Δεν πρόκειται για άλλο παρά για το υπέροχο, μοναδικό κι ανεπανάληπτο "Over the hills and far away" των Nightwish! Δεν έχει μόνο μουσική που σου τραβάει την προσοχή, αλλά περιγράφη μια περίεργη περιπέτεια ενός..."κακομοίρη".

They came for him one winter's night.
Arrested, he was bound.
They said there'd been a robbery,
his pistol had been found.

Βλέπουμε πως ήταν ένα περιζήτητο άτομο...

They marched to the station house,
he waited for the dawn.
And as they led him to the dock,
he knew that he'd been wrong.
"You stand accused of robbery,"
he heard the bailiff say.
He knew without an alibi,
tomorrow's light would mourn his freedom.

Over the hills and far away,
for ten long years he'll count the days.
Over the mountains and the seas,
a prisoner's life for him there'll be.

Μα τι καταδίκη Χριστέ μου...!

He knew that it would cost him dear,
but yet he dare not say.
Where he had been that fateful night,
a secret it must stay.
He had to fight back tears of rage.
His heart beats like a drum.
For with the wife of his best friend,
he spent his final night of freedom.

Τι καλύτερο? Οι φίλοι πρέπει να τα μοιράζονται όλα!

Over the hills and far away,
he swears he will return one day.
Far from the mountains and the seas,
back in her arms he swears he'll be.
Over the hills and far away.

Over the hills and,
over the hills and,
over the hills and far away.

Each night within his prison cell,
he looks out through the bars.
He reads the letters that she wrote.
One day he'll know the taste of freedom.

Over the hills and far away,
she prays he will return one day.
As sure as the rivers reach the seas,
back in his arms she swears she'll be.

Over the hills and far away,
he swears he will return one day.
Far from the mountains and the seas,
back in her arms he swears he'll be.

Over the hills and far away,
she prays he will return one day.
As sure as the rivers reach the seas,
back in his arms is where she'll be.

Over the hills,
over the hills and far away.

Δεν είναι ένα απλό κομμάτι, είναι σκέτη ποίηση! Και για να μη χαθεί στο δρόμο της μετάφρασης παραμένει στην αρχική του γλώσσα. Απολαύστε το:

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, δεν πήγα στην παρέλαση! Έκατσα, όμως, να τη δω από το χαζοκούτι. Τι το θελα? Άρχισε το αφιέρωμα στη Νεολαία και στο πόσα ξέρει...Μμμμ! Έδειχνε το Σταρ όλους τους φωστήρες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. "Τι γιορτάζουμε σήμερα?" ρώταγαν τα κλασικά ξανθά κοριτσάκια με το 8ποντο, το μαλλί ντεκαπάζ, το νιαούρισμα κλπ κλπ και φυσικά η απάντηση "Ε....δεν είναι το ΟΧΙ...τους Τούρκους??" κι αυτό της το σφυρίξαν κι από πίσω!

Τι να φταίει που δεν πήγαμε μπροστά εμείς τα παιδάκια? Τις πταίει?

Να 'ναι άραγε το άθλιο σύστημα παιδείας? Να 'ναι οι αδιάφοροι για τη μόρφωσή μας γονείς? Τι να 'ναι άραγε?

Δε θεωρώ τον εαυτό μου φωτεινό παντογνώστη, το αστέρι κάθε μαθηματικού και η προσευχή κάθε απελπισμένου φιλολόγου! Προς Θεού, ποια είμαι?! Αλλά για κάποια πράγματα αισθάνομαι υποχρεωμένη να είμαι ενήμερη. Αν είναι δυνατόν να μην ξέρουμε τις Εθνικές μας εορτές. Μας τα έχουνε πει κι απλά είχαμε κλειστά τα τρυπημένα αφτάκια μας ή εκείνοι είχαν κλειστό το ρυτιδιασμένο στόμα τους?

Πάντα όμως ελπίζουμε σ' ένα καλύτερο μέλλον τους!!

