Οποιος Μπορει Κανει, οποιος δεν μπορει διδασκει!!!
Ανδρών και Γυναικών Έργα.....
«Λες και τρώμε το χειμώνα παγωτό.
Λες και πέφτουμε σε τοίχους μ’ εκατό.
Έτσι ανάποδα λυγάω το βράδυ αυτό
του νου τη βέργα.»
Μην τις ακούς φίλε, όσο κι αν το «παίζουν» ανεξάρτητες και απελευθερωμένες, θέλουν πάντα τις πρωτοβουλίες να τις παίρνουμε εμείς και να τις εκπλήσσουμε συνεχώς. Γι αυτό μην επαναπαύεσαι ποτέ με όλα αυτά που διαδίδουν! Κοίτα να έχεις πάντα εσύ τον έλεγχο κι ασ’ τες να λένε τα δικά τους!
Περισσότερο μην τρομάζεις με το ότι πάντα αυτές ξέρουν αν σου αρέσουν πριν ακόμα το παραδεχτείς εσύ στον εαυτό σου! Το βλέπουν στα μάτια σου, το διαισθάνονται στην ατμόσφαιρα!
«Λες κι η στάθμη της αγάπης πάει να βρει
πόσοι κρύβονται στη λάσπη θησαυροί.
Πως κοπήκανε στα δάκτυλα οι σταυροί
Γι ανθρώπων έργα»!
Να ξέρεις ότι πάντα το αντιλαμβάνονται όταν το βλέμμα σου ξεφεύγει και θαυμάζεις τα «κάλλη» της διπλανής! Όπως, όταν έχεις ξενερώσει ή τις έχεις απατήσει, σχεδόν πάντα με ένα μυστήριο τρόπο, το νιώθουν και η όποια προσπάθεια σου να τις «δωροδοκήσεις» με φιλάκια και αγκαλίτσες σε καθιστά ακόμα πιο ύποπτο στα μάτια και την αντίληψη τους!
«Λες και στρώσαμε τον Αύγουστο χαλί
λες και βγήκε τ’ ασανσέρ σ’ ένα κελί
που ένας το βλέπε το φως για ανατολή
κι άλλος για δύση!»
Όταν λένε ότι δεν είναι ρομαντικές, να θυμάσαι ότι απλά έχουν πέσει σε πολλούς ξενέρωτους και έχουν μάθει να συμβιβάζονται για να επιβιώσουν! Δεν υπάρχει γυναίκα, που να είναι στα καλά της σ’ αυτή τη ζωή, και να μην θέλει, έστω και λίγο, τις ρομαντικές της στιγμές!
Πολύ περισσότερο, μην αγχώνεσαι για να βρεις την τέλεια ατάκα για να τις προσεγγίσεις! Αν τους αρέσεις με την πρώτη ματιά ότι και να βρεις να πεις δεν θα σε αποπάρουν (εκτός πια κι αν πεις καμιά χοντρή μ….!)
Παρόλο που στην εποχή μας έχουν ενδυθεί τον μανδύα του «κυνηγού», δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο «μαγκάκια» όσο θέλουν να δείχνουν! Μπορεί με τον περίγυρο τους να σχολιάζουν χλευαστικά και να θεωρούν «σαχλό» κάποιον τύπο που ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου του στην κοπέλα του, αλλά βαθιά μέσα τους δεν το θεωρούν τόσο γελοίο όσο θέλουν να δείχνουν στους άλλους! Γι αυτό κι εσύ μην ξεχνάς να το παίζεις λίγο ιππότης εκεί που πρέπει (χωρίς να το παρακάνεις), τις γλυκαίνει και σου προσφέρει extra bonus!!
«Λες και μέσα μας τ’ αντίθετα τραβάν
να ψηφίσουνε στο ίδιο παραβάν
σαν αιώνιο Ιησούν ή Βαραβάν
του ανθρώπου η φύση!»
