Στο προηγούμενο blog μου ασχολήθηκα με μια μακάβρια ιδέα που είχαν κάποιοι Ουκρανοί νεκροθάφτες για να προσελκύσουν τουρίστες και να βγάλουν χρήματα (αφού από ότι φαίνεται το εν λόγω επάγγελμα περνά κρίση στην Ουκρανία! Τους έφαγαν οι καλλιτέχνιδες!)  

Σήμερα θα ασχοληθώ με κάτι εξ ίσου μακάβριο (και να με συγχωρείτε, αλλά εγώ θέλω αλλά δεν με αφήνουν να αγιάσω ……… οι ειδήσεις)!  

Θα ασχοληθώ λοιπόν με την μεταθανάτιο ζωή! Ξέρετε αυτό που αναρωτιέται ανέκαθεν το ανθρώπινο γένος για το που πάμε όταν αποδημήσουμε εις Κύριον, για το αν υπάρχει μετά θάνατον ζωή, για το τι γινόμαστε ρε αδελφέ τελικά!   

Εδώ έχουν κτιστεί ολόκληρες κοσμοθεωρίες για το θέμα! Έχουν δομηθεί θρησκείες στην μετεμψύχωση! Ολόκληροι πολιτισμοί έφτιαξαν αριστουργήματα στο όνομα της «επόμενης ζωής», αλλά κάνεις δεν έδωσε ποτέ μια πειστική απάντηση.  

Οι Ινδοί πιστεύουν στην μετεμψύχωση σε ζώα και ιερές αγελάδες. Οι Βουδιστές πάλι περιμένουν αιώνες την μετεμψύχωση του Δαλάι Λάμα! Εμείς οι Χριστιανοί τα έχουμε χωρίσει σε κόλαση και παράδεισο, το ίδιο και οι Ισλαμιστές που ανατινάζονται για να τρώνε πιλάφι με γιαούρτι στον παράδεισο με τα Ουρί!  

Όλα αυτά πια τελείωσαν! Βρέθηκε η απάντηση!

Τελείωσαν οι μεταφυσικές μας αναζητήσεις και οι υπαρξιακές μας αγωνίες!   

Διαβάστε σας παρακαλώ προσεκτικά την πιο κάτω είδηση και θα καταλάβετε πλήρως τι πρόκειται να μας συμβεί όταν θα έχουμε πια εγκαταλείψει τα εγκόσμια!

  [Ένας άντρας, από την Μεγάλη Βρετανία, πήρε τις στάχτες του αποθανόντα πατέρα του και τις μετέτρεψε σε τσαγιέρα! Ο κύριος John Lowndes είπε πως είναι ένας τρόπος να θυμάται τον πατέρα του που φιλοσοφούσε για την ζωή πάντα με την τσαγιέρα δίπλα του. «Νομίζω πως θα καταλάβει την κίνηση μου. Κάθε φορά που γυρνούσα σπίτι καθόμασταν και πίναμε τσάι. Πάντα μου έδινε σοφές συμβουλές,» είπε ο 54-χρονος άντρας από την περιοχή Pembrokeshire.


Ο κύριος John Lowndes κρατούσε τις στάχτες, από την αποτέφρωση του πατέρα του, εδώ και μια δεκαετία στο Χολ του σπιτιού με σκοπό να βρει το ιδανικό μέρος να τις τοποθετήσει.


 «Μιλούσα με ένα φίλο μου και του είπα πως μια επιθυμία μου θα ήταν να πιω ένα τελευταίο φλιτζάνι τσάι με τον πατέρα μου. Μου είπε τότε πως μπορεί να το κανονίσει αυτό,» είπε ο κύριος John Lowndes.


 Του συνέστησε τον κύριο Neil Richardson ιδιοκτήτη εταιρείας που κατασκευάζει κεραμικά χρησιμοποιώντας την στάχτη των αποθανόντων.] 

