Μια λέξη έχει χαραχτεί στη μνήμη μου…
μια λέξη πίσω από το χαμόγελο που μου χάρισες..
δυσκολεύτηκες πολύ για να χαμογελάσεις έ;
Λυπάμαι για ότι έγινε..έτσι είπες…
Κι εγώ σε πίστεψα…
Όχι από αφέλεια.. αλλά γιατί είχα ανάγκη να σε πιστέψω..
Είχα ανάγκη από το χαμόγελο που δεν ένιωσες..
Από τα λόγια που είπες.. ακόμα κι αν δεν τα εννοούσες..
Είχα ανάγκη εσένα… και ήσουν εκεί…
Ξέρεις καμιά φορά ακόμα και τα ψεύτικα…
Σου δίνουν δύναμη…σε κρατάνε ζωντανή…
Εύχομαι ποτέ να μην το νιώσεις…
ποτέ να μην χρειαστείς τα ψέματα κάποιου..
για να νιώσεις πως ζεις…
σε κάθε στιγμή σου ευτυχισμένη ή όχι…
να έχεις το αληθινό χαμόγελο κάποιου
που σ’αγαπάει…και να είναι πάντα εκεί…
Για σένα…και μόνο για σένα…γιατί το νιώθει..
2 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΑύριο ξημερώνει μια μέρα ιδιαίτερη…μια μέρα που με φόβιζε πάντα..
Η μέρα των γενεθλίων μου… και αυτό που με φόβιζε δεν είναι που
κάθε τέτοια μέρα μεγαλώνω κατά ένα χρόνο…αλλά που κάθε χρόνο
αυτή η μέρα ερχόταν και μου θύμιζε…όλα τα πρέπει που γέμιζαν και
κατεύθυναν τη ζωή μου ως τώρα.. όλα τα θέλω που θυσίασα στο
βωμό των πρέπει…όλα τα όνειρα που άφησα ανεκπλήρωτα
σε μια γωνίτσα της ψυχής μου γιατί φοβήθηκα να υψώσω το ανάστημα μου…
και να δείξω σε κάποιους πως μπορώ να τα καταφέρω και μόνη μου…
Μπορώ όχι απλά ν’αγγίξω τα όνειρα μου…μα έχω τη δύναμη να τα ζήσω κιόλας..
Σήμερα όμως,περιμένω με πείσμα και αποφασιστικότητα για να γιορτάσω αύριο
Το ξεκίνημα μιας νέας ζωής…αύριο γιορτάζω..και γιορτάζω διπλά..
Όχι μόνο γιατί σαν αύριο γεννήθηκα…αλλά γιατί αύριο…
Ξαναγεννιέμαι από τις στάχτες μου…
Χρόνια μου πολλά λοιπόν…όχι χρόνια σαν αυτά που πέρασαν…
Μα σαν αυτά που θα’ρθουν.. ίσως πάλι να μην είναι χρόνια..
Αλλά μήνες..ή μέρες..δεν έχει σημασία..
Αυτό που έχει αξία δεν είναι το πόσο θα κρατήσουν…
Αλλά το χαμόγελο που θα φέρουν στη ζωή μου…
Και τη λάμψη στα μάτια μου…
Κι αν στάξει ένα δάκρυ απ’την ψυχή μου για σένα που είσαι απών…
Για σένα που μου λείπεις ακόμα…
Θα το κρύψω μέσα στην καρδιά μου να σου κρατάει συντροφιά…
Αύριο θα γιορτάσω.. κρατώντας ένα τελευταίο πρέπει…
Το δικό σου πρέπει…
Και έτσι απλά θα συνεχίσω την ζωή μου…
Με μια άδεια αγκαλιά…
Και μια γεμάτη καρδιά…γιατί αυτό αξίζει…
Όσο άδεια κι αν είναι η ζωή μου…
Όταν η καρδιά μου είναι γεμάτη από αγάπη….
Τότε είμαι αυτή που θέλω να είμαι….
