Οι πιο μεγάλες νύκτες
Είναι αυτές που κλαις
Και δεν σ’ ακούν …………
Είναι ο κόσμος τραγικός
Κι ας λενε πως
τον έφτιαξε ο θεός!!
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Χάρε, εγώ σε σκέφτηκα
ντερβίση μάγκα πρώτο
που καθαρίζεις μόρτικα
με μπέσα και γαμωτό
Όμως εσύ μου τα γυρνάς
στο ύπουλο τη στήνεις
καρφώνεις έναν από εμάς
πισώπλατα την δίνεις
Αν είσαι μάγκας πάρε με
στα ίσια και με μια
Χάρε, το παραδέχομαι
δεν έχω ψυχραιμία!
Τώρα που ξέρω τι πουλάς
Και τι καπνό φουμάρεις
Μπορείς κι εμένα να με φας
Όποια στιγμή γουστάρεις!
Πες μου που να ‘ρθω να σε βρω
Που να σε συναντήσω
Μαζί να στήσουμε χωρό
Κι ας θέλω εγώ να ζήσω!
Αν είσαι μάγκας πάρε με
στα ίσια και με μια
Χάρε, το παραδέχομαι
δεν έχω ψυχραιμία!
(Γιώργος Χατζηνάσιος
Παύλος Τασίου
Βασίλης Παπακωνσταντίνου)
Πάντα όταν κάνουμε σχέδια, η ζωή και ο θάνατος καταστρώνουν τα δικά τους!
Σαν αέναη, μυστικιστική και αρχέγονη συνομωσία!
Ένα πράγμα δεν μπορείς να αγοράσεις σε όλες τις αγορές του κόσμου, αδελφέ …..
ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ!!
Γι αυτό ζήσε την όσο την έχεις και πρόσεχε την για να την έχεις!
Μην τη σπαταλάς λεπτό για ότι δεν αξίζει ………..
1 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΔεν πρόλαβα να βάλω το κλειδί στην πόρτα, όταν κτύπησε το κινητό …
Πριν μισή ώρα σε είχα αφήσει πίσω!
«Άντε, καληνύχτα ρε, τα λέμε αύριο, και κράτα γερά Φιλαράκι …..»
……………………………………………………………
Το τσιγάρο βρέθηκε δυο μέτρα παρακάτω,
Του πούστη, κόντρα στον άνεμο το κάπνιζες,
Όπως κόντρα στον άνεμο έζησες!
Ποτέ δεν συμβιβάστηκες,
Εμείς μεγαλώσαμε ρε Χάρη, εσύ αρνήθηκες, έμεινες να ονειρεύεσαι!
Πόσες φόρες σου είπα, «πρόσεχε μ’ αυτό το Διάολο Φίλε, δεν είμαστε πια 25»!
Γέλαγες πάντα, «εσείς γεράσατε μαλάκα μου, εγώ σας ξεγέλασα», κι έσκαζες στα γέλια!
Μόνο που ψες δεν γέλαγες, στο μπαράκι!
Έπινες με το ουίσκι, γουλιά – γουλιά την δροσιά της ή έτσι νόμιζες!
Αυτή χρόνια σου έπινε το αίμα, την αγάπη, ότι ποιο όμορφο είχες να δώσεις, μέχρι που στράγγιξες, και τότε στην «έκανε»!
«Ρε, Χάρη, μπάστα αγόρι μου! Πως το κατεβάζεις έτσι? Δεν θα πεθάνουμε κι όλας! Όλοι πονέσαμε ρε Μπαγάσα, αλλά δεν πεθάναμε! Κάνε κράτει! Ας’ την, ξέχνα την, έχει κι αλλού πορτοκαλιές Μαλακά μου, γύρνα γύρω σου να δεις! Έτσι είναι κάποτε τελειώνουν τα χρόνια της αθωότητας ……!»
Κουβέντες του αέρα! Παρηγοριά στον άρρωστο! Και ποιος ρε ηλίθιε? Εσύ που ποτέ δεν ξεπέρασες …. δίνεις και συμβουλές?
«Ρε Χάρη, αρκετά κατεβάσαμε, άντε πάμε να ξεραθούμε, κι αύριο μέρα είναι!»
