Φτάνει του τρόμου μια βουή
για να τελειώσουν όλα.
Να σβήσει άλλη μια ζωή
από τα ολμοβόλα.

Φτάνει μια σκέψη, θάνατος
να πλήξει τα όνειρά σου.
Να παίξει άλλη μια σκηνή
ενός σαθρού θιάσου.

Φτάνει ένα δάκρυ να κυλά
ψυχές για να λαβώσει.
Φτάνει το κλάμα ενός μωρού,
τα πάντα να σκοτώσει.
.............................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

Emotion’s dying in my heart
as the time goes by.
My dreams are flying again,
high, above the sky.

I’m getting free of my chain
becoming again me.
Leaving that island of yours
to drown in the sea.

I was blind by your “love”
but now I can see.
...........................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

Διώξε τον καθρέπτη μην διστάζεις,
Κοίταξε τριγύρω, νιώσε με,
Η φωνή μου ήρθε να σ' αγγίξει.

Να σ' αγκαλιάσει προσπαθεί,
Αφουγκράζεσαι τον σφυγμό;
Καίει η σιωπή σου, μην τρομάζεις.

Το σκοτάδι δεν σκοτώνει,
Η σκέψη μονάχα μαχαιρώνει,
Κι η ανάμνηση θυμίζει μίασμα.

Αναρωτιέμαι, άραγε μ’ ακούς;
Τόξο ουράνιο η ανάσα σου,
Το φιλί μου ψιθυρίζει,

Σ’ αγαπώ...

©Kalliopi Tsouchlis

…………………………………………….

Σκοτώνω απόψε τη σιωπή
για να βρεθώ κοντά σου,
στο φως που με παρέσυρε
η αλμυρή ματιά σου.

Στο πέλαγος της λησμονιάς
πνίγω τους χειμώνες.
Βορά ρίχνω τις σκέψεις μου
να ταξιδεύουν μόνες.

Ναυάγιο το παρελθόν
ανάσα μου θυμίσου.
Άσε τον πόνο να χαθεί
και πάρε με μαζί σου.
..............................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

Θέλω τόσα να σου πω και κρύβω κι άλλα τόσα
τραύματα μου παιδικά, της σάρκας μου άγρια κρόσια
Ένας θάνατος αργός, να ζεις με την ενοχή σου,
να θρηνείς στα κρυφά , να μισείς και την ψυχή σου.

Όχι για ότι είσαι εσύ, μα για ότι δημιουργήσαν
πόνο μέσα στην καρδιά και ουλές που σου αφήσαν
μνήμη κρυμμένη στα βαθιά, που ο αέρας αναμοχλεύει
παιδί που κλαίει στα κρυφά ,μόνο ο χρόνος το γιατρεύει.

Να κοιμάσαι μοναχός ..ένα τόσο δα παιδάκι
να κρυώνεις τη νυχτιά, να σε τρώει το σαράκι
Να θυμώνεις για όλα αυτά, που συνέβησαν σ’ εσένα
τραύματα σου αληθινά, χρόνια σου λησμονημένα.

BULLYING θα πει …. να μισείς τον εαυτό σου
Άγγελο να ‘χεις μοναχά τον Θεό και τον Σταυρό σου!!!
Τώρα κοίταξε καλά, δες μέσα στον καθρέφτη
τον αναγνωρίζεις τώρα πια, τον Δαίμονα τον κλέφτη;

Χρύσα Νικολάκη 18/2/2018
..........................................................................................

Έχω πολλά να σου πω…

Για ένα παρελθόν που δεν καμαρώνω. Για ένα παρόν που νιώθει τόσο μόνο. Για μια σκιά που σέρνετε πίσω από κάθε βήμα. Για ένα παιδικό τραύμα που τρώει σάρκες.

Θες να μάθεις τι είναι το bullying ε; Κόλαση είναι. Δαίμονας. Ένας δαίμονας που σέρνεται μέσα σου. Φωλιάζει στα πιο βαθιά σοκάκια της ψυχής σου και σε σκοτώνει λίγο-λίγο. Σε τραβάει προς την τρέλα.

Αυτό είναι το bullying… Για’σένα μπορεί να’ναι απλά μια λέξη. Για’μένα; Πάλη καθημερινή. Με ποιον; Με τον εαυτό μου. Με το σκοτάδι που μου άφησε ως δώρο.

Γιατί; Εσύ πες μου. Κοίτα τον καθρέπτη και πες μου.
Τον αναγνωρίζεις; Αναγνωρίζεις τον δαίμονα;

Σκέψου…
................................................................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

I closed the door
just right before
the memories appear.

Been left alone
relying on
anxiety and fear.

A blind gaze
lost in the maze
of loneliness and tear.

An empty heart
my dreams apart.
You’re still not here…
.........................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας

Το 3ο μέρος της τρίτης σονάτας για πιάνο του Μπετόβεν, ενορχηστρωμένο απο εμένα σε Sibelius 8.

The 3rd part of Beethoven's 3rd piano sonata orchestrated by me on Sibelius 8.

https://www.youtube.com/watch?v=BPvv3_jYm64&feature=youtu.be

Θυμάμαι ήμουν μικρός…
Σαν έφτανε το βράδυ,
με τα χέρια μου έφτιαχνα
μορφές μεσ’το σκοτάδι.

Σε σχήματα περίεργα
του παιχνιδιού εικόνες.
Του χθες γλυκιά ανάμνηση
σε άγραφους κανόνες.

Μα τώρα πια μεγάλωσα…
Και οι σκιές γινήκαν
τέρατα που με κυνηγούν.
Και οι μορφές χαθήκαν.

Σαν σβήνει τώρα το φως
σαν έρχεται το βράδυ,
τα όνειρά μου ξεψυχούν
πνίγονται στο σκοτάδι.
.........................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας