Κάθε μέρα περνάνε μπροστά από τα μάτια μας, στην οθόνη του υπολογιστή, σε μία εφημερίδα ή ένα περιοδικό κ.λπ., χιλιάδες πληροφορίες. Τόσες, που μας έχουν κάνει να κλείνουμε κουρασμένα τα βλέφαρά μας ακόμη και για τις πραγματικά ενδιαφέρουσες. Μία από αυτές που πέρασαν μπροστά από τα δικά μου μάτια με ανάγκασε να κάνω και μία δεύτερη σκέψη. Αναφέρομαι στη συνεργασία της Γεωργίας Γραμματικού και του Γιάννη Μηλιώκα. Πριν από πολλά χρόνια είχα παρακολουθήσει μία τηλεοπτική παρουσία του δεύτερου σε ένα "πρωινάδικο" ευρείας κατανάλωσης, μετά από χρόνια απουσίας του από το "γυαλί" ή τη δημοσιότητα. Ο άνθρωπος εξηγούσε την κοσμοθεωρία που είχε ασπαστεί και συνδέεται με τα ιδανικά και τις αξίες της Αρχαίας Ελλάδας και η... Ωραία Ελένη (όχι, της Τροίας, δυστυχώς), ούτε λίγο ούτε πολύ τον περιγελούσε. Βέβαια, ο καιρός γαρ εγγύς και εσχάτως γίνεται όλο και πιο αντιληπτό πως -δυστυχώς- τα περισσότερα από τα σενάρια, που αναλύονταν ως ακραία και... γραφικά πριν από λίγα χρόνια, έχουν βάση και σίγουρα λένε πιο πολλές αλήθειες από τα κάθε... CNN ή Bloomberg. Εν πάσει περιπτώσει, στο δικό μου το μυαλό έχει σφηνωθεί η ιδέα να πάω να δω (βέβαια, δεν ξέρω τελικά αν θα τα καταφέρω, αλλά...) το συγκεκριμένο δίδυμο. Μόνο και μόνο για ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γραφτεί τα τελευταία χρόνια -παραπομπή στο βίντεο του youtube- και το 'Γκρέκο Μασκαρά" του Μηλιώκα. Για το καλό μου...

Γνωρίζω ότι πολλοί φίλοι γνώριζαν κι ανησυχούσαν. Διακριτικά, ωστόσο, όπως πάντα ήθελε ο Νικόλας και ζήτησε και τώρα, όλοι κρατούσαν στάση αναμονής, σεβασμού και χωρίς διαρροές προς δημοσιότητα. Το περασμένο Σάββατο, "έσκασε" το νέο στην Espresso (καθήκον δημοσιογραφικό είναι η δημοσίευση μιας είδησης, έχει σημασία αυτή να γίνεται με ήθος κι αξιοπρέπεια). Με σχετικό σεβασμό, οφείλω να ομολογήσω. 

Σιδερένιος εύχομαι, Νικόλα, όπως μας στέλνεις τα χαμπέρια πως συμβαίνει. Χίλια μακάρι. Και στο κάστρο απάνω ξανά να ανταμώσουμε τον Αύγουστο. Εκεί πάνω από τη Σπηλιανή. Να μας παίξεις και αυτό το τραγούδι...