Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,

Είμαι ο Γιαννάκης της Ορθοδοξίας που τα Καννάβκια, που για 10 χρόνια σου έστελλα γράμμα με τα δώρα που έθελα (άθελα), αλλά ποττε  δεν μου έφερες τίποτε....

Φυσικά τωρά είμαι 40 χρονών γαούριν, αλλά ο ψυχολόγος μου είπε ότι πάσχω από «συσσωρεμένη οργή» και αυτό οφείλεται σε σένα παλιόγερε που με έγραφες κανονικότατα κάθε χρόνο, για 10 συνεχόμενα γαμημένα χρόνια......Αφού ξόδεψα μιαν περιουσίαν στους ψυχολόγους τζαι τους πελλογιατρούς, ούλλοι εφκάλαν διάγνωσην ότι πρέπει να σου πω το παράπονο μου. Να βκάλω τον πόνο μου προς τα έξω για να γιατρευτώ. 

Άκου τα λοιπόν για να ποσπαζούμαστεν.

Όταν ήμουν 6 χρονών εζήτησα σου ο γέριμος μια μαππαν .Περνούν τα Χριστούγεννα, εν έπιασα τιποτε τζαι λαλώ μάλλον εν επρολαβες να ερτεις δακάτω, περνά η πρωτοχρονιά, πάλε τα ίδια.... περνούν τζαι τα φώτα, εν πιον εκατάλαβα ότι με ερκεσαι με λαώννεσαι.Η μάνα μου ειπεν οτι μάλλον αρκησα να πεψω το γράμμαν τζαι εν το επιασες. 

Στα 7 μου πάλε τα ίδια. Έθελα έναν τρένον με παταρίες που το είδα μεσα σε μια βιτρίνα στην χώρα. Τούτην την φόρα έστειλα σου το γράμμα που τον Οκτώβρη αμπα τζαι χάσω, αλλά με τρένον έπιασα με βαπόρι. Η μάνα μου πάλε επιεν να σε υπερασπιστεί. Είπεν ότι μάλλον έχασες τον δρόμο γιατί τα κανναβκια εν ήταν πάνω στον χάρτη της Κύπρου. Εκατάπια το τζαι τούτο τζαι πάλε έππεσα κλάμωντας. 

Στα 8 είπα να οργανωθώ καλλίτερα. Έστειλα σου το γράμμα με οδηγίες μέσα. Ηβρα στον χάρτη το διπλανό χωρκον τζαι έκαμα σου σχεδιάγραμμαν πως να έρτεις στο χωρκον μου.Ούτε τούτο εδούλεψεν.....  

Στα 9 μου άρκεψα τζαι ερώτουν τους αλλος χωρκανους μου αν επιασαν τίποτε (ξέρεις να σιουρευτω ότι εν με περιπαίζεις μόνο εμένα), αλλά ούλλοι απαντούσαν Οοοοιιιιι. Μόνο ο γιος του Μουχτάρη έπιανεν κάθε χρόνο ότι επαράγγελλε τζαι έτσι τούτον εκαμνεν με να σσιηλλιάζω ακόμα παραπάνω. (By the way τον γιον του Μουχτάρη εμασσιέρωσα τον στα 16 μου τζαι είχαν με μέσα για 15 χρονια). Σ

τα 10 μου είπα να σου γελάσω τζαι έπεισα τον γιο του Μουχτάρη να στείλουμε συνετερικον γράμμαν. Τζεινος επιασεν το δωρο του τζαι εγιω ξέρεις τι έπιασα..... 

Στα 11 εφκαλεν με η μάνα μου που το σχολειον γιατι ημουν κουσβος, τζαι έτσι εθεώρησα ότι εν μου άξιζε δώρον. Έστειλα σου φυσικά γράμμαν, αλλά εν με πείραξε πολλά που εν εφερες τίποτε πάλε. 

Στα 12 ερωτέυτηκα την Ελεγκου της γειτονισσας της Παναγιώτας, τζαι είπα αντί να σου ζητήσω δώρον, να σου ζητήσω να την φωτίσεις μπας τζαι δικλυσει πάνω μου......εδικλισεν μεν, αλλά πάνω στον γιον του Μουχτάρη...... 

Στα 13 ήμουν ούλλον νεύρα. Αντί να σου το στείλω με την Πόστα, είπα να δοκιμάσω κάτι άλλον. Έπιασα έναν πεζουνιν που μέσα στο πεζουναρκόν της στετες μου τζαι έδησα το πάνω στο ποιν του το γράμμαν....τούτο το κόλπο είδα το στην τηλεόρασην. Περιττό να σου πω ότι εκτός το ότι εν έπιασα πάλε δώρον που σένα, η στετε μου εμαντάτεψεν με στον τζήρη μου για το πεζούνιν που της έπιασα, τζαι πιον ο τζήρης μου έθελε δείμμα για να μεν τες φάω..... 

