Προσπαθώ να θυμηθώ τα βήματα που ακολούθησα σε όλο αυτό το ταξίδι και συνειδητοποιώ ότι τα περισσότερα δεν τα θυμάμαι ... μόνο κάποια ιδιαίτερα, κάποια "σημεία αναφοράς" έχουν αποτυπωθεί στην μνήμη μου ...

Αυτά λοιπόν τα λίγα βήματα ...που κατάφεραν να διακριθούν μέσα από το πλήθος είναι της "ισχυρής κάστας" και έχω καταλάβει ότι είναι αυτά που δημιουργούν τις αναμνήσεις ...τις νοσταλγίες ...τις θύμησες ... είναι αυτά που χτυπάνε τον συναγερμό σε περιπτώσεις επανάληψης μιας συνθήκης λάθους. Τα ιδιαίτερα αυτά βήματα ήρθαν μέσα στην ζωή μας για να μείνουν ...δεν χάνουν καθόλου τον καιρό τους ...εδραιώνουν από την πρώτη στιγμή τις θέσεις τους μέσα στο μυαλό μας ... Περισσότερο ή λιγότερο καταχρηστικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι οι "μονιμάδες" ...οι καρεκλοκένταυροι της μνήμης μας ...

Ένα τέτοιο βήμα με πλησιάζει "απειλητικά" και ενώ χρησιμοποίησα όλες τις χορευτικές κινήσεις που ξέρω για να το αποφύγω μάλλον ήρθε για να μείνει έτσι και εγώ με πολύ παιχνιδιάρικη διάθεση λέω να το υποδεχτώ!

:)