 -          Θεέ μου (Ύψιστε Πατέρα) σε παρακαλώ, όταν κάποτε παραδώσω το πνεύμα μου θέλω να γίνω (στα χέρια του ικανοτάτου κεραμοποιού) ΜΠΙΤΕΣ (μετά συγχωρήσεως)! 

-          ……………  

-          Τι είπες; Γιατί; Να κοίτα ….. μ’ αρέσει να πίνω πολύ νερό! Έτσι θα είναι μια ευκαιρία να νιώθω μέσα μου να τρέχει πολύ νερό και να είμαι ευτυχής!  -          ……………  

-          Ναι έχεις δίκαιο, αλλά (αμαρτία μου εξομολογημένη) τώρα που ζω μ’ αρέσει να θαυμάζω τα γυναικεία κάλλη! Έτσι θα με ευχαριστούσε και μετά θάνατο να κάθονται πάνω μου και να έχω την ευκαιρία να βλέπω πολλούς κ….ς!!!!  

-          …………….  

 Ανοίξαμε και σας περιμένουμε για παραγγελίες: 

 ΚΕΡΑΜΟΠΟΙΕΙΟΝ  

  «Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΖΩΗ»  

Έτσι απλά παραθέτω την είδηση:

[Νεκροθάφτες, στην Ουκρανία, δήλωσαν πως κατασκεύασαν το πρώτο στον κόσμο εστιατόριο με θέμα τον θάνατο που στεγάζεται μέσα σε ένα φέρετρο των 20 τετραγωνικών μέτρων.

Το εν λόγω εστιατόριο-φέρετρο ονομάζεται «Αιωνιότητα» και ήταν ιδέα των ιδιοκτητών ενός γραφείου κηδειών στην πόλη Truskavets.

Στο μενού υπάρχουν σαλάτες που φέρουν τον τίτλο «Εννιάμερα», «Σαραντάμερα» όπως και σπέσιαλ πιάτα με τον τίτλο «Έλα να συναντηθούμε στον παράδεισο».

«Χρειάστηκαν 30 κυβικά μέτρα από πεύκο για την κατασκευή. Πιστεύουμε πως η ιδέα θα φέρει τουρίστες στην περιοχή,» είπε ο Andri, ένας εκ των ιδιοκτητών. Οι ιδιοκτήτες πιστεύουν πως η ιδέα τους μπορεί να κατοχυρωθεί ως το μεγαλύτερο φέρετρο στον κόσμο στον βιβλίο των ρεκόρ.

Οι υπεύθυνοι του βιβλίου των ρεκόρ Γκίνες ανέφεραν πως δεν υπάρχει κατοχύρωση του μεγαλύτερου φέρετρου στον κόσμο αλλά ανέφεραν ότι δεν δέχτηκαν ακόμη κάποια αίτηση από την Ουκρανία!]

Δήθεν σχόλιο:

Επίσης σερβίρει φιλετάκια χοιρινά σε καυτή σάλτσα με εξαιρετικό πουρέ που τα ονομάζει «Έλα να κολαστούμε»!

Άλλα εξαιρετικά πιάτα που προτείνουμε είναι, «Στον άλλο κόσμο που θα πας» (εξαιρετικό πιάτο φτιαγμένο από μύδια και αμελέτητα ταύρου φρεσκοσκοτωμένου μετά από άγρια μάχη όπου κάρφωσε τον Ταυρομάχο τέσσερεις φορές) και το «Οι φλόγες της Κολάσεως (παραδοσιακό πιάτο Ουκρανίας)!!!!

Κουφάλες Νεκροθάφτες δεν θα πεθάνουμε ποτέ………

(ούτε φυσικά θα φάμε από τα φαγητά σας, είμαστε ήδη χορτάτοι)

Δεν μπορώ τα κάθε λογής ανθρωπάκια…. 

