Είμαι γύρω στο μισάωρο πριν μπει ο Νοέμβρης. Και τί κάνω; Διώχνω οριστικά κι αμετάκλητα ό,τι έχει αφήσει πίσω του ο Οκτώβρης. Κάπως έτσι πρέπει να είναι το "προχωράω", ε;

Οι άνθρωποι του παρελθόντος πάνε στη θέση τους, δεν υπάρχουν πια εκκρεμότητες και το στοίχημα πως το χαμόγελό μου δε θα πέσει είναι πολύ κοντά στο να επιτευχθεί.

Βγάζω έξω, λοιπόν, κι εγώ ό,τι έχει μείνει στην ντουλάπα μου, το στοκ μου από συναισθήματα, σχέσεις, ανθρώπους κλπ και το..κλείνω στο χρονοντούλαπο. Προτιμώ να χάσω το κλειδί και στο επόμενο ξεστοκάρισμα απλά να πάρω άλλο ντουλάπι.

Πάμε παρέα με τη Νατάσσα και το Γεράσιμο, που έφτιαξε τραγούδι και γι' αυτή την περίπτωση! 

Αντίο παιδιά! Καλά περάσαμε, αλλά μου προκαλείτε..εκνευρισμό. Χαιρετίσματα στους δικούς σας.

Μπαίνει στη Wishlist μου: Φέτος να ζήσω Χριστούγεννα!

Μένω στο παράθυρο και σκέφτομαι: "Μα δεν είναι πολύ ταξιδιάρικος αυτός ο μήνας"; Κι όχι σα μήνας γενικά, μα ο συγκεκριμένος μήνας! Θυμάμαι παλαιότερα χρόνια που ήμουν πνιγμένη στο διάβασμα και το μυαλό μου ήταν σε λιγότερο..ποιητικά θέματα. Φέτος είναι η μόνη χρονιά που, ενώ γύρω μου γίνεται ο χαμός (στην πολιτική κι όχι μόνο), εγώ θεωρώ πως περνάω τον καλύτερο μήνα της ζωής μου. 

Έχω μια καλή διάθεση χωρίς να είμαι ερωτευμένη (αν κι αυτό με μένα είναι πάντα σχετικό!). Χαίρομαι κι όταν βρέχει, αλλά κι όταν έχει λιακάδα, όπως σήμερα πχ. Το απολαμβάνω! Και γιατί να μην το κάνω, άλλωστε; Είμαι στα 19, έχω όλη τη ζωή μπροστά μου να απολαμβάνω. Να παράγω πρώτα. Αλλά μετά να απολαμβάνω. Αυτή τη στιγμή κυρίως παράγω σκέψη. Θετική.

Κι αναρωτιέμαι, αν θα μπορούσε αυτή η σκέψη να πάει και σε άλλους. Εδώ είναι που σκέφτομαι το πιο συναρπαστικό αγόρι στον κόσμο-ο Piter Pan, μην το ψάχνετε-που για να πετάξει έκανε χαρούμενες σκέψεις. Εγώ τις κάνω και πραγματικά αισθάνομαι στα ύψη της χώρας του Ποτέ. Το δύσκολο είναι να κάνω και τους άλλους να μάθουν να "πετάνε". Φαντάζει ακατόρθωτο.  Γιατί..και στατιστκά να το πάρεις..τα πιο αισιόδοξα άτομα που ξέρω, έχουν..χάσει τις χαρούμενες σκέψεις τους. Δυστυχώς για εκείνους.

Και μοιάζω χαζή να γυρνάω στην Αθήνα με χαμόγελο. Γι' αυτό μία είναι η λύση. Να φύγω απ' την Αθήνα. Γιατί το χαμόγελο δεν το χάνω. Έκανα μια εφηβεία και κάτι, για να το αποκτήσω!

Ο Οκτώβρης συνεχίζει να ταξιδεύει και να με παίρνει μαζί του. Έτσι, όπως θυμάμαι κι από πιο παλιά, στο σπίτι εδώ στη Δάφνη, όταν είχαμε συννεφιές (μόνο στον καιρό!) ανοίγαμε Μελωδία και φτιάχναμε τσάι. Πλέον το σκηνικό θα είναι ίδιο με μια μικρή αλλαγή στη μουσική υπόχρουση. Θα είναι Χατζιδάκις. Και μόνο Μάνος! Μια συννεφιασμένη μέρα δικαιούσαι το μήνα. Ας είναι τουλάχιστο σωστά διαμορφωμένη!  (Ε, φαντάζομαι πως περνώντας οι μήνες θα αλλάξουμε ρεπερτόριο. Προς το Δεκέμβρη ας πούμε!)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Και μην ξεχνάς: ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ!

