Η πρώτη σκέψη. Η στιγμή που δίνει την πρώτη κίνηση στα δάκτυλα. Τη μεταδίδει, μετά, στα χέρια και στα πόδια. Αλλάζεις θέση στο κρεβάτι. Λίγο αργότερα, ο αυχένας και τα βλέφαρα παίρνουν  το σήμα.  Τεντώνεσαι. «Τι ώρα να ‘ναι»; 

 Μέχρι να αντιληφθείς το χώρο και το χρόνο, η πρώτη σου σκέψη σ’ έχει κατακτήσει. Έχει καθορίσει την πορεία ολόκληρης της μέρας σου. Τι σου φέρνει άραγε σήμερα; Θα πεταχτείς απ’ το κρεβάτι έτοιμος για όλα; Θα χαμογελάσεις στον καθρέφτη; Ή θα βουλιάξεις στην κρυψώνα του εαυτού σου;    

Ξέρεις, είναι δύσκολο να βρεις την πρώτη σκέψη και  να την οριοθετήσεις. Οι περισσότερες σκέψεις της ημέρας ελέγχονται. Μπορείς να τους δώσεις αντικείμενο και κατεύθυνση. Αφορούν τη ρουτίνα σου, τις υποχρεώσεις σου, τις ασχολίες σου, τις δουλειές σου, τα συναισθήματα σου. Η πορεία του μυαλού είναι συνήθως ελεγχόμενη. Όχι όλες τις ώρες, αλλά τουλάχιστον τις περισσότερες. Αν δεν ήταν, δε θα μπορούσαμε να αρχίσουμε κάτι και να το τελειώσουμε σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.  

Η πρώτη σκέψη, όμως, είναι λίγο διαφορετική. Δεν μπορείς  να την προκαλέσεις, ούτε να τη διώξεις, έχει αυτόνομη πορεία. Ξεκινάει από το ασυνείδητο του ύπνου, και ό,τι σου φέρνει, να ξέρεις πως το έχει κλέψει από το τελευταίο σου όνειρο. Και μέχρι να ξυπνήσεις, έχει ανέβει στο θρόνο της. Βασίλισσα. Και η σύνδεση με το όνειρο, της δίνει όλη της τη δύναμη.    

Μπορεί να διαλέξει ό,τι θέλει! Ελπίδες, επιθυμίες, φόβους, φιλοδοξίες, απογοήτευση. Το μενού είναι μεγάλο και διαθέτει όλες τις συνταγές της ζωής σου! Η πρώτη σκέψη θ’ ανεβάσει τους κτύπους της καρδιάς σου, θα σε κάνει να θέλεις να γελάσεις, ή να κλάψεις, ή να τρέξεις!  

Τι φοράει σήμερα; Το διεγερτικό της φαντασίας σου; Το συστατικό με το οποίο θα μπορούσες να φτάσεις οποιαδήποτε κορυφή; Αυτό που γεμίζει κάθε κρυφό σου κενό; Ή μήπως το σκοτεινό βάθος της μοναξιάς σου; Το σημείο που θα σε καταπιεί την ώρα που θα έχεις το βλέμμα στραμμένο αλλού;  

Ό,τι και να βάλει θα είναι μεγαλοπρεπές! Γεννιέται στο όνειρο σου, και έρχεται να σε συναντήσει την πρώτη, πρωινή σου στιγμή… 

Καλημέρα!  :)

...............

Λοιπόν, είπαμε: συγκάτοικο δεν έχω, γείτονα δεν έχω*, οικιακή βοηθό δεν έχω, σύζυγο (εννοείται) δεν έχω, ε, τα πιάτα ποιός θα τα πλένει;  

Τουλάχιστον έτσι λέω εγώ.

Το σύστημα αποκατάστασης των ανύπαντρων**, όμως, λέει, πως δε νοείται να φτιάξεις σπίτι χωρίς να βάλεις εντοιχισμένο πλυντήριο πιάτων. Πώς θα βγούμε μετά με το μέτωπο ψηλά στην κοινωνία; Να μας δει η μέλλουσα συμπεθέρα χωρίς πλυντήριο πιάτων και μας κακοχαρακτηρίσει; Τι θα πει ο κόσμος;  

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, αποκτήσαμε και εντοιχισμένο πλυντήριο πιάτων! (Άσχετο αν χρησιμοποιούμε ένα φλιτζάνι την ημέρα, κι ένα πιάτο κάθε τρεις μέρες).  

