Είναι απίστευτα τα πράγματα που ακούς απο το τηλέφωνο...

Ειδικά από τότε που ήρθαν τα κινητά στην Ελλάδα και ακούς τον οποιονδήποτε στο δρόμο να μιλάει...

Τα καλύτερα είναι μεσα στο μετρό... ησυχία... ακούγεται το ringtone... όλοι τα χέρια στις τσέπες και ψάχνονται... τελικά ένας τυχερός κερδίζει... το σηκώνει και αρχίζει το μπλα μπλα... και όλο το βαγόνι ακούει με προσοχή...

Έχω ακούσει τα απίστευτα κατα καιρούς...

- Κύριος ανάμεσα στους σταθμούς Πετράλωνα - Θησείο...

'Ελα Κατερίνα... Πατήσια είμαι.. σε λίγο φτάνω...

- Κοπέλα μόνη της στη Πανεπιστημίου....

Αγαπούλα μου, με την Μαίρη στον Πειραιά είμαστε... Χαιρετίσματα έχεις...

Για να μη πω για γκόμενους, χωρισμούς, δουλειές, γραμμάτια που δεν εξοφλούνται κτλ...

Για τέλος άφησα ένα που άκουσα πριν δυο τρεις μέρες από έναν πολύ καλό φίλο που μίλαγε στο κινητό του...

Είπε την εξής ατάκα...

- Θα πιω δυο τρία ποτά και θα σε απολαύσω...

Δηλαδή...

1.'Αν αυτός είναι τραγουδιστής ή μουσικός δεν ακούγεται με τίποτα χωρίς να πιεις κάτι πρώτα... τόσο χάλια...

2. αν είναι γυναίκα και είχες άλλο σκοπό φιλαράκι μου... πάλι τα ίδια... αν είναι να πρέπει να πιεις 3 ποτά για την απολαύσεις... κάηκες...

Το σκεφτόμουν 3 μέρες τώρα και γέλαγα μόνος μου!

Ακολουθεί κουπλεδάκι που είχα γράψει κάπου στις πρώτες τάξεις του Λυκείου!

Ψάξε για αγάπη μες στα σίδερα
Στις τσιμεντένιες μας καρδιές
Τα αισθήματά μας γίναν πέτρινα
Και οι ζωές μας πλαστικές
Γυάλινα μάτια μας κοιτάζουνε
Και μας γυρνούν πάλι στο χθες
Μόνο το rock n’ roll απέμεινε
Να μας γεμίζει με χαρές

Τι δουλειά κάνει ο μουσικός?

Να σου πω εγώ.. Η δουλειά του μουσικού είναι να παίζει μουσική, να ανεβαίνει πάνω στη σκηνή, μέσα στο studiο, στο πεζόδρομο της Ερμού και δεν ξέρω που αλλού και να εκτελεί τα κομμάτια με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Να χαμογελά, να βάζει κάτι απο την ψυχή του εκεί που γουστάρει, να κάνει πως γουστάρει έστω κι αν δε γουστάρει για να είναι ο κάθε ακροατής (καλός ή κακός) ευχαριστημένος.

Αυτή είναι η δουλειά του μουσικού...

Να σου πω ποιά ΔΕΝ είναι η δουλειά του μουσικού?

Να πρέπει να παίρνει τηλέφωνα γνωστούς και φίλους να έρθουν για να είναι γεμάτο το μαγαζί...

Να παρακαλάει να πάρει τα λεφτά που τα δούλεψε 3,5 ώρες με ψυχική και σωματική κούραση, ενω ο πορτιέρης θα τα πάρει... (βλέπεις κουράστηκε παραπάνω αυτός...)

όπως λέει και ο ageras.... @τσονξ

Αρχίσαμεεεεεεεεε....

Τρίτη, Τετάρτη απόγευμα και Σάββατο πρωί, μην μου μιλάτε... σκοτώνω άνθρωπο!

Τα παιδιά όσο πάνε γίνονται ολοένα και πιο ατίθασα... Κανένας σεβασμός, ίχνος ευγένειας...

Μα καλά, οι γονείς τι κάνουν? Δεν τους λένε τίποτα? Κακομαθημένα ηλίθια που δεν ακούν κανέναν και σου κάνουν τη ζωή κόλαση!

Μιλάω για ηλικίες από 10 μέχρι 15 ετών!

Αν δε γουστάρετε να ασχολειθείται σοβαρά τι έρχεστε ρε βλαμμένα? Για να κοπανάτε τα τύμπανα να κάνετε χαβαλέ μεταξύ σας και να εκτονώνεστε εις βάρος των αυτιών μου?

Αμα ξανασχοληθώ μαζί σας..... γράφτε μου!

Εχετε χάρη που χρωστάω χάρη και σέβομαι ορισμένα πράγματα διαφορετικά θα σας είχα αποχαιρετίσει από καιρό!

Με το σχολείο ποτέ δεν είχα ιδιαίτερες σχέσεις...

Άλλαξα 2 Δημοτικά, αλλού πήγα Γυμνάσιο και αλλού Λύκειο...

