Μετά από πολύ καιρό κοντά στα 7 χρόνια... Είπα να έρθω πάλι στην παρέα σας...

Έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια, που αν αρχίσω να γράφω για τα όσα έκανα και όσα έγιναν όλον αυτόν τον καιρό θα γράφω για ώρες ολόκληρες...

Για αυτό και το μόνο που θα πω είναι πως μου έλειψε αυτή η παρέα. Θα έρχομαι που και που να σας βλέπω :) να ανεβάζω κάνα άρθρο και φυσικά να τα λέμε !!!

Είμαι πολύ χαρούμενη που αυτή η μουσική παρέα μεγάλωσε κι εύχομαι διαρκώς να μεγαλώνει!!!

Αυτά τα λίγα από μένα!!!

Το σάββατο 6/10/'07 περπατούσα στην Αθήνα στο Μοναστηράκι...

Βλέπω στον δρόμο μου ένα τροχόσπιτο παρκαρισμένο!!! Το περίεργο δεν ήταν το τροχόσπιτο... Το περίεργο ήταν ο οδηγός του τροχόσπιτου, που ήταν ένας σκύλος :)

Τι έχετε να πείτε για αυτό?????

Μπήκα απλά να αφήσω το στίγμα μου και να σας πω πως είμαι πολύ καλά :)

Μην ανησυχείτε για μένα :) απλά το 2007-2008 (σχολικό έτος με βρίσκει πολύ φορτωμένη)...

δευτέρα εώς πέμπτη θα έχω μαθήματα στην σχολή και μαθήματα χορού

παρασκευη - σαββατο - κυριακή θα είμαι στην Αθήνα, επίσης για μαθήματα,...

Μπορεί να με χάσετε από εδώ.. αλλά όλο και σε κάποια συνάντηση θα με πετύχετε :)

Φιλάκια πολλά, μεχρι να τα ξαναπούμε!

Δυστυχώς ο Σεπτέμβρης με βρήκε με πνευμονία (ενώ κάποιοι νόμιζαν πως ήταν μυοσκελετικοί πόνοι... Ποιος ξέρει τι θα μου συνέβαινε αν δεν πήγαινα στο νοσοκομείο εγκαιρα...) και το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να ξαπλώνω για να αναρρώσω γρήγορα...

Δυστυχώς δεν μπορώ να γράψω πολλά γιατί υποφέρω από πόνο στα μεσοπλεύρια αριστερά και με την αναπνοή μου, που δυσκολεύομαι να πάρω καθώς έχω κομμάρες...

 Ευχομαι να αναρρώσω γρήγορα...

Ως τότε ευχομαι να είστε ολοι καλά!!!

:) Φιλάκια στα μαγουλάκια με πολύ αγάπη...

Τέλος οι Διακοπές!!!

Δεν μπορώ να πω πως δεν πήγα ταξιδάκι... Και φυσικά πήγα κι όχι μόνο σε ένα μέρος...

Στην Κρήτη και στην Κέρκυρα και μια βόλτα πέρασα από τις Κυκλάδες...

Στην Κρήτη πέρασα τέλεια!!! Στην Κέρκυρα ήμουν στην Κολητή μου και για τις Κυκλάδες το μόνο που θα πω είναι πως είδα ένα νησί που διαφορετικά δεν θα πήγαινα και πως έκανα κάμπιγκ μετά από 7 χρόνια ξανά! Αυτά!

Πήγα και στην Συναυλία του Μικρούτσικου!!! Συγκινήθηκα πολύ που άκουσα τραγούδια με ποίηση του Καββαδία... Αλλά ήταν τόσο δυνατή η μουσική που μέσα σε λίγη ώρα αυτό σε κούραζε και έτσι δεν πολυευχαριστήθηκα την συναυλία...

Πήγα και στο Dramaika Youth Festival 2007 που έκανα σχόλια και σε ένα ποστ που άνοιξα... Αν δεν το έχουν κλειδώσει ακόμα...

