Καλησπέρα φίλοι..

Κατάθεση σκέψεων το σημερινό μπλο(γ)κ.. Αλλά ας ξεκινήσω από τα γεγονότα:

Κυριακή απόγευμα λοιπόν, γύρω στις 8μμ - να έχει πέσει και λίγο ο ήλιος μην γίνουμε τηγανιτές τσιπούρες - και αποφασίζουμε με πολύ καλή μου φίλη που μένουμε σχετικά κοντά να πάμε για βολτούλα, περπατώντας στην Κυψέλη και όπου μας βγάλει. Σημείο συνάντησης: Φωκίωνος Νέγρη και Αγίας Ζώνης. 

Όλα καλά ως εδώ.. βάζω τα αθλητικά μου παπουτσάκια και ξεκινάω.

Φτάνοντας στο σημείο συνάντησης, αράζω σε μια γωνία με ακουστικά στα αυτιά και περιμένω την φίλη να αριβάρει.. και εκείνη την ώρα βλέπω το ΚΑΚΟ: Μια παρέα 2-3 μικρών κοράσιων στην διπλανή καφετέρια μιλάνε μεταξύ τους όρθιες σε ένα σταντ και εκείνη την ώρα περνάει ο ΚΑΦΡΟΣ απο δίπλα κεντράρωντας (και πιστέψτε με, η λέξη αυτή αποτελεί μεγάλλο understatement) στα μπουτάκια της μίας κορασίδος η οποία φοράει ενα - νορμαλ μάκρους θα το έλεγα - σορτσάκι με μια πουκαμίσα (δηλαδή φαινόταν μόνο λίγο ποδαράκι.. ω θεοί του σύμπαντος και όλων των παράλληλων αυτού)! Εκείνη την ώρα περνάνε λοιπόν διάφορες εικόνες σιχαμάρας και θυμού από το μυαλό μου, μην μπορώντας να συγκρατήσω την σκέψη: ΓΙΑΤΙ;; Γιατί μια μικρή απογευματινή βόλτα, με παρέα να πρέπει να συμπεριλαμβάνει και ολόκληρη προετοιμασία σκέψεων και ενεργιών ώστε να μειώνεις όσο το δυνατόν περισσότερο το ρίσκο πρόκλησης τέτοιων "κεντραρισμάτων";

Και για να εξηγηθώ.. Πριν ακριβώς βάλω τα παπουτσάκια μου όπως αναφέρω παραπάνω, κοιτώ την ντουλάπα και σκέφτομαι τι να φορέσω.. η αμέσως επόμενη αυτοματοποιημένη σκέψη είναι να μην βάλω κάτι κοντό τύπου σορτσάκι γιατί θα βραδιάσει σύντομα, και οι περισσότεροι δρόμοι εδώ είναι μικρά σκοτεινά στενάκια (Χριστέ και Παναγία)! Και μιλάω για καθαρό φόβο και αμηχανία ακόμα και απέναντι σε ένα απλό "κεντράρισμά" που στην τελική δεν γουστάρω να υφίσταμαι (και δεν πήγαινε καν σε μένα), σε επίπεδο που ο άλλος συμπεριφέρεται σαν πρωην φυλακισμένος που έχει να δει γυναίκα 35 χρόνια (όπως βλέπουμε σε κάποιες ταινίες).. 

Υπάρχει μεγάλη διαφορά στο βλέμα θαυμασμού και στο βλέμμα "τσακάλι που έχει να φάει κάνα μήνα".. και σίγουρα το 2ο δεν το θέλω στην καθημερινότητά μου! Από την άλλη γιατί θα πρέπει να μπω εγώ στην διαδικασία να μειώσω αυτό το ρίσκο και να μην έχω την ελευθερία να ντυθώ όπως θέλω όπου και αν πηγαίνω; Και γιατί να μπει σε αυτή την διαδικασία η οποιαδήποτε γυναίκα και να αισθάνεται ότι ΑΥΤΗ πρέπει να κάνει κάτι ώστε να μειώσει το ενδεχόμενο να την "στοχεύσουν" ακόμα και χωρίς να φτάσουμε σε ακραίες καταστάσεις; 

Ξέρω ξέρω χίλιοειπωμένο θέμα.. απλά παρατήρησα ότι τελικά με επηρεάζει 

ΥΓ: Θα ήθελα πάντως να είμαι η Wonderwoman και να ρίχνω μια σφαλιάρα σε κάθε κάφρο που πέφτει σε τέτοιο ατόπιμα