Χθες, Κυριακή 30 Μαρτίου, έγινε η ετήσια Ειρηνοδρομία στο Δήμο Νίκαιας. Σαν καλό προσκοπάκι πήγα κι εγώ για να βοηθήσω ως δείκτης της κυκλοφορίας. Πραγματικά εντυπωσιάστηκα από το γεγονός ότι οι συμμετάσχοντες ξεκινούσαν από 4 χρονών-παιδάκια που έτρεχαν με τους γονείς τους- ως και 70άρηδες που έτρεξαν με όρεξη και ζωηράδα!
Όσοι συμμετείχαν δεν το έκαναν από αγγαρία! Η απονομή των μεταλλείων έγινε στο Μουσείο Εθνικής Αντιστάσεως δίπλα από τη Μητρόπολη της Νίκαιας. Μετά τις απονομές, μίλησε ο δήμαρχος της Νίκαιας Στ.Μπενετάτος, κάνοντας όλους μας να χαρούμε που βρισκόμαστε εκεί!
Με το που τελείωσαν όλα μπήκα στον εκθεσιακό χώρο που έχει οργανωθεί και μόνο τα δάκρυα δε με πήρανε. Υπήρχε μια τεράστια φωτογραφία του Άρη Βελουχιώτη και οι φωτογραφίες από όλα τα ονόματα μελών του ΕΑΜ που έχουν διασωθεί. Ήταν μια καλοδουλεμένη δουλειά που έκανε τους περισσότερους, αν όχι όλους να συγκινηθούν! Στους τοίχους υπήρχαν παραθέματα με πράγματα που εγώ προσωπικά δεν είχα ξανακούσει στο σχολείο!
Ειλικρινά....η κούραση όλης της ημέρας έφυγε μετά από αυτή το ευχάριστο μάθημα. Να γινόταν κάτι παρόμοιο σε όλους τους δήμους....
1 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΤελειώνονει και αυτή η περίοδος χειμρινών παραστάσεων. Έκατσα και έκανα έναν απολογισμό με τις παραστάσεις που με κέρδισαν περισσότερο φέτος. Μία ήταν αυτή που, αν και η μικρότερη σε διάρκεια, με έκανε να προβληματιστώ, να αναθεωρήσω.
Ο Μαρξ στο Σόχο:
Ο Μαρξ ζητάει από τις αρμόδιες αρχές του άλλου κόσμου να κατέβει για λίγο στη Γη, για να «αποκαταστήσει το όνομα του», όπως λέει. Από λάθος, αντί να επιστρέψει στο Σόχο του Λονδίνου, όπου έζησε και πέθανε, βρίσκεται στο ΣόΧο της Νέας Υόρκης. Έχει μία ώρα.
Με χιούμορ και άλλοτε με παράπονο, ο Μαρξ μιλάει για τη ζωή του, «ξεκαθαρίζει» τις περίφημες ρήσεις του, νοσταλγεί τους άλλους μεγάλους της εποχής (Ένγκελς, Μπακούνιν), και τελικά διαπιστώνει πως τίποτα δεν άλλαξε στον κόσμο τα τελευταία εκατό χρόνια. «Και λένε πως οι ιδέες μου έχουν πεθάνει».
Με αυτό το μονόλογο, ο Ζιν, ένας από τους μεγαλύτερους αριστερούς διανοούμενους της εποχής μας, κατορθώνει, με απλότητα και σαρκασμό, να συγκινήσει ακόμα και τη νεότερη - αδιάφορη πολιτικά - γενιά.
Ο Καρλ Μαρξ βρήκε τον ιδανικό ερμηνευτή στο πρόσωπο του Άγγελου Αντωνόπουλου, του σημαντικού Έλληνα ηθοποιού που κατόρθωσε για δύο συνεχόμενα χρόνια να επικοινωνήσει με ένα πολυπληθές κοινό όλων των πολιτικών αποχρώσεων, να ταράξει και να συγκινήσει όλους τους θεατές. Η ερμηνεία του Αντωνόπουλου απέσπασε ύμνους από κριτικούς και κοινό και επέτυχε να προσελκύσει την πολιτική ηγεσία της χώρας όλων των παρατάξεων.
