Νόμιζα πως δε θα με ξανααπασχολούσε μετά τους Ολυμπιακούς το όνομά του αλλά τελικά δεν ήταν γραφτό. Προχθές το απόγευμα που ξεφύλλιζα την εφημερίδα το ξαναείδα σ'ένα μονόστηλο με μια μικρή είδηση που με ενόχλησε..

Η έκθεση βιβλίου που εδώ και χρόνια φιλοξενείται και διοργανώνεται στον ωραίο πεζόδρομο στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου κάτω από την Ακρόπολη μεταφέρεται αλλού. Και ξέρετε που αλλού; Στις στοές Καλατράβα!!! Από το αρχαίο μάρμαρο στον υπερσύγχρονο ανοξείδωτο χάλυβα δηλαδή...

Δε ξέρω ποιοι είναι οι λόγοι αυτής της μεταφοράς αλλά το όλο θέμα με χάλασε λίγο. Ίσως επειδή είχα συνηθίσει να κάνω τη βόλτα μου στο Θησείο και μετά να ανηφορίζω το πεζόδρομο για κανένα βιβλίο. Ίσως πάλι επειδή νομίζω πως «έδενε» πολύ αυτή η έκθεση  κοντά στους ενοποιημένους αρχαιολογικούς χώρους. Όπως και να'χει, το μέρος είναι πέρασμα, συγκεντρώνει αρκετό νεαρόκοσμο και ήταν μια ευκαιρία εκτός από μια βόλτα κι ένα καφέ κάποιος να ξεφυλλίσει κι ένα βιβλίο..
 
Προφανώς άλλοι έκαναν άλλες σκέψεις... Ίσως να θυμήθηκαν ξαφνικά πως πρέπει να γίνει αυτή η περίφημη αξιοποίηση των  Ολυμπιακών εγκαταστάσεων που τόσο την ακούμε αλλά δεν τη βλέπουμε... Και από που θα άρχιζαν βέβαια; Από τον Καλατράβα που μας στοίχισε και πόσο...

Το βράδυ έχει μπάλα! Τελικός είναι και (ειδικά σήμερα!!!) δεν τον χάνω με τίποτα! Κρίμα που δεν έχω εισιτήριο για το ΟΑΚΑ..

Συνήθως σε τέτοιες αναμετρήσεις υποστηρίζω τον πιο αδύνατο. Όταν όμως οι αντίπαλοι είναι ισάξιοι τότε διαλέγω τον πιο «τρελλό». Και οι «τρελλοί» ως συνήθως είναι οι Άγγλοι... Είναι αυτό που λένε πως πέρα από τη Μάγχη όλα πάνε ανάποδα. Μονάδες μέτρησης διαφορετικές, οδική συμπεριφορά ανάποδη, όλα ανάποδα σ'αυτή τη χώρα.. 

 Το βράδυ παίζει μια ομάδα τους για τη κορυφαία διασυλλογική οργάνωση στην Ευρώπη.Πολλές οι πιθανότητες να το κερδίσει όπως έκανε με εκπληκτικό τρόπο πριν δύο χρόνια. Μα αυτή η ομάδα που διεκδικεί την ευρωπαϊκή κορυφή έχει να πιάσει κορυφή στη Βρετανία 18 ολόκληρα χρόνια.. Ώρες-ώρες παίζουν κι ένα ποδόσφαιρό που σε κάνει να μισήσεις το άθλημα..  Ψηλές μπαλιές, πολλές κεφαλιές και η μπάλα δε προσγειώνεται στο έδαφος ούτε με αίτηση.. Καθαρά αγγλοσαξονικό στυλ για μια ομάδα που σέβεται τις παραδόσεις.. Δε ξέρω πως τα καταφέρνουν αλλά τα καταφέρνουν καλά ακόμα κι έτσι ανάποδα..
 
 Γι'αυτό το βράδυ πάει τελείωσε ,θα είμαι με τους «κόκκινους» από το Λιβερπουλ. Το μεγάλο λιμάνι που γέννησε τους μεγάλους Beatles και μια μεγάλη ποδοσφαιρική παράδοση.. Αν μη τι άλλο ξέρουν να μάχονται και να κερδίζουν...

