Σήμερα ο καιρός θα είναι κυρίως αίθριος και περίοδοι με ηλιοφάνεια θα εναλλάσσονται με διαστήματα αυξημένων νεφώσεων, που δεν αποκλείεται να δώσουν μεμονωμένη βροχή. Η θερμοκρασία θα σημειώσει μικρή άνοδο. 

Εγώ, που μια ζωή ακούω τη λέξη «αίθριος» αλλά δεν έμαθα ποτέ τι ακριβώς σημαίνει, ξέρω πως θα κάνει κυρίως ζέστη, δε θα βρέξει, και δεν θα φανεί κανένα ακραίο καιρικό φαινόμενο στον ουρανό μας. Και απορώ γιατί πρέπει να πληρώνονται αιθέριες υπάρξεις κάθε βράδυ για να μας λένε το δελτίο καιρού στις ειδήσεις!!! Αυτό τώρα δεν είναι σπατάλη; Αφού ο καιρός είναι πάντα ο ίδιος!! Κι αν τύχει να βρέξει, μείνε εκεί που είσαι, σε 15 λεπτά το πολύ, θα έχει σταματήσει!! 

Κι επειδή που λέτε, ο καιρός είναι πάλι αίθριος, κι εμείς εδώ στο ΜΗ δεν λαμβάνουμε μέρος στους διαγωνισμούς για τα καλύτερα blogs στον κόσμο για επικαιρότητα, μόδα, μαγειρική, πολιτική ή αστρολογία (ακριβώς σαν το γαλάτικο χωριό στη μέση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, έχουμε τα δικά μας) δεν έχω να ασχοληθώ με οποιοδήποτε σημαντικό θέμα. 

Δε θα σας πω, πχ, ότι η Εκκλησία της Κύπρου εγκαινίασε χθες τη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας στις Βρυξέλλες, η οποία θα είναι στελεχωμένη με ρασοφόρους διπλωμάτες (!!!!) για να κάνει το δικό της lobby! Σιγά που θα κάτσει να περιμένει την κυβέρνηση να προστατέψει τα συμφέροντα της Κύπρου στην ΕΕ!!! Αν η Τουρκία δεν αρχίσει να συμπεριφέρεται σωστά, ο Αρχιεπίσκοπος είναι ικανός να βάλει βέτο στην ένταξη της στην ΕΕ!!   (δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω, κι απόρησα με τον Υπουργό Εξωτερικών που παρέστη στα εγκαίνια με τόση ψυχραιμία!!) 

Και δεν θα αναφέρω το καινούριο γαλλικό αξεσουάρ που είδα στις ειδήσεις! Μενταγιόν για τον εντοπισμό ερωτικών συντρόφων!! Γίνεσαι μέλος, λέει, σ’ ένα site, περνάς την περιγραφή του ιδανικού συντρόφου σου (μόνο εξωτερικά χαρακτηριστικά) στο μενταγιόν, κι όταν τον/την συναντήσεις κάπου (κι εννοείται πως φοράει κι αυτός/αυτή μενταγιόν) το μενταγιόν θα αλλάξει χρώμα!! Αν είναι μπλε θα είναι έρως χωρίς ανταπόκριση, αν είναι κόκκινο θα είναι έρως κεραυνοβόλος και βαθύς, κι αν είναι άσπρο, θα πει πως ταιριάζουμε μόνο στο ζώδιο!! Βάζει γυαλιά στο Facebook!  Tous nos vœux de bonheur et bien sûr une lune de miel merveilleuse !!! (Πώς λέμε «βίον και μήνα του μέλιτος ανθόσπαρτα»??)  Ααααχχχ!!!

Και ούτε θα ρίξω τα μπινελίκια που αρμόζει στο αφρικάνικο κράτος που μας κυβερνάει και μας κόβει το νερό 4 μέρες τη εβδομάδα!! Απορώ πως δεν έπαθα συγκοπή τη στιγμή που άνοιξα τη βρύση, μετά από πολύωρη αναμονή για το νερό, και είδα ένα καφέ υγρό να γεμίζει την μπανιέρα!! Από κείνη την ώρα υποφέρω από μόνιμη ναυτία!! Κανονικά πρέπει να μας πετάξουν έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση με τις κλωτσιές!! Κι ας μείνει μόνο ο Αρχιεπίσκοπος να κάνει εξωτερική πολιτική!! 

Αλλά, είπαμε, σήμερα έχω αίθρια διάθεση, δε θ’ αφήσω την κλειστοφοβία να με πιάσει και ν’ αρχίσω να γκρινιάζω πάλι πως θέλω να την κάνω από το κ@#$νήσι!! (για Σιγκαπούρη, βεβαίως βεβαίως!)

