25 Ιουνίου 2009, 09:28
Κάποιες στιγμές...Είναι κάποιες φορές που όσο κι αν δεν πρέπει.. τα θέλω νικάνε…
Είναι που η λέξη σε χρειάζομαι ζωγραφίζεται στα χείλη…
Που τα δάκρυα αργούν να στεγνώσουν…
Και η μοναξιά υφαίνεται γύρω σου σαν ιστός από αράχνη…
Είναι που αυτός ο ιστός μπλέκεται στην σκέψη σου…
Και κεντάει την καρδιά σου…
Είναι αυτές οι φορές που τα θέλω σκορπίζονται ματωμένα…
Σαν κατακόκκινα ροδοπέταλα…
Τότε που η Άνοιξη προσπέρασε την ψυχή σου…
Τότε... που σκοτείνιασε ο ουρανός στα μάτια του....
-
08 Ιουνίου 2009, 00:39
Η ζωή του καραγκιόζη..Ξανά...φοβισμένα θέλω...πάλι τρομαγμένες ελπίδες...
κι ένας ήλιος εκεί ψηλά...που βιάστηκε να δύσει..
πριν προλάβει να φωτίσει τα σκοτάδια...
Μια πόρτα κλειστή...και ένας γονατισμένος λαθρεπιβάτης...
που μπήκε λαθραία απο την χαραμάδα...
διεκδικώντας να πάρει όσα δεν θέλεις να δώσεις...
Κι ο θόρυβος;; τόσο δυνατός... τόσο εκκωφαντικός..
που δεν τον αντέχεις...
Αλήθεια πως μπορεί μια κλειστή πόρτα να κάνει
τόσο θόρυβο στην σιωπή της μοναξιάς;;;
Ματωμένα γόνατα... και σκόρπια κομμάτια
της ψυχής πεταμένα τριγύρω...
Η ζωή είναι ωραία... θα σου πουν...
Αλήθεια;;;; πότε;;;;
Όταν περνώντας βιαστικά κεράσει μια ελπίδα....
Μα όταν πέρασε απο δω...μονάχα σφαλιστές πόρτες
άφησε...και τίποτα άλλο...
και τα χαμόγελα... σαν αυτά του καραγκιόζη
έτσι αν τώρα πια σου πουν για μια ζωή...
ξέρεις τι θα απαντήσεις...
Η ζωή του καραγκιόζη....
-