Δεν αντέχω πια όλους του μετρίους και άχρηστους που επιβιώνουν γλύφοντας και έρποντας… 

Δεν γουστάρω όσους δεν μιλάνε και όταν τάχα χαμογελούν δεν φαίνονται καθόλου τα δόντια τους… 

Δεν πάω όσους λόγω έλλειψης αυτοπεποίθησης συνασπίζονται σε κλίκες για να κακολογούν όλους τους άλλους και να νιώθουν ασφάλεια…… 

Βαρέθηκα να τους βρίσκω μπροστά μου παντού…… 

Βαρέθηκα να τους βλέπω…….. 

Βαρέθηκα να τους ανέχομαι……… 

Βαρέθηκα να τους αγνοώ……… 

Θέλω να τους ψεκάσω με κατσαριδοκτόνο και να τους στείλω πίσω στους υπονόμους, όπου ανήκουν…….. 

Άλλη κοινωνία μου έταξαν…… 

Άλλη πολιτεία ονειρεύτηκα……. 

Η αξιοκρατία μένει στους αιώνες απλά σαν έννοια……!!!!! 

Φεύγω;;;;;;

Ο Luigi κατέβηκε από το ταξί και έφτασε στα σκαλιά του σπιτιού. Του φάνηκαν βρόμικα, μα είχε να τα δει κοντά ένα χρόνο. Έτσι δεν τον πολυένοιαξε, αφού η χαρά που γύρναγε επιτέλους σπίτι του μετά από τόσο καιρό υπερτερούσε της όποια ασχήμιας μπορεί να έβλεπε! 

Κοντοστάθηκε για λίγο και χάζεψε για μερικά δευτερόλεπτα την πρόσοψη του σπιτιού! «Τίποτα δεν έχει αλλάξει», σκέφτηκε, όλα είναι όπως τα άφησα! Προσπάθησε μάταια να πιάσει με την μύτη του εκείνη την ευχάριστη μυρωδιά της ψημένης πίτας, που τόσο του έλειψε και τόσο τον συνέπαιρνε όταν γύρναγε άλλοτε από την δουλειά! «Δεν βαριέσαι», ξανασκέφτηκε, «ελπίζω μόνο να είναι μέσα»! 

Όλο αισιοδοξία φορτώθηκε ξανά στην πλάτη τον τεράστιο ρούχινο μπόγο, που μέσα είχε τα άπλυτα ενός χρόνου, και ίσως μιας ζωής, και άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλιά ένα – ένα, προσεκτικά, σαν σε ιεροτελεστία. Όση ώρα βρισκόταν σε ανάβαση το μόνο που επιθυμούσε ήταν την ζεστή αγκαλιά της! Το χάδι της! Να την νιώσει να γέρνει το κεφάλι της πάνω στο στήθος του αργά και τρυφερά, σχεδόν παρακλητικά! Να ξανανιώσει ότι μετράει γι αυτήν! Να νιώσει ξανά Άνθρωπος! Άλλωστε, ότι είχε κάνει, γι αυτήν το έκανε! Το πλήρωσε φυσικά ακριβά, αλλά χαλάλι, αφού προσπάθησε να ικανοποιήσει τις επιθυμίες της!  

Κτύπησε την πόρτα, νιώθοντας παράλληλα ένα σκίρτημα στην καρδιά! «Επιτέλους σπίτι μου», σκέφτηκε, «σπίτι μου»! Του φάνηκε τόσο περίεργη η λέξη! Εντελώς διαφορετική από το «μπες στο κελί σου» που του φώναζαν κάθε βράδυ οι φύλακες! Του φάνηκε ότι η λέξη σπίτι είχε μια απροσδιόριστη μουσικότητα! Κάτι σαν ένας ξεχασμένος σκοπός Ταραντέλας που ακουγόταν από ένα παλιό γραμμόφωνο από κάπου πολύ μακριά! 

Η πόρτα επιτέλους άνοιξε!! 

