Απο χθες το βράδυ δεν μπορώ να κουνηθώ, πάω σαν το Ρομποκοπ....

Η δεξιά μου ωμοπλάτη έχει μια ωραιότατη ψύξη, όλα τα λεφτά!

Θέλω τη μαμά μου.....

Καλημέρααααα!

Το μόνο που θέλω για απόψε είναι να μου βγούν σε καλό τα γέλια......

Μόνο αυτό...

Πέρασα υπέροχα...

Τέλος!

Καλημέρααααααα!!!!!! 

Υ.Γ.1 Αύριο περισσότερες λεπτομέρειες....Δεν είμαι σε θέση τώρα...

Υ.Γ.2 Πρέπει πολύς κόσμος να με βρίζει.... Τα γέλια μου ακούστικαν παντού!

Χτες περίμενα όλη μέρα ένα πολύ σημαντικό τηλεφώνημα!

Είχα το κινήτό συνέχεια δίπλα μου και κοίταγα καθε 2 λεπτά αν έχει σήμα...

Όλη μέρα ήμουν στην τσίτα γιατί δεν έλεγε να χτυπήσει και να έιναι ο πολυπόθυτος αριθμός....

Και όσες φορές χτύπησε έτρεχα πανικόβλητη να δώ και ξενέρωνα απίστευτα όταν έβλεπα οτι ήταν άλλος...

Άσε που χτες  θυμήθηκαν  να πάρουν τηλ οι πιο άκυροι.....

Περνάγαν οι ώρες και δεν γινόταν τίποτα, οπότε άρχισα να παίρνω απόφαση οτι δεν θα γίνει το τηλεφώνημα....

Είχε πάει 11 το βράδυ και ούτε φωνή ούτε ακρόαση, έτσι σκέφτικα να περάσω κάτι φωτογραφίες απο το κινητό στον υπολογιστή...

Αφού ξεκίνησα, που ξεκίνησα να κάνω αυτή τη δουλίτσα ας περάσω και κάτι τραγουδάκια που θέλω... Λέω! Η ώρα πέρναγε και το κινητό ήταν κλειστό...

 Όταν τελείωσα με την διαχείρηση των αρχείων μου, άνοιξα το κινητό, κοίταξα την ώρα είδα οτι είχε πάει 12 και είπα να πάω να πέσω για ύπνο απογοητευμένη....

Και τότε το κινητό άρχισε να χτυπάει, είχα μήνυμα, "Είχατε μία κλήση απο τον αριθμό που θέλατε" μου έλεγε το κινητό και γέλαγε....

Γιατί να γίνει αυτό, γιατί σε μένα?

Την τύχη μου,  γαμώ...

Την γκαντεμιά μου μέσα...

"Μην με ξυπνάς απ'τις έξι

Πριν ο ήλιος ακόμα να φέξει

Ξυπνητήρι χτυπάς σαν τρελλό

Σε μισώ, σε μισώ"

Άχ πότε θα έρθει η μέρα που θα σε κάνω κομμάτια?

Καλημέραααααα!!!!!

Ρακί ψημένη ... μάλλον τη λέε έτσι πειδή το άλλο πρωί είσαι  ράκος και πλησιάζεις επικύνδινα το "καμμένο"΄. Και όταν το άλλο πρωί εχεις να δουλέψεις τότε πλησιάζεις επικύνδινα και το "απολυμένος". Βέβαια όταν δουλεύεις με τον πατέρα σου δεν σε νοιάζει και πολύ γιατί οπως και να 'χει "πατέρας σου είναι θα σε συγχωρέσει" αλλά μια, δύο , τρείς, πέντε δέκα, το κακό θα γίνει και θα σε αποκληρώσει γιατί κανέις δεν θέλει να χει γιο μπεκρή και αν έχει καλό είναι να μήν το ξέρουν οι γειτόνοι.

Έρχεται λοιπόν μια φίλη ένα βράδυ (λέμε τωρα..) και σου λέει.."έχω ρακί ψημένη σπίτι θα ανέβεις να πιούμε ένα σφηνάκι?" το ένα σφηνάκι φέρνει το άλλο και στο τέλος έχεις γίνει ψιλο-γκόλ και καταλήγεις να γράφεις στο μπλόγκ της ότι Μ@λακια σου κατέβει γιατί.. τέλος πάντων λιώμα είσαι τα γιατί δεν μετράνε.. γιατί έτσι.

