόστολος Παύλος.

* Η ελεημοσύνη, η αγάπη και η νηστεία αγιάζει τον άνθρωπο, τον πλουτίζει και σωματικά και ψυχικά - [[Κοσμάς ο Αιτωλός]

* Η ζωή μας δίδαξε ότι η αγάπη δε συνίσταται στο να κοιτάμε ο ένας τον άλλο, αλλά στο να κοιτάμε προς την ίδια κατεύθυνση. - Αντουάν ντε Σαντ-Εξιπερί

* Θες ν’ αγαπηθείς; Τότε μην αφήσεις την καρδιά σου να παρεκκλίνει απ’ το μονοπάτι της. Παρέμεινε αυτός που είσαι τώρα. - Έντγκαρ Άλαν Πόε

* Κανένας δεν αγαπάει πραγματικά εκείνον που φοβάται. ~ Αριστοτέλης

* Λίγο βαστάει ο θυμός όσων αγαπούν πραγματικά. ~ Μένανδρος

* Μόνο μία ευτυχία υπάρχει στη ζωή, ν’αγαπάς και ν’αγαπιέσαι. George Sand

* Μονάχα η αγάπη γιατρεύει, ολοκληρώνει, μας οδηγεί πέρα από τον εαυτό μας. Marsha Sinetar

* Νίκα την οργή με την αγάπη, απάντησε με καλό στο κακό και την τσιγκουνιά νίκα με γενναιοδωρία. Βούδας

* Οι άγγελοι την ονομάζουν επουράνια χαρά, οι διάβολοι: μαρτύριο της κόλασης, οι άνθρωποι τη λένε αγάπη. Χάινριχ Χάινε

* Ο κτησάμενος αγάπην, διεσκόρπισε χρήματα, ο δε λέγων αμφοτέροις συζείν, ευατόν ηπάτησεν». - Ιωάννης της Κλίμακος.
o Όποιος έχει αγάπη, τα χρήματά του τα σκορπίζει στους φτωχούς, αυτός που ισχυρίζεται ότι αγαπά ανθρώπους αλλά δεν αποχωρίζεται τα χρήματα, απατά τον εαυτό του.

* Όποιος αγαπά θέλει να σκλαβώνει, όμως η καλύτερη αγάπη είναι η κρυφή. Το καλύτερο είναι να σ’ αγαπούν όπως αγαπούν τη μοναξιά. Γιάννης Τσαρούχης

* Όποιος αγαπάει χρωστάει... Ευριππίδης

* Όταν αγαπάς κινδυνεύεις να μην έχει ανταπόκριση η αγάπη σου. Δεν είναι κακό αυτό. Αγαπάς για να αγαπάς και όχι για να πάρεις ανταπόδοση- αυτό δεν είναι αγάπη. Όταν ελπίζεις κινδυνεύεις να πονέσεις. Και όταν δοκιμάζεις κινδυνεύεις να αποτύχεις. Κι όμως πρέπει να ρισκάρεις γιατί η μεγαλύτερη ατυχία στην ζωή σου είναι να μην ρισκάρεις ποτέ!

* Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη, διαφέρει από τον τρόπο των νομικών. - Γέρων Παΐσιος.

* Στα όνειρα και στην αγάπη τίποτα δεν είναι ανέφικτο. Janus Arony

* Στην αγάπη, ο σίγουρος τρόπος για να σε αγαπάει ο άλλος είναι να μην τον αγαπάς. Λα Ροσφουκό

* "Τι είναι η αγάπη; Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη. Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται. Μα στην αγάπη είναι ένας. Σμίγουν οι δύο και γίνοναι ένα. Δεν ξεχωρίζουν. Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ..." Νίκος Καζαντζάκης

* Το μίσος δεν αντιμετωπίζει το μίσος. Μόνο η αγάπη μπορεί. - Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

Όταν η Όλιβ θα γίνει χοντρή
και του σπορ μπίλλυ αδειάσει το βαλιτσάκι
η γιαγιά ντακ όταν πέσει νεκρή
και γίνει ο ποπάι αλλεργικός στο σπανάκι

Όταν ο σκρούτζ κεράσει το μαγαζί
κι ο οβελίξ όταν αδυνατίσει
θα 'μαστε τότε μαζί
και κανένας δε θα μας χωρίσει

Θα σε παπιοαγαπώ
όπως τον Ντόναλντ η Νταίζυ
κι εγώ σαν κορίτσι
που παίζει με ξανθιές μπίμπι μπο

θα σε ποντικοερωτευτώ
θα'μαστε μίκυ και μίνι
και μες στου έρωτα το καμίνι
θα ξαναβαφτιστώ

κι ο πιτερ παν να πετάει
τους ντάλτον πάνω στο λούκυ λουκ
και ο αστερίξ να χτυπάει
με πέτρες τον κάπτεν χουκ

