Όπως πολύ σωστά είπε μια ψυχή, η θα κάνεις κάτι που δεν σ αρέσει. Ή όταν θα σ αρέσει αυτό που κάνεις θα είναι υπό συνθήκες που δεν σ αρέσουν καθόλου....

Θα πρέπει να κλείσω τα πάντα. 

Ξεζουμίζοντας κάθε πιθανή ιδιότητα των υλικών...

Η ζωή, οι καταστάσεις , κ όλοι αυτοί που πρέπει να γνωρίσουμε και μας καθυστερούν, πολλές φορές μας παρασέρνουν πέρα και πολύ μακριά από την ουσία του εαυτό μας. Ξεχνάμε ποιοί είμαστε. Το αμφισβητούμε προκειμένου να εξερευνήσουμε.

Υπάρχουν κάποια πράγματα όμως που σαν υπάρξεις, μας προσδιορίζουν. Μας καθορίζουν. Μας κάνουν να βρίσκουμε τον δρόμο του γυρισμού πίσω στον πραγματικό μας εαυτό.

Ήταν η άλγη λοιπόν ....

Ήταν η άλγη που με βοήθησε να θυμηθώ  ξανά πόσο απολαμβάνω, να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου.. 

Ποτέ δεν ξέρεις τελικά τι είναι αυτό που θα σε εμπνεύσει για να βρεις τον δρόμο του γυρισμού.

Θυμάσαι που με ειρωνευόσουν για αυτά  που μπορούσα κ έφτιαχνα με χαρτόνι και κολλητική ταινία....

Τι έχεις να πεις τώρα? Τώρα που το διοξείδιο του άνθρακα μέσα στην άκατο μας ανεβαίνει..

.