Και μην με περάσετε για κανα gay.. και η Αθηνά ωραία κοπέλα είναι( μήν την καλέσεις στο γάμο σου θα στον διαλύσει..) και εγώ ωραίο παιδί (αχμμ.. γκουχ γκουχ...) αλλά βλέπεις φιλία στη μέση και τα ιερά πράγματα (φιλία, οικογένεια, tool.. κτλ) είναι πάντα ιερά.

Και μετά σου λέει ή Αθηνά "γράψε γράψε ..." ... τι να γράψω και εγώ ο καημένος τελικά.. τώρα θα αναρωτιέστε.."που το παει ο ποιητης?"...

θα σας πω εγώ που το πάω... ρε Αθηνούλι..."μια ρακί ήρθα να πιώ τι περίμενες να γράψω την φιλοσοφία του αιώνα?" τώρα μιλάει ή ρακί και το μόνο που έχει να πει είναι.. 60% vol... Τέλος.-

Υ.Γ1: Τι εννοείς λέγοντας μην την καλέσεις στον γάμο σου?

Υ.Γ2.: στην υγειά μας!!!!!!!!!!!!!!

Απάντηση στο ΥΓ1: απλά μην το κάνεις... [ εκτός και αν εισαι τυφλός]

Απάντηση στο ΥΓ2: πια υγειά μας? το συκώτι μου μου στέλνει απειλιτικά γράμματα.. " αν δεν σταματήσεις ΤΩΡΑ θα πάθω κύρωση και τότε την γαμ****΅ς ....

Σαν καλό παιδάκι χτες το βραδύ, αφού τελείωσα με τα πράγματα που ήθελα να κάνω στον υπολογιστή και είχα αρχίσει να νυστάζω, πάτησα το κουμπί της απενεργοποίησης!

Ελα όμως που ο υπολογιστής δεν έκλεινε...

Σκέφτικα,"Θα κόλησε πάλι"...

Ξαναπατάω το κουμπάκι και μου βγαίνει το παρακάτω μήνυμα:

"Κάποιος άλλος χρήστης χρησιμοποιεί τον υπολογιστή σας. Αν πατήσετε απενεργοποίηση ίσως να χαθούν πληροφορίες που δεν έχουν αποθηκευτεί?"

Δεν πίστευα στα μάτια μου.... Τί είναι αυτό πάλι? Πώς έγινε?

Πάτησα αμέσως απενεργοποίηση και ο υπολογιστής έσβησε!

Δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω τι έγινε, δεν σκαμπάζω, που δεν σκαμπάζω μία απο τεχνολογία, όποτε φαντάσου την απορία μου! 

Τί σημαίνει τώρα αυτό, τη  ζημιά έχει γίνει στον υπολογιστή μου?

Έχουν κλέψει αρχεία? Μήπως έχω και κανέναν ιό?

Δεν έχω απολύτος καμία ιδέα το τι μπορεί να έχει συμβεί....

Καλημέρα σας!

Στα τριάντα σου δεν κρατιόσουνα

για άνετος μου περνιόσουνα

τώρα στα σαρανταπέντε

πατριάρχης το 'χεις δει

Ούτε ειλικρινήςούτε ανθρωπιστής

σαν ξοφλημένος αγωνιστής

που φοβάται το παιχνίδι

και το παίζει δικαστής  

Τερατάκι της τσέπης

καθρεφτάκι της λύπης

κάποτε ήμουν χίπις

και φρικιό και αντιεξουσιαστής

Τι καρνάβαλος

τι κανίβαλος

εγώ ο δικός σου αντίλαλος

πως θα γίνω σχεδιάζεις

μα απ' τη μύτη θα σου βγει

Που το πάω εγώ

τι ζητάς εσύ

αν δεις σωστά την απόσταση

δεν θα έχεις στο τσεπάκι

έτοιμη τη συνταγή

Μα τι λες ρε μεγάλε

πόσο μου 'μοιασες σ' όλα

παιχταρά παρ' τα μου όλα

άσε κάτι για τον ψυχαναλυτή

Γι' αυτό μη μιλάς

και μη μου κολλάς

για να το παίζεις χαζομπαμπάς

αν ζητάς κολλητιλίκια

μάθε να μη μου τη σπας

Στα τριάντα σου

δεν κρατιόσουνα

για άνετος μου περνιόσουνα

τώρα στα σαρανταπέντε

πατριάρχης το 'χεις δει

Συμφωνήσαμε

και πατσίσαμε

κι αφού κι οι δυο την πατήσαμε

συνεχίζουμε με κόντρες

μια σχέση τρυφερή

Και αφού κανείς

δεν ευθύνεται

αυξάνεται και πληθύνεται

του ανθρώπου η συμμορία

ζούγκλα οικογενειακή

Το αφιερώνω σε μια ψυχούλα που ξέρω σίγουρα οτι θα γίνει ο καλύτερος χαζομπαμπάς κάποια στιγμή, αλλά τώρα θα πρέπει να συμβιβαστεί με την ιδέα του χαζοθείου....