Ε, δεν πρέπει να το λειτουργήσουμε, έστω και μια φορά, να ξέρουμε τουλάχιστον πώς δουλεύει; Το πρωί του Σαββάτου, που λέτε, παίρνω το βιβλιαράκι των οδηγιών, λαμβάνω θέση μπροστά στο μηχάνημα, και ξεκινάω:

Γνωρίστε τη συσκευή σας

Χαίρω πολύ, Chocolat!!

Πίνακας Χειρισμού
Ενδείξεις, Πλήκτρα, Προγραμματισμός Χρόνου, Κεντρικός Διακόπτης.

Αυτό το τελευταίο τουλάχιστον, ξέρω τι είναι!

Εσωτερικός χώρος της συσκευής
Πάνω και κάτω καλάθι, εταζέρα, επάνω εκτοξευτήρας νερού, κάτω εκτοξευτήρας νερού, φίλτρα, κλείθρο (???) για τη θήκη του απορρυπαντικού, θήκη για το λαμπρυντικό, πινακίδα τύπου

Απ’ αυτά καταλαβαίνω μόνο το «πάνω» και το «κάτω». Κλείθρο; Κλείθρο; (γοατ δε φ.. ις κλείθρο; Μήπως είναι τίποτα Ιθπανικό;)

Για τη λειτουργία της συσκευής για πρώτη φορά πρέπει να αγοράσετε:
Αλάτι αποσκλήρυνσης
Απορρυπαντικό
Λαμπρυντικό(??)

Κοιτώ με απορία το κουτί που πήρα από το σουπερμάρκετ. All in 1 λέει. Το 1 το βλέπω, το all τι αντιπροσωπεύει; Παρακάτω!

Σύστημα αποσκλήρυνσης νερού, ρύθμιση του συστήματος αποσκλήρυνσης
dH, fH, Clarke, mmol/l 

Η υπομονή μου είχε αρχίσει να υποχωρεί στο κλείθρο. Αλλά είπα να του δώσω άλλη μια ευκαιρία. Δε θα συζητήσω για τα αλάτια και τα ξύδια, ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΜΟΛ/Λ ΠΑΡΑΠΑΕΙ!! ΤΕΡΜΑ!  

Παρατάω προς το παρόν την προσπάθεια. Του ρίχνω μια λοξή ματιά. Τίποτα! Κανένα κλικ! Στέκεται αγέρωχο και ορθάνοικτο και ακούω το σατανικό του γέλιο να κουδουνίζει στ’ αυτιά μου!  Νομίζει πως με νίκησε!

Αλλά δε με ξέρει καλά. Δεν πτοούμαι τόσο εύκολα. Θα καταρτίσω στρατηγική και θα επανέλθω! Αυτά τα πράγματα είναι σχεδιασμένα από άντρες, για άντρες, λες να μην μπορέσω εγώ να τα βγάλω πέρα μαζί τους; 

ΑΠΑΙΣΙΟ ΕΝΤΟΙΧΙΣΜΕΝΟ ΤΕΡΑΣ, ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΒΡΩ ΤΟ ΤΡΟΠΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΩ!!   

Αυτά για σήμερα, είχαμε δεν είχαμε, το ρίξαμε πάλι το επίπεδο.

Α! Να σας ρωτήσω κάτι;

Πήρε όντως, το μάτι μου την Έλλη Κοκκίνου σ’ ένα άσπρο video clip με λουλουδάκια στο μαλλί, να τραγουδάει «μην πατάτε το γκάζι, μην ΣΚΟΡΠΑΤΕ ενέργεια» (και κάτι άλλα σε στυλ «αγαπάτε το περιβάλλον», δε θυμάμαι ακριβώς) ή έχω πάλι παραισθήσεις; ΠΟΣΑ Ν’ ΑΝΤΕΞΩ Η ΓΥΝΑΙΚΑ, ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΗ ΗΛΙΚΙΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΓΛΥΤΩΣΩ ΤΑ ΧΑΠΙΑ!! 

Καλό απόγευμα, και καλά ξεμπερδέματα σε όσους παλεύουν με μαραφέτια σαν κι αυτά που βλέπετε στην εικόνα!

ΥΓ: Δείτε σε επόμενα επεισόδια Livin’ Single: επιχείρηση μπουγάδα: Τα ασπρόμαυρα πουκάμισα πώς μπαίνουν στο πλυντήριο; Με τα άσπρα ή τα μαύρα ρούχα; Κι αυτός ο φούρνος, με τα πολλά προγράμματα ψησίματος, σε τι ακριβώς χρησιμεύει; ΚΟΙΤΑ ΡΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΕΚΤΗΣΑ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΘΟΥΜΕΝΑ!!

*Ανακοίνωση: ΚΑΙ ο δικός μου γείτονας αρραβωνιάστηκε, πήγε να μείνει στο σπίτι της κοπελιάς του και τώρα το διαμέρισμα του είναι προς πώληση. Ούτε μια μέρα δεν έμεινε μέσα, παρόλο που χάλασε ένα δωμάτιο (για να έχει πίστα να κάνει ασκήσεις εδάφους εδάφους), έβαλε αληθινό παρκέ (!!) κι ένα απ’ αυτά τα τεράστια, τρομακτικά ντους που κλείνεσαι μέσα κι ακούς μουσική, απαντάς το τηλέφωνο (μη χάσουμε κλήση!!) και κάνεις μασάζ και τζακούζι (καφέ δε φτιάχνει πάντως! και μη χειρότερα να λες!!). 

**Για όποιον δεν γνωρίζει: το σύστημα αποκατάστασης ανύπαντρων αποτελείται από τους γονείς τους, τον ευρύτερο οικογενειακό και κοινωνικό τους περιβάλλον, τα καταστήματα που πουλάνε κουζίνες, ηλεκτρικές συσκευές και άλλα είδη προικός, τους υδραυλικούς, τους ηλεκτρολόγους, τους ξυλουργούς, τους κτηματομεσίτες, τους interior designers και όλων των ειδών τους ειδικούς για το σπίτι, καθώς και τα υποσυστήματα διαφήμισης και προώθησης lifestyle.

Θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη. 

Που σε αφήνω μόνη τις στιγμές που μένεις μετέωρη στο χρόνο. Το βλέμμα σου καρφώνεται στο κενό, και το κορμί σου ακολουθεί την τρελή πορεία στο πουθενά. Με τρομάζεις. Αυτές τις στιγμές, τις αόρατες σου στιγμές, δεν μπορώ να σε βρω. Δε μιλάς, δε βλέπεις, δεν ακούς. Και πώς να σε φτάσω; Προτιμώ να σ αφήνω μόνη. 

Λυπάμαι πολύ γι’ αυτό, ξέρω πως σου κάνω μεγάλο κακό. Αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Τις ώρες που σε τυλίγει το κρύο του πατώματος, προτιμώ να εξαφανίζομαι. Δεν αντέχω να σε βλέπω να ραγίζεις. Χάνεις κάθε δύναμη σου, γίνεσαι νερό. Ένα με τα δάκρυα σου. 

Ακόμα κι όταν ακίνητη χαζεύεις την πόρτα που έκλεισε, προτιμώ να βγαίνω διακριτικά από το δωμάτιο. Στέκεσαι ανοχύρωτη μπροστά στην απελπιστική μοναξιά σου.  Δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Προσπαθώ να σου φωνάξω!    

Και το ρολόι κτυπά. τικ-τακ τικ-τακ… 

Ξέρω τι θα κάνεις μετά, κι ας μην είμαι εκεί. Αν θες μπορώ να στο πω: Θα σηκωθείς, θα φτιαχτείς. Κρέμα, πούδρα, σκιά, μάσκαρα και  lip-gloss. Θα κοιταχτείς στον καθρέφτη, θα δοκιμάσεις να  χαμογελάσεις. Θα κλείσεις την πόρτα πίσω σου. Κλικ! Business as usual. Θα πεις «καλημέρα, πώς είστε; Μια χαρά είμαι κι εγώ, ευχαριστώ».  

Τραβάς την προσοχή επίτηδες μόνο σε ό,τι καταφέρνεις. Βολικότατο αυτό!! Αυτή η σιγουριά που έχεις όταν εκμηδενίζεις τις ατέλειες με τρελαίνει!! Μαθαίνεις πώς να σβήνεις τα τσαλακώματα, τους λεκέδες, ακόμα και τα ίχνη σου. Κάθε μέρα γίνεσαι καλύτερη σ’ αυτό το άγριο παιχνίδι με το σκοτάδι! Συγχαρητήρια κυρία μου, η ζωή σας λάμπει!!  

Αχ καρδιά μου, δεν καταλαβαίνεις! η φωτιά θα σε καταπιεί, το ξέρουμε καλά και οι δυο. Κι όταν θα σβήσει, θα έχεις γίνει στάχτη και καπνός. Από σένα δε θα μείνει τίποτα. Όμως κανείς δε θα το ξέρει, κανείς δε θα σε ψάξει, γιατί όλοι, θα νομίζουν πως είσαι κάπου αλλού. Θα έχεις εσύ, με τέχνη, φροντίσει γι’ αυτό…