Εκείνη στεκόταν τώρα μπροστά του. Φορούσε μια παλιά ρόμπα. Τα μαλλιά της γεμάτα μπικουτί. Κρατούσε στο ένα χέρι το τσιγάρο που είχε μόλις ανάψει με προσοχή να μην χαλάσει τα φρεσκοβαμμένα νύχια της! 

Γερασμένη του φάνηκε, αλλά είχε πει ότι μπροστά στην χαρά της επιστροφής τίποτα δεν θα άφηνε να τον «χαλάσει»! 

Η φωνή της ακούστηκε βαριά, βαριεστημένη:

 -          Που βρέθηκες εσύ εδώ; 

 -          Βγήκα! Μ’ αφήκανε πριν μια ώρα! Της είπε ψελλίζοντας.  

 -          Καλά τρελάθηκαν όλοι εκεί μέσα; Τον ρώτησε. 

Δεν βρήκε τι να απαντήσει απλά σήκωσε τους ώμους! 

 -          Άντε πέρνα, του είπε, τι στέκεσαι εκεί σαν χάνος; Και γυρίζοντας του την πλάτη ψιθύρισε μέσα στα δόντια της κάτι σαν «αυτός μου έλειπε τώρα»! 

Ο Luigi έκανε πως δεν το άκουσε και πέρασε. Ακούμπησε τον τεράστιο μπόγο του στην άκρη του Χωλ και κοίταξε με λαχτάρα το εσωτερικό του σπιτιού. Με πόσους κόπους και θυσίες το είχε κτίσει, σκέφτηκε. Και τώρα είναι εδώ επιτέλους! Δεν θα ξαναφύγει ποτέ! Φτάνουν πια οι χαζομάρες, το έμαθε το μάθημα του! Γύρισε κι έκλεισε την εξώπορτα με ένα χαμόγελο ευχαρίστησης! Ένιωθε μια ζεστασιά μέσα του! 

Την επόμενη μέρα όλοι οι σταθμοί της Ιταλίας μετέδιδαν μια περίεργη είδηση: 

[Ένας κρατούμενος, ικέτευσε τους υπευθύνους να βρεθεί πάλι στην φυλακή αφού η ζωή του πίσω από τα σίδερα ήταν πολύ καλύτερη από το να ζει και πάλι με την σύζυγο του!

Ο κύριος Luigi Folliero είχε καταδικαστεί σε διετή φυλάκιση για κλοπές αλλά οι υπεύθυνοι των φυλάκων του επέτρεψαν να περάσει τον δεύτερο χρόνο της ποινής σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Δυο ημέρες αργότερα ο 45-χρονος άντρας έκανε την εμφάνιση στη Ponte San Leonardo φυλακή, κοντά στην Νάπολη, και ικέτευσε τον διευθυντή να βρεθεί και πάλι στο κελί του αφού δεν μπορούσε να αντέξει την γκρίνια της συζύγου του!

«Δεν σταματά με τίποτα την γκρίνια της. Δεν μπορώ να το αντέξω,» είπε ο κύριος Luigi Folliero στον διευθυντή των φυλακών που τελικά αποδέχτηκε το αίτημα του............!]

-          Καλημέρα φιλαράκι μου, πως πάει η ζωή; 

-          Καλημέρα Άρχοντα! Με την ζωή χωρίσαμε! 

-          Τι λες ρε Ούφο, δεν σου μιλάω για την γκόμενα που είχες, αλλά για την ζωή σου. Αυτή που ζεις!  

-          Μα γι αυτή σου μιλάω κι εγώ ρε Πανμέγιστε! Η ζωή είναι Γυναίκα ρε Απίθανε κι όποιος δεν το έχει αντιληφθεί την «έκατσε»! Άραξε να στο αναλύσω το ζήτημα… 

-          Σ’ ακούω κατά φαντασία Φιλόσοφε! 