Ένα από τα διαλεκτά μέλη της Φιλικής Εταιρείας, ζωγράφος και λαϊκός ποιητής. Γεννήθηκε στη Δημητσάνα το 1780. Νέος ξενιτεύτηκε στο Κινσόβιο της Βεσσαραβίας, όπου υπηρέτησε στο ρωσικό στρατό. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία, εργάστηκε για τη διάδοση των σκοπών της και πρόσφερε αρκετά χρήματα για την ενίσχυση του κοινού ταμείου. Το 1819 γνωρίστηκε με τον Εμμ. Ξάνθο και συνεργάστηκε στενά μαζί του για τα ζητήματα της Φιλικής Εταιρείας. Η αλληλογραφία των δύο αυτών ανδρών βρίσκεται στην Εθνική βιβλιοθήκη.

Ο έξοχος αυτός πατριώτης ζωγράφισε ένα μεγάλο πίνακα, στον οποίο η Ελλάδα, γονατισμένη και κουρελιασμένη, κρατούσε με το αριστερό της χέρι μια ματωμένη πληγή, ενώ με το άλλο έδειχνε την "ημισέληνο" να χάνεται μέσα στα σύννεφα.

(Πηγή: http://www.livepedia.gr/)

Η Ελλάς προς τα τέκνα της

Ω παιδιά μου, ορφανά μου
σκορπισμένα δω κι' εκεί.
Διωγμένα, υβρισμένα
απ' τα έθνη πανοικί!

Ξυπνήστε τέκνα κι' ήλθεν η ώρα,
ξυπνήστε όλα, τρέξατε τώρα
κι' ήλθε ο δείπνος ο μυστικός!

Που με κόπους κατά τόπους
τρέχετε για μιαν τροφήν,
εις δεσπότας κι' ιδιώτας
δούλου δέχεσθε μορφήν.

Νύκτα μέρα ως η σφαίρα
περιφέρεσθε στην γην,
περπατείτε προσπαθείτε
δόξης ναύρετε πηγήν.

Και ποθείτε να φανήτε
στην πατρίδα ευπειθείς.
Νέος βγαίνει γέρος μπαίνει
απ' τα ξένα ο καθείς.

Κι' απομένει, ή πεθαίνει
ενδεής και δυστυχής.
Κι' εγώ πλέον τελευταίον
μένω μόνη ατυχής.

Συναχθήτε να ιδήτε
τας πληγάς μ' ελεεινώς.
Πώς το αίμα τρέχει ρεύμα
απ' τας φλέβας μου δεινώς.

Την στολήν μου την καλήν μου
ξεσχισμένην την φορώ
σφαλισμένην και δεμένην
με αλύσους την θωρώ.

Δε βαστάζω, όλο κράζω
θάνατόν μου τον πικρόν,
σαν μ' αφήτε κι' αμελήτε
σωτηρίας τον καιρόν.

Ξυπνήστε τέκνα κι' ήλθεν η ώρα,
τρέξατε τώρα ξυπνήστε όλα,
κι' ήλθεν ο δείπνος ο μυστικός.

(Kακώς αποδίδεται στο Ρήγα Φεραίο.)

Δυστυχώς ο αγνός αυτός πατριώτης πέθανε το 1820, χωρίς να δει λεύτερη την αγαπημένη του πατρίδα.

[Για το σωστό εορτασμό της 25ης Μαρτίου.]

Λόγω της Παγκόσμιας Ημέρας της Ποίησης παρουσιάζω τα δικά μου αγαπημένα ποιήματα, ώστε να έχω κι εδώ ένα αφιέρωμα...

Το "Λίγα Γαρούφαλλα" του Ναζίμ Χικμέτ σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου και μελοποίηση Λοΐζου.

Το Σκάκι, του Μ. Αναγνωστάκη.

