Στις 18 Φεβρουαρίου συμπληρώνονται 100 από τη γέννηση της Μεγάλης Δ. Σωτηρίου. Κι όμως το Υπουργείο Παιδείας φρόντισε ν' απαξιώσει το έργο της. Όταν έγινε πανικός με το βιβλίο της Στ' Δημοτικού, το Υποργείο αποφάσισε να διαθέσει στα σχολείο γύρω στα 100.000 αντίτυπα του πασίγνωστου βιβλίου "Ματωμένα Χώματα". Οι σχολικές βιβλιοθήκες ήταν ελειπείς...Και φυσικά μια Ελληνική Σχολική Βιβλιοθήκη δεν μπορεί να μην έχει το βιβλίο! Έκανε τη διανομή τους πέρυσι στις αρχές του Μαρτίου, αλλά...το Μάιο...πάνε τα βιβλία! Επιστρέψαν στις κρύες αποθήκες του Υπουργείου...

100 χρόνια λοιπόν! Δεν άκουσα όμως καμιά ανακοίνωση εκδήλωσης από το αρμόδιο ΥΠΠΟ. Έτσι, μωρέ...για να πούμε πως την τιμήσαμε τη γυναίκα. Μπα...! Μία πολύ καλή κίνηση έκανε ο "Κέδρος" ως "οίκος της". Σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσει βιβλίο με τίτλο: " Στα πρώτα βήματα του ψυχρού πολέμου". Θα περιλαμβάνει κείμενά της, που βρέθηκαν στο σπίτι της μετά το θάνατό της, υπό μορφή μελέτης και άρθρα της που είχαν δημοσιευτεί στον τότε Ριζοσπάστη.

Επίσης κυκλοφορεί ήδη συλλεκτική έκδοση των Ματωμένων Χωμάτων από τον Κέδρο.

Και μιας που αναφέραμε τη Μεγάλη Κυρία του Λόγου, πιστεύω πως αξίζει ένα μικρό βιογραφικό της σημείωμα:

Η Διδώ Σωτηρίου γεννήθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα στο Αϊδίνι της Μ. Ασίας. Αργότερα, με την οικογένειά της εγκαταστάθηκε στη Σμύρνη και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή έζησε για λίγο στον Πειραιά και κατόπιν στην Αθήνα. Μεταξύ των καθηγητών της στη Μέση Εκπαίδευση συγκαταλέγονταν ο μεγάλος πεζογράφος και σοσιαλιστής, Κώστας Παρορίτης και η μεταφράστρια και ποιήτρια, Σοφία Μαυροειδή - Παπαδάκη, καθηγητές που επέδρασαν στο να μυηθεί στις προοδευτικές και κομμουνιστικές ιδέες. Στα 18 της η εύπορη οικογένειά της της δίνει τη δυνατότητα να ταξιδέψει στην Ευρώπη. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και μετά στη Σορβόνη.

Από νεαρή ηλικία ανέπτυξε πολιτικο-κοινωνική δράση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ (στο οποίο έμεινε μέχρι περίπου τα τέλη του εμφυλίου) και γυναικείων οργανώσεων. Ως εκπρόσωπος γυναικείων οργανώσεων συμμετείχε σε συνέδρια όπως το Α΄ Παγκόσμιο Συνέδριο Γυναικείων Οργανώσεων για την Ειρήνη, καθώς και στο Παγκόσμιο Συνέδριο Λογοτεχνών, αφού, παράλληλα με τη δημοσιογραφική της δουλιά την οποία ξεκίνησε το 1933 (μεταξύ άλλων στα περιοδικά «Νέος κόσμος της γυναίκας», «Γυναικεία Δράση», «Κομμουνιστική δράση», αρχισυντάκτρια αργότερα στο περιοδικό «Γυναίκα»), ασχολούνταν και με τη λογοτεχνία. Ως δημοσιογράφος μαθήτευσε δίπλα στον Νίκο Καρβούνη, στον Κώστα Βάρναλη και άλλες μορφές των Γραμμάτων μας. Να σημειωθεί ότι το πρωί της 12ης Οκτωβρίου 1944, δηλαδή τη μέρα της απελευθέρωσης, η Διδώ Σωτηρίου έκλεινε πάνω στο μάρμαρο την πρώτη σελίδα του παράνομου ακόμα «Ριζοσπάστη», στην ελεύθερη γειτονιά της Ν. Ελβετίας στο Βύρωνα. Μαθαίνοντας την αποχώρηση των κατακτητών γράφει ως κεντρικό τίτλο του πρωτοσέλιδου της εφημερίδας το σολωμικό στίχο «ΧΑΙΡΕ, Ω ΧΑΙΡΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».