όταν οι μουργόλυκοι γίνουν καλοί
και ο μίκυ μάους θα φάει ισόβια
μαζί με το γκαστόνε στο ίδιο κελί
και η στρουμφίτα γίνει μηχανόβια

όταν ο καστράτο θα είναι ικανός
και ο μπαγκς μπάννυ δεν τρώει καρότα
ο μαύρος πιτ όταν γίνει λευκός
τότε θα είμαστε όπως πρώτα

ο παπα στρουμφ κι ο τουίτι
να ψάχνουν το νέμο παντού
μες στα στενά του μίκυ σίτυ
μα να βρίσκουν το σκούμπι ντου

ντούμπι ντούμπι ντουυυυυ

με μαρία χοακίνα
και σιρίλο στο ‘καρουζέλ‘
θα τρώμε μαζί δρακουλίνια
για να μη μας βρει ο δρακουμέλ

θα σου αγοράσω ένα σπίτι
χλιδάτο από πλέι μομπίλ
για να γυρνάμε απ’ τις βόλτες
τα βράδια με το μπατμοπίλ

Κάποτε μου είχαν σερβίρει μία πολύ ρομαντική (μεν) ιστορία (όμως δε)… Πολύ παλιά, που λες, υπήρχε ένα ανθρωποειδές, το “ανδρόγυνο” το οποίο αποτελούνταν από δύο κεφάλια, τέσσερα πόδια, τέσσερα χέρια και διπλά γεννητικά όργανα. Το κεφάλι είχε δύο πρόσωπα τα οποία κοίταζαν σε αντίθετες κατευθύνσεις. Το είδος αυτό ήταν τόσο “δυνατό” που τόλμησε να τα βάλει ακόμα και με τους θεούς. Έτσι εκείνοι αποφάσισαν πως πρέπει να το αποδυναμώσουν ώσπου το έκοψαν στα δύο και για να μην στα πολυλογώ από τότε ο καθένας μας ψάχνει το άλλο του μισό… Wtf?

Σίγουρα έχουμε πει ή έχουμε ακούσει κάποια στιγμή στην ζωή μας την φράση “είναι το άλλο μου μισό…”. Όμως κατά πόσο μπορεί αυτό καθαρά ρεαλιστικά να στέκει; Για να μην συνυπολογίσω και τον κυνισμό. Ας τα πάρουμε από την αρχή. Ζούμε στον πλανήτη γη ο οποίος αποτελείται από περίπου 6.749.600.000 κατοίκους. Ας πούμε ότι εσύ που διαβάζεις αυτή τη στιγμή ζεις συγκεκριμένα στην Ελλάδα. Η οποία έχει σύνολο 10.964.020 κατοίκους. Υποθέτουμε, λοιπόν, ότι είσαι και ένας straight άντρας ηλικίας 25 ετών. Από το παραπάνω σύνολο σε ενδιαφέρει το 50,45% το οποίο αποτελείται από γυναίκες. Από τις οποίες αφαιρούμε ένα ακόμη γενναίο ποσό γιατί μέσα σε αυτές υπάγονται μωρά, ηλικιωμένες, ανήλικες και homosexual. Άρα μένεις με ένα 33% και πολύ σου βάζω. Πληθυσμιακά… 3.000.000 γυναίκες για πάρτυ σου. Από τις οποίες κάποιες είναι παντρεμένες, δεσμευμένες, συγγενείς σου… Και πίστεψέ με δεν θέλεις να κάνω τα ίδια μαθηματικά και για την πόλη σου μόνο.

Αυτό όλο είχε ως σκοπό να προσπαθήσω να έρθω όσο πιο κοντά στην ιστορία μπορώ. Να την κάνω όσο πιο ρεαλιστική. Και πάλι… δεν βγαίνει. Είναι δυνατόν από τόοοσα εκατομμύρια κόσμο να έχεις ΜΟΝΟ έναν άνθρωπο ο οποίος είναι το άλλο σου μισό; Και εντελώς τυχαία από το μέρος που κατάγεσαι μέσα σε ολόκληρη γη; Από την άλλη, υπάρχει και η περίπτωση (η οποία ακούγεται και η πιο λογική) να μην είναι κανένας το άλλο σου μισό, με την έννοια που του έχουμε δώσει. Μέσα σε όλα αυτά τα εκατομμύρια κόσμου, λοιπόν, σίγουρα δεν θα βρεις τον άνθρωπο με τον οποίο θα λειτουργείς σαν να είναι ο ίδιος σου ο εαυτός (αυτό απλά δεν γίνεται). Όμως θα βρεις άλλους τόσους που να ταιριάζεις εξίσου καλά έως ιδανικά. Και αυτόν με τον οποίο θα ταιριάξεις και θα συνυπάρξεις τόσο καλά όσο επιθυμούσες, θα τον ονομάσεις το άλλο σου μισό. Όχι γιατί είναι. Αλλά γιατί έτσι τον νιώθεις. Γιατί ήσουν ολόκληρος μέχρι την στιγμή που τον γνώρισες. Και οι στιγμές που χωρίζεστε σε κάνουν να νιώθεις όντως μισός.

