…κάτω από τον Παρθενώνα, στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας, με το πανέμορφο φεγγάρι της Μεσογείου,

με υπέροχη ψαλμωδία Ησαΐα Χόρευε και σμήνος κουμπάρων,

με καλεσμένους από διάφορα μέρη του κόσμου, μεταξύ άλλων και μικρά νησιά, (όπου το περπάτημα δε χρησιμοποιείται ως μεταφορικό μέσο), οι οποίοι ανέβηκαν τα ανηφόρια της Ιερής Πλάκας με γόβες στιλέτο (ό,τι μπορούμε κάνουμε για να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων), τουαλέτες και κτενίσματα μέσα στη βροχή και το ψοφόκρυο,

και που προηγουμένως, κάνανε το γύρω της Πλατείας Συντάγματος (oh yes!) ψάχνοντας την Πανεπιστημίου, που δεν την λένε Πανεπιστημίου αλλά Ελευθερίου Βενιζέλου, και,

δεν ήταν και πολύ χαρούμενοι που είχανε ήδη ξεποδαριαστεί για να πάνε από την οδό Αιόλου προς την Λεωφόρο Πατησίων, που δεν τη λένε Πατησίων αλλά 28ης Οκτωβρίου, για να φτάσουνε στην Πλατεία Εξαρχείων (που όντως έτσι τη λένε, έχει και ταμπέλα) και να αποδώσουν αποχαιρετιστήριες τιμές στο γαμπρό, την ώρα που οι κάτοικοι των Εξαρχείων κάνανε πορεία διαμαρτυρίας προς το Σύνταγμα, και

ούτε πιο χαρούμενοι ήταν το προηγούμενο βράδυ όπου είχανε μπει σ’ ένα ταξί για την Πλατεία Κολωνακίου, που δεν την λένε Πλατεία Κολωνακίου, αλλά Πλατεία Φιλικής Εταιρείας, και ο ταξιτζής παρέλειψε να πει πως από τη Λεωφ. Βασιλίσσης Σοφίας δεν πας αριστερά προς Κολωνάκι, άρα τους πήγε κούρσα προς τα πάνω και τους άφησε στη μέση του δρόμου για να κατέβουν πάλι με τα πόδια,

με συγκινητικές ευχές για βίον ανθόσπαρτον και πολλά ταξίδια,

με ροδοπέταλα πεταμένα για να πατήσει η νύφη,

… ΚΑΛΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙ, ΜΗ ΧΩΡΙΖΕΤΩ!!

ΥΓ1: Το αποχαιρετιστήριο δώρο του γαμπρού ήταν ένα κουτί με αναμνηστικές φωτογραφίες με τους φίλους του, από τη δεκαετία του 80’ και του 90’ (απ’ αυτές με τα καρό πουκάμισα ζωσμένα μέσα σε baggy jeans με τη ζώνη να φτάνει ως το στέρνο και το μαλλί κάπες).  Ζωή σε λόγου μας…

ΥΓ2: Μ’ έφαγε ο ποδαρόδρομος, το ξενύχτι και το κρύο και θ’ αργήσω να συνέλθω γιατρέ μου…

ΥΓ3: Έλεος με τα ονόματα των δρόμων!! Αποφασίστε πως τους λένε και βάλτε τη σωστή ταμπέλα!

ΥΓ4: Πάλι δεν πρόλαβα να φάω σουβλάκι…