Έχε υπόψη σου ότι σε γουστάρουν ακόμα κι αν δεν στο δείχνουν! Το να μην σε παίρνουν τηλέφωνο όποτε το έχετε κανονισμένο είναι η απόδειξη!! Η κοινωνία και η οικογένεια τους τις έχει μάθει, ότι για να αποκτήσουν αυτό που θέλουν πρέπει να το παίζουν και λίγο δύσκολες! Οπότε δεν είναι ανάγκη να «τα παίρνεις» και να εξαγριώνεσαι ή να ανησυχείς συνεχώς!
Άφησε τον εαυτό σου να δείχνει πότε - πότε και την ευαίσθητη πλευρά του! Μην «κολλάς» σε όλα τα κλισέ ό’τι και καλά ξενερώνουν με το αντρικό κλάμα και τα παράπονα! Ίσα – ίσα, που όταν βλέπουν την ευαίσθητη πλευρά σου (με μέτρο) την οποία υποψιάζονταν, δένονται περισσότερο! Πρόσεχε μόνο μην το παρακάνεις, διότι σε όλα υπάρχουν και όρια!:))
«Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές
με κουμπιά και φερμουάρ κατεστραμμένα
δυο κουβέντες μου σου πέσανε βαριές
κι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα!»
Γι αυτό, Φιλε, μη θεωρείς τίποτα δεδομένο μαζί τους, και μην ψαρώνεις στα «περίεργα» και τα παράξενα τους!!!
16 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
03 Αυγούστου 2009, 14:44
Πριν Ακόμα Σβήσουν τ’ Άστρα
«Πριν το χάραμα μονάχος εξεκίνησα
και στο πρώτο μας το στέκι την αυγούλα γύρισα»
Πριν το χάραμα της 3ης Αυγούστου του 1972 ήταν που κίνησε για το μεγάλο του ταξίδι προς τα ουράνια ένας από τους θεμελιωτές και κύριους εκφραστές του λαϊκού μας τραγουδιού (το οποίο οι θιασώτες του εντέχνου αρεσκόμαστε σήμερα να το καθορίζουμε ως «ρεμπέτικο»)!
Σαν σήμερα ήταν λοιπόν, που ο Γιάννης Παπαϊωάννου σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα καθώς μετά τη δουλειά ξεκίνησε, όπως το χε συνήθειο, να πάει για ψάρεμα στα Βασιλικά της Σαλαμίνας.
Γιάννης Παπαϊωάννου
1913 - 1972
Ο Παπαϊωάννου είχε γεννηθεί στις αρχές του 1913 στην Κίο της Προποντίδας. Σε ηλικία δυο ετών ορφάνεψε από πατέρα κι επτά χρόνια αργότερα, στην πιο τρυφερή ηλικία ενός παιδιού, βίωσε τη Μικρασιάτικη Καταστροφή.
Αρχικώς εγκαταστάθηκε με τη μητέρα και τη γιαγιά του στη Σαμοθράκη και λίγο αργότερα μετακόμισαν στον Πειραιά και συγκεκριμένα στις Τζιτζιφιές, όπου ήταν εγκατεστημένοι και άλλοι συγγενείς του. Η σκληρή εποχή και η φτώχια τον ανάγκασαν να μπει από μικρός στην βιοπάλη (όπως και τόσοι άλλοι Ρεμπέτες της εποχής) αφήνοντας το σχολείο. Εργάστηκε ως ψαράς, ως μαραγκός, ως βοηθος σε συνεργείο αυτοκινήτων και σε οικοδομές.
Η πρωταρχική του ενασχόληση με τη μουσική ήταν εκεί γύρω στα 1928, όταν και άρχισε να παίζει φυσαρμόνικα. Σαν νέος της εποχής όμως τον είχε απορροφήσει περισσότερο το ποδόσφαιρο. Μετά από ένα σοβαρό τραυματισμό του, η μητέρα του για να τον αποσπάσει και να μην ξαναπαίξει ποδόσφαιρο, του έκανε δώρο ένα μαντολίνο. Η ζωή του ωστόσο, άλλαξε ριζικά όταν μια μέρα άκουσε να παίζουν σε μια ταβέρνα το «Μινόρε του τεκέ» του Γιάννη Χαλκιά! Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή του που άκουγε μπουζούκι και ερωτεύτηκε αμέσως τον ήχο του!