Στα 14 επήα με τον δκιον μου τον Κωστήν στην χωραν. Ήταν αλλόπως κατά τα τέλη του Νιόβρη, τζαι έπηρα το γράμμαν μου στην Πόστα της χώρας. Τζαμέ εσκέφτηκα ότι σίουρα εννα σου το στείλουν σωστά. Ηνταν έθελα ο μουσουπεττης να σου το στείλω......έπιασεν φωτιαν το κτήριο τζαι εκρούσαν ούλλα τα γράμματα. 

ΛΛιον πριν τα 15 μου τζαι αφου εχασα την πίστη μου σε σενα, είπα να στείλω το τελευταίο γράμμαν. Τουτην την φορά έθελα εναν σσιήλλον γιατί ο κοντρης που εισσιεν ο παππους μου εψοφισεν. Αντι ομως να μου τον φέρεις εμενα, επήρες τον μαλλον στο σπίτι του μουχτάρη. Ε τζιαμε εξεσσιηλησεν το ποτηριν.......Επηα στον μουχταρη να του πω οτι έκαμες λάθος, οτι εγω σου εζήτησα τον σσιηλλον αλλά επιασεν τον ο γιος του καταλάθος  αλλά ο μουχταρης εν εκουρκαρεν. Εμπιξε μου τον βουζουνοπατσον τζαι έπεψε με στην μάνα μου. Τ

α άλλα Αγιε εν περιττά.......στα 16 εβαλαν με φυλακή ( για τον γιο του Μουχταρη που σου προανέφερα) τζαι εσσιη που τότε που σου βάλλω κατάρες. Περκει ππεσεις που το ελκυθρο τζαι σπάσεις ουλλα τα πόδκια σου, πέρκει σου ψοφισουν ουλλοι οι ταρανδοι τζαι πέρκει σου κάμει τζαι η γενεκα φίλον..... Έκαψες μου το βλαντζιν μου για ένα παλιοδωρον τον χρονον.......αει σιχτιρ τζαι εσου τζαι τα δώρα σου......παλιόγερε αρτυριοσκληρωμενε..... 

Αααααααα τζιε εχω σε δην........αν δεν πετύχει η θεραπεία που ειπαν οι πελλογιατροί ( οτι τάχα μου αν απελευθερώσω την οργή μου εννα θεραπευτώ) έσσιης την βαμμένη.........   Καλα Χριστουγεννα και ευτυχισμένος ο νέος χρόνος,Ο Γιαννης της Ορθοδοξίας (που τα Κανναβκια). 

Μιλούσα προχτές που λέτε με μια γιαγιούλα! Καταπληκτική, με πολλά χρόνια στην πλάτη της, τον κλασσική μαύρη μαντίλα, με ρυτίδες και μια γλυκιά φατσούλα.. Μιλούσαμε που λέτε, βασικά μιλούσε η γιαγιούλα και εγώ άκουγα. Μου έλεγε για όταν ήταν μικρή, για τον αδερφό της ο όποιος πέθανε όχι από γηρατειά αλλά από καρκίνο (κάθε οικογένεια δυστυχώς έχει και ένα θύμα από καρκίνο). Το μόνο πράγμα που θα ήθελε να προλάβει, μου είπε ήταν να ‘αρμάσει’ (αρραβωνιάσει) ένα από τα παιδιά του.  Μου είπε επίσης ότι χαίρεται που στα τόσα της χρόνια μπορεί τουλάχιστον να περπατά για να μην γίνεται βάρος στα παιδιά της. Κοιτάζοντας περισσότερο στο κενό παρά εμένα, μου έλεγε φωνακτά τις σκέψεις της. Μου είπε πόσο της αρέσει που είμαστε μια μεγάλη οικογένεια (ήμασταν σε τραπέζι συγγενείς μόνο πρώτου βαθμού περίπου 40 άτομα), ότι και οι δικοί της κανονίζουν και πηγαίνουν όλοι μαζι μια φορά τη βδομάδα, η εγγονή της την παίρνει τηλέφωνο συνέχεια και της έχει αδυναμία. Η γειτόνισσα της, της είπε ότι την ζηλεύει γιατί οι δικοί της έρχονται σπάνια και ποτέ όλοι μαζί, ο καθένας κάνει η ζωή του. Ότι μια άλλη φίλη της, ο γιός της είναι παντρεμένος στην Αγγλία και η κόρη της στην Ελλάδα.  Όταν αρρώστησε σε κάποια φάση ήρθαν τα παιδιά της για να την βοηθήσουν να διαλέξει γεροκομείο..

Ζωή και θάνατος. Θάνατος μέσα στη ζωή, να μην μπορείς να περπατήσεις και απλά να περιμένεις πότε θα έρθει ο θάνατος.. Ζωή μέσα στο θάνατο, να είσαι 84 χρονών και να υπάρχει ακόμη ενέργεια μέσα σου, ακόμη ένα παράδειγμα της γιαγιούλας..

Και από την άλλη ο Αρκάς να σκιτσάρει δύο ψυχές να μιλούν, μια ψυχή νέα με μια ψυχή κάποιου 110 χρονών..  – Μα 110 χρονών; Ποιος θέλει να ζήσει 110 χρόνια; - Αυτός που είναι εκατόν εννιά.