Όλα ξεκίνησαν από τότε που είδα πως οι λιχουδιές του Πάσχα γρήγορα εμφανίστηκαν πάνω μου. Δηλαδή: 2 εξτρά κιλάκια και ένα νούμερα πιο πάνω. Έτσι, άρχισα να τρέχω. Στο Άλσος της Νέας Σμύρνης, στη Γυμναστική Ακαδημία, στο Θέατρο Βράχων.

Τώρα πια δεν είναι το χάσιμο κιλών στο μυαλό μου. Είναι η αίσθηση του αέρα στο πρόσωπό σου. Ξεχνάς τον κόσμο...Χάνεσαι! Είναι μια τέλεια εκτόνωση. Και γυρνώντας στο σπίτι ευχαριστιέσαι το καλύτερο ντουζ, απαλλαγμένη από έγνοιες. 

Δε μ' αρέσει ν' ακούω μουσική, γιατί μ' αποσυντονίζει. Πάντα πάω και γυρίζω με τα πόδια. Δε θέλω να μου φύγει η αίσθηση! Κάντε το κι εσείς. (Πω πω, σα διαφήμιση της Taste&Diet ακούγομαι, απαπα!)

Εσάς; Πού σας αρέσει να τρέχετε; Για να παίρνω ιδέες..! 

Το '04 θα ήταν θαρρώ, που κυκλοφόρησε ο δίσκος της Γλυκερίας, "Άνοιξη". Για να είμαι ειλικρινής το πήρα διότι είχα ξετρελαθεί με το "Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου, αλλά στην πορεία κατάλαβα πως πρέπει να ακούσει κανείς όλο το δίσκο για τον κρίνει. 

Το ωραίο αυτό κομματάκι, ντουέτο με το Δημήτρη Ζερβουδάκη, μ' έκανε ένα κλικ. Λίγο η ατμόσφαιρα (το 'χα πάρει μετά το Πάσχα), λίγο η αλά Μεσαίωνας ενορχήστρωση, λίγο η εφηβεία...δε θέλει και πολύ μια κοπέλα! 

Κόκκινο τριαντάφυλλο
Είσαι μες στην καρδιά μου
Την νύχτα γίνεσαι πληγή
Που τρώει τα σωθικά μου

Έρχεσαι πάντα πιο νωρίς
Κανείς δε σε γνωρίζει
άλλον τον κάνεις ν' αγαπά
Κι άλλον να μη γυρίζει

Και δε σου φτάνουν όλ' αυτά
Φεύγεις και δε θυμάσαι
Ωραία είσαι άνοιξη
Γιατί δεν μας λυπάσαι

Έρχεσαι λίγο κάθεσαι
Στον κήπο μας κι ανθίζεις
Το αίμα μας επότισε
Κι ανάσταση μυρίζεις

Κι όταν θα φύγεις τίποτα
Δεν θα ΄ναι όπως πρώτα
άσε για λίγο ανοιχτή
Του ουρανού την πόρτα

Και φέτος..σαν κοριτσάκι κι εγώ, έπιασα τον εαυτό μου, μες στα στενά του Νέου Κόσμου απ' όπου κι έχω τις καλύτερες αναμνήσεις, να σκέφτομαι αυτό το τραγούδι και να θέλω να κλάψω. Περνάω από την Κράτητος προς Μάχης Αναλάτου, γιατί όλα να 'χουν συμβεί εκεί; Και δεν έχω ακουστικά να βάλω ραδιόφωνο να ξεχαστώ και λίγο! Είναι πολύ εκνευριστικό να σου 'χει κολλήσει ένα κομμάτι που δε σ' αφήνει σε ησυχία. 

Από Σαρκουδίνου δεν τολμάω να περάσω. Θέλω να πάρω το Τραμ και να πάω θάλασσα, γίνεται; Να κάνω ένα διάλειμμα από τη γειτονιά. Αν γυρνούσε ο χρόνος πίσω, δε θα ένιωθα. Θα ήμουν χωρίς συναισθήματα, θα είχα σκληραγωγηθεί. (Τι λέω;;) Ισχύει ότι αν θες κάτι πολύ όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις; Δε γίνεται αυτή η συνωμοσία να γίνει λίγο πιο γρήγορα. Τι λέτε για μέσα στις επόμενες 5 μέρες. Αν δε γίνει, μετά από τη Γλυκερία, θα πέσω πιο βαθιά και θα πιάσω Γαλάνη (Για τόσο μόνο...κλπ) κι αυτό δεν το θέλει ούτε ο Θεός ούτε ο διάολος!  

Και στην τελική φταίει το ωροσκόπιό μου! Μα είναι δυνατόν Ιχθύς με Καρκίνο να είναι υγιής μες στην άνοιξη; Άμα δεν κλάψεις για τα παλιά, δεν ακούσεις και λίγο Μελωδία FM κι αν δε δεις το "P.S. I love you" τι θα καταλάβεις απ' την εποχή; Αμ , αυτή η λιακάδα! Αυτή φταίει για όλα. Οι ακτίνες ξυπνάνε μνήμες! Που και να θες να τις θάψεις δεν μπορείς. Κάτι θα δεις, κάτι θ' ακούσεις, κάπου θα συναντηθείς..! C' est la vie!

Btw: Πόσο ανάποδα οι άνθρωποι σκέφτονται/ Εύκολα φεύγουν/ Δύσκολα έρχονται