Άφησα το τραγούδι της βροχής να με νανουρίσει χτες το βράδυ...

Ο ύπνος μου ήταν γλυκός και ήρεμος, με όμορφα όνειρα να τον συντροφεύουν...

Μια νέα μέρα ξημέρωσε και μια καινούργια εβδομάδα ξεκινάει....

Στέλνω την πιο γλυκιά μου καλημέρα σε όλους!

Καλή εβδομάδα!

Τρελαίνομαι για την βροχή...

Χτές ήταν η καλυτερη μου μέρα...

Όπως τα σαλιγκάρια μετά την βροχή βγαίνουν, έτσι κι εγώ, χτες βγήκα απο το καβούκι μου και άρχισα να παρατηρώ τον κόσμο...

Παρατηρούσα το δρόμο, τις στάλες που έπεφταν ακόμα... Κοίταζα τα αυτοκίνητα και τους ανθρώπους, να τρέχουν πανικόβλητοι... Χιλιάδες σκέψεις είχαν κατακλίσει το μυαλό μου...

Την ώρα που σχόλασα απο τη δουλειά, ψιχάλιζε, και έτσι σκέφτηκα να γυρίσω σπίτι με τα πόδια. Δεν έιχα ομπρέλα, αλλά δεν με ένοιαζε καθόλου, άρχισα να περπατάω σιγά -σιγά απολαμβάνοντας την βόλτα μου...

Κοίταγα γύρω μου τα πάντα να είναι βρεγμένα, λίγοι άνθρωποι να κυκλοφορούν και να τρέχουν... Τα αυτοκίνητα να είναι μποτιλιαρισμένα...Και το νερό να τρέχει όπως τα παταμια στον δρόμο...

Κάθως ήμουν στα μισά της διαδρομής, έπιασε δυνατή μπόρα, και τότε άρχισα κι εγώ να τρέχω. Στάθικα για λίγο κάτω απο ένα υπόστεγο και χάζευα τη βροχή. Είχα γίνει μούσκεμα απο πάνω μέχρι κάτω, όμως το χαμόγελο στα χείλη μου έφτανε μέχρι τα αυτιά...

Όταν κόπασε λίγο η βροχή, ξεκίνησα να πάω σπίτι γιατί είχα παγώσει... Με το που έφτασα σπίτι άρχισε πάλι να βρέχει δυνατά. Έβγαλα τα βρεγμένα ρούχα, έφτιαξα μια τεράστια κούπα καφέ, κάθησα μπροστά στο παράθυρο, χάζευα την βροχή και αφέθηκα στις σκέψεις μου...

Μ'αρέσει η βροχή γιατί είναι απρόβλεπτη, δεν ξέρεις πότε και πόσο θα βρέξει. Δεν ξέρεις τι θα αφήσει πίσω της φεύγωντας... Μ'αρέσει γιατί κάθε στάλα της είναι και μια νότα...

Υ.Γ. Μπορεί η βροχή να μου αρέσει, το κρυολογήμα που απέκτησα όμως δεν μου αρέσει καθόλου!

Δεν με αντέχω!

Την προηγούμενη εβδομάδα παραπονιόμουν γιατί είχα να κάνω πολλά πράγματα και δεν είχα χρόνο. Έτρεχα απο το πρωί μέχρι το βράδυ για να τακτοποιήσω τις υποχρεώσεις τις δικές μου, αλλά και των άλλων... Με λίγα λόγια δεν είχα χρόνο να ανασάνω...

Σήμερα, που ξεκινάει μια νέα εβδομάδα, συνειδητοποιώ ότι δεν έχω να κάνω τίποτα και μπορώ να κάτσω να ξεκουραστώ!

Έλα όμως που μου κακοφαίνεται... και γκρινιάζω, και παραπονιέμαι γιατί δεν έχω τίποτα να κάνω...

Είμαι σοβαρά, γιατρέ μου?

Καλημέρα και Καλή Εβδομάδα!

Καλημέραααααα

Δεν είμαι σε θέση, αυτή τη στιγμή, να σχολιάσω τα του bachelor!