Πάρτε κι εσείς μια γεύση για το δρόμο:

(Τώρα με την κάρτα του Αθηνοράματος, ποιος με πιάνει! )

Το διάβασα μια εβδομάδα πριν πληροφορηθώ πως ανεβαίνει από το Θέατρο του Νέου Κόσμου. Κι είναι αλήθεια: Ο "Πουπουλένιος"-στην αγορά κυκλοφορεί κι ως "Μαξιλαρένιος"- του Martin McDonagh, έκανε πρεμιέρα στις 16/10 και μέχρι τον Απρίλη, θα μπορείτε να το δείτε στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου.

Ας κάνω copy την πλοκή:

"Ο νεαρός συγγραφέας Κατούριαν Κατούριαν ανακρίνεται από δύο αστυνομικούς με μεθόδους σωματικής αλλά και ψυχολογικής βίας. Είναι ύποπτος για φόνους μικρών παιδιών, καθώς οι ιστορίες του περιγράφουν δολοφονίες που έγιναν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Ο αδερφός του Μίχαλ, άτομο με νοητικά προβλήματα, ανακρίνεται επίσης. Μέσα από την ανάκριση αλλά και από τις ιστορίες του Κατσουριάν, αποκαλύπτεται ένας θανάσιμος κύκλος βίας που ξεκινά από τα παιδικά του χρόνια και καθορίζει τη ζωή του και τη ζωή τού αδερφού του."

Περιττό να πω πως μόλις το διάβασα συγκλονίστηκα κι ήταν η νούμερο ένα σκέψη  και προβληματισμός μου, για κάνα δυο μέρες. Δεν μπορώ να προσθέσω κάτι άλλο μέχρι να το δω.

Πληροφορίες:

http://www.theatroneoukosmou.gr/season/thepillowman

και στο τηλέφωνο: 210 9212900

Κι ακούγοντας, λοιπόν, χαράματα το γνωστό τραγουδάκι σε στίχους της Λούλας (Αναγνωστάκη) συνειδητοποιώ πως η καταροή δε λέει να σταματήσει, πως τα κόκκαλά μου πονάνε και πως δε θέλω να πέσω στο κρεβάτι, γιατί θα αποτελειωθώ και θα με πάρει από  κάτω. Είναι για γέλια το πώς πριν από 10 μέρες ήμουν ιδρωμένη και με κοντομάνικο και πώς τώρα, που μια φορά βγήκα έξω χωρίς ζακέτα, είμαι κρεβατωμένη με κρύωμα.

Και, ναι, επιτέλους αισθάνεσαι λίγο χειμώνα στο πετσί σου! Κι αυτό είναι το θετικό στην όλη κατάσταση. Αλλά το χαμόγελό μου δεν έπεσε. Όχι, όχι! Και δε θα πέσει.  Μπορώ ακόμα να ακούω μουσική και να διαμορφώσω το soundtrack του Οκτωβρίου του έτους 2011! Και πρώτο κομμάτι στη λίστα μου θα είναι αυτό:

Κι αφήνω τη φωνή της Τζένης να γεμίζει το δωμάτιο κι εγώ να πίνω το πρωινό μου τσαγάκι. 

Καλημέρα και στους υπόλοιπους αρρώστους! 

Πραγματικά σκέφτομαι "τί στο καλό είχε αυτός ο άνθρωπος μες στο μυαλό του". Και στο "άνθρωπος" βάζουμε τον Greg Yaitanes. Θα πω την αλήθεια: δε μου άρεσε το πρώτο επεισόδιο. Δε μου άρεσε η νέα γιατρός, δε μου άρεσε η υπόθεση.

Και τελικά δεν είναι ΛΥΚΟΣ. Για άλλη μια φορά it's not lupus. Το μεγαλύτερο ξενέρωμα, αν μου επιτρέπετε.

Ο Hugh Laurie ήταν, βέβαια, πιο γλυκός από ποτέ και δεν πιστεύω να μας είχε ξαναβγάλει αυτό το στυλ before. 