-          Άκου λοιπόν τι «απόσταγμα» έχω βγάλει από την ριμάδα… Η ζωή, φιλαράκο, είναι γένους θηλυκού. Δεν είναι τυχαίο που οι Σοφοί της γλώσσας την κατέταξαν σ’ αυτό το γένος! Ως γυναίκα λοιπόν έχει όλα τα χαρακτηριστικά του είδους της και συμπεριφέρεται το ίδιο. Έτσι όπως ερωτεύεσαι, αγαπάς, τσακώνεσαι, χωρίζεις και τα ξαναβρίσκεις συνεχώς με μια γυναίκα, το ίδιο συμβαίνει και με την ζωή! Τώρα εγώ είμαι σε φάση χαζού χωρισμού μαζί της! Αύριο, μεθαύριο θα τα ξαναβρούμε και ματά ξανά πάλι από την αρχή! Έτσι πάει το παιχνίδι, γι αυτό κι έχει κι ενδιαφέρον.  

Όπως δεν μπορείς να καταλάβεις πως σκέπτεται και πως αντιδρά μια γυναίκα, έτσι δεν μπορείς να κατανοήσεις και τα κέφια της ζωής! Όποιος σου πει, Μεγάλε, ότι ξέρει τις γυναίκες και την Ζωή, φτύσε τον κατάμουτρα…. Είναι ψεύτης! Κανένας δεν μπόρεσε ποτέ να μάθει και τις δυο! Από τον καιρό που φτιάχτηκε ο κόσμος έχουμε αναπτύξει θεωρίες, φιλοσοφίες, βασανιζόμαστε, το παλεύουμε, μα τίποτα δεν ήταν αρκετό για να τις καταλάβουμε! 

Η ζωή είναι απρόβλεπτη, δεν «πιάνεται» πουθενά! Άλλοι λένε ότι πρέπει να την χαϊδεύεις και να της χαμογελάς για να είναι καλή μαζί σου, όμως μια μέρα τρως τα χαστούκια το ένα πάνω στο άλλο και δεν ξέρεις ούτε γιατί, ούτε από πού σου ‘ρθαν!  

Άλλοι πάλι σου λένε να είσαι σκληρός μαζί της για να σε τρέχει από πίσω, αλλά και πάλι όταν αυτή αποφασίσει να σου δείξει το σκληρό της πρόσωπο δεν έχεις μέρος να κρυφτείς!  

Όπως μια γυναίκα σου λέει άλλα, κι άλλα σκέφτεται, έτσι και η ζωή! 

Όπως μια γυναίκα νομίζεις ότι σου χαμογέλα, άλλα στην πραγματικότητα χαμογελά στον δίπλα σου, έτσι κι η ζωή! 

Όπως μια γυναίκα άλλα της λες κι άλλα κάνει, έτσι και με την ζωή! 

Όπως με μια γυναίκα δεν ξέρεις ποτέ τι θα σου ξημερώσει, έτσι κι η ζωή! 

Γι αυτό τις αγαπάμε φίλε και τις δυο! Γι αυτό παλεύουμε πάντα γι αυτές! Γιατί την γυναίκα και την ζωή πρέπει να τις παλεύεις! Μην τις πάρεις ποτέ για δεδομένες, θα χάσεις! 

Αγαπά τες όπως είναι! Κέρδισε τες και ζήσε με πάθος ότι έχουν να σου προσφέρουν! Παίξε τες! Φρόντισε τες!  

Μην κολλάς ποτέ στο τι έγινε χθες άλλα έχε τον νου σου σ’ αυτά που έρχονται! Στο τι σου ξημερώνει! Ίσως έτσι μπορέσεις να τις κρατήσεις και τις δυο! 

Αυτές πάντα κάνουν τους δικούς τους υπολογισμούς! Όσο και να το παλεύεις στο τέλος θα πας εκεί που αυτές θέλουν! Τουλάχιστον απόλαυσε το….. Έχεις δει εσύ, φίλε, καμιά γυναίκα να είναι ευχαριστημένη από την ζωή της ή να έχει συμφιλιωθεί μαζί της; Οι ελάχιστες που το κάνουν είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα! Όπως μια γυναίκα ζητά όλο και περισσότερα από την ζωή της, έτσι και η ζωή ζητά από σένα να ξεπερνάς πάντα τον εαυτό σου! 

