Τελικά το 2008 μπήκε με πολύ φόρα.. Σήμερα το πρωί κοιμόμουν τόσο βαθειά που δύσκολα θα με ξύπναγε κάτι. Έβλεπα ένα καλό όνειρο όταν όλα άρχισαν να κουνιούνται. Ήταν τόσο αληθινό που αρχικά νόμισα πως ο σεισμός γινόταν μέσα σ'αυτό. Συνέχισα λοιπόν να κοιμάμαι απτόητος.. Τόσο καλό όνειρο και να το χάσω; Δε γίνεται!!!

Το κούνημα δυνάμωσε κι επιπλέον μια φωνή ήρθε να τερματίσει άδοξα τον ύπνο μου ... "Ξύπνα!! Έγινε σεισμός!! Εντελώς αναίσθητος είσαι;;;" . Σηκώνομαι κι ανοίγω βαριεστημένα τη τηλεόραση να δω που είναι το επίκεντρο. Ο ένας έλεγε πως είναι κοντά στη Μυτιλήνη κι ο άλλος στο νότιο Αιγαίο... Στο τρίτο κανάλι έλεγαν πως έγινε αισθητός στη Κρήτη , στη Κέρκυρα, στη Μυτιλήνη.Παντού δηλαδή ...

Τελικά 6.5 Ρίχτερ στη πολύπαθη Πελοπόννησο. Κι ευτυχώς που είχε και μεγάλο εστιακό βάθος γιατί αλλιώς αυτή τη στιγμή θα μετράγαμε άλλες μεγάλες καταστροφές..

Πάντως ένα πράγμα έρχεται στο μυαλό μου μετά από κάθε σεισμό και μετά τις πανομοιότυπες δηλώσεις των σεισμολόγων. Μπορεί τελικά ένα τέτοιο φαινόμενο να προβλεφθεί; Στον παρελθόν υπήρξε μια σφοδρή κόντρα γι 'αυτό το θέμα και υπερίσχυσαν τελικά αυτοί που είναι αρνητικοί και κάθετοι όπως ο κ.Παπαζάχος. Αντιπρότειναν μεσομακροπρόθεσμες προβλέψεις στηριγμένες σε στατιστικά μοντέλα και θεωρίες πιθανοτήτων..

Κάθε σκέψη βραχυπρόθεσμης πρόγνωσης κρίθηκε ανεφάρμοστη και απορριπτέα. Είναι τελικά όμως έτσι; Κι επίσης, είναι επιστημονικά δεοντολογικό να λέει κάποιος ερευνητής πως ποτέ δε πρόκειται να ανακαλυφθεί κάτι;;; Κάτι τέτοιες σκέψεις κάνω κι ανησυχώ από τις καθησυχαστικές προβλέψεις των ίδιων και των ίδιων κάθε φορά... Όχι τίποτ'άλλο αλλά ζούμε και σε μια χώρα που εκτός από χιλιάδες συμβασιούχους έχει και χιλιάδες ρήγματα...