Θα σας αφήσω μόνο ν’ απολαύσετε το τραγούδι. Θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ. Και θα εκφράσω μόνο τη βαθύτατη μου εκτίμηση προς σε μια κορυφαία παρουσία στα μουσικά δρώμενα. Τόσο βαθιά, δηλαδή, που αν δεν ήμουνα τελείως στρέιτ, θα έκανα απόπειρα αυτοκτονίας για χάρη της!!

B E Y O N C E!!

ΑΡ  Ι  ΕΣ  ΠΙ  ΣΙ  ΤΙ

R E S P E C T!!

(*Δε λέω τίποτα για τον Jay-Z γιατί θα μου λιποθυμήσει η Mpara, και δεν κάνει, είναι φρεσκοδεσμευμένη κοπέλα που ετοιμάζεται για honey-half-moon στο Λονδίνο!!)

IF I WERE A BOY

If I were a boy
Even just for a day
I’d roll outta bed in the morning
And throw on what I wanted then go
Drink beer with the guys
And chase after girls
I’d kick it with who I wanted
And I’d never get confronted for it.
Cause they’d stick up for me.

[Chorus]
If I were a boy
I think I could understand
How it feels to love a girl
I swear I’d be a better man.
I’d listen to her
Cause I know how it hurts
When you lose the one you wanted
Cause he’s taken you for granted
And everything you had got destroyed

If I were a boy
I could turn off my phone
Tell evveryone it’s broken
So they’d think that I was sleepin’ alone
I’d put myself first
and make the rules as I go
Cause I know that she’d be faithful
Waitin’ for me to come home (to come home)

(Chorus)

It’s a little too late for you to come back
Say it’s just a mistake
Think I’d forgive you like that
If you thought I would wait for you
You thought wrong

(Chorus)

But you’re just a boy
You don’t understand
Yeah you don’t understand
How it feels to love a girl someday
You wish you were a better man
You don’t listen to her
You don’t care how it hurts
Until you lose the one you wanted
Cause you’ve taken her for granted
And everything you have got destroyed
But you’re just a boy

***Αύριο πάλι, ο καιρός θα είναι κυρίως αίθριος***

ΥΓ: Ναι, το ξέρω ότι θα μπορούσα να έβαζα μια πιο προκλητική φώτο της Beyonce, αλλά μετά θα λιποθυμούσε ο γαμπρός, ο παπα-Unick, οι κουμπάροι και όλοι οι καλεσμένοι, κι εγώ δεν μπορώ να φέρω τέτοια ευθύνη!! Sorry Boys!!

Γράφω για τις γυναίκες.  Που έβαλαν το σημάδι τους στο χάρτη της ανθρωπότητας, που άνοιξαν ένα δρόμο η κάθε μια με το δικό της τρόπο. Διάσημες προσωπικότητες και αφανείς ηρωίδες σε όλων των ειδών τους αγώνες!! 

Την Κοκό Σανέλ, τη Σιμόν ντε Μπουβουάρ, τη Μελίνα Μερκούρη, τη Μαρία Κάλλας, την Άννα Πάβλοβα, την Έμιλυ Μπροντέ, την Τζέιν Όστεν, την Ζωρζ Σαρρή, την Έμιλυ Ντίκινσον, την Μπριζίτ Μπαρντό, την Μάργκαρετ Θάτσερ, την Έλενορ Ρούσβελτ, τη Μαρί Κιουρί, την Αικατερίνη της Ρωσίας, τη Βασίλισσα Ελισάβετ την Πρώτη, τη Βασίλισσα Βικτόρια, την Ιντίρα Γκάντι, την Εύα Περόν, την Άντζελα Ντέιβις, τη Φλόρενς Νάιτινγκέιλ, τη Μάγια Αντζελου, την Οριάνα Φαλάτσι, τη Κριστιάνα Μαμπούρ, την Ζαν ντ’ Αρκ, ακόμα και τη Λαίδη Γκοντάιβα. 

Δεν τις βάζω σε οποιαδήποτε σειρά, χρονολογική, γεωγραφική ή θεματική. Καλλιτέχνες, ζωγράφοι, γλύπτριες, φωτογράφοι, επιχειρηματίες, οικονομολόγοι, συνθέτριες, ηθοποιοί, χορεύτριες, τραγουδίστριες, συγγραφείς, ποιήτριες, μουσικοί, σκηνοθέτες, ακαδημαϊκοί, φιλόσοφοι, επιστήμονες, γιατροί, νοσοκόμες, εφευρέτες, εξερευνήτριες, βασίλισσες, αυτοκράτειρες, αρχηγοί κρατών, πολιτικοί, ακτιβίστριες, αναρχικοί, θρησκευτικοί και εθνικοί ηγέτες. 