Έχω φθάσει στα 17 μου χρόνια...Σε λιγότερο απο δύο μήνες δίνω εξετάσεις για να μπω και εγώ σε κάποιο πανεπιστήμιο,να λέω πως δεν πήγε τσάμπα τόσο διάβασμα...Όμως αναρωτιέμαι-τώρα στο τέλος της σχολικής μου θητείας-τι μου έχει προσφέρει το σχολείο....Καταλήγω οτι μου έχει προσφέρει ευκαιρίες να γνωρίσω άτομα,να γνωρίσω κανόνες..Αλλά με τη γνώση τι γίνεται;;Η παπαγαλία που μου επιβάλλεται μπορεί να θεωρηθεί γνώση;;Ψάχνοντας λοιπόν βρήκα ένα πολύ όμορφο άρθρο της Τζούλιας Γκολφομήτσου το οποίο θα ήθελα να διαβάσετε..

Οι ώρες μελέτης είναι πολλές, οι απαιτήσεις και οι υποχρεώσεις είναι ακόμα περισσότερες, η ύλη μεγάλη, ώστε να είναι αδύνατον να αφομοιωθεί από ένα ανθρώπινο νου, με ευκολία.
Έτσι ,οι μαθητές δεν αποκτούν ουσιαστική γνώση  παπαγαλίζοντας ότι βλέπουν, γνώσεις που όπως είναι λογικό δεν θα τις έχουν μετά από λίγο καιρό..

Και όλα αυτά γιατί στις πανελλαδικές εξετάσεις που θα μπουν  στη διαδικασία να δώσουν οι μαθητές ζητούνται αυτολεξεί απαντήσεις.(άντε να σε συγχωρήσουν που ξέχασες την τελεία ή το κόμμα).
Είναι θεωρώ απολύτως λογικό , η γνώση να μην γίνεται κτήμα του μαθητή, και να μην έχει καμία ουσιαστική επίδραση στον μαθητή. γιατί που να προλάβεις να κάνεις κτήμα σου , τόσες πολλές γνώσεις, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα?

Και τα βιβλία .? Πολλά είναι κακογραμμένα.άλλα πάλι με ελλείψεις.
Και άλλα με πολλά λάθη. Δυσνόητα. όπου και να ήθελες να κάνεις αυτή τη ριμάδα την παπαγαλία, δεν μπορείς.γιατί σε κάθε σελίδα αναρωτιέσαι.<<τι θέλει άραγε να πει ο ποιητής.?>>και άντε να στο εξηγήσει κάποιος καθηγητής.
Και αν πέσεις σε καθηγητή που να έχει την διάθεση να στο εξηγήσει.και είναι σωστός στη δουλεία του, έχει καλώς..
Γιατί αλλιώς, στο διαβάζει όπως το λέει ακριβώς μέσα στο βιβλίο. και ότι κατάλαβες.κατάλαβες. και άντε μετά να μάθεις κάτι που δεν το κατάλαβες.

Το μόνο που θέλεις λοιπόν, είναι να πετύχεις στην δοκιμασία σου, όπως είναι και φυσικό.
Αφήνοντας όλα τα άλλα πίσω σου.
Ποιος νοιάζεται.ας περάσουμε με το καλό σε κάποιο ΑΕΙ, ή ΤΕΙ
Και έχει ο θεός.
Με αυτό το σκεπτικό μορφώνεται σήμερα η πλειοψηφία των μαθητών.η πλειοψηφία των Ελλήνων που θα αποτελούν την αυριανή Ελλάδα.
Τα πανεπιστήμια γεμίζουν κάθε χρόνο από καινούργιους φοιτητές..
Και πραγματικά οι περισσότεροι καθηγητές πανεπιστημίων απλά απελπίζονται βλέποντας απόφοιτους λυκείου, να έχουν δυσκολία κατανόησης πραγμάτων, αδυναμία κρίσης.


Αν πάρουμε υπόψη μας και την λειτουργία των δημόσιων σχολείων ,εκεί είναι  που είμαστε για κλάματα.
Καθηγητές δημοσίου. ,που μπαίνουν στην τάξη με βαριά καρδιά και λιγότερη όρεξη για μάθημα  και από τους μαθητές.
Καθηγητές ανίκανοι πολλοί να διδάξουν ( καθώς πολλοί ξεχνούν , πως για να διδάξεις , πρέπει συνεχώς να μελετάς, να εξελίσσεσαι ,για να μπορείς να προσφέρεις περισσότερα στους μαθητές).αλλά ποιος νοιάζεται.?
(βλέπεις δημόσιο. σίγουρη δουλειά)
Ενισχυτικές. που αρχίζουν τέλη οκτώβη.
Είναι δυνατόν να ζητούν πολλοί λογαριασμό από τους μαθητές , να τους κράζουν επειδή δεν στηρίζουν την δημόσια εκπαίδευση, να τους κατηγορούν λέγοντας πως οδηγούν και ενισχύουν φαινόμενο της ιδιωτικοποίησης, από την στιγμή που η δωρεάν παιδεία που με τόσο κόπο αγωνιζόμαστε να έχουμε, δεν μας στηρίζει. και με την πλήρη ανευθυνότητα μας αφήνει στο έλεος του θεού?