Πίσω μου άκουσα το μαρσάρισμα, άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου και άπλωσα μπροστά στο τιμόνι!
……………………………………………………..
Έτσι είναι φίλε!
Όσοι με τον χάρο γίναν φίλοι,
Με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη!
Δυο πράγματα πόθησες στην ζωή σου,
Τον ερώτα της και μια κιθάρα,
Κι εκείνη η συναυλία που ποτέ δεν σου καθότανε!
Μια παράσταση!
Την έδωσες ψες αγόρι μου, σε εκείνη την στροφή, που δεν πρόσεξες ….
που δεν σε πρόσεξαν ……..
Εν ώρα μουσικής, καθώς γρύλιζε η μηχανή και την ένιωθες να τρέμει μέσα στα πόδια σου! Φιλική, σε κράταγε ζεστό, μα το ουίσκι σε πάλευε!
Εκείνη σε πάλευε! Χωμένη στο μυαλό σου!
……………………………………………………………………..
Όταν έφτασα, το μόνο που είχε απομείνει ήταν ένα στριφτό, ένα κράνος και μια ντελαπαρισμένη μηχανή που έχανε λάδια, τα ίδια που χάνει η ζωή μας, χρόνια τώρα …….!
Πως ντελαπάρισε έτσι η ζωή μας, Φίλε!
Ένας – ένας την κάνουμε από την παρέα, όλοι, με ένα βαρύ ζεϊμπέκικο!
Μα του χαμογελάμε του χάρου, μάγκα μου την ώρα που παίρνουμε την στροφή μας!
Κι αυτός πάντα καταφέρνει να μας ξεγελά ………!
Απόψε θα πέσω και θα ονειρευτώ σε ψάθα από φιλύρα
Τα νιάτα μας που ήταν απλά μια διαδρομή,
Ίσως εκεί μπορέσω να συνδέσω τα κομμάτια και να απαντήσω όλα τα «γιατί»,
Για όλους μας! Μας το χρωστάω, Χάρη …….!
6 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
«Δεν θρηνώ όταν πεθαίνει ένας άνθρωπος,
όταν χάνει τα χρήματα, τα κτήματα ή ολόκληρη την περιουσία του,
όλα όσα μπορεί να του ανήκουν.
Είναι όμως κρίμα όταν ένας άνθρωπος
Χάνει ό,τι σημαντικό έχει ……..
την αξιοπρέπεια του.»
- ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ -
«Ο έχων ώτα, ακουέτω»,
λέω εγώ (Α! ρε Ιουλιε)!!!!
Το καλό είναι ότι όλοι οι άνθρωποι κάποτε δείχνουμε τον πραγματικό μας χαρακτήρα!
Το κακό είναι ότι το κάνουμε με τον χειρότερο τρόπο!
Keep Walking
5 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Περίεργη μέρα σήμερα …….
Η ευτυχία και η επιτυχία δεν ήταν ποτέ αρκετή αν δεν μοιράζεται!
Δεν ήξερε τότε, μα τώρα όλα παίρνουν μορφή, νόημα και οδηγούν στην ψυχρή πλευρά της ανάλυσης και της αποστασιοποίησης!
Σαν σήμερα ήταν που ήρθε, απλά, σαν πως και έστριβε το τιμόνι του αυτοκινήτου της με χάρη ή κατέβαινε τις σκάλες ανέμελα, και ξάπλωσε δίπλα του!
Δεν μίλησε ….
Δεν μίλησαν!
Απλά αγκαλιάστηκαν σφικτά! Τόσο δυνατά που τους κόπηκε η ανάσα!
Όταν δυο άνθρωποι βρίσκονται μακριά, σε ξένο τόπο, αγκαλιάζονται τόσο σφικτά που μπορεί και να γνωριστούν!
Περπάτησαν μαζί τα περίεργα μονοπάτια! Κρατώντας σφικτά ο ένας το χέρι του άλλου!
Κι όποτε αυτός έφευγε πέταγε πίσω του βότσαλα, για να μην χαθεί, για να τον ακολουθήσει ….
Κι όποτε αυτή έφευγε, άφηνε πίσω το άρωμα της, για να έχει παρέα και ένα λόγο να επιστρέφει!
- Θα μ’ αγαπάς για πάντα;
- Μέχρι το άπειρο!!!