Έλα να παίξουμε...
Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου
Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη
Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη

Θα σου χαρίσω τους πύργους μου
Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου
Έχουν πεθάνει από καιρό
πριν από μένα

Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει

δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις

Έλα να παίξουμε...

Ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου
Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω!
Τραβάνε μπρος σκυφτοί δίχως καν όνειρα

Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω
που έρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει

δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις έριες παρατάξεις.

Αυτά τα δύο έχω να σας δώσω...

Είναι ένα άτομο, που σταμάτησα να του μιλάω, του κράταγα μούτρα και γι' αυτό έπεσε σχεδόν να πεθάνει! Μία γυναίκα που της έχω βγάλει την πίστη τα τελευταία τέσσερα χρόνια κι όμως της έχω τρελή αδυναμία! Αυτή η γυναίκα λοιπόν είχε γενέθλια σήμερα. Και για πρώτη φορά την είδα να βουρκώνει.

Για άλλη μία φορά απέδειξα πως ξέρω να συγκινώ τον άλλον μόνο με μία κάρτα γενεθλίων. Μα είναι δυνατόν να χαίρομαι βλέποντάς τη να...δακρύζει? Κι όμως το χάρηκα!

Όχι, μόνο πήρα προσωπική ικανοποίηση από αυτό, αλλά...τι να πω? Ευχάριστη η αίσθηση όταν ικανοποιείς και τον άλλον. Όταν δίνεις χαρά στους ανθρώπους που αγαπάς.

Αλλά θα συνεχίσω να είμαι απόμακρη. Τι να κάνουμε? Είμαι εγωίστρια!

(Αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο χρήστη Giotarillioum. Να τη χαιρόμαστε Γιώτα μου!)

Κι ένα τραγούδι για την εορτάζουσα:

Πουλάκια μου αγαπημένα...σχεδόν κλαίω μ' αυτή τη δήλωση που σκοπεύω να κάνω. Στις 8 του μηνός συμπληρώνω 16 ολόκληρα, γεμάτα χρόνια πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη!

Ναι,ναι...τώρα εσείς νομίζεται πως είμαι πάρα πολύ μικρή. Χα! Δεν μπορεί κανείς να το συνειδητοποιήσει εύκολα, αλλά σε 15 χρόνια θα έχω κλείσει ήδη τα 30! Σε 25 θα είμαι κιόλας 40!! Ρυτίδες, χαλάρωση..μπρρρ! Ανατρίχιασα μόνο που το σκέφτηκα! Πάνε πια τα ευτυχισμένα χρόνια που το κεράκι στην τούρτα ήταν μονοψήφιος αριθμός! Σε 2 χρόνια θα έχω τελειώσει το σχολείο, ενώ σε 4 η ηλικία μου θα έχει μπροστά το 2! Τι πανικός είναι αυτός?

Προλαβαίνω να σωθώ μέσα σε 3 μέρες? Δε θέλω να γιορτάσω γενέθλια. Πέφτουν και Κυριακή! Ποιος γιορτάζει τα γενέθλιά του Κυριακή?! Έχω φτιάξει ήδη το πρόγραμμα: Θα σηκωθώ μεσημέρι (14:00 μ.μ.), θα φάω από τις κοινότυπες λιχουδιές που θα έχει φτιάξει η μαμά (η καλή μου! πάντα μαγειρεύει από βραδύς!), θα δω κανά δυο συγγενείς έτσι για το καλό, θα διαβάσω ό,τι έχει απομείνει για το...(μπλιαχ!) μαθηματικό μου, ε...να μην έχει πάει 19:00 μ.μ.? Θα φάω και τις υπόλοιπες λιχουδιές της μαμάς μου και θα λιώσω μπροστά σ' αυτό το πράγμα που σε αποβλακώνει και λέγεται τηλεόραση. Φυσικά θα απαντώ σε sms και τηλεφωνήματα για ευχές.

