Ξέρεις την αξία της αγκαλιάς;

Πόση δύναμη μπορεί να σου δώσει..

Πόσες ελπίδες μπορεί να χρωματίσει...

Πόσα λόγια μπορεί να σου πει...

Είμαι εδώ...μη φοβάσαι...

μου έλειψες... σ'αγαπάω...

Λόγια που λαχταράς ν'ακούσεις...

αισθήματα που έχεις ανάγκη να νιώσεις...

Και όταν αυτή η αγκαλιά λείπει...

νιώθεις σαν ένα παιδάκι που στερήθηκε

την αγάπη...όχι γιατί δεν την άξιζε...

αλλά γιατί θεωρήθηκε ασήμαντη

η πληγωμένη ματιά του..

Αυτή είναι η αξία της αγκαλιάς...

αυτής της αγκαλιάς,

που σε κάνει να αντιμετωπίζεις

και τον θάνατο.. χαμογελώντας..

κοιτώντας τον στα μάτια..

και λέγοντας..

Δεν με νίκησες...εγώ σε νίκησα..

ένιωσα..αγάπησα και αγαπήθηκα..

Δεν σε φοβάμαι..

θα'χω την αγκαλιά του...

στην ψυχή μου...

Έχω την αγκαλιά που αγαπώ...

Κάποτε μου είπαν για την ομορφιά του ήλιου..

για την ανατολή.. μα εμένα πάντα με μάγευε η δύση...

έτσι όπως έσβηνε στην άκρη της θάλασσας με τα πιο όμορφα

χρώματα...με ταξίδευε σε μέρη που δεν γνώρισα...μα..

σήμερα είδα την ανατολή στα μάτια σου...

σήμερα με πήγες εκεί που πάντα ήθελα να πάω...

κι ας μην ήσουν συνεπιβάτης στο όνειρο...

σημερα ήσουν ότι θα είσαι πάντα για μένα...

η ανατολή της δύσης μου...ψυχή μου...

Σ' έχω ώρες-ώρες, μα το Θεό
τόσο πολλή ανάγκη
Που τρέχουν απ' τα μάτια μου
θάλασσες και πελάγη

Στείλε ένα γράμμα, μια συλλαβή
αν έχεις το Θεό σου
που κρέμομαι απ' τα χείλη σου
κι είμαι στο έλεός σου

Ανάθεμά σε, δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
Που μ' έκανες και σ' αγαπώ
και τώρα μαραζώνω

Ανάθεμά σε, δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
Που μ' έκανες και σ' αγαπώ
και τώρα μαραζώνω