Ζήσε λοιπόν με πάθος και ασ’ τες να ζουν μαζί σου! Δώσε τους φαντασία αν θες να είναι ευτυχισμένες και να σε ικανοποιούν!!!     

-          Τελικά, Τεράστιε, από ότι κατάλαβα πρέπει να ζούμε την ζωή μας σαν να είμαστε πάντα έτοιμοι να την αποχαιρετήσουμε οποιαδήποτε στιγμή, σαν ο χρόνος που μας μένει να είναι μια ευχάριστη έκπληξη»!!!! 

-          Το πιασες το νόημα Αδελφέ……

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε κανονισμό βάσει του οποίου όλα τα ιπποειδή (άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια) στην ΕΕ θα έχουν διαβατήριο και θα φέρουν υποδερμικό μικροτσίπ (αναγνώριση μέσω ραδιοσυχνοτήτων, RFID), όπως οι κατοικίδιοι σκύλοι.

Το νέο σύστημα αφορά όχι μόνο την υγεία των ζώων, αλλά και τη δημόσια υγεία, δεδομένου ότι αποκλείει από την τροφική αλυσίδα κρέας ιπποειδών στα οποία είχαν χορηγηθεί επικίνδυνα κτηνιατρικά φάρμακα.

Σύμφωνα με το νέο σύστημα, σε κάθε ζώο θα αντιστοιχεί ένας μοναδικός αριθμός ο οποίος θα εκδίδεται κατά τη γέννησή του και θα αποθηκεύεται τόσο σε μια κεντρική βάση δεδομένων όσο και σε τσιπ RFID που εμφυτεύεται κάτω από το δέρμα.

Το τεκμήριο αναγνώρισης-διαβατήριο απαιτείται, κατά την Επιτροπή, όχι μόνον για λόγους υγείας των ζώων, αλλά και για λόγους δημόσιας υγείας, επειδή τα ιπποειδή μπορεί να διατεθούν για κατανάλωση από τον άνθρωπο. Ο κανονισμός προβλέπει ένα τυποποιημένο έντυπο για τον αποκλεισμό των ιπποειδών από την τροφική αλυσίδα εάν τους έχει χορηγηθεί ειδική ιατρική αγωγή.

Το νέο σύστημα αναμένεται να ισχύσει από την 1η Ιουλίου 2009.

Στα δίποδα ιπποειδή (και δη Γαϊδούρια) πότε θα βάλουν τέτοια μικροτσίπ;

Όχι τίποτα άλλο, δηλαδή, αλλά να μην χανόμαστε και να έχουμε και ένα σοβαρό διαβατήριο, ώστε να μην καταστρέφουμε και την διατροφική αλυσίδα της φύσης!!!

Ε!!!! Δεν τρωγόμαστε με τίποτα πια!!!!!

Άσε που δεν μπορώ να μας χωνέψω...

Μα με τίποτα....!!!

Ένα νοσοκομείο του Λος Άντζελες συμφώνησε να καταβάλλει το ποσό του ενός εκατομμυρίου δολαρίων προκειμένου να διευθετηθεί "φιλικά" η αγωγή που είχε κατατεθεί σε βάρος των υπευθύνων του επειδή εγκατέλειψαν έναν άστεγο, ανάπηρο ασθενή σε μια κακόφημη συνοικία.
 

Τον Φεβρουάριο του 2007 ο άνδρας, που είναι παραπληγικός, βρέθηκε να σέρνεται στο πεζοδρόμιο του Σκιντ Ρόου, στο κέντρο του Λος Άντζελες, μια περιοχή όπου συχνάζουν έμποροι ναρκωτικών και άλλοι κακοποιοί.

