Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ προσωπικά δεν είχα ξανακούσει αυτό τον τίτλο πρωτού διαβάσω το Δίφωνο Σεπτέμβρη. Είναι λίγο πολύπλοκο τι είναι το bootleg. Αν μπορούσαμε να δόσουμε έναν ορισμό αυτός θα ήταν: το υλικό που οι εταιρείες απορρίπτουν. Να εξηγήσουμε!

Είναι ηχιτκό υλικό από δουλειές που οι εταιρείες αρνούνται να εκδόσουν είτε γιατί τις θεωρούν απρόσφορες ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο. Έτσι τις εκμεταλεύονται οι bootleggers. Κάποιοι ίσως τους μπερδέψουν με τους πειρατές. Δεν είναι το ίδιο. Οι πειρατές αντιγράφουν και πουλάνε επίσημο εταιρειακό υλικό, ενώ οι bootleggers πουλάνε ανέκδοτο υλικό χωρίς την επωνυμία της ετερείας.

Όλο αυτό ξεκίνησε από τους Ken και Dub, οι οποίοι δουλεύουν σε μια δισκογραφική εταιρεία και όλως τυχαίως φτάνουν στα χέρια τους ανέκδοτα κομμάτια του Dylan. (Εποχή που ο Dylan είχε κάνει το Nashville Skyline και οι περισσότεροι φαν είχαν δυσαρεστηθεί.) Αποφάσισαν να δόσουν το υλικό στον κόσμο, ώστε να προσφέρουν μια γεύση από τον παλιό Bob. Έτσι βγάλανε το υλικό σε διπλά βινύλια με λευκό εξώφυλλο. 

Αυτή ήταν η αρχή για να ξεκινήσει αυτό το συστηματάκι μουσικής διάθεσης. Κανείς δεν μπορούσε να κινηθεί εναντίον τους νομικά, διότι ο καλλιτέχνης δεν έχει υπογράψει με τη δισκογραφική, για να έχει τα προσωπικά διακαιώματα. Και επιπλέον δεν αναγραφόταν πουθενά το όνομα του καλλιτέχνη! Πράγμα που έκανε την Columbia και πολλές άλλες δισκογραφικές να τραβάν τα μαλλιά τους!

Αυτή η..."μόδα" δεν άργησε να έρθει και στην Ελλάδα. Αλλά εδώ επειδή τα μέτρα προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων δεν είναι τόσο ελαστικά όσο στην Αμερική. Έτσι δε γίνεται πώληση, αλλά ανταλλαγή.

Τα βρίσκεις παντού. Και με ένα καλό ψάξιμο ίσως και στο Μοναστηράκι! Συνειδητοποίησα πως στο σπίτι μου υπάρχει μια μικρή -ακόμα- συλλογή από bootlegs την οποία σκοπεύω να μεγαλώσω. 

Παράδειγμα μπορείτε να βρείτε εδώ: http://nora.embl.de/ivica/boot_list.html ή με ένα πολύ καλό googlαρισμα.

Όλα μα όλα να τα μαθαίνω την τελευταία στιγμή? Δεν μπορούσα να προσέξω καμιά αφίσσα στο δρόμο ή στο ΜΕΤΡΟ? Έστω να το ακούσω στο Μελωδία! Τίποτα, μα τίποτα...Και τώρα στην απ' έξω.

Είναι ένα θέαμα που ήθελα πολύ να παρακολουθήσω. Μα γοητεύει το tango περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο χορό. Είναι ο ορισμός του πάθους! Ας ελπίσουμε πως κάποια στιγμή θα μου δοθεί η ευκαιρία...!

Για όσους είναι αποφασισμένοι να διαθέσουν  αυτάτα 40+ euros για να το παρακολουθήσουν (εφ' όσων τα εισητήρια για θέσεις Γ και Δ έχουν εξαντληθεί) υπάρχουν ακόμη θέσεις.

Αν πάει κανείς ας μου πει πως πέρασε...θα το αντέξω...! 

Λοιπόν: http://www.ticketnet.gr/tango.html

Μόλις γύρισα από τον Ιανό. Χάρη στον αγαπητό μας jorge κέρδισα μια πρόσκληση για την Ελένη Πέτα. Χάρηκα ιδιαιτέρως διότι ήθελα από καιρό να πάω, αλλά η τσιγκουνιά μου δε μου επέτρεπε να χαλάσω αυτό το εικοσάρικο! 