Όμως, έχουμε και τα καλά. Βασικά, έχουμε και τα πολύ καλά. Ο Dr House επέστρεψε. Κι όταν λέμε επέστρεψε, εννοούμε τον κυνικό, απίστευτα μισάνθρωπο κι ειρωνικό χαρακτήρα, που ο σκηνοθέτης είχε βάλει στο ντουλάπι στον προηγούμενο κύκλο. Μου φάνηκε πιο..υγειής House (Και δεν εννοώ σωματικά. Μάλλον ούτε πνευματικά ..)!

Αυτό είναι το εκνευριστικό trailer του επόμενου επεισοδίου. Δείτε και πιείτε! Τουλάχιστον είναι εντός νοσοκομείου. (Μήπως σας θυμίζει λίγο 6η season;)

Το Baumstrasse άνοιξε πέρσι στο Βοτανικό. Φέτος η Μάρθα Φριντζήλα ανεβάζει "Ηλέκτρα" του Ευριπίδη κι εγώ αντιγράφω από το "Αθηνόραμα":

"Γίνεται αρχαία ελληνική τραγωδία με ευτυχές τέλος; Αν την έχει γράψει ο πιο «μοντέρνος» των Τραγικών, τα πάντα είναι δυνατά. Τη σπάνια «Ηλέκτρα» του Ευριπίδη (413 π.Χ.) ανεβάζει ο πολυπληθής θίασος της Μ. Φριντζήλα, με τον γνωστό καραγκιοζοπαίχτη 'Αθω Δανέλλη ως φτωχό γεωργό και σύζυγό της."

Κι από την ομάδα "Δρόμος με δέντρα":

"Μετά την δολοφονίαν του Αγαμέμνονος ο Αίγισθος βασιλεύων του Άργους υπανδρεύει την θυγατέρα εκείνου Ηλέκτραν με απλούν γεωργόν, φοβούμενος μήπως, αν την έδιδεν εις τινα επίσημον, εγεννώντο τέκνα, τα οποία καμμίαν ημέραν να τον εξεδικούντο δια το έγκλημά του.

Ο γεωργός όμως, ενάρετος και έντιμος άνθρωπος, δεν τολμά να την εγγίση.

Εν τω μεταξύ τότε φθάνει ο Ορέστης κρυφίως με τον φίλον του Πυλάδην, ίνα εκδικηθή τον πατέρα του, αναγνωρίζεται μετά της Ηλέκτρας και συμφωνεί μετ' αυτής πώς να προβώσιν εις το έργον της εκδικήσεως.

Με τη συμβουλή γέροντος υπηρέτου, όστις άλλοτε μικρόν τον έσωσεν από των χειρών του Αιγίσθου, κατορθώνει να πλησιάση εις τινα θυσίαν τον Αίγισθον και να τον φονεύση, καθώς και την μητέρα του Κλυταιμνήστραν, την οποίαν η Ηλέκτρα παρασύρει επί προφάσει τινί εις την οικίαν της.

Μετά το τέλος όμως της εκδικήσεως αρχίζουν να τον καταδιώκουν αι εκδικήτριαι Ερινύες, ότε οι Διόσκουροι εμφανιζόμενοι και επιρρίπτοντες το βάρος των γενομένων εις τον Απόλλωνα, την μεν Ηλέκτραν υπανδρεύουν με τον Πυλάδην, τον δε Ορέστην διατάσσουν να έλθη εις τας Αθήνας, όπου θα δικασθή εις τον Άρειον Πάγον υπό των θεών και θα αθωωθή."

Η μετάφραση είναι της Νικολέττας Φριντζήλα.

Cast:

Δέσποινα Αναστάσογλου (Ηλέκτρα)

Μαρία Κεχαγιόγλου (Κλυταιμνήστρα)

Χάρης Φραγκούλης (Ορέστης-Άγγελος)

Άθως Δανέλλης (Αυτουργός)

Δημήτρης Αγαρτζίδης (Πρεσβύτης-Διόσκουροι)

Μιχάλης Βαλάσογλου (Πυλάδης)

Χορός:

Ελ. Βεργέτη, Θ. Μεταξά, Στ. Κοντοπούλου, Ρ. Μανδηλάρη, Ρ. Τσιλιγκαρίδου, Αλ. Χασάνι

Χορωδοί: Στ. Παυλίκου, Γ. Παυλίκου, Ι. Παυλίκου, Μ. Πελεκάνου,

Σταυρούλα Παυλίκου

*Συμμετέχει η Κοινότητα Φίλων του Baumstrasse

Ώρα: 21.30

Είσοδος: 10 ευρώ

Σερβίων 8 (2ος Όροφος), Βοτανικός

Το trailer της παράστασης:

http://vimeo.com/24814409