Διάβασα χθες ένα άρθρο σχετικά με τα σχολικά βιβλία και τα μαθήματα που διδάσκονται στο δημοτικό και τώρα που βρήκα ένα κενό μπήκα στο πειρασμό να γράψω κάτι. Έχω κι εγώ άλλωστε 4 ανηψιές που πάνε δημοτικό και το θέμα δε μπορεί να μη με αγγίζει..
 
Η μια η ανηψιά μου πάει Τετάρτη Δημοτικού και κάνει αρχαία ιστορία. Όταν έρχεται στο σπίτι όλο τη πειράζω και τη ρωτάω αν διαβάζει. Αυτή μου λέει πως είναι η καλύτερη μαθήτρια και τότε αρχίζει το παιχνίδι των ερωτήσεων για να πειστώ. Αν  και είμαι καθαρά θετικής κατευθύνσης  πάντα μου άρεσε η ιστορία και θυμάμαι πολλά. Αφήνω λοιπόν στην άκρη τις μαθηματικούρες και αρχίζω να τη ρωτάω τα πάντα γι'αυτή. Γεγονότα ,ονόματα , χρονολογίες , αποφθέγματα , ερωτήσεις κρίσεως κι ό,τι άλλο μου έρχεται εκείνη τη στιγμή στο μυαλό. Δεν το κάνω αυτό για να της «εμφυσήσω» κανένα ακραίο αίσθημα «υπερπατριωτισμού» ούτε  για να τη φανατίσω με κάτι. Ερεθίσματα για μελέτη θέλω να της δώσω και το μάθημα αυτό είναι ό,τι πρέπει. Τα βιβλία άλλωστε  είναι αρκετά απλουστευμένα και παραλείπουν πολλά. Παραλείπουν τόσα που στο τέλος αρχίζεις να ανησυχείς όπως συνέβει με το  βιβλίο της Έκτης Δημοτικού... Μια αποστειρωμένη γνώση μπορεί τελικά να δημιουργήσει μεγαλύτερη σύγχυση και μπέρδεμα. Το παιδί σ'αυτή την ηλικία μπορεί να μην είναι σε θέση να διαβάσει το Θουκυδίδη αλλά τουλάχιστον ας ξέρει πως υπήρχε  ένας τέτοιος άνθρωπος ώστε να τον ψάξει αργότερα! Αργότερα όταν μεγαλώσει μπορεί να εμβαθύνει σ'αυτά που άκουσε έτσι απλοϊκά, μπορεί να αναζητήσει και να διαβάσει περισσότερα ,  να διασταυρώσει απόψεις και να διαμορφώσει τελικά τη  πραγματική δική του ώριμη θέση απέναντι στην ιστορία , τη θρησκεία και οτιδήποτε άλλο.. 

 Δε μπορώ να καταλάβω γιάτι πιάνει τέτοια «φαγούρα» κάποιους με ορισμένα σχολικά μαθήματα. Δηλαδή το παιδί στο δημοτικό  πρέπει να μαθαίνει μόνο ανάγνωση, γραφή και αριθμητική;;;; Καμία άλλη θεωρητική γνώση; Κι εμείς δηλαδή τέλος πάντων που τα διδαχτήκαμε τι πάθαμε;; Γίναμε οι σύγχρονοι «γενίτσαροι» του εικοστού αιώνα;;; Μάλλον υπερβολικό μου ακούγεται...
 
 Ζούμε σε μια εποχή ανοχής και είναι λίγο υποκριτικό να ισχυριζόμαστε πως υπάρχει σχολική καταπίεση .. Αυτό ας αφησουμε να  το λένε καλύτερα οι πατεράδες μας ή οι πατεράδες τους... Μάλλον  χαλαρότητα και μια τάση για απλοποίηση των πάντων βλέπω.  Και φτάνουμε στο σημείο να τελειώνει ο άλλος Πανεπιστήμιο και να μη ξέρει πότε  έγινε η άλωση της  Κωνσταντινούπολης... Τι να πεις μετά...
 