Και κάτι ξαφνικό... Κέρδισα στα Goody's ένα renault cleo και το θέμα είναι πως ακόμα δεν έχω βγάλει δίπλωμα για αυτοκίνητο, οπότε στους άμεσους στόχους μπαίνει κι αυτό...

Δευτέρα ξεκινάει η εξεταστική!

Από Οκτωμβρη και κάθε παρασκευοσαββατοκύριακο μέχρι τέλη ιουνίου θα είμαι Αθήνα για μαθήματα και για την ομάδα του Ν. Τουλιάτου (Αυτοσχέδια κρουστά).

Αυτήν την στιγμή δεν μου έρχεται κάτι άλλο...

Το μόνο σίγουρο είναι πως από Οκτωμβρη δεν θα με βλέπετε τόσο στο ΜΗ όσο στην Αθήνα (για τους Αθηναίους πάει αυτό ;) )

Οι πολλές διακοπές τελείωσαν...

Το μεγάλο ταξίδι φτάνει στο τέλος του...

Μα ένα ταξίδι δεν τέλειωσε... Τώρα αρχίζει σιγά σιγά... Είναι το ταξίδι της ψυχής, που προσπαθεί να δει τι της συμβαίνει...

Είναι ένα ταξίδι δύσκολο μα σίγουρα πολύ όμορφο... Γιατί όταν θα τελειώσει αυτό το ταξίδι, μέσα σου θα είσαι ένας άλλος άνθρωπος και θα ξέρεις που βαδίζεις...

Γιατί είσαι αυτός που είσαι? Τι θέλεις? Τι ψάχνεις? Τι έχεις και τι σου λείπει?

Οι περισσότερες απορίες θα σου λυθούν... Θα μάθεις καλύτερα τον εαυτό σου σε αυτό το ταξίδι...

 Απλά αφήσου και θα δεις πως στο τέλος όλα θα πάνε καλά...

Όλα θα πάνε καλά...

Τις ώρες τις μετράω αντίστροφα... σε 10 ώρες ταξιδεύω!!! Την Δευτέρα το πρωί θα είμαι στην Κρήτη την λατρεμένη μου μεγαλόνησο...

 Μπορεί να μην πηγαίνω για να διασκεδάσω τόσο, όσο για να συμμετέχω ενεργά στο σεμινάριο tompak με τον Pedram Zamini...

Παρόλα αυτά δεν πιστεύω να χαθούμε... σε 25 μέρες θα τα ξαναπούμε :)... Που και που θα μπαίνω σκαστά για να σας λέω νέα μου, αλλά ως τότε καλά να περνάτε!!!

Περπατάω στον δρόμο της μοναξιάς...

Ένας δρόμος άδειος.

Έχει ωραία θέα, μα όχι χαρούμενη... Μελαγχολική...

Τα πουλιά κελαηδούν λυπητερά τραγούδια... Τα λουλούδια δεν κοιτάνε τον ήλιο...

Ξαφνικά...

Από κάπου έπεσε ένας άγγελος...

Είναι πληγωμένος... Έσπασε το ένα του φτερό... Δεν μπορεί να πετάξει...

Τον κοιτάζω προσεχτικά... Αγγίζω το φτερό του... Του δένω την πληγή με έναν αυτοσχέδιο επίδεσμο από λουλούδια και τον παίρνω μαζί μου να συνεχίσουμε τον δρόμο μαζί...

Κάθε τόσο ελέγχω την πληγή του και του αντικαθηστώ τον επίδεσμο με καινούργιο...

Τα πουλιά άρχισαν να τραγουδούνε πιο χαρούμενα τραγούδια... Η φύση αρχίζει να ανθίζει και ο ήλιος να είναι όλο και πιο φωτεινός... Αρχίζουν τα χρώματα να ζωηρεύουν...