Μα το πάντα και το άπειρο έχουν απροσδιόριστο νόημα! Χάνονται τελικά στην έπαρση και την ματαιοδοξία τους!
Έτσι, όπως σε πολλούς, το πάντα έγινε χθες και το άπειρο έμεινε μετέωρο!
Χάθηκαν έτσι απλά όπως ενώθηκαν!
Μια συνηθισμένη μέρα, μουντή και περίεργη, σαν πως κι ουρανός δεν είχε άλλες χάρες!
Ίσως γιατί ο έρωτας δεν τους πίστεψε ή αυτοί δεν τον προσδιόρισαν!
Μα η αγάπη, πρόλαβε ………
Κι έτσι κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό, η σκέψη πάντα γυρνάει! Μα η ζωή πια διαφορετική! Τα περιθώρια μικρά και οι δρόμοι κλειστοί!
Όταν φεύγει εξακολουθεί να βάζει πάντα ένα μικρό βοτσαλάκι στην τσέπη του, έτσι από συνήθεια! Ίσως του χρειαστεί πάλι!
Κι εκείνη, εξακολουθεί να βάζει πάντα το ίδιο άρωμα, κι ας ξέρει πως δεν αρκεί πια ως λόγος να επιστρέψει!
Η ευτυχία και η επιτυχία δεν ήταν ποτέ αρκετή αν δεν μοιράζεται!
Δεν το κατάλαβε σήμερα, ανέκαθεν το ήξερε! Μα σήμερα ξύπνησε μ’ αυτό!
Περίεργη μέρα σήμερα ……….
Έκλεισε την πόρτα πίσω του, έτσι απλά, σαν να έστριβε το τιμόνι του αυτοκινήτου του με χάρη ή να κατέβαινε τις σκάλες ανέμελα!
Έβαλε το χέρι στην τσέπη! Χάιδεψε το βοτσαλάκι και στάθηκε για μια φευγαλέα στιγμή αμήχανα!
Χαμογέλασε και έκατσε στην θέση του οδηγού ………!
7 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Ένας αγώνας που μπορεί να μην τον ζήσαμε, μα έγινε για ΕΜΑΣ χωρίς ΕΜΑΣ!
Παιδιά που όρθωσαν το ανάστημα τους μπρος τα τανκς, τον φασισμό, την δουλοπρέπεια, σε κάθε τι που τους στέρησε την ελευθερία τους, ζητώντας με θάρρος και αντρεία το αυτονόητο:
ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Ένας αγώνας μιας γενιάς που άφησε παρακαταθήκη και κατάρα στις επόμενες να ψάχνουν το δικό τους ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!
Κι όταν δεν το βρήκαν, αποκαμωμένες πια συμβιβάστηκαν στις εύκολες λύσεις και την ψευδεπίγραφη θαλπωρή του συστήματος!
Δεν έχω τίποτα να πω, σ’ αυτή την ΓΕΝΕΙΑ, στον Ορέστη απ’ τον Βόλο, στην Μαρία απ’ τη Σπάρτη, παρά ένα μεγάλο
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Κι αν ξεχάσαμε το μήνυμα, όπως λησμονήσαμε με τον χρόνο τα άψυχα κορμιά σας κάτω από τις ερπύστριες των Τανκς………
Θα δανειστώ μονάχα τη διδασκαλία του Μύστη Γκάντι για να θυμίσω όλα αυτά που δεν πρέπει να έχουμε γιατί ο αγώνας ποτέ δεν δικαιώθηκε:
Πλούτο χωρίς μόχθο
Πολιτική χωρίς αρχές
Απόλαυση χωρίς συναίσθημα
Γνώση χωρίς χαρακτήρα
Εμπόριο χωρίς ήθος
Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά
Λατρεία χωρίς θυσία
Γιατί οι καιροί είναι πονηροί και ανέκαθεν ήθελε «Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία», Αδέλφια!!!!
3 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Μόνος δεν είναι αυτός που περπατάει μονάχος, μα νιώθει γεμάτος!
Μόνος δεν είναι αυτός που δεν έχει κάπου να ακουμπήσει, μα παλεύει μέσα στα θηρία και βγαίνει νικητής, γιατί ξέρει να κάνει την μοναξιά του δημιουργία!
