"Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, μετά από πολλές συζητήσεις, αποφάσισε να πει «όχι» στην πρόταση συνεργασίας του Γιάννη Πάριου.
Μπορεί στην πρώτη κρούση να ήταν θετικός και να κάθισε να συζητήσει τις λεπτομέρειες, στο τέλος όμως αρνήθηκε ευγενικά, χωρίς να αποκλείει κάποια άλλη μελλοντική συνεργασία.
Ο λόγος της άρνησης ήταν πως ο Μαχαιρίτσας έχει αποφασίσει να απέχει από τις μεγάλες αθηναϊκές πίστες και προτιμά να εμφανίζεται σε πιο μικρά μαγαζιά."
από zougla.gr
Από τη μία, είναι η συνταγή "να βάλω λίγο έντεχνο να δέσει η μαγιά".
Από την άλλη, είναι η συνταγή "να δοκιμάσω κάτι πιο ελαφρό για να περάσω στον κόσμο".
Προσωπικά, χαίρομαι πάρα πολύ για την τελευταία φράση της είδησης "προτιμά να εμφανίζεται σε πιο μικρά μαγαζιά". Πρώτον, διότι... όσοι δεν το έχουν καταλάβει από το συνάφι τοντραγουδιστάδων (τέτοιου τύπου) ο κόσμος δεν έχει να φάει, όχι να σκεφτεί να βγει σε... πίστα βράδυ Σαββάτου (πόσο μάλλον και Παρασκευής). Δεύτερον, enough is more than enough με όλη αυτή την ψεύτικη κατάσταση, που αποθέωση τον ψεύτικο νεοπλουτισμό του Νεοέλληνα. Τα τραπέζια να τα κλείνετε μόνοι σας κύριοι μανατζαρέοι, όπως κάνατε τόσα χρόνια με τα cd των... φιρμών, προκειμένου να δείχνουν πωλήσεις και να βραβεύονται με πλατινένιους, που προϋποθέυουν και φωτογραφίες με... πλατινέ μαλλιά.Τρίτον, ο Μαχαιρίτσας και αρκετοί άλλοι την έχουν δοκιμάσει πρόσφατα την πίστα. Το έκαναν το απωθημένο τους. Δεν είναι καιρό να επιστρέψουν σε μία προσωπική επαφή με το κοινό, που εν τέλει έχουν πιο αληθινή συναισθηματική επαφή και -βρε, αδρερφέ- ναι να επικοινωνήσουν και με μία κιθαρίτσα στο χέρι.
Από ό,τι ακούω σε αυτή τη λογική στρέφονται κι άλλοι αγαπημένοι καλλιτέχνες. Επιτέλους. Θα τους έχουμε -πάλι- πιο κοντά μας...
Υ.Γ. Και χωρίς... ελάχιστη κατανάλωση... 300 ευρώ (και γκαρνταρόμπα... 50).
video
Να πω την αλήθεια, αυτό θα ήθελα πολύ να το ζήσω από κοντά... Και Mothers Of The Disappeared και Zülfü Livaneli; Ωραία, πολύ ωραία στιγμή… :-)
- Στείλε Σχόλιο
Νομίζω πως όλοι λίγο πολύ έχουμε επηρεαστεί με όλο αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία (καταρχάς) και αφορά την ύφεση στα οικονομικά μας.
Όλοι τριγύρω μας διαπιστώνουμε καθημαρινά το πόσο έχει πληγεί η πραγματική οικονομία, δηλαδή αυτή της γειτονιάς (που μας αφορά κιόλας, δηλαδή). Αυτό, όμως που προσωπικά πρόσεξα ειδικά μετά και την περασμένη Άνοιξη είναι ότι υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες για τους μουσικόφιλους. Που; Μα, στα μικρά δισκοπωλεία, που δυστυχώς κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Αφήστε που ακόμη και τα μεγαθήρια κλείνουν (Μετρόπολις). Πάντως, δυστυχώς, μέσα από το λυπηρό για τους εμπορούς (δισκοπωλητές παλιότερα) γεγονός, μπορούμε να εκμεταλευτούμε αυτή τη συγκυρία και να βρούμε διαμάντια-cd (αυθεντικά) σε πολύ χαμηλές τιμές...
Συμβαίνει, δηλαδή, το δυσάρεστο, που συμβαίνει, ας μην αφήσουμε τουλάχιστον τη μουσική να πάει χαμένη. Πάντα, υπάρχει χώρος για ένα καλό cd.
Εμένα, μου έτυχε προ καιρού κάτι ανάλογο. Το "ζωντανό" cd του Φλώρου Φλωρίδη από το θρυλικό τζαζ μπαρ του "Μπαράκου", με ηχογράφηση εν έτει 1979!
Για ρίξτε κι εσείς μια ματιά στη γειτονιά σας...
Τον καιρό τον ψεύτικων χρωμάτων, τον καιρό της μέρα-μεσημέρι-τσόντα-μπροστά-στα-παιδικά-μάτια, τον καιρό που… χάνεται η Μελωδία, τον καιρό που Δίφωνο μένει άφωνο, τον καιρό που το περίπου έχει την αίσθηση της κατάκτησης του όλου, τον καιρό των δανεικών, τον καιρό τον ειδικών, τον καιρό του έχουμε κυβέρνηση εκλεγμένη, αλλά δεν έχουμε κυβέρνηση ελληνική, τον καιρό του διωγμού των τσιγγάνων, τον καιρό του «που πήγε, τι έκανε, πως το έκανε ο τάδε», τον καιρό ειδικά των… τάδε.
Είναι καιρός να κλείσουμε το παράθυρο και να ησυχάσουμε…
Είναι καιρός για πραγματικά Τέχνη. Είναι ο καιρός. Θα δείτε που θα συμβεί… Τώρα όλα αλλάζουν. Οι σάπιες νόρμες, η σκόνη δεν μπορεί να κρυφτεί άλλο κάτω από το χαλάκι…
Καλησπέρα…
8 σχόλια - Στείλε Σχόλιο