Όταν την περασμένη Κυριακή δημοσιεύτηκε στο Έψιλον της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας ένα άρθρο σχετικό με την αθεΐα στην Ελλάδα στο οποίο συμμετείχα κι εγώ, ενημερώθηκα ότι μία κυρία 83 ετών ήθελε να μιλήσει μαζί μας.

Πρόκειται για την κυρία Ελισάβετ Ματλή, 83 ετών απ' το Χαλάνδρι η οποία αυτοπροσδιορίζεται ως άθεη. 
Επικοινώνησα, λοιπόν, μαζί της και μου παραχώρησε τηλεφωνικά μία σύντομη συνέντευξη καθώς η ίδια δεν έχει πρόσβαση στο internet ώστε να μπορεί να εκφράσει δημοσίως τις απόψεις της. Νομίζω ότι έχει ιδιαίτερη αξία γιατί όπως λέει και η ίδια, "ήθελα να δώσω το παρόν και να δείξω ότι υπάρχουν και μεγάλοι άνθρωποι που σκέφτονται λογικά."

Πρέπει να πω ότι ήταν συμπαθέστατη και ότι απόλαυσα ιδιαίτερα την κουβέντα μας.
Καλή ανάγνωση!

---------
-Πώς οδηγηθήκατε στην αθεΐα;

Με τη λογική. Αν και ποτέ μου δεν πίστεψα, ούτε από παιδάκι. Η μητέρα μου πίστευε. Ο πατέρας μου ήταν άθεος αλλά ποτέ δεν είχαμε συζητήσεις για τέτοια πράγματα. Δεν θεωρούσαν πρέπον για μια κοπέλα να εκφράζει τέτοιες απόψεις δημόσια. Μόνη μου κατέληξα ότι δεν είναι λογικά αυτά τα πράγματα.

-Τι εννοείτε;

Δεν είναι δυνατόν να ‘χουν γίνει όλα αυτά τα θαύματα. Δεν είναι δυνατόν η Παναγία να γέννησε και να ήταν παρθένος, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει βασκανία. Μετά, αν δεις τις πολυτέλειες της εκκλησίας και τους δεσποτάδες με τις κοιλιές σου έρχεται αηδία.

-Νιώσατε την ανάγκη κάποια στιγμή να πιστέψετε;

Ποτέ.

-Δε ζηλέψατε ποτέ αυτούς που πιστεύουν; Δε χρειαστήκατε ένα αποκούμπι;

Όχι, ποτέ. Το να πιστεύεις σε κάτι, σε οτιδήποτε, σημαίνει ότι δε θες να στηριχτείς στον εαυτό σου.

-Το θάνατο πώς τον αντιμετωπίζετε;

Όταν ήμουν πιο νέα τον αντιμετώπιζα πιο δύσκολα. Τώρα που μεγάλωσα δεν τον αντιμετωπίζω καθόλου δύσκολα, απλά δε θέλω να υποφέρω πριν πεθάνω.

-Δηλαδή δε φοβάστε το θάνατο;

Όχι, γιατί κλείνεις τα μάτια σου και τελείωσε. Δεν υπάρχει τίποτα μετά.

-Πολλοί λένε ότι μεγαλώνοντας ο άνθρωπος τείνει προς τη θρησκεία.

Όχι, αντιθέτως! Εγώ νεότερη φοβόμουν το θάνατο αλλά τώρα καθόλου. Μα και η θρησκεία η ίδια δε λέει «χους ει και εις χουν απελεύσει»; Τι μας λένε λοιπόν τώρα…

-Πολύς κόσμος όμως πιστεύει σε κάποια μορφή μεταθανάτιας ζωής.

Κολοκύθια. Δηλαδή δισεκατομμύρια ζωές των ανθρώπων που πέθαναν είναι στον ουρανό και περιφέρονται; Και ύστερα γιατί εμείς οι άνθρωποι πιστεύουμε ότι εμείς είμαστε σημαντικοί ενώ τα ζώα όχι; Και γιατί οι χριστιανοί πιστεύουν ότι είναι ο περιούσιος λαός του θεού; Οι βουδιστές δεν είναι; Οι ισλαμιστές δεν είναι; Όλοι είναι! Αν υπήρχε Θεός δε φαντάζομαι ότι θα έκανε διακρίσεις, θα κοιτούσε μόνο αν είσαι καλός ή κακός. Αλλά δεν είναι δυνατόν να υπάρχει. Θα πεις «πώς έγινε το σύμπαν, ο κόσμος», αναπάντητο ερώτημα!