Γιατί αγάπη σημαίνει νιώθω…
Και νιώθω σημαίνει..ΖΩ…
4 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΚρύβω τα πρέπει σ’ένα συρτάρι του μυαλού…
Και κάνω ένα βήμα μπροστά, αγνοώντας πεισματικά
Όσα μου επιβάλουν…
Κάποια θέλω μένουν πίσω…όχι επειδή το θέλω εγώ…
Αυτό που θέλω τελικά…είναι να είμαι ελεύθερη..
Ελεύθερη από κάθε τι που με σκοτώνει…
Από κάθε τι που με πληγώνει…
Ελεύθερη από σένα…άλλο ένα βήμα..
Πόσο δύσκολα είναι αυτά τα βήματα…
Πόσο πονάνε…δάκρυα και γέλιο μαζί…
Μπορούν να συνυπάρξουν;; κι όμως…μπορούν…
Όπως μπορώ να σε μισώ και να σ’αγαπώ μαζί…
Τόσο απλά…και τόσο δύσκολα…
Προσπαθώ να φύγω μακριά σου..να μην σ’αγαπώ…
Ποιος θα το πίστευε πως θα μπορούσε
η αγάπη να σου κάνει τόσο κακό;;
κι όμως…σου έκανε…συγνώμη…
Άλλο ένα βήμα…
Ο άνεμος μου τρυπάει τα κόκαλα…
Και μια φωνή μου φωνάζει…θα σε νικήσει…
Δεν θ’αντέξεις…γύρνα πίσω…
Η λογική του παραλόγου…η λογική..η καρδιά…
Ο δρόμος δύσκολος…δύσβατος…
Σαν τον δρόμο της αρετής και της κακίας…
Μα έμειναν κάποια θέλω…
Δεν θα φύγω…όχι πριν αποδείξω σε κάποιους…
Πως αξίζω να τα ζήσω…και πως η συμβατική ζωή
Που κατά κάποιο τρόπο επέλεξαν για μένα…
Δεν με χωράει πια…Άλλο ένα βήμα…
Είμαι εγώ αυτή που κατευθύνω τα θέλω μου…
Είναι αυτοί που πρέπει να βγάλουν τις παρωπίδες
Και να δουν τι ήμουν για κείνους…και τι θέλω για μένα…
Άλλο ένα βήμα…
θέλω μόνο να είμαι εγώ… μαζί με σένα…
αλλά αφού δεν το θέλεις…τοτε..χωρίς εσένα…
Άλλο ένα βήμα…θέλω μόνο να είμαι εγώ…
Γιατί ως τώρα...ήμουν ότι ήθελαν οι άλλοι..
Γιατί ως τώρα ήμουν εσύ… για σένα…
Ένα βήμα πριν την κορυφή…
Θέλω μόνο να είμαι εγώ…για μένα…
Στην κορυφή...εκεί που με άφησα..
στην αφετηρία των ονείρων μου...
- Στείλε ΣχόλιοΟ χρόνος περνάει...και κάπου εκεί...
τόσα γιατί...που πια δεν με νοιάζουν...
τόσα πρέπει...που πια δεν με κρατάνε...
τόσα θέλω...που πια δεν έχουν ελπίδες...
ο χρόνος περρνάει...και κάπου εκεί...
μέσα σ'ότι αφήνω πίσω...τα χνάρια σου...
μέσα στο δικό μου παρελθόν...εσύ...
έτσι όπως θέλησες να περάσεις απ'την ζωή μου...
σαν επισκέπτης...
και φεύγοντας...αντί για ένα χαμόγελο...
δυο δάκρυα...δικά μου κι αυτά...
τα είδες...μα δεν σε άγγιξαν...
όπως δεν σε άγγιξε και η αλήθεια
που άκουσες απ'τα χείλη μου...
όταν σου είπα...
Σ'αγαπάω...
2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Απλά Ανθρώπινες Στιγμές