Και φυσικά θα βάλουμε βαθιά το χέρι μας στην τσέπη, αρκεί το παιδί μας να μορφωθεί λένε πια εντελώς φυσιολογικά οι περισσότεροι γονείς.γιατί δεν περιμένουν πια αλλάξουν και πολλά.



Τελικά αναρωτιέμαι.. Αυτό το κράτος , όντως αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του λαού.?
Όντως δεν μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο? Και αν ναι, δεχτούμε πως δεν μπορεί.
Γιατί πάντα με το πρόσχημα ότι θα καλυτερεύσει την παιδεία ουσιαστικά την χειροτερεύει όλο και περισσότερο.?
μήπως τελικά απλά η μάζα χειραγωγείται καλύτερα, όταν κυριαρχεί η άγνοια.αλλά και η παντελή άγνοια μας για την άγνοια που μας καταβάλει.?


*Θέλω προσθέσω πως υπάρχουν και εξαιρέσεις . υπάρχουν καθηγητές δημοσίου που είναι αξιόλογοι και που κάθε μέρα αγωνίζονται ,για να μας προσφέρουν όσο το δυνατόν περισσότερα. Υπάρχουν εξαίσια και αναλυτικά βοηθήματα που προσφέρουν στον μαθητή γνώσεις.
Σε όλα  όσα προανέφερα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. έτσι θέλω να πιστεύω.

Αυτό λοιπόν είναι το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα...Ακούγεται πως το ''νέο σχολείο'' όπως το αποκαλούν,θα είναι καλύτερο και θα λύσει όλα τα προβλήματα....Όμως αφήστε με να πιστεύω οτι το σύστημα έχει πολύ βαθύτερα εσωτερικά αίτια κρίσης και οτι δεν θα αλλάξει με νέες υποδομές και ολοήμερα λύκεια...Είναι και αυτό,ωστόσο, ένα βήμα προς τη βελτίωση....Ελπίζω να πετύχει και ο μικρός μου αδερφός να μεγαλώσει σε ένα σύστημα που νοιάζεται να του προσφέρει γνώσεις και όχι να το κάνει ένα άκριτο ον,που δε θα είναι σε θέση να αποφασίσει μόνο του για τον εαυτό του...

Η παιδεία είναι σε κάθε κράτος ο πυρήνας της ανάπτυξης του....Η Ελλάδα έχει ανάγκη απο ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ....Μόνο όταν υπάρξει αυτή η παιδεία θα μπορούμε να μιλάμε για πραγματική παιδεία...'Ολα τα άλλα είναι ρητορικά πυροτεχνήματα για να φανεί οτι υπάρχει πρόοδος...Αλλά,όπως όλοι γνωρίζουμε το φαίνεσθαι διαφέρει πολύ απο το είναι...

Λοιπόν σας κούρασα...Πάω να διαβάσω την παπαγαλία μου..Ιστορία κατεύθυνσης...Παρευξείνιος ελληνισμός...Μόνο έτσι θα περάσω εκεί που θέλω,είτε μου αρέσει είτε όχι..Καλό απόγευμα σε όλους!

Η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι.
Δεν είναι ένας σκοπός.
Είναι μια διαδικασία.
Την περνάς βήμα το βήμα.
Κι αν το κάθε βήμα είναι υπέροχο,
αν το κάθε βήμα είναι μαγικό,
έτσι θα είναι και η ζωή.
Τότε δε θα είσαστε ποτέ από εκείνους
τους ανθρώπους που έφτασαν στο σημείο
του θανάτου χωρίς να έχουν ζήσει τίποτε.
Γιατί δε θα έχετε χάσει τίποτε.
Μην κοιτάτε πάνω από τον ώμο του άλλου.
Κοιτάξτε τον στα μάτια.
Μη βγάζετε λόγο στα παιδιά σας.
Πάρτε το πρόσωπό τους στα χέρια σας
και μιλήστε τους. Μην κάνετε έρωτα
σ' ένα κορμί, αλλά σ' έναν άνθρωπο.
Κάντε το τώρα.
Γιατί η στιγμή αυτή δε θα κρατήσει αιώνια.
Χάνεται κιόλας και δε θα ξαναγυρίσει ποτέ.
Οι περισσότεροι από εμάς χάνουμε
τον καιρό μας κλαίγοντας
για τις χαμένες στιγμές.
Πολύ αργά!
Υπάρχουν όμως εκατομμύρια άλλες που θα έρθουν.