Η λίστα είναι ατέλειωτη, είμαι σίγουρη πως αφήνω πολλά πίσω. Ιστορίες παράλογης τόλμης, θράσους, αυθάδειας απέναντι στο κάθε κατεστημένο. Ιστορίες πάθους, βαμμένες με αίμα. Σαγηνευτικές στη διήγηση, ενώνουν το παρελθόν και το μέλλον. Ιστορίες που δημιούργησαν κι εμένα! Τις κουβαλάω και τους είμαι ευγνώμον που μ’ έφεραν ως εδώ. Σήμερα τις θυμάμαι σε άτακτη σειρά.

Για τη μαμά μου. 

Και τη γιαγιά μου. Μια θυσία, μια βάση που στηρίζει ολόκληρο το οικοδόμημα. 

Για όλες όσες πάλεψαν να κερδίσουν μια θέση στον κόσμο των αντρών. Μας έδωσαν πολλά και πάνω τους ξεκινάμε το δικό μας ταξίδι για άλλους προορισμούς! 

Για το Κίνημα των Σουφραζέτων το 19ο και 20ο αιώνα. Γυναίκες εκτός ελέγχου σε μια εποχή ιπποτισμού και τάξης!! 

Για τις γυναίκες της Ιαπωνίας που πριν το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο έπρεπε να πάνε στη δουλειά μισή ώρα πριν τους άντρες για να καθαρίσουν. Κι εκεί τους βρήκαν οι ατομικές βόμβες του 1945!  

Γράφω για την ελευθερία. Ο στόχος κάθε κοινωνικού αγώνα. Την πολιτική ισότητα, την ίση ανταμοιβή στην εργασία, την προστασία της οικογένειας και του πολιτισμού, ακόμα και την επιβίωση του πλανήτη γη.

Για τις γυναίκες.  

Που μαζεύουν τα κομμάτια της ανθρωπότητας κάθε φορά που τα σκορπίζει ο πόλεμος.  

Που σας κοιτάζουν με τα μεγάλα τους μάτια μέσα από τις οθόνες σας κάθε φορά που παρακολουθείτε ρεπορτάζ ή ντοκιμαντέρ για την πείνα, τη φτώχια, την ανέχεια, την καταστροφή. Που σας παρακαλάνε να δείτε κι εσείς λίγο πιο καθαρά.   

Γράφω για τη βία στην οικογένεια, την καταπίεση, τον εξευτελισμό, το βιασμό, τις δολοφονίες γυναικών από τους συζύγους τους, τους πατεράδες τους, τους γιους τους και τους στρατιώτες της αντίπαλης φυλής.  

Ο μαζικός βιασμός από στρατιώτες μολυσμένους από τον υιό το AIDS είναι παιγνιδάκι στα χέρια των στρατηγών κάθε στρατού στις φυλετικές διαμάχες της Αφρικής και της Ασίας. Πώς το λένε αυτό οι δημοσιογράφοι; Εθνικό ξεκαθάρισμα, εθνική εξυγίανση ή κάτι τέτοιο;   

Για τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως βιασμού όπου Σέρβοι στρατιώτες διάλεγαν κάθε βράδυ 10 Μουσουλμάνες Βόσνιες, κι αυτές ζούσαν τη φρίκη του βιασμού σε δημόσια θέα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Σ’ ένα αθλητικό κέντρο στο Σαράγιεβο.

Γράφω για τις γυναίκες.

Όλες ανεξαιρέτως. Που δίνουν τον εαυτό τους, παντού στον πλανήτη, σε όλα τα μέτωπα που πολεμούν, ακούραστα όλες τις ώρες του εικοσιτετραώρου. Διαχωρίζουν και φυλάνε σπόρους για την επόμενη σοδιά, φτιάχνουν όλα τα ρούχα, τα παπούτσια, τα καλλυντικά, τα αξεσουάρ σας, μαγειρεύουν, πλένουν, καθαρίζουν, αναπτύσσουν επιχειρήσεις, διοικούν κράτη.

***Και για τις φίλες μου, που μου είναι απολύτως απαραίτητες!! Χρόνια Πολλά!***

Και το αφιερώνω στους Ριχάρδους τους Λεοντόκαρδους της ιστορίας και της καθημερινότητας, που φτάνουν στη δόξα χωρίς να αντιληφθούν ποτέ ότι συμβαίνουν ολ’ αυτά!

Chocolat
8 Μαρτίου 2009