-Εσείς τι απάντηση δίνετε σε αυτό;

Τίποτα. Λέω «δεν ξέρω». Είμαι περισσότερο αγνωστικίστρια. Αγνοώ γιατί δεν μπορώ να ξέρω.

-Πολλές φορές λέγεται ότι και να μην υπάρχει Θεός είναι καλό να πιστεύει ο άνθρωπος κάπου.

Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να προσπαθούμε να κάνουμε όσο το δυνατόν λιγότερο κακό. Σε αυτό μόνο πιστεύω. Σημειωτέον, ο πατέρας μου που ήταν άθεος είχε τις καλύτερες σχέσεις με την εκκλησία και την καθολική και την ορθόδοξη, γιατί σα γιατρός που ήταν τον έστελνε ο αρχιμανδρίτης της ενορίας μας σε φτωχούς και όχι μόνο τους κοίταζε τζάμπα αλλά τους έδινε χρήματα να πάρουν και φάρμακα.

-Πιστεύετε σε οποιαδήποτε άλλη μεταφυσική, όπως για παράδειγμα στην αστρολογία η σε κάτι άλλο;

Όχι, όχι... η λογική λέει όχι.

-Αντιμετωπίσατε κάποια αρνητική κριτική επειδή ήσασταν άθεη;

Από διάφορες φίλες και γνωστές ναι.

-Τι ήταν αυτό που σας έλεγαν συνήθως;

Ότι «έτσι τα βρήκαμε και έτσι θα συνεχίσουμε.» Γιατί όταν τους πεις λογικά πώς έχουν τα πράγματα δεν έχουν τι άλλο να σου απαντήσουν.

-Εσείς παντρευτήκατε με θρησκευτικό γάμο;

Ναι, δεν υπήρχε πολιτικός γάμος όταν παντρεύτηκα εγώ. Αλλά εάν παντρευόμουν τώρα, θα παντρευόμουν με πολιτικό γάμο.

-Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη.

Εγώ ευχαριστώ! Ήθελα να δώσω το παρόν και να δείξω ότι υπάρχουν και μεγάλοι άνθρωποι που σκέφτονται λογικά.
----------


Τέλος, αξίζει να επισκεφθείτε τα blogs των φίλων bloggers που ασχολούνται και αυτοί με το ζήτημα της θρησκείας στην Ελλάδα.
-Διαγόρας o Μήλιος
-Αόρατη Μελάνη
-Atheoi.org
-Toomanytribbles

Συνήθως χρησιμοποιούμε τον όρο "ευτυχία" σε ατομικό επίπεδο αναφερόμενοι σε συγκεκριμένα άτομα και καταστάσεις. Αν και δε μπορούμε με σαφήνεια να προσδιορίσουμε την απόλυτη ευτυχία, σίγουρα γνωρίζουμε πότε την πλησιάζουμε και πότε απομακρυνόμαστε από αυτήν.

Μου αρέσει πολλές φορές να φαντάζομαι μία μορφή παγκόσμιας ευτυχία σαν ένα άθροισμα όλων των ατομικών "ευτυχιών" μας. Κάτι σαν "ευτυχία της ανθρωπότητας." Οι άνθρωποι που υποφέρουν καθημερινά στον πλανήτη ή που ζούνε σε άθλιες συνθήκες σίγουρα ελαττώνουν δραματικά αυτό το άθροισμα. Δυστυχώς όμως, αυτή είναι η πλειοψηφία του ανθρώπινου πληθυσμού.

Ένας απ' τους πιο ευγενείς σκοπούς που μπορώ να φανταστώ για κάποιον άνθρωπο θα ήταν να προσπαθεί να αυξήσει την παγκόσμια ευτυχία καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του. Από τον διπλανό του, μέχρι τον άγνωστο που έχει ανάγκη σε κάποια μακρινή χώρα.

Ως ηθικός κώδικας, αυτός θα ήταν ο πρώτος που θα έγραφα πάνω από οποιαδήποτε φιλοσοφία ή θρησκεία: "Με κάθε πράξη μας ας αυξάνουμε την ευτυχία στον κόσμο." Τίποτ' άλλο δε χρειάζεται, καμία άλλη ηθική.

Με αυτές τις σκέψεις εύχομαι σε όλους σας καλή χρονιά κι ευτυχισμένη.

Πάει πολύς καιρός από τότε που έγραψα διήγημα, και επειδή είναι σχετικό με το ζήτημα της ευτυχίας, νομίζω ότι αξίζει να το διαβάσετε. Λέγεται Σπίθες μες τη Νύχτα και είναι το 21ο κείμενο των Σκέψεων εδώ στο MusicHeaven. Καλή ανάγνωση :)