Μόνος δεν είναι αυτός που δεν έχει χάδι, μα η καρδιά του είναι ζεστή και μπορεί να χαϊδέψει!
Μόνος δεν μπορεί να είναι ποτέ αυτός που έχει τον ήλιο και την άνοιξη στην καρδιά του!
Μόνος είναι αυτός που βρίσκεται ανάμεσα σε χιλιάδες, μα είναι άδειος!
Μόνος είναι αυτός που κρατά έναν ερώτα που δεν τον γεμίζει!
Μόνος είναι αυτός που βγαίνει, πίνει, συζητά με φίλους που ποτέ δεν τον εξέφραζαν!
Μόνος είναι τελικά αυτός που κάνει όσα κάνει στην ζωή του, μόνο και μόνο επειδή φοβάται την μοναξιά του! Φοβάται την απουσία των άλλων, μα δεν προσέχει ποτέ την δική του από όλα του!!!
(***Για σένα που κοίταξες ίσια στα μάτια και ρώτησες πετώντας σπίθες, στα δεκαέξι πια…..!)
9 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
«Αυτό μονάχα έμαθα
Σε όλο το ταξίδι
Πως όσο αλλάζουμε ζωή
Τόσο μένουμε ίδιοι!
Δεν έχω κάτι να σου πω
Τι να σου εξηγήσω
Νύκτα με παίρνουν τα όνειρα
Νύκτα με φέρνουν πίσω!»
***Μ’ αυτούς τους στοίχους από Παπακωνσταντίνου ξύπνησα σήμερα! Μια από αυτές τις μέρες που ξυπνάς έχοντας κάποιους στοίχους να σου τριβελίζουν το μυαλό χωρίς να ξέρεις την αιτία! Την μαθαίνεις πάντα μετά, κατά την διάρκεια της μέρας, κι αφού οι στοίχοι αποδεινύονται προφητικοί!
2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Το προηγούμενο post περί κυρίας Τζούλιας, κατέβηκε μετά από παράκληση μιας εξαιρετικής και πολύτιμης Αναγνώστριας (και καλής φίλης!)
Αλλά επειδή σήμερα είμαι πολύ χαρούμενος για κάτι πολύ όμορφο που μου συνέβηκε (και με έχει απογειώσει) και ήθελα να αναρτήσω ένα post anyway (ελληνιστή), ανάρτησα μια φωτογραφία ΜΟΥ, εν ώρα απύθμενης χαράς και ευτυχίας!!
Αντί λοιπόν της κυρίας Αλεξανδράτου απολαύστε έμενα χαμογελών!!! (Καλά το «απολαύστε» είναι κατ’ ευφημισμό, αλλά δεν φταίω εγώ! Ο φωτογράφος φταίει και ο φωτισμός που δεν ήταν καλός!)
Πέραν τούτου εύχομαι σε όλους ένα ……..
ΟΜΟΡΦΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ! ! !
*** Άραγε θα μπορούσα να γίνω Πρόεδρος της Αμερικής μια μέρα;;; Πάντως το χρωματάκι το πέτυχα και το χαμόγελο το 'χω!
8 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
«Φίλοι μου κι αδελφοί μου, ο πλατύτερος δρόμος είναι ο συνάνθρωπός σας.
Η δροσοσταλίδα καθρεφτίζει το φως γιατί είναι ένα με το φως, και σεις αντανακλάτε τη ζωή γιατί εσείς και η ζωή είστε ένα.
Η δροσοσταλίδα που στρογγυλεύει καθώς κυλά μέσα στο θαμπό του κρίνου δεν είναι διαφορετική από την ψυχή του εαυτού σας, όταν μαζώχνεται μέσα στην καρδιά του Θεού.»
Σ' έναν τόπο μακρινό, ζει χρόνια ο Αλ Μουσταφά, ο "Προφήτης", κι όταν φτάνει η στιγμή να γυρίσει στο νησί του, οι κάτοικοι του τόπου ζητούν από αυτόν το δώρο της σοφίας του.