Αρχικά εκνευρίστηκα από την καθυστέρηση των 35 λεπτών. Αλλά, εντάξει, δεν είναι κι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Στην Ελλάδα ζω άλλωστε! Μετά βγαίνει η κοπέλα, χαιρετάει, ξεκινάει, τελειώνει το πρώτο κομμάτι, χειροκροτάμε και τότε αρχίζει το χάος! 

Δύο ηλικιωμένες κυρίες στα πίσω πίσω τραπέζια γκρινιάζανε γιατί υπήρχαν άτομα στο μπαρ και τους έκοβαν τη θέα στην Ωραία Ελένη μας. Οι ίδιες κυρίες σχολιάζαν συνεχώς δυνατά για το πόσο τις ενοχλούν οι διασκευές των κομματιών, αλλά αργότερα κατσάδιαζαν τους υπόλοιπους που μιλάγανε! 

Μετά υπήρχαν κάτι τύποι στο μπαρ, απ' ό,τι κατάλαβα ήταν δημοσιογράφοι ή κάτι με τον Τύπο παντως,  που δεν άντεξαν να μη λυθούν στα γέλια όταν την ακούσαν να ερμηνεύει στα γαλλικά. Να χτυπιούνται από τα γέλια και να τη μιμούνται. Οκ, ρε παιδιά, ούτε εμένα ήταν η καλύτερή μου που τ' άκουσα, δλδ την προτιμώ στα δικά της ελληνικά κομμάτια, αλλά δεν το έκανα και τόσο θέμα! 

Δεν μπορώ να πω πως έμεινα και πολύ ευχαριστημένη από το κοινό, αλλά ικανοποιήθηκα από την ερμηνεία της. Δηλαδή χάρηκα πολύ που τραγούδησα με τη φίλη μου το "...να μ' αγκαλιάζεις για να σ' αισθάνομαι, να με ησυχάζεις και να με νοιάζεσαι κλπ κλπ...", ευχαριστήθηκα με τα "Στερεότυπα" της Γαλάνη, μου άρεσε το καινούργιο της "Στείλε σήμα" σε στίχους της Μυρτώς Κοντοβά...Αλλά δεν μπόρεσα να μείνω ανεπιρέαστη από το κοινό! 

Ας ελπίσω πως την επόμενη φορά που  θα ακούσω την Πέτα στον Ιανό θα είναι μέσα από το ianos radio. 

Άρχισε και η καινούργια τηλεοτπική σεζόν! Και όλα τα κανάλια έχουν αρχίσει να μας βομβαρδίζουν στην κυριολεξία με τις καινούργιες τους ιδέες για την Ανάπτυξη της Ελληνικής Τηλεόρασης. 

Εκτός από τις ξεπεσμένες ερμηνείες νέων ηθοποιών, δηλαδή παπαγαλίες και προσποιητά πράγματα, υπάρχουν και τα άθλια σενάρια! Αυτός πια ο Λάκης ο Γλυκούλης...Τι να πω! Μ' απογοητεύετε κύριε Φιλιππίδη! Κάτι σαν το αρσενικό της Μαρίας της Άσχημης, που όλοι κοιτάζουν πώς θα το εκμεταλευτούν.  Συμβαίνει καθημερινά άλλωστε....

Εντάξει, χαίρομαι που συνεχίζονται οι "Πεθερές" γιατί έχει κι αυτό το γούστο του. Και το "Άγρια παιδιά" καλό μου φαίνεται...Και η συνέχεια από το "Φίλα το Βάτραχό σου". Αλλά ρε παιδιά δεν μπορούμε να έχουμε μια σειρά που να αφορά την καθημερινότητα? Πόσες πιθανότητες έχεις να ερωτευθείς έναν υπουργό και να σε καταδιόκει η σύντροφός του? Ή ακόμη καλύτερα πόσες πιθανότητες υπάρχουν να πεθάνει κάποιος τον οποίο δε γνωρίζεις και να σου αφήσει μία αξιοπρεπέστατη περιουσία για να τη μοιραστείς με άλλες τρεις επίσης άγνωστες σου, που ούτε κι αυτές ήξεραν το μακαρίτη! Και τα αναπάντητα ερωτήματα δε λένε να πάρουν απάντηση...!(βλ.Ποιος μας πιάνει)

I know...δεν μπορώ να έχω και πολλές απαιτήσεις, αλλά ας είμαστε λιγάκι πιο σοβαροί ρε παιδιά! 

