Διάβασα σήμερα σε απόσπασμα εφημερίδας ευρείας κυκλοφορίας «…συμβαίνουν (σ.σ. στην Ελλάδα) πράγματα τα οποία αξίζουν μόνο σε τριτοκοσμική χώρα». Η παρούσα πρόταση ήταν μάλιστα μέρος άρθρο-θέσης στην πρώτη σελίδα του εντύπου.

Θα μπορούσα να το προσπεράσω θεωρώντας πως είναι μια περίπτωση, από αυτές που σωρηδόν απενοχοποιούμε, γιατί ήταν… ερήμην του λόγου. Προσωπικά, ερήμην της σκέψεως καταλαβαίνω πως λαμβάνουν… μελάνι για να διανεμηθούν ανά τη χώρα.

«Τριτοκοσμικές χώρες»… Μου φαίνεται όλοι γνωρίζουμε τι εννοούμε ημείς οι πολιτισμένοι με τον συγκεκριμένο όρο. Επίσης, είναι αυτές οι χώρες που θυμόμαστε, όταν Χριστούγεννα και Πάσχα μιας πιάνει το σύνδρομο της φιλανθρωπίας, λες και οι άνθρωποι εκεί έχουν ανάγκη την ελεημοσύνη των… δεσμωτών τους! Διότι, οι αποικιοκράτες (Ευρωπαίοι) ξέχασαν να πάρουν στ’ αμπάρια τους λίγη από την ελεημοσύνη που τους περίσσευε στα πλούσια λιμάνια τους, όταν ξεκινούσαν για τις… νέες ανακαλύψεις…

Αυτός ο Τρίτος Κόσμος, που τόσο αδικούμε, μας έχει χαρίσει –για να το συνδέσουμε και με τον χαρακτήρα του σάιτ- τεράστιο πολιτισμικό πλούτο και συνεχίζει να το κάνει. Χωρίς διάθεση ελεημοσύνης, μα με απλοχεριά…

Μπλουζ, τζαζ, ροκ, σόουλ, φάνκι, ραπ, χιπ χοπ, κ.λπ, μέχρι τις εκπληκτικές αυθεντικές εθνικές μουσικές των χωρών αυτών, που να φάνε μπορεί να μην έχουν, μα ξέρουν να τραγουδούν, να χορεύουν και να διηγούνται τον καημό τους με υψηλής Τέχνης ανάστημα..

Και σκυλάδικα δεν έχουν…

Άκου εκεί… Τρίτος Κόσμος!

https://www.youtube.com/watch?v=IQlehVpcAes