Στη διάρκεια της κατοχής, μαζί με άλλες σπουδαίες αγωνίστριες - όπως την Μέλπω Αξιώτη, την Λιούντα Μάντακα, την Μ. Μάστρακα - δημοσιογραφούσε στα παράνομα ΕΑΜικά έντυπα και μετά την απελευθέρωση, για ένα διάστημα στα χρόνια 1946-1947 ανέλαβε την αρχισυνταξία του «Ριζοσπάστη», ενώ δημοσιογραφούσε και στο «Ρίζο της Δευτέρας». Αργότερα, όταν εκδόθηκε η εφημερίδα «Αυγή» συνεργάστηκε με άρθρα και χρονογραφήματα. Επίσης δημοσίευσε ποικίλα θέματα στο περιοδικό «Επιθεώρηση της Τέχνης».

Εκανε την εμφάνισή της στη λογοτεχνία από το περιοδικό «Νέοι Πρωτοπόροι». Η πρώτη επίσημη λογοτεχνική της εμφάνιση έγινε το 1959 με το μυθιστόρημα «Οι νεκροί περιμένουν», το οποίο είχε έντονο αυτοβιογραφικό χαρακτήρα. Το επόμενο μυθιστόρημά της έχει τίτλο «Ματωμένα χώματα» (1962) και είναι από τα πιο πολυδιαβασμένα νεοελληνικά βιβλία, με 41 εκδόσεις έως το 1987, με θέμα τη Μικρασιατική καταστροφή και τα προβλήματα των ξεριζωμένων στην Ελλάδα μέχρι τις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλα έργα της είναι το μυθιστόρημα «Εντολή» (1976) που αναφέρεται στη δίκη και εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη, συντρόφου της αδερφής της, Ελλης Παππά και «Κατεδαφιζόμεθα» (1982). Εγραψε επίσης τα παιδικά αφηγήματα «Μέσα στις φλόγες» (1972) και «Επισκέπτες» (1979). Στο ενεργητικό της είχε μια μονογραφία για τη φίλη και συναγωνίστριά της Ηλέκτρα Αποστόλου με τίτλο «Ηλέκτρα» (1961) και τη μελέτη «Μικρασιατική καταστροφή και στρατηγική του ιμπεριαλισμού στην Ανατολική Μεσόγειο». Να σημειωθεί ότι τα μυθιστορήματά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, μεταξύ αυτών και στα τουρκικά.

(Από την ιστοσελίδα του www.rizospastis.gr)

(Δε συνηθίζω να κάνω τόσες πολλές δημοσιεύσεις σε μία μόνο μέρα!)

Δεν μπορώ όμως να μη χαρώ δημοσίως για την επιστροφή της Ελένης! Της γυναίκας που με μεγάλωσε με τη φωνή της! Που έμαθα να λατρεύω το ελληνικό λαϊκό τραγούδι μέσα από αυτή! Τι χαρά κι αυτή!

Λοιπόν, η Ελενίτσα μας θα είναι στον Ιανό. Κι εγώ εκεί θα είμαι! :P:P:P

Δευτέρα, 5 Ιανουαρίου 2009 20:00
IANOS Σταδίου 24

Μουσική παράσταση

ΕΛΕΝΗ ΡΟΔΑ, η διαχρονική

Η ΕΛΕΝΗ ΡΟΔΑ, σ’ ένα μουσικό ταξίδι, γεμάτο από μυρωδιές κι αρώματα,
από έρωτες και αναμνήσεις, μας οδηγεί, μέσα από καταξιωμένους δημιουργούς
- Ζαμπέτα, Λοϊζό, Θεοδωράκη κ.α.- από το χθες στο σήμερα.

Χορηγός Επικοινωνίας: www.e-orfeas.gr, 902 fm & 902 tv

Είσοδος με ποτό: 20€

_________________________________________________________

Τη Δευτέρα, λοιπόν, με το καλό, πάμε Ιανό!

Κάποια κομμάτια με κατεύθυνση συγκεκριμένο πρόσωπο, που ελπίζω να διαβάζει το blog για να τα δει και να τα εκτιμήσει ανάλογα. Κι όταν τα εκτιμήσει...το τηλέφωνό μου το ξέρει και ξέρει πως είμαι εδώ και πάντα διαθέσιμη! (No comments please!!) Επίσης, να πω- για να υπάρχει και γραπτά!- πως ήταν υπέροχα όλα και πως έμεινα ικανοποιημένη, γιατί ήταν κάτι απροσδόκιτα γλυκό!

Δώσ'μου μια μέρα
Να κατοικήσω στα μάτια σου
Δώσ'μου μια νύχτα να παραδώσω ψυχή
Σαν τον αγέρα
Σφυρίζω στα μονοπάτια σου
Τη μοναξιά μου δεν την ξεπλένει η βροχή

Αχ πουλάκι μου στο λέω
Καταστράφηκα
Δίχως τη δική σου αγάπη
Μα στη δίνη του μυαλού μου
Αντιστάθηκα
Μη σε χάσω και χαθώ

Δώσ'μου ένα δρόμο
Να περπατήσουν τα πάθη μου
Να βρουν τη χώρα
Που τα όνειρά σου καρατάς
Γίνε ποτάμι
Να παρασύρεις τα λάθη μου
Κι αν θες να φύγεις
Θα γίνω δρόμος να πας

Αχ πουλάκι μου...

Να μην είμαι κι αχάριστη!

Papakonstantinou -...