Χωρίς να θέλω να...απομονώσω τις υπόλοιπες Ελληνίδες ηθοποιούς, έχω να πω πως μία είναι στην κορυφή της καρδιάς μου! Μαίρη Αρώνη! Νo comments plz

Δεν είναι μόνο πως τη θαυμάζω σε ό,τι κι αν έχει κάνει είναι πως ταυτίζομαι ελαφρώς με το ρόλο της Πασταφλώρας στο "Μια τρελή τρελή οικογένεια". Όχι δεν είμαι μια πενηντάρα με δύο θεόμουρλες κόρες, αλλά έχω αυτό το...πώς το λένε να δεις...πετάω όλα τα άσχετα...αλλού τόπου και χρόνου...Στον κόσμο μου κοινώς! Η ατάκα που μπορώ να πω πως με εκφράζει απόλυτα είναι...(εδώ κοκκινίζουμε!): Α, Στέλιο ήρθες δε σε πρόσεξα!  Πάντα!

Δεν υπάρχει περίπτωση όποιος με έχει γνωρίσει καλά κι έχει ζήσει μαζί μου να μη μου πει πως κάνω σαν την Πασταφλώρα! Θα μπορούσα να πω και Ντάλια, αλλά θα ήταν λίγο τραβηγμένη η χαζομάρα...

Σας παραθέτω λοιπόν τα βίντεο με τις....αγαπημένες μου ατάκες...!χιχιχιχι!

Μπήκε κι ο Οκτώβρης και δε θα πάει καλά ο μήνας αν δεν ξεκινήσουν οι προγραμματισμένες καταλήψεις. Τι ειρωνεία! Παλιότερα υπήρχαν εποχές που αγωνιζόσουν για να έχεις σχολείο και πλέον κάνεις τα πάντα για να το κλείσεις! Καταλήψεις με άθλια ετοίματα του τύπου "Δεν υπάρχει ψύκτης".  Τι να τον κάνεις ρε τον ψύκτη? Σε Ελληνικό Δημόσιο Σχολείο πας όχι στου Μωραΐτη!

Αλλά δεν είναι τα άθλια και εξευτελιστηκά ετοίματα το θέμα μου! Από ό,τι έχω παρατηρήσει κάθε εποχή διεκδικεί τα δικά της πράγματα και αφήνει το στίγμα της. Και πάνω απ' όλα το μουσικό της στοιχείο. Όλα κι όλα!! Κατάληψη θα γίνει, αλλά δε θα λείπει το αγωνιστικό εμβατήριο!

Το οποίο στην προκειμένη περίπτωση είναι το "Μέσα σου" των Stavento! Να παίζει αυτό στο cd player στον προαύλιο χώρο και χαζογκόμενες να χορεύουν πάνω στα θρανία. Η κατάλληλη εικόνα για να πάρουν οι υπόλοιποι στα σοβαρά τα αιτοίματα σου! Ξέρω: είναι το ρεύμα της εποχής!

Και συγγνώμη ρε παιδιά! Υποτίθεται πως θέλεις μέσα από τη μουσική που θα βάλεις να εκφράσεις τον αγώνα που κάνεις για να διεκδικήσεις...ό,τι είναι να διεκδικήσεις τέλος πάντων. Δε θα βάλεις τη μουσική για να περάσει η ώρα σου! (Αυτά τα σχόλεια αφορούν το δικό μου Λύκειο, γιατί μόνο για αυτό μπορώ να εκφέρω γνώμη!) Ούτε κατάληψη κάνεις γιατί είσαι αδιάβαστος.

Συμπέρασμα: Το soundtrack των νέων μας αγώνων είναι τα κομματάκια που μας λένε πόσο...ερεθισμένος είναι κάποιος! Ό,τι πείτε...