Λέο Μπουσκάλια....

Αξίζει να διαβάσει κανείς έστω και ένα απο τα βιβλία του....Φαίνεται λίγο ουτοπικός,αλλά αν προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε ελάχιστα από όλα αυτά που διακηρύσσει,θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι για εμάς και για τους γύρω μας....Καλό ταξίδι λοιπόν στον κόσμο του Λέο!!!

Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Βόρειας Κορέας, . .τρώτε 12 χρόνια σκληρής εργασίας.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ του Ιράν, . . .κρατείστε επ'αόριστον.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ του Αφγανισταν, . . . τρως σφαιρα.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Σαουδικής Αραβίας,... Θα πρέπει να φυλακιστείτε.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ των ΗΠΑ, . . .ΘΑ υποστείτε ξυλοδαρμό από την τοπική αστυνομία.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Κίνας, . . .ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ακουστείτε ποτέ ξανά.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Βενεζουέλας, . . .ΘΑ περαστείτε για κατάσκοπος και θα σφραγιστείτε σε κάνα κελί.
Εάν διασχίσετε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ της Κούβας, . . .θα σαπίσετε σε πολιτική φυλακή.
Εάν διασχίσετε παράνομα τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ, . . . . . .


ΠΑΙΡΝΕΤΕ:

- Μια θέση εργασίας,
- Μια άδεια οδήγησης,
- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ,
- Πρόνοια,
- κουπόνια συσσιτίου,
- ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ,
- ΕΠΙΔΟΤΗΣΗ ενοικίου ή δάνειο για να αγοράσετε ένα σπίτι,
- ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ,
- ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ,
- Δωρεάν εξόδους απ' τις φυλακές και σε πολλές περιπτώσεις ...
- Μπορείτε ακόμη και να ψηφίσετε.


- ΑΝ ΠΑΡΕΤΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΩΡΟ Η ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ

Ποιος, ποιος θα μου φέρει εδώ
όλα αυτά που 'χει πάρει από μένα, ποιος;
Πως, πως να κρατηθώ
Μοιάζει η ζωή μου μαχαίρι, να τ' αποφύγω πως;

Με μια θάλασσα πλατιά
Έλα σβήσε μου τον πόνο
Μ' ένα απέραντο ουρανό
Έλα σκέπασε τον φόβο
Μη μ' αφήνεις μόνη εδώ
Να πεθαίνω κάθε μέρα
Έλα δείξε μου να δω
Αν υπάρχει παράπερα
Ζωή να μπω

Ποιος, ποιος θα είν' αυτός
Που θα με κάνει να κλάψω
Και να γελάσω, ποιος;
Πώς, πώς να σβήσω εγώ
Όλα όσα θυμάμαι
Πώς, να ξεχάσω, πώς;

Η ζωή είναι ωραία, μικρή, δύσκολη, σκληρή, άδικη, απρόβλεπτη.. έχω ήδη αριθμήσει 1 υπέρ, 4 κατά και 1 ουδέτερο.. όχι, δεν είναι πάντα ωραία, δυστυχώς είναι πάντα μικρή (στο χέρι σου είναι να ζήσεις την κάθε στιγμή), για τους περισσότερους δύσκολη, για μερικούς άδικη και για άλλους απρόβλεπτη, με την καλή ή την κακή έννοια.

Ζητάς πολλά απ'τη ζωή-να έχεις ένα κερδοφόρο επάγγελμα, ένα ζεστό σπιτάκι, ένα ωραίο αυτοκίνητο, ανθρώπους που να σε εκτιμάνε, παρέες για να περνάτε καλά, φίλους που σε καταλαβαίνουν, ένα σύντροφο που να πληρεί κάποιες προϋποθέσεις (όποιες κι αν είναι αυτές για τον καθένα μας), μια υγιή και αγαπημένη οικογένεια, διακοπές σε κάποιο ειδυλλιακό μέρος, κατανοητά πράγματα. Είναι όμως όλα αυτά που πραγματικά θες;

Μην αφήνεις τον χρόνο να κυλάει απλά, αξιοποίησε τον – στα λόγια ακούγεται εύκολο θα μου πεις και έχεις δίκιο.


Μάθε να γελάς, να γελάς πιο πολύ, να βλέπεις τη θετική πλευρά των πραγμάτων .