Στο πάλκο ανέβηκε το 1933, αλλά η πρώτη του επαγγελματική συνεργασία ήταν το 1937 δίπλα στους Μάρκο Βαμβακάρη και Στέλιο Κερομύτη. Το πρώτο τραγούδι που έγραψε ήταν η «Φαληριώτισσα»! Ο ίδιος στη βιογραφία του εξιστόρησε πως πέρασε το κομμάτι του αυτό στην δισκογραφία:
«Είχα γράψει τη Φαληριώτισσα, το πρώτο μου τραγούδι και για πολλά χρόνια την τραγουδάγαμε με τους φίλους στους δρόμους. Χιλιάδες κόσμος είχε ακούσει που κάναμε καντάδα τη Φαληριώτισσα στα σοκάκια. Ήταν η πιο μεγάλη καντάδα εκείνης της εποχής στις Τζιτζιφιές και στο Φάληρο. Όπου άκουγες τσούρμο από νέους, τραγουδάγανε τη Φαληριώτισσα. Ένας μ' άκουσε λοιπόν και με πήγε στην ΟΝΤΕΟΝ, στο γέρο Μάτσα. Με τη Φαληριώτισσα έγινε λαϊκό προσκύνημα, χάλασε ο κόσμος. Δεν προλαβαίνανε να βγάζουν δίσκους. Ήταν κάτι το καινούργιο, μια επανάσταση, δηλαδή κάτι που δεν υπήρχε και που άγγιζε τόσο πολύ τον κόσμο. Όταν πήγα να πάρω τα ποσοστά από το πρώτο μου τραγούδι, τρελάθηκα, γιατί ήταν πάρα πολλά, ρεκόρ για την εποχή εκείνη. Τα πήρα και πήγα στη μάνα μου όλο χαρά και της φώναξα: Ρε μάνα, σου ' φερα λεφτά, έξω φτώχεια. Εκείνη δεν τα έπαιρνε, έκλαιγε δεν ήθελε τα λεφτά. Γιατί μια γειτόνισσα, η κυρά Αντωνία, τρέλανε τη μάνα μου. Της είπε ότι το μηχάνημα που τραγουδάει ο γιός σου, του παίρνει τη φωνή και σε λίγο καιρό θα γίνει μουγκός!»
Πράγματι, τον Παπαϊωάννου τον είχε πάει στην ΟΝΤΕΟΝ ο Γρυπάρης που έγραφε στίχους ελαφρών τραγουδιών. Το αποτέλεσμα ήταν να του πάρει ο Γρυπάρης τα μισά ποσοστά από τη Φαληριώτισσα. Κάτι σαν... προμήθεια. Όντως, η επιτυχία της Φαληριώτισσας υπήρξε τεράστια και οι πωλήσεις εκπληκτικές. Οι 44 χιλιάδες δραχμές, ποσοστά που αναφέρει ο μπάρμπα Γιάννης και που αντιπροσώπευαν τον πρώτο μήνα κυκλοφορίας της, μεταφράζονται σε 12.500 χιλιάδες αντίτυπα περίπου! Ασύλληπτος αριθμός πωλήσεων για εκείνη την εποχή.
Στη σαραντάχρονη πορεία του στο λαϊκό ρεμπέτικο τραγούδι, το οποίο υπηρέτησε πιστά μέχρι που κόπηκε βίαια το νήμα της ζωής του εκείνο το χάραμα της 3ης Αυγούστου του '72, ο Γιάννης Παπαϊωάννου έγραψε πάνω από 800 τραγούδια και ανέδειξε μια ολόκληρη γενιά μουσικών και τραγουδιστών. Μερικά από τα πιο γνωστά διαχρονικά τραγούδια του, που τα ακούμε ακόμα και σήμερα με αγάπη και νοσταλγία, είναι η «Ψαροπούλα», το «Βαδίζω και παραμιλώ», το «Καπεταν Αντρέα Ζέππο», το «Σβήσε το φως να κοιμηθούμε» και φυσικά το κορυφαίο (αγαπημένο μου) «Πριν το χάραμα»!!
