Από το πρωί η μέρα δεν έδειχνε καλή. Ίχνη στάχτης στο αυτοκίνητο και μια ατμόσφαιρα που μύριζε καμμένο έδειχνε πως κάτι άσχημο συμβαίνει... Στην εθνική μια πυροσβεστική πάσχιζε να διαπεράσει τα μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα..

Τόσο κοντά στη πρωτεύουσα και η Πάρνηθα παραδόθηκε στις φλόγες εντελώς απροστάτευτη. Έχω κουραστεί να ακούω να τις αλληλοκατηγορίες των πολιτικών σχετικά με τις ευθύνες και όλα τα σχετικά. Αν ήμουν το ΕΣΡ σ'αυτούς θα έριχνα πρώτα τα πρόστιμα. Σ'όλους αυτούς που ενώ ο κόσμος καίγεται βολτάρουν στο γυαλί για να αποκομίσουν προσωπικά οφέλη...

Ένα είναι το μόνο σίγουρο: Ανοχείρωτη πόλη η πρωτεύουσα και κατ'επέκταση ανοχείρωτη όλη η χώρα απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις. Αν δε μπορούμε να προστατεύσουμε έναν εθνικό δρυμό που είναι στις παρυφές της πρωτεύουσας τότε δε ξέρω τι είμαστε άξιοι να προστατεύσουμε..Οι ευθύνες πολλές, μεγάλες και με πολλούς αποδέκτες. Κακοσυντηρημένοι πυλώνες που προκαλούν αυτοαναφλέξεις, εγκληματίες εμπρηστές, ασυνείδητοι πολίτες και μια κρατική μηχανή που βογκά κάθε φορά τόσο στη πρόληψη όσο και στην ανάσχεση τέτοιων καταστάσεων.. Αγανάκτησα κι αηδίασα βραδυάτικα με αυτές τις εικόνες καταστροφής. Αποκαϊδια και αποτεφρωμένα ζώα παντού..
Ας κάνουν τέλος πάντων κάτι!!!!! Ας θέτουν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης τη χώρα κάθε καλοκαίρι!!!  Ας βάλουν το στρατό να φυλάει τα δάση!!! Ας αγοράσουν αεροπλάνα , ελικόπτερα κι όποιο άλλο "οπλικό" σύστημα απαιτείται για να αντιμετωπιστεί αυτή η λαίλαπα.. Κι ας εφαρμόσουν επιτέλους τους νόμους για να περιορίσουν την αυθαιρεσία που κυριαρχεί παντού σ'αυτή τη χώρα..

Το επόμενο καλοκαίρι θα είναι θερμότερο δίχως τα δάση που κάηκαν.Κι ο χειμώνας με περισσότερα ακραία καιρικά φαινόμενα.. Αντί για εκδηλώσεις-συμπόσια κι ευχολόγια για τη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος ας δουν επιτέλους κάποιοι αρμόδιοι τη πραγματική έκταση του προβλήματος. Πολύ φοβάμαι πως δεν την έχουν αντιληφθεί κι ας δείχνουν το αντίθετο..

Είχα να επισκεφτώ νοσοκομείο για προσωπικούς λόγους υγείας από τη μέρα που γεννήθηκα. Καιρός ήταν λοιπόν να το κάνω.. Δεν είμαστε άλλωστε ούτε από σίδερο φτιαγμένοι ούτε έχουμε πιει κανένα ελιξήριο αθανασίας.. Άνθρωποι είμαστε που ποτέ δε ξέρουμε τι μας ξημερώνει..

Μια επίσκεψη στο γιατρό , μια σε χειρούργο , μια σε δεύτερο χειρούργο για επιβεβαίωση και μου έφυγαν και οι τελευταίες αμφιβολίες. Μέσα σε λίγες μέρες όλα είχαν κανονιστεί.

Άφησα λοιπόν τα θέματα της δουλειάς στον αυτόματο πιλότο και βρέθηκα προχθές το πρωί μ'ένα χειρούργο πάνω από το κεφάλι μου! Πριν από αυτόν πήρε θέση βέβαια ο αναισθησιολόγος. "Πάρε δυο βαθειές ανάσες και το ταξίδι μας ξεκινάει.." μου είπε χαμογελώντας. "Ελπίζω να μη χαθούμε στην επιστροφή.." έκανα μια ενδόμυχη τελευταία σκέψη. Πριν ολοκληρώσω τη δεύτερη ανάσα μου χάθηκα σ'ένα βαθύ ύπνο διαφορετικό από τους άλλους.. Αν και πολύ βαθύς μου φάνηκε πως κράτησε μια μόνο στιγμή.. Αμέσως μετά άρχισα να λαμβάνω πάλι ηχητικά σήματα και να βλέπω θαμπές εικόνες. "Πάρε βαθειές αναπνοές Θανάση.Τέλειωσε.." η επαναλαμβανόμενη φωνή του γιατρού με ξύπνησε. Και πράγματι το ταξίδι είχε τελειώσει πριν καταλάβω πως άρχισε. Μαζί μ'αυτό και η σύντομη περιπέτειά μου..

Μακάρι όλα να τέλειωναν τόσο εύκολα και γρήγορά με μια μόνο επέμβαση και μια μικρή ανάρρωση. Κάτι περιπτώσεις στα διπλανά δύο κρεβάτια φαίνονταν πραγματικά πολύ δύσκολες..

Περαστικά και κουράγιο λοιπόν σε όλους αυτούς που αυτές τις καυτές καλοκαιρινές μέρες δεν είναι σε μια παραλία αλλά σε κάποιο νοσοκομειακό κρεβάτι. Και κουράγιο και δύναμη βέβαια σε όλους αυτούς που τους φροντίζουν και αγωνιούν στο πλευρό τους..