Ο άτυχος άνδρας φορούσε μόνο μια βρόμικη νοσοκομειακή ρόμπα και το σακουλάκι που του είχε τοποθετηθεί μετά την επέμβαση για δημιουργία παρά φύσης έδρας, στην οποία είχε υποβληθεί, ήταν σκισμένο. Οι κάμερες ασφαλείας έδειξαν ότι ο ασθενής μεταφέρθηκε μέχρι την περιοχή με ένα ασθενοφόρο, οι τραυματιοφορείς του οποίου τον εγκατέλειψαν.

Από τις πινακίδες του οχήματος διαπιστώθηκε ότι ανήκε σε ένα νοσοκομείο του Χόλιγουντ.

Το νοσοκομείο δέχτηκε να δώσει ένα εκατομμύριο δολάρια ως αποζημίωση, που θα μοιραστούν σε δύο οργανώσεις αστέγων.

Να σημειωθεί ότι τον Νοέμβριο του 2006 οι εισαγγελικές αρχές είχαν ασκήσει δίωξη σε μια ιδιωτική εταιρεία διαχείρισης νοσοκομείων επειδή εγκατέλειψε μια άστεγη γυναίκα που έπασχε από άνοια στο Σκιντ Ρόου.

Οι αρχές εξετάζουν ακόμη πολλές παρόμοιες περιπτώσεις.
Περίπου 73.000 άστεγοι ζουν στην περιοχή του Λος Άντζελες. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία 10.000 είναι ανήλικοι, περίπου 8.500 είναι πρώην στρατιώτες, 24.500 πάσχουν από ψυχιατρικά νοσήματα, 24.700 είναι αλκοολικοί ή τοξικομανείς και περισσότεροι από 1.200 είναι φορείς του ιού HIV.

Τις Κυβερνήσεις των κρατών, πότε και ποιος θα τις δικάσει;

Πότε και ποιος θα τις υποχρεώσει να πληρώσουν αποζημιώσεις σε όλους αυτούς που πεθαίνουν από την πείνα και το κρύο στις χώρες τους;

Πότε και ποιος θα τις πιέσει να εφαρμόσουν κάποτε τις υποσχέσεις που δίνουν προεκλογικά για κοινωνική δικαιοσύνη, για εξάλειψη της φτώχιας, για κοινωνική ευαισθησία;

Πότε θα σταματήσουν να υπάρχουν άστεγοι, χαμηλά αμειβόμενοι, θύματα της κοινωνίας του καπιταλισμού και των τάχα μου ανωτέρων πλουσίων. 

Τις Κυβερνήσεις των κρατών πότε και ποιος θα τους υποχρεώσει να συνεισφέρουν πραγματικά και ουσιαστικά στην προσπάθεια της εξάλειψης της φτώχιας και της πείνας στις χώρες της Αφρικής και της Ασίας; 

Κανείς και ποτέ!!!!! 

Αχ ρε Commandante, εσύ έφυγες νωρίς........... 

Έμενα τι με κοιτάς ρε συνείδηση;

Μπορώ εγώ να ταΐσω αυτά τα εκατομμύρια;

Μπορώ εγώ μήπως να βοηθήσω έστω και έναν από αυτούς;  

Γιατί με κοιτάς έτσι;  

Τι λες;

Γυρνάω κι εγώ το κεφάλι από την άλλη, σαν όλους, όταν βλέπω κάποιον να υποφέρει;

Βρίσκω δικαιολογία ότι «τι μπορώ να κάνω εγώ» και πως «δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ», έχω τα δικά μου; 

Ε!!! και τι να κάνω;

Μήπως μπορώ τελικά να κάνω……;   

Ωχ, βαριά η σκέψη και η ευθύνη! 

"Ο έχον δυο χιτώνες να δίνει τον έναν" ή μήπως να τους κρατά και τους δυο και να προσπαθεί να τους κάνει τρεις για τον χειμώνα;