Η πορεία του Αντωνόπουλου - Μαρξ επεκτάθηκε σε όλη την Ελλάδα, με προσκλήσεις από πολλές πόλεις και μεγάλα θέατρα και έχει τη δύναμη να συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμα, όσο το κοινό νιώθει την ανάγκη να ακούσει και να σκεφτεί ανώτερες ανθρωπιστικές αξίες μέσα από ένα λόγο καθημερινό, απλό, χιουμοριστικό και καθόλου διδακτικό ή προσηλυτιστικό..
* Τα δικαιώματα παραχώρησε αποκλειστικά ο ίδιος ο Χάουαρντ Ζιν για αυτό το πρώτο ανέβασμα του έργου στην Ελλάδα.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Σκηνοθεσία : Αθανασία Καραγιαννοπούλου
Σκηνικά - κοστούμια : Γιώργος Ασημακόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτης : Δημήτρης Μπογδάνος
- Στείλε Σχόλιο
Είναι παντού, είναι πολλές και δεν περνούνε απαρατήρητες! Όλη η Αθήνα έχει γεμίσει τεράστιες καρδιές. Είναι πραγματικά έργα τέχνης!
Όπου και να βγείτε στο Σύνταγμα θα τις πετύχετε!
Και το κυριότερο: Μας κάνουν πιο ερωτευμένους! ;) ;)
2 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΣαββατόβραδο και έξοδος στο Βοξ για Χατζηγιάννη και Γλυκερία. Ήμουν χαρούμενη με την όλη κατάσταση και ανυπομονούσα να αρχήσει το πρόγραμμα.
Βγαίνουν και οι δύο. Γίνεται χαμός στο μαγαζί! Τραγουδάνε ντουέτο και μετά ξαναμπαίνουν για να βγουν αυτοί οι άφωνοι που καλύπτουν το χρόνο. Βγαίνει η Γλυκερία και ο κόσμος την αποθεώνει! Ο κόσμος ξεσηκώνεται και ανεβαίνει στα τραπέζια. Με το που βγαίνει ο Χατζηγιάννης μας επαναφέρει στον κανονικό κόσμο! Αφού είπε 3 φορές το "Πιο πολύ" και άλλες 2 το "Χέρια ψηλά" ξαναμπήκε για να ξαναβγεί η Γλυκερία και να ξανανεβούμε στα τραπέζια.
Και αφού όλοι πλέον συνειδητοποιήσαμε πως το πρόγραμμα δεν μπορούσε να συνδεθεί, ακούσαμε το "Της γυναίκας η καρδιά", "Αλίμονο σ' αυτούς που δεν αγάπησαν..." και στο καπάκι το "Μόνος μου"! Ε, τι να άλλο να πω!! Άλλο περίμενα να δω και άλλο μου προέκυψε! Ο Χατζηγιάννης ήταν για τα κοριτσάκια που φώναζαν στο πατάρι και η Γλυκερία για να ξεσηκώνει το μαγαζί!
Ειλικρινά άκουγα τρελά Χατζηγιάννη, αλλά θεωρώ πως αυτή η συνεργασία με απογοήτευσε! Χαραμίστηκαν και οι δύο!
Συγγνώμη σε αυτούς που το ευχαριστήθηκαν!
2 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΠρος Δεσποινοχώρα~~>
Ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο στο να προσφέρουμε!
House M.D. Tv Musicheaven New Age Μουσικές Λαγνείες To know us better Μουσική X-mas Inspirations Αθήνα Αφιερώσεις Εποχιακά Λόγος Παλιά Ελληνικός Κινηματογράφος Θέατρο Όνειρα Σχολικά Χιουμοριστικά Ψυχολογία Έρρικα Λογοτεχνία Ταξίδια Πάμε Θέατρο Ραδιόφωνο Στέκια Ταινιοθήκη Φιλοσοφία Χου Χου!