Κάποια στιγμή, αργότερα, ίσως και να τα καταφέρω...

Καλημέρααααα!

Πάει κι αυτό, πέρασε!

Το στρώσαμε το κρεβάτι...

Περάσαμε πολύ ωραία.

Χορέψαμε, τραγουδήσαμε, γελάσαμε...

Ήπιαμε τα κέρατα μας και καταλήξαμε, όταν έφυγε ο πολύς κοσμός, και μέιναμε εμείς και εμείς, να τρωμε σουβλάκια και να πειράζουμε το ζευγάρι...

Πόλυ γέλιο!

Σήμερα είναι το μπάτσελορ! χιχιχιχι!

Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ αυτές τις μέρες, μόνο ένα πράγμα ακούω: "Και στα δικά σου", "Άντε και νυφούλα!", "Αθηνούλα, πότε με το καλό θα φάμε κουφέτα κι απο σένα?"

Έλεος, φτάνει πια!

Πήγα να πάρω ρούχα, φεύγοντας απο το μαγαζί: "Άντε και νυφικό τώρα"

Στα παπούτσια μια απο τα ίδια...

Πάω να φτιάξω νύχια: "Πού να δεις πως θα στα φτιάξω στο γάμο σου"

Μιλάω με διάφορους συγγενής και φίλους, που ξέρουν για το γάμο κι αμέσως αρχίζουν οι ευχές...

Δεν τη παλεύω άλλο, τα νέυρα μου λέμε!

Γράφω πουθενά, ότι θέλω να παντρευτώ και δεν το ξέρω?

Κι όπως λέει και το άσμα... "Δεν παντρεύομαι, δεν παντρεύομαι, Εγώ δεν σοβαρεύομαι!"

Υ.Γ1.:Πέρασε η ώρα και πρέπει να αρχίζω να ετοιμάζομαι για να πάω να ακούσω κι άλλες, πολλές ευχές...

Υ.Γ2.: Μόλις με πήρε τηλ η μάνα μου για να μου δώσει κάποιες οδηγίες, δεν θα μπορέσει να έρθει το βράδυ, και μαντέψτε, μου ευχήθικε και στα δικά μου.... Τί αμαρτίες πληρώνω... Αχ!                             

Σήμερα, θα έχω μια πολύ γεμάτη μέρα.

Πρέπει να κατέβω Αθήνα, κέντρο για μια δουλίτσα. Να γυρίσω ξανά Νίκαια, για να πάω στο μαγαζί. Με το σχόλασμα θα φύγω, θα κατέβω Πειραιά μαζί με το Τσόφλι, να πάρουμε τα γλυκά και να κάνουμε τα τελευταία ψώνια για το βράδυ. Απο Πειραιά, θα πάω  Κορυδαλό, στο κομμωτήριο. -Να μην φτιάξω και εγώ το μαλλί μου?-  Θα γυρίσω σπίτι μου, για λίγο, θα ετοιμάσω τα πράγματα και θα φύγω να πάω στη Λελέ στην Αμφιάλη. Απο Αμφιάλη θα φύγουμε και θα πάμε πάλι Κορυδαλό στο Τσόφλι για το κρεβάτι.

Και φυσικά, ποιός θα τρέχει και το βράδυ?

Εγώωωωωω!!!!

Ουφ! και μόνο που τα έγραψα κουράστικα.... Όσο σκέφτομαι οτι και αύριο έχει τρέξιμο και ξενύχτι, τόσο θέλω να ξαναπάω για ύπνο!

Καλημέραααααααααα!

Καλημέραααααα!

Καφέεεεεε!

Τις στιγμές που αναλογίζομαι τι έχει γίνει στη ζωή μου, ένα παράπονο με πιάνει...

Ένα γαμώτο, είναι σαν κόμπος στο λαιμό...

Κι ένα γιατί στριφογυρίζει στο μυαλό...

Γιατί να πρέπει να γίνει έτσι?

Γιατί δεν είναι αλλιώς τα πράγματα?

Γιατί να αναγκαστώ να κάνω αυτό που δεν ήθελα?

Θα μου πεις, οτι έτσι έπρεπε να γίνει...

Είμαι εντάξει με τον εαυτό μου γιατί ξέρω οτι έδωσα τα πάντα, έκανα το αδύνατο, δυνατό!

Όμως αυτό το παράπονο,

...όσο πάει και μεγαλώνει...

...με πλημμυρίζει...

...με αναστατώνει...