 (ΥΓ: Αμάν και πως έκανα να πείσω την ανηψιά μου πως όταν διαβάζει ένα οποιοδήποτε μάθημα καλό είναι να μαθαίνει και  κάποιες σημαντικές «λεπτομέρειες». Το παιδί δεν τις μάθαινε ποτέ γιατί έτσι τους είχε πει η δασκάλα..)

Αυτές τις μέρες που ο καιρός τείνει να γίνει πια καλοκαιρινός νοστάλγησα τη φύση του χωριού μου και κάποια πολύ όμορφα καλοκαίρια που πέρασα εκεί.. Αν κι έχω να το επισκεφτώ πάρα πολύ καιρό πάντα το έχω στο μυαλό μου. Εγκαινιάζοντας το blog είπα σήμερα να μιλήσω γι'αυτό μήπως κι εξιλεωθώ που το λησμόνησα τόσο...

Το χωριό των προγόνων μου λοιπόν λέγεται Βουνό!!! Βρίσκεται γεωγραφικά στο κέντρο της Πελοποννήσου στη καρδιά της Αρκαδίας. Βρίσκεται χτισμένο σ'ένα ύψωμα (γι'αυτό έχει άλλωστε και το σχετικό όνομα) κι από εκεί ατενίζει αγέρωχα έναν καταπράσινο κάμπο. Είναι η πεδιάδα της Τεγέας που έχει κληρονομήσει το όνομά της από την  ομώνυμη πόλη που ανθούσε κατά την αρχαιότητα. Το όνομά της προέρχεται από την αρχαία λέξη τέγος που σημαίνει στέγη. Στα αρχαία χρόνια ήταν μια σπουδαία πολή με χιλιάδες κατοίκους. Είχε θέατρο ,στάδιο και ένα τεράστιο ναό αφιερωμένο στην Αλέα Αθηνά. Ο περιηγητής Παυσανίας κατά τη περιοδεία του εκεί περιγράφει πως συνάντησε τον δεύτερο σε μέγεθος ναό της Πελοποννήσου (Πρώτος ήταν ο μεγάλος ναός του Δία στην Ολυμπία).

 Στη σημερινή εποχή λίγα πράγματα παραπέμπουν στο σημαντικό παρελθόν της. Μικρά χωριά υπάρχουν σπαρμένα στο κάμπο και οι λιγοστοί κάτοικοι αντιμετωπίζουν τα γνωστά προβλήματα που αντιμετωπίζει όλη σχεδόν η ελληνική επαρχία.. Έδρα του δήμου Τεγέας είναι το μεγαλύτερο από αυτά και λέγεται Στάδιο. Κάποιοι λένε πως κάτω από αυτό υπάρχει κρυμμένο το στάδιο της αρχαίας πόλης..

Αναμφίβολα είναι μια χαμένη πόλη που κρύβει βαθειά μέσα της τα μυστικά της και γι'αυτό άλλωστε σπάνια τη συνάντησα στα σχολικά "εγχειρίδια" . Εδώ βέβαια θα μου πείτε άλλα και άλλα δεν αναγράφονται σ'αυτά, για μια αρχαία πόλη θ'ανησυχούσαν οι φωστήρες;(εννοώ τους απανταχού "ειδήμονες" που θυσιάζουν τα πάντα στο βωμό της εξαπλούστευσης και τα θεωρούν όλα λεπτομέρειες..)

Αν πάντως είστε λίγο «εξερευνητικοί» τύποι και σας φέρει ποτέ το πέρασμα έξω από τη Τρίπολη στο δρόμο που πάει για τη Σπάρτη αξίζει να κάνετε μια μικρή παράκαμψη και στάση στο ναό της Αλέας (και στο μουσείο του). Τα ερείπια του μαρτυρούν ακόμα τη λαμπρότητά και το μέγεθός του. Αξίζει επίσης να επισκεφθείτε τον παλαιοβυζαντινό ναό της Παναγίας στην Επισκοπή Τεγέας. Πρόσφατες ανασκαφές έφεραν επιτέλους στο φως τι υπήρχε κάτω από αυτόν θαμμένο στους αιώνες. Ένα αρχαίο θέατρο ..

http://arcadia.ceid.upatras.gr/arkadia/arcadia-hist/topics/tegeahist.htm