Ο Χάρης Βλαβιανός έγραψε στα “Προνόμια θνητών",

Να ζεις με τη φθορά σου
Να ζεις με τη βεβαιότητα του θανάτου σου
Και να γελάς όμορφα, δυνατά
Να γελάς σαν αθάνατος

Όταν ονειρεύεσαι, να στοχεύεις ψηλά - βάλε στόχο το φεγγάρι, ακόμα κι αν αποτύχεις θα έχεις βρεθεί ανάμεσα στ' αστέρια. Φτάνει να πιστέψεις στα όνειρά σου με όλη σου την ψυχήκαι να προσπαθήσεις να τα υλοποιήσεις, με υπομονή, επιμονή, εμμονή και πείσμα. Μπορείς, απλά θέλησε!

Μην θεωρήσεις τον εαυτό σου πιο άτυχο από τους άλλους – η τύχη ευνοεί σε πολλές περιπτώσεις, όμως κανείς δεν κατάφερε κάτι σε αυτή τη ζωή μόνο επειδή υπήρξε καλότυχος

Και εάν όλη αυτή η προσπάθεια σε κουράζει, βρες λίγο χρόνο για τον εαυτό σου, ξεκουράσου, διάβασε κάποιο βιβλίο, άκου μουσική, κάνε καμία τρέλα που και που, το έχεις ανάγκη. Ποια ήταν η τελευταία φορά που έκανες κάτι για σένα, μόνο για σένα, και ένιωσες καλά;

Μάθε ν’ αγαπάς και ν’ αγαπιέσαι. Πρώτα απ’ όλα αγάπησε τον εαυτό σου όσο πιο πολύ μπορείς.

Αυτό ισχύει και για το πώς βλέπεις τους άλλους – προσπάθησε να αντέξεις τα ελαττώματα και τις αδυναμίες των ανθρώπων που έχεις δίπλα σου. Εάν δεν το καταφέρεις, δεν χάλασε ο κόσμος.

Μην κάνεις πάντα αυτό που σου δείχνουν οι μεγαλύτεροι / πιο έμπειροι / πιο «σοφοί» από εσένα – θα σου δώσουν την έτοιμη πορεία να βγεις από έναν λαβύρινθο, χωρίς να έχεις ανακαλύψει τι θα μπορούσες να μάθεις εάν έψαχνες τη διέξοδο χωρίς τη βοήθεια τους. Αυτά που θα μάθεις ανακαλύπτοντας μόνη, θα σου φανούν χρήσιμα κάποια άλλη στιγμή της ζωής σου

Μην φοβάσαι την αποτυχία – όλοι ζούμε τέτοιες στιγμές. Μην απογοητεύεσαι

Μάθε να συγχωρείς – πρώτα τον εαυτό σου και μετά τους άλλους

Ποτέ μην ανεχτείς να έχεις το δεύτερο ρόλο σε κάποιο έργο – επειδή αξίζεις, δεν θα κάνεις συμβιβασμούς. Η ηθική είναι πολλές φορές ταυτόσημη της έλξης, μην το ξεχνάς

Να είσαι προσεκτική όσον αφορά το ποιον εμπιστεύεσαι – πολλοί είναι αυτοί που θα σταθούν δίπλα σου σε δύσκολες στιγμές, αλλά πόσοι είναι εκείνοι που θα χαρούν πραγματικά με τη χαρά σου;

Κάποια στιγμή θα φτάσει η ώρα που όσοι αγαπάς θα φύγουν, θα προχωρήσουν χωρίς εσένα, οι παρέες σου, οι φίλοι σου, οι εραστές σου. Άφησε τους να φύγουν. Μην ψάχνεις το λόγο. Πρέπει να καταλάβεις πως η αγάπη έχει αρχή, μέση και τέλος. Επειδή έπαψε να υπάρχει, δεν σημαίνει πως η αγάπη που σου έδωσαν κάποτε ήταν ψεύτικη.

Όπως είπαν και οι Roxette το 1989 (εάν δεν κάνω λάθος) : Listen To Your Heart

Και τέλος:
Ποτέ μη λυπάσαι γι’ αυτό που διάλεξες να’ σαι ,
δε χρωστάς σε κανένα, γι’ αυτό κανένα μη φοβάσαι

Ο Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας: καρκίνος στους λεμφαδένες. Η κατάσταση του μοιάζει να επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα. Η αποχαιρετιστήρια επιστολή που ακολουθεί εστάλη από τον συγγραφέα στους φίλους του:
«Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως να έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα
πράγματα, όχι γι’ αυτά που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα! Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τα’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους? Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή? Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα. Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλο από ψηλά μόνο όταν πρέπει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησίμευαν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθάνω. Να λες πάντα αυτό που νοιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ ‘έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ ‘έβλεπα να βγαίνεις από την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σου’ δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ ‘έβλεπα, θα έλεγα «σ’ αγαπώ» και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει και άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα’ ήθελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω, Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, καν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις «συγγνώμη», «συγχώρεσε με», «σε παρακαλώ». «ευχαριστώ» κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα».