Και μετά αφού θα είναι περασμένα μεσάνυχτα θα βγω στην ταράτσα να τραγουδήσω- με σπαραγμό που θα ζήλευε κι η Τάνια- το γνωστό άσμα "Μαμά Γερνάω"! Γιατί, ναι, θέλω να κολλήσω εδώ. Στα 16!

___________________________________________________________________________________

Τα περσινά γενέθλιά μου τα γιόρταζα από το πρωί. Περιμένοντας πάνω από το κινητό, για να δω πότε θα αξιωθεί η φίλη - καταστροφή, Άννα-Μαρία, να μου ευχηθεί! Και να με ρωτάνε όλοι: Η Άννα-Μαρία δε σε πήρε ακόμη? Μέχρι τις 17:00 το απόγευμα τη δικαιολογούσα. Θα κοιμάται, λέω, δεν παίζει να με ξέχασε! Αλλά μετά όταν είδα το ρολόι να πηγαίνει στο 20:10 τα 'παιξα! Αφού έλιωσα τα παπούτσια μου στην Απ. Παύλου βγάζοντας καπνούς από τ' αφτιά, σχεδίαζα το σχέδιο καταστροφής φιλίας λόγω αδιαφορίας! Θα της κράταγα μούτρα, θα την απέρριπτα, δε θα τις ξαναμίλαγα και θα την ειρωνευόμουν συνεχώς!

Γυρνάω σπίτι μετά από κανά μισάωρο αισχρών σκέψεων και...ΕΚΠΛΗΞΗ! Ναι, ναι...το "Χρόνια Πολλά" του Βασίλη να παίζει, η μαμά με μια τούρτα και λοιποί αγαπημένοι στο χώρο! Και φυσικά δε λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή (Καλή Σαρακοστή btw!). Η καλή Άννα-Μαρία να μου δίνει το δώρο της.

Τι ωραία γενέθλια!!

___________________________________________________________________________________

Μικρή δε μου άρεσαν τα γενέθλιά μου, γιατί ήταν τη μέρα που γιορτάζουν τόσες άλλες γυναίκες στον κόσμο! Κι όταν πήγαινα γλυκά στο σχολείο όλοι με φωνάζαν ψώνιο πριν ακούσουν πως έχω γενέθλια!

So...με μια μικρή αναζήτηση που έκανα, βρήκα ένα σωρό ωραία πράγματα γι' αυτή τη μέρα!

1. Έχει γενέθλια κι ο Πάριος.

2. Λαμβάνει χώρα στο Οχάιο η σφαγή του Γκνάντνχουτεν, κατά την οποία χάνουν τη ζωή τους 29 άνδρες, 27 γυναίκες και 34 παιδιά, όλοι Ινδιάνοι. Δράστες είναι λευκοί στρατιωτικοί, οι οποίοι έκαναν την επίθεση ως αντίποινα για προηγούμενοι επίθεση, που είχαν κάνει Ινδιάνοι κατά των λευκών. (1782)

3. Γεννιέται ο Ότο Χαν, χημικός ο οποίος τιμήθηκε με το Νόμπελ χημείας το 1944. (1879)

4. Γεννιέται ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, πολλές φορές πρωθυπουργός από το 1955. Διετέλεσε και Πρόεδρος της Δημοκρατίας τις πενταετίες 1980 - 1985 και 1990 - 1995. (1907) Βασικά μόνο η γιαγιά μου το βρίσει ωραίο αυτό...!

5. Κάνει πρεμιέρα η "Μάσκα" με την Σερ και τον Έρικ Στόλτζ. (1986)

6. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποτίνει φόρο τιμής στη Μελίνα Μερκούρη, τηρώντας ενός λεπτού σιγή. (1994)

7. Γεννήθηκε ο Γ. Βιζυηνός. (1849)

____________________________________________________________________________________

Οκ, δε θα 'μαι και τόσο μίζερη! Είναι η διάθεση της αναμονής. (Τι δώρα θα πάρω????)