Πέταξες τα πέπλα στο χώμα που δεν χόρταινε

Το πάτημα σου

Δεν ήταν ο λόγος μα η πράξη

Που σε δάκρυσε

Κι όλα αυτά που ήθελες να ζήσεις …. 

Ήθελες να μάθεις μα δεν άντεξες

Το παιχνίδι της γνώσης

Βαθύ το αίσθημα κι αμάραντο …. 

Τι πόνεσε πίοτερο;

Ότι δεν δόθηκε ή ότι πήρες;

Καληνύχτα Καρδιά ……..  

11 Ιανουαρίου, 1910 – 10 Φεβρουαρίου, 1975

"Μα ο ήλιος αβασίλεψε κι ο αητός απεκοιμήθη

και το βοριά το δροσερό τον πήραν τα καράβια.

Κι έτσι του δόθηκε καιρός του Χάρου και σε πήρε!"

«Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 1956. Απόγεμα ο Μαραμπού ξαφνικά. Έπιασε εδώ το καράβι του. Έρχεται από την Αυστραλία. Φοράει μια μαβιά φανέλα ως τον λαιμό. Δεν έχει ρούχα, παρά τα καλοκαιρινά του, λέει. Αυτός είναι ταξιδιώτης στ' αλήθεια. Μιλάει για τα νησιά Κόκο, κάτοικοι λιγότερο από 100, όπου άραξαν για να νοσηλέψουν ένα θερμαστή που τον χτύπησε στο χέρι μια σταγόνα μαζούτ (μια μικρή σταγόνα, λέει, τινάζεται με τόση πίεση που μπορεί να σου κόψουν το χέρι). Είναι ένα αξεδιάλυτο μείγμα μύθου και αλήθειας αυτός ο άνθρωπος, καθώς μιλά ψευδίζοντας ή μ' εκείνο το συρτό τόνο απαγγελίας.»

Γιώργος Σεφέρης (Μέρες Στ 1951-1956)

Σε ευχαριστούμε κυρ’ Νίκο, για όλες τις «Βάρδιες» που βγάλαμε μαζί σου!!!