Η αγάπη δεν πονάει ποτέ. Ίσα-ίσα που εξυψώνει, γαληνεύει... Ο τρόπος που την ποδοπατούν και την εξευτελίζουν οι άνθρωποι είναι αυτό που μας κάνει να πονάμε. Το να αποθέσω την ψυχή μου στα χέρια κάποιου δεν πονά. Το να την πετάξει κάτω όμως όταν κρίνει ότι δεν του κάνει πλέον, αυτό πονά...

Κάποιος διάβασε κάποτε μια αγγελία στην εφημερίδα, που τότε του φάνηκε πολύ αστεία: «Ζητείται αγάπη». Δυο λέξεις που κρύβουν μέσα τους έναν κόσμο ολόκληρο. Μια κραυγή ανθρωπιάς, ίσως, στον υπερμοντέρνο κόσμο μας. Αγάπη, είναι εκείνο το συναίσθημα που σε κάνει να θες να αγκαλιάσεις όλο τον κόσμο και να τον κλείσεις στην καρδιά σου, εκείνο το συναίσθημα που σε κάνει να πονάς με τον πονεμένο, να γελάς με τον ευτυχισμένο, ο ήλιος να σου φαίνεται πιο λαμπρός.

Η αγάπη δεν κοιτά τάξεις, φύλο και ηλικία. Είναι πλατιά κι εκεί μπορούν να βρουν ζεστό καταφύγιο και θαλπωρή όλοι. Μέσα σ’ αυτό το υπέροχο συναίσθημα που δεν έχει μέτρο και όριο, μπορείς να νιώσεις ολόκληρος, άνθρωπος πραγματικός.

Η αγάπη είναι ψωμί για τους πεινασμένους, ζεστό σκέπασμα γι’ αυτούς που κρυώνουν, γλυκό χάδι στο μέτωπο την ώρα που κοιμάσαι. Δεν κοιτά χρώμα κορμιού, σχήμα ματιών, ούτε τα σύνορα της χώρας. Είναι αυτό που μας κάνει να καταλαβαίνουμε πως οι καρδιές όλων έχουν τον ίδιο ρυθμό όταν χτυπάνε.

Κρύβεται στο χαμόγελο του παιδιού σου όταν σε κοιτά, στο γάργαρο γέλιο του που αντηχεί κελαρυστό, στα μάτια του αγαπημένου σου όταν σε αντικρίζει, στην ανάσα που μπλέκει με την δική σου και γίνεται ένα, στο τρυφερό άγγιγμα των χεριών, στην αγκαλιά που ανοίγει διάπλατα και χωρά όλα αυτά που νιώθεις, στην σιωπή που μοιράζεσαι.

Εξάλλου οι χαρές είναι πολλές φορές διαρκούν μόνο μια στιγμή και η ζωή τόσο μικρή για να κάνουμε όλα όσα επιθυμούμε. Μια αναλογία που θα μπορούσαμε να κάνουμε αιωνιότητα μέσα από το πρίσμα της αγάπης.

Κι έτσι, ο κάποιος που γέλασε με την μικρή αγγελία, μετά από λίγο καιρό, ξανάδε παραξενεμένος μια δεύτερη, με την ίδια υπογραφή. Ήταν μια μικρή, τοσοδούλα λέξη: «Ευχαριστώ».

Και για πρώτη φορά έσκυψε το κεφάλι σαν νικημένος, αναλογιζόμενος πόσο άδεια ήταν η ζωή του. Πόσα είχε χάσει, πόσα θα μπορούσε να είχε κερδίσει, πόσο έπρεπε να αλλάξει προτεραιότητες για να μπορεί κι εκείνος να πει «ευχαριστώ» κάποια μέρα χαμογελώντας.

Ξεκόβοντας απο το παρελθόν...Άραγε υπάρχει κάποιος που να έχει βρει αυτο το μαγικό κουμπάκι το οποίο πατάς και αμέσως αυτό που σε πλήγωσε σταματά να σε πονά;Μήπως υπάρχει κάποια μαγική συνταγή που αν την ακολουθήσεις κατα βήμα σε λιγες εβδομάδες θα έχεις σταματησει να σκέφτεσαι αυτο που σε πλήγωσε και θα κνηθείς με αποφασιστικότητα να βρεις κατι καλύτερο;

Το παρελθόν κυνηγάει τον καθένα απο εμάς....Οι μνήμες μας κατακλύζουν τις ώρες της μοναξιάς μας κυρίως..Δε θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά....Απο το παρελθόν εξαρτάται το παρόν και το μελλον μας...Έχουμε διαμορφωθεί απο τις εμπειρίες του παρελθόντος..Η συμπεριφορά μας,οι αντιλήψεις μας για τη ζωή πηγάζουν από εκεί...

Ποιός είναι λοιπόν ο τρόπος να κοιτάξουμε μπροστά αγνοώντας-όσο μπορούμε το πίσω;;Ίσως πρέπει να το πιστέψουμε...Να πιστέψουμε οτι μπορούμε να επιβιώσουμε και χωρίς αυτό το άτομο που αποτελεί πλέον το παρελθον και μας τυρρανά...Υποθέσεις κάνω..Άλλωστε και εγώ η ίδια δεν μπορώ να το ξεπεράσω...