Η μουσική του Παπαϊωάννου χαρακτηρίζεται από ένα κράμα καντάδας, μπάλου, και μικρασιατικών ακουσμάτων. Θεωρείται δε ο πρώτος, στο χώρο του λαϊκού ρεμπέτικου τραγουδιού, που χρησιμοποίησε στις ηχογραφήσεις του το λεγόμενο «πρίμο σεκόντο». Επίσης ο Γιάννης Παπαϊωάννου ήταν ο πρώτος Έλληνας λαϊκός συνθέτης που ταξίδεψε στην Αμερική (το 1953) για να τραγουδήσει στους απόδημους Έλληνες, όπου έκανε και κάποιες αυθεντικές ηχογραφήσεις.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα και μέχρι το θάνατο του, ο «Ψήλος» ή «Πατσάς» όπως ήταν τα παρατσούκλια του, συνεργάστηκε μόνιμα πια με τον Βασίλη Τσιτσάνη, με τον οποίο ήταν και κουμπάροι. Στη μνήμη του ο Τσιτσάνης έγραψε «Το τραγούδι του Γιάννη» που ερμήνευσε εξαιρετικά η Πόλυ Πάνου.
Κι έτσι για να θυμηθούμε ίσως το σπουδαιότερο τραγούδι (κατά τη γνώμη μου) στο οποίο ο Μπάρμπα Γιάννης έγραψε τη μουσική.....
Στίχοι: Χαράλαμπος Βασιλειάδης (Τσάντας)
Μουσική: Γιάννης Παπαϊωάννου (Ψηλός ή Πατσάς)
Πρώτη εκτέλεση: Οδυσσέας Μοσχονάς (Σαμιώτης)
Πριν το χάραμα μονάχος εξεκίνησα
και στο πρώτο μας το στέκι την αυγούλα γύρισα
Κάποια άλλη μ' είχε μπλέξει με καμώματα
σ' αγαπώ κι ήρθα κοντά σου πριν τα ξημερώματα
Πριν ακόμα σβήσουν τ' άστρα εξεπόρτισα
αχ να ξανάβρω τα δυο σου χείλη που ποτέ δε χόρτασα!
9 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
dithen
Προσωπικά Δεδομένα
Να ζώ, να παθιάζομαι και να Φεύγω το τέλος πριν να δώ......
από Οδός Ονείρων
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/dithen
Τα λόγια δεν ήταν ποτέ αρκετά θέλει δουλεία για να γυρίσει ο Ήλιος......
Επίσημοι αναγνώστες (9)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!
Πρόσφατα...
- Τώρα που αλλάξαν οι καιροί
- Αν Αργήσω μην με ψάξεις στο ΔΝΤ, θα είμαι με την Τροϊκα!
- Άτακτες λέξεις στο άσχετο!
- Ακριβό μου Μήνυμα .....
- Μαραμπού ....
- Λόγοι Απιστίας Γυναικών ......
- Προόρισμος ...
- Οι Αρετές του Έλληνα ....
Δημοφιλέστερα...
- Το Ωραιότερο Μωρό απο Ιδρύσεως Ελληνικού Κράτους
- Κορίτσια της Συγνώμης
- Το Τραγούδι Γυμνό .....
- Και Θέλουμε να Λεγόμαστε .... Άνθρωποι!
- Βροχό-σταλίδα.....
- Η Καθαρή ...... Ντόπα
- Βούρ στον Πατσά.....
- Σαράντα παρά ... ένα
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
- neerie
- chocolat
- MPara
- maikempty
- thank
- pterarhos
- margot
- oraclas
- kithara_woman
- sven
- Desmar
- Emilia_
- pastella
- margo
- uNick
- Alks
Links