Δεν θυμάμαι καν τα μικρά ονόματα των διπλανών μου (για να μη πω για τους υπόλοιπους συμμαθητές), δεν θυμάμαι ονόματα καθηγητών, δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα από τα μαθητικά μου χρόνια, μόνο μερικές φορές μου έρχονται στο νου κάποιες φάτσες και κάποια σκόρπια περιστατικά, σαν όνειρο...

Το μόνο που θυμάμαι είναι που μύριζε άνοιξη το πρώτο σου φιλί (που έλεγε και η Ευρυδίκη, στα καλά της...)

Δεν είναι τυχαίο που δεν έχω κανέναν φίλο από το σχολείο... Δεν ξέρω αν το ήθελα ή όχι, ξέρω μόνο πως καλώς ή κακώς έτσι έγινε.

Αnyway που λέμε και στην Κέρκυρα!

Παρ'όλα αυτά, σήμερα το πρωί που πέρασα έξω από το πρώτο μου σχολείο όπου έκατσα μέχρι και την τετάρτη δημοτικού και είδα μια μπουλντόζα να το κατεδαφίζει, κάτι έγινε μέσα μου!

Δεν άντεξα παραπάνω από μισό λεπτό. Έφυγα αμέσως, δεν κοίταξα πίσω μου... Στεναχωρήθηκα πραγματικά,

Ο.κ. ερείπιο ήταν και τα τελευταία χρόνια το διατηρούσαν με το ζόρι, με σκαλωσιές και στηρίγματα.. αλλά....

9 χρόνια πίσω, σε κεντρικό ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης...

Έχουμε ανέβει με τον μαέστρο George Curly για κάποιες παραστάσεις σε γνωστή μουσική σκηνή της συμπρωτεύουσας. Η πενταμελής ορχήστρα αποτελείται από ανομοιογενείς χαρακτήρες, ηλικίες και γούστα...

Ανάμεσα μας και ένας 55άρης ηθικών χριστιανικών αρχών λάτρης της τζαζ (άσχετο)...

Το ξενοδοχείο είναι πολύ όμορφο, με μικρά δωματιάκια, πολύ περιποιημένα, με μπαράκι, τηλεόραση, filmnet...

Κάποιο πρωί, συναντιόμαστε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου για το καθιερωμένο πρωινό... ομελέτες, μπέικον, κρέπες, μπουγάτσες, καφές, γάλα, φρούτα κτλ.. ότι τρως δηλαδή και στο σπίτι σου κάθε πρωί...

Πάνω στην κουβέντα ο τύπος αρχίζει και μας περιγράφει την υπόθεση την ταινίας που είδε "χθες βράδυ"

-ήταν λέει μια και μπαίνει μέσα στο σπίτι της ένας μαύρος και αυτή του κάνει στην αρχή μία π*** μετά σκύβει στα 4 και τον παίρνει από τον κ*** ..... και η περιγραφή συνεχίζει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες μέχρι το φινάλε της ταινίας....

ώσπου καταλήγει με θυμό και νεύρα..

- ΆΙΣΧΟΣ, σαν δε ντρέπονται λιγάκι, τι δείχνουν στην τηλεόραση, αναροτιέμαι ποιοί κάθονται και βλέπουν αυτά τα πράγματα..

Το πρώτο διήμερο στα 5/4 πέρασε... όπως πέρασαν και οι πολλές πρόβες και το άγχος και το τρέξιμο των περασμένων εβδομάδων.

Καιρός να χαλαρώσω λίγο (αν και λίγο δύσκολο...)

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει...

ύπνο, ξάπλα, μελέτη (τόσα λεφτά δίνω στο ωδείο... @#$^&^&#!@%**!#Θ@)

Χαιρετώ σας!

Πάω να πιώ ένα κρασάκι...........

Όσοι πιστοί προσέλθετε...

Όσοι άπιστοι προσέλθετε επίσης... (για να πιστείτε)

Όσοι περίεργοι προσέλθετε κι εσείς...

Όσοι ανοιχτόμυαλοι ελάτε για ένα ποτό...

όσοι κακοπροαίρετοι καθίστε σπίτια σας...

Εδώ και μερικές μέρες βρίσκομαι σε μια κατάσταση πανικού...

Πολύ τρέξιμο, πολύ κούραση, πολύωρες πρόβες, πολλές φορές και με δύο σχήματα την ίδια μέρα, μαθήματα και δεν ξέρω εγώ τι άλλο...

Δεν προλαβαίνωωωωωωωωωωωωωωω που έλεγε και ο Βέγγος... αχμ....

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχω και κουβάλημα, που είναι ότι χειρότερο για μένα... σιχαίνομαι να κουβαλάω πράγματα... και όσο δεν θέλω τόσο πρέπει να το κάνω, ατέλειωτες είναι πιά αυτές οι βάσεις...

Έλεος @!&*^*(@#%$&*@!#$*#@!@!^&*

Γιατί μπορεί να τραγουδάει στο Ηρώδειο ο Αντώνης Καλογιάννης χωρίς να του λέει κανένας τίποτα, ενώ αν πάω εγώ θα πέσουν όλοι να με φάνε?