Νομίζω όμως οτι αξίζει να έχουμε στο μυαλό μας ένα στίχο του μεγάλου Βασίλη Παπακωνσταντίνου....''Αμα δε μάθεις να χαιδεύεις τις πληγες δε θα σου φτάσει όλη η ζωή σου για να κλαις''

Ίσως τελικά να μην χρείαστει να το ξεχάσουμε εντελως....Ίσως αν απλώς το προσπεράσουμε και το θυμόμαστε με μια γλυκιά νοσταλγία χωρις να πονάμε πλεόν για αυτό,όλα θα είναι καλύτερα...Να χαιδεύουμε λοιπον τις χαίνουσες πληγές μας...Αλλίώς δεν μπορούμε να προχωρήσουμε...Το μέλλον χρείαζεται όνειρα...Και τέτοια δεν κανουν οι άνθρωποι που είναι ''αγκιστρωμένοι'' στο παρελθόν τους...

Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από δω
κι εγώ ένα φάντασμα στον κόσμο του κλεισμένο
μια Πηνελόπη θολωμένη απ' το ποτό
που έχει το μέλλον της σε σένα κερασμένο
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από δω
κι εγώ πλανήτης σε τροχιά που δεν τελειώνει
να κλέβω κάτι απ' τ' απέραντο κενό
και να αγαπώ ότι δικό σου με πληγώνει

Μα σαν τις πρώτες τις αγάπες που επιστρέφουνε
συνέχεια φεύγω μακριά σου κι όλο έρχομαι
να με ξεχνάς και να με σβήνεις το ανέχομαι
δεν ονειρεύομαι, δε ζω, δεν παραδέχομαι, μόνο δέχομαι

Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από δω
κι εγώ να φτιάχνω στον καθρέφτη άλλη όψη
αφού το αύριο δε θέλει να σε δω
στείλε το χθες εδώ και πάλι να με κόψει
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από δω
κι εγώ ένα πρόσωπο που κρύβεται και λιώνει
σ' αυτόν τον κόσμο που ότι βλέπω είναι μικρό
μόνο η απόσταση των δυο μας μεγαλώνει

Αυτό το τραγούδι είναι ένα απο τα αγαπημένα μου...Ποιός,άλλωστε, δεν έχει νιώσει αυτο το απέραντο κενό που περιγράφουν οι στίχοι;;

Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες οικογένειες,
περισσότερες ανέσεις, αλλά λιγότερο χρόνο,
έχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερη αντίληψη
περισσότερη γνώση, αλλά λιγότερη κρίση,
περισσότερους ειδήμονες, αλλά λιγότερες λύσεις,
περισσότερα φάρμακα, αλλά λιγότερο καλή φυσική κατάσταση.

Έχουμε πολλαπλασιάσει τα αποκτήματά μας, αλλά έχουμε μειώσει τις αξίες μας.

Μιλάμε πολύ, αγαπάμε σπανιότατα και μισούμε συχνότατα.

Έχουμε μάθει πώς να "κερδίζουμε το ψωμί μας", αλλά όχι πώς να κερδίζουμε τη ζωή,
προσθέσαμε χρόνια στη ζωή, αλλά όχι ζωή στα χρόνια.

Ταξειδεύουμε στο φεγγάρι, αλλά δυσκολευόμαστε να διασχίσουμε τον δρόμο, ώστε να συναντήσουμε ένα νέο γείτονα.

Κατακτήσαμε το κενό του διαστήματος, αλλά όχι το εσωτερικό μας κενό,
καθαρίσαμε τον αέρα, αλλά βρωμίσαμε την ψυχή μας,
διασπάσαμε το άτομο, αλλά όχι την εμπάθεια και την προκατάληψή μας.

Έχουμε υψηλότερα εισοδήματα, αλλά χαμηλότερη ηθική,
γίναμε πολλοί σε ποσότητα, αλλά λίγοι σε ποιότητα.

Αυτή είναι η εποχή των ψηλών ανθρώπων, αλλά των μικρών χαρακτήρων,
του γρήγορου κέρδους, αλλά των ρηχών σχέσεων.

Αυτή είναι η εποχή του κόσμου της ειρήνης, αλλά των εσωτερικών συγκρούσεων,
περισσότερης άνεσης, αλλά λιγότερης διασκέδασης,
περισσότερων ειδών διατροφής, αλλά λιγότερης θρεπτικότητας.

Αυτή είναι η εποχή των δύο εισοδημάτων (και των δύο συζύγων), αλλά περισσότερων διαζυγίων,
εντυπωσιακότερων κατοικιών, αλλά διαλυμένων σπιτιών.