Καθώς περπατάμε του τραγουδάω το τραγούδι...:

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥ

Όπως τυλίγονταν τα χέρια στο σώμα
κι όπως έσπαγε σ' αστέρια η βραδιά
σου είχα αγγίξει δειλά την καρδιά
σ' αγαπάω

Κι όπως έπεφταν τ' αστέρια στο χώμα
Κι όπως πέφταν στη γη τα κορμιά
σου βρήκα μόνο μια λέξη να πω
σ' αγαπάω

Ο άγγελός μου, ο άνθρωπός μου, ο θάνατός μου
Εσύ (δις)

Εσύ που έστρεφες αργά το μαχαίρι
Εσύ που μου 'παιρνες γλυκά τη ζωή
Εσύ (δις)

Κι όταν μου έστρεφες αργά το μαχαίρι
κι όταν μου έπαιρνες γλυκά τη ζωή
πάλι μια λέξη μοναχά σου 'χα πει
σ' αγαπάω
κι όπως παλεύαμε έτσι χέρι με χέρι
κι όπως δεν είχα πια καρδιά να πιαστώ
βρήκα και πάλι ένα τρόπο να πω
σ' αγαπάω

Ο άγγελος μου...(δις)
Εσύ που έστρεφες...(δις)

Γύρω ο κόσμος περπατά σε ζευγάρια
κι εγώ μονάχη σ' ένα σπίτι κλειστό
να χω ένα ψίθυρο στο στόμα ζεστό
σ' αγαπάω

Ο άγγελός μου Εσύ
Ο άγγελός μου...
Εσύ που έστρεφες...

Σου το αφιερώνω αγγελάκι μου...

Υ.Γ.: Ευχομαι ο άγγελός μου όταν γίνει καλά να μην φύγει από κοντά μου...

Εύχομαι ο άγγελός μου να μείνει κοντά μου για να με προσέχει και να μου ομορφαίνει την  ζωή, όπως έγινε και την στιγμή που του περιποιήθηκα την πληγή...

Κάνεις κάτι πετυχημένο και αμέσως να σε παγώσουν, με μια κουβέντα που θα σου πουν... Ενώ έχεις κάνει τόση δουλειά, έχεις ρίξει τέτοιο τρέξιμο για να φτάσεις σε αυτό το σημείο, έχεις βάλει όλο σου το είναι να δουλέψει για αυτό, έρχονται και με μία φράση σε κάνουν να νοιώθεις πως είσαι "ένα τίποτα"...

Σου δίνουν μια αρμοδιότητα... Αυτός που στην έδωσε, ξέρει γιατί το έκανε. Και τώρα έρχονται διάφοροι και του λένε "δεν ξέρεις τι κάνεις" και "να 'ναι καλά τα βίσματα", "Ρε ανθρώπους της εμπιστοσυνης σου βάζεις... Κι εμείς τι κάνουμε εδώ? Μπρίκια κολάμε"... Μπλα μπλα...

Γράφεις ένα κείμενο και αντί να κοιτάξουν το γενικό νόημα, καταπιάνονται από μια λέξη που είπες ή μια φράση και αρχίζουν να σε χτυπάνε...

-Και ποιος σου είπε πως είναι έτσι και δεν είναι γιουβέτσι???...

- Συγγνώμη κύριε άγνωστε που με ξέρεις τόσο λίγο εώς καθόλου. Εσύ γιατί πιάνεσαι από την μία λέξη ή φράση και δεν κοιτάς όλο το κείμενο??? Βαριέσαι να διαβάσεις? Βαριέσαι να σκέφτεσαι??? Μήπως φταίει η πολύ τηλεόραση και το πολύ ίντερνετ που σε έχει ζαβλακώσει??? Αααα όλα κι όλα!!!! ΩΣ ΕΔΩ και ΜΗ παρέκει!!! Άμα έχεις ψυχολογικό πρόβλημα να πας σε κάναν ψυχίατρο. Άμα έχεις υπαρξιακό πρόβλημα δεν σου φταίει ο κόσμος... Άμα είσαι κομπλεξικός πάνε καλύτερα σε κανένα ερημονήσι για να βρεις την υγειά σου...

 Γιατί τόση κακία???

Γιατί τέτοια ζήλια???

Γιατί τετοια κομπλεξικότητα???

ΓΙΑΤΙ??????