Ρωτούν για όσα βαραίνουν την καρδιά τους κι αυτός απαντά για όλα τ' ανθρώπινα: την αγάπη, την ελευθερία, τα παιδιά, το γάμο, τη δουλειά, τον πόνο, τη φιλία, το χρόνο, το θάνατο, με λόγια τόσο καθαρά και διαυγή που σε άλλες εποχές θα θεωρούνταν θεϊκής έμπνευσης.
Ο Γκιμπράν έγραψε και ξαναέγραψε πολλές φορές τον "Προφήτη" μέχρι να τον εκδώσει. Είναι το αριστούργημά του, το βιβλίο που τον έκανε διάσημο στη Δύση.
"Ο κήπος του προφήτη", που γράφτηκε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, είναι η συνέχεια του "Προφήτη". Ο Αλ Μουσταφά επιστρέφει στο νησί του καταβεβλημένος από τη θλίψη των αναμνήσεων και καταφεύγει μόνος στον κήπο των προγόνων του. Ύστερα όμως ανοίγει την πόρτα στους παλιούς συντρόφους του και απαντά στις ερωτήσεις τους. Το βιβλίο αντηχεί από την ανθρωπιά και την ευσπλαχνία του συγγραφέα, και υμνεί τον αρχέγονο σύνδεσμο του ανθρώπου με τη φύση.
Ο μεγάλος Λιβανέζος ζωγράφος, ποιητής και στοχαστής γεφυρώνει με την πένα του την αραβική κληρονομιά με το δυτικό ελληνοχριστιανικό ανθρωπισμό, θυμίζοντας στον άνθρωπο των πολέμων, της επιστήμης και της ταχύτητας, την ξεχασμένη σοφία που υπάρχει μέσα του.
Αν και το μεγαλύτερο μέρος του έργου είναι γραμμένο σε πρόζα, στην ουσία του είναι ποίηση. Γιατί ο Γκιμπράν ζούσε με την ψυχή του μέσα στην ουσία της ομορφιάς όπου σβήνουν οι διακρίσεις ανάμεσα στον πεζό λόγο και την ποίηση και όπου η ίδια η σκέψη γίνεται ένα είδος μουσικής.
Ο Γκιμπράν ήξερε να γράφει αιώνιες αλήθειες με τρόπο που κάνει τον αναγνώστη να νοιώθει ότι περιδιαβάζει σ' ένα ήσυχο δάσος ή λούζεται σ' ένα δροσερό ποταμάκι· ηρεμεί την ψυχή. Αλλά ήξερε να γράφει και με τον πυρσό και να καίει σαν τη Φωτιά.
Δείτε ένα μικρό δείγμα από αυτά που γραφει ο Γκιμπράν, το οποιο απαντά σε πολλά από όσα μας βαραίνουν και αποτελούν αγαπημένο θέμα στα blogs του ΜΗ. Την Αγάπη:
"Η Αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της, και δεν παίρνει τίποτα παρά απο τον εαυτό της.
Η Αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται , γιατί η Αγάπη αρκείται στην Αγάπη.
Όταν αγαπάς , δε πρέπει να λες :"Ο Θεός είναι στην καρδιά μου", αλλά μάλλον "Εγώ βρίσκομαι μέσα στην καρδιά του Θεού".
Και μη πιστέψεις ότι μπορείς να κατευθύνεις την πορεία της αγάπης , γιατί η Αγάπη, θα σε βρει άξιο, θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία.
Η Αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία εκτός από την εκπλήρωση της .Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες , ας είναι αυτές οι επιθυμίες σου:
Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι, που λέει το τραγούδι του στη νύχτα.
Να γνωρίσεις τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας.
Να πληγωθείς από την ίδια τη γνώση σου της αγάπης.
Και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα.
Να ξυπνάς την αυγή με καρδιά έτοιμη να πετάξει και να προσφέρεις ευχαριστίες για μια ακόμη μέρα αγάπης.
Να αναπαύεται το μεσημέρι και να στοχάζεσαι την έκσταση της αγάπης.
Να γυρίζεις σπίτι το σούρουπο μ΄ ευγνωμοσύνη στην καρδιά.
Και ύστερα να κοιμάσαι με μια προσευχή για την αγάπη που έχεις στην καρδιά σου και μ΄ έναν ύμνο δοξαστικό στα χείλη σου".
Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ
ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ
6 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr Template design by Jorge |