...με τρελλαίνει...

Πνίγομαι...

Ξέρω οτι κάποια στιγμή θα περάσει κι αυτό, όπως ξέρω οτι τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο...

Με μικρά, αργά ,αλλά σταθερά βήματα, θα βάλω τα δυνατά μου κι όλα καλά θα πάνε...

Δευτέρα πάλι...

Μια ακόμα εβδομάδα ξεκίνησε...

Μια εβδομάδα με πολύ τρέξιμο και κούραση για μένα...

Δεν γκρινιάζω, όμως, γιατί το τρέξιμο είναι για πολύ ευχάριστο λόγο!

Το Σαββατο 13/10/07 παντρεύεται ο Ξαδερφούλης μου με μια φίλη μου...

Οπότε, χαλάλι τους...

Το μόνο που θέλω είναι να είναι ευτυχισμένα τα παιδιά και να έρθει η Κυριακή γρήγορα... :p

Να έχουμε μια πολύ όμορφη εβδομάδα όλοι μας!!!

Καλημέραααααα !!!

Καλημέρα!

Καλό Σ/Κ!

Κουτουλάω από τη νύστα, κι ας έχω πιεί μια κανάτα καφέ...

Που θα πάει, θα περάσει κι αυτή η εβδομάδα...

και θα έρθει η επόμενη, με περισσότερο τρέξιμο!

Το καλό είναι οτι, την εδβομάδα που θα μας έρθει θα "τρέχω" για πολύ ευχάριστο λόγο...

Καλημέρααααααα! 

Υ.Γ.:Και για να μην ξεχνιόμαστε, η φώτο είναι του Panos72  :p

Και ενώ, η πρώτη εικόνα προμήνυε μια πολύ όμορφη καλημέρα....

η δεύτερη, ήταν το απόλυτο ξενέρωμα!

Το αυτοκίνητο παρκαρισμένο μπροστά σε ένα πάρκινγκ....

Οι αστυνομικοί με το μπλοκ, το κατσαβίδι και τις πινακίδες στο χέρι....

Ο ιδιοκτήτης του πάρκινγκ κόκκινος απο τα νεύρα....Δεν μπορούσε να πάει στη δουλειά του!

Το καλύτερο ήταν οτι, ούτε το κουδούνι ακούσαμε, ούτε το κορνάρισμα... ξύπνησα, επειδή άκουσα το CB του περιπολικού...

Το μόνο καλό της ιστορίας είναι οτι γλιτώσαμε φθηνά...

Για καλή μας τύχη οι αστυνομικοί, έδειξαν κατανόηση και επέστρεψαν τις πινακίδες, αφήνοντας μόνο την κλήση....

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!

Υ.Γ.: Προσοχή στο που παρκάρετε το αμάξι, ακόμα κι αν είναι για λίγο. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σε πάρει ο ύπνος....

Καλημέρααααα! 

Από σήμερα και για όσο κρατήσει, αποφάσισα, κάθε πρωί να στέλνω την καλημέρα μου με μια εικόνα!

Δεν ξύπνησα καθόλου καλά σήμερα!

Δεν πρόλαβα καλά, καλά να ανοίξω τα μάτια μου και άρχισα την γκρίνια...

Νυστάζω...

Πεινάω...

Βαριέμαι....

Έσπασα το ασύρματο τηλέφωνο...

Πήρα καινούργιο και κλείδωσα την συσκευή...

Δεν ξέρω πως ξεκλειδώνει....

Δεν έχω τηλέφωνο...

Το απόγευμα δουλεύω...

Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ...

Μου φταίνε όλα....

Είμαι γκρινιάρα! Τι να κάνουμε;

Μετά από έναν απολογισμό (λέμε τώρα...),

μετά από πολλή σκέψη (ξαναλέμε τώρα...),

μετά από πολύ κόπο και προσπάθεια (δεν το ξαναλέω...),

επιστρέφω στα μιουζικοχεβενικά εδάφη!

Μην ρωτήσετε το πώς, τί ή γιατί...

Ούτε εγώ καλά-καλά μπορώ να πω...

"Ασ'τον τρελό στην τρέλα του", λέει ο ποιητής!

(ε, κάτι θα ξέρει παραπάνω...)

Μία είναι η ουσία,

δεν σας λέω την ιστορία!!!

Άαααααντε και καλώς σας ξανα-μανα-βρήκα!

;-)

Υ.Γ.: Πραγματικά... Χίλια Συγνώμη Σας Εύχομαι!!! :p