Είμαι σε μια περίεργη φάση της ζωής μου...

Προετοιμασία για το δίπλωμα της Βυζαντινής μουσικής, χωρισμένη πάρα πολύ πρόσφατα...

Τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα...

Είναι μπερδεμένα σαν τα χρώματα της τέμπερας... 

 Αγωνία για το δίπλωμα, χαρά για το ότι πλησιάζουν οι διακοπές μου, ικανοποίηση για κάποιες σωστές κινήσεις που έκανα τον τελευταίο καιρό, ενθουσιασμό για κάποιες νέες γνωριμίες, ευτυχία που σιγά σιγά στηρίζομαι στα πόδια μου, φόβο για καινούργια βήματα στην ζωή μου κτλ... Όλα αυτά με φέρνουν σε ένα σημείο που να μην ξέρω τι να κάνω... Τι να πρωτοσκεφτώ... Τι να κάνω και τι να προσέξω...

Νοιώθω ένα σπουργιτάκι, που έσπασε το φτερό του και προσπαθεί από μόνο του να το γιατρέψει... Να προστατευτεί από τα τέρατα που περνούν από δίπλα του έτοιμα να το κατασπαράξουν... Είναι ανήμπορο και προσπαθεί να βρει κάπου να τρυπώσει...

Όμως κάπου... Υπάρχει μια φωλιά που αν την εντοπίσει, θα γίνει καλά και θα μπορέσει να ξαναπετάξει σε καταγάλανους ουρανούς μέσα από τ' άσπρα σύννεφα, πάνω από ωκεανούς και να βρεθεί ανάμεσα στους φίλους του, που τόσο πολύ τ' αγαπάνε!

Είναι κυριακή μεσημέρι κι έξω έχει έναν υπέροχο καιρό!!!

 Τα συναισθήματα είναι μπερδεμένα!!!

Συναίσθημα χαράς, συγκίνησης, έρωτα, ενθουσιασμού...

Αυτή η σκέψη... Αυτό το πρόσωπο... είναι ένα από τα πιο γλυκά πρόσωπα ίσως που έχω γνωρίσει... Πληγωμένο και βρέθηκα στον δρόμο του... Εύχομαι να είναι για καλό... Να του αλλάξω την διάθεση...

(Μία προσπάθεια να επικοινωνήσω νοητά:)

Να ξέρεις πως θα είμαι εδώ... Για σένα!

Να ξέρεις πως σε κάθε λύπη σου και χαρά θα είμαι εδώ να τα μοιραστούμε μαζί...

Να ξέρεις πως η σκέψη μου θα σου κρατάει συντροφιά...

Είσαι ένας άγγελος που έσπασε το ένα σου φτερό κι εγώ είμαι εδώ για να στο κολήσω... Να σου απαλήνω τον πόνο σου και να κλείσω την πληγή σου...

Βρέθηκα στον δρόμο σου και θα μείνω εδώ!

Κοντά σου!

Ακόμα κι αν με διώξεις θα είμαι εδώ και θα σε περιμένω να έρθεις να με βρεις...

Είχες μία Δύση κι εγώ είμαι η ανατολή...

Μια νέα αρχή ξεκινάει στην ζωή σου...

Μην την χαλάσεις...

Άστην!!!

Άστην να εισβάλλει γλυκά...

Σε φιλώ!!!

και δεν σε ξεχνώ

Σήμερα έχει πολύ ζέστη... Είχα μάθημα χορού σήμερα 7-8 και μετά γύρισα στο σπίτι με τα πόδια. Μουσικούλα και παρατηρητικότητα... Κοιτούσα γύρω μου και σκεφτόμουν τι όμορφο πράγμα να περπατάς και να βλέπεις πόσο όμορφος είναι ο κόσμος γύρω σου όταν είσαι ευτυχισμένος...

Μια εικόνα πόσο διαφορετική μπορεί να είναι όταν την κοιτάς με διαφορετικό συναίσθημα... Μια εικόνα πόσες διαφορετικές "οπτικές γωνίες" έχει? Να υποθέσω άπειρες :)

Δεν έχω κάτι άλλο να γράψω :) εξάλλου δεν έχω εμπνευση καθόλου :(

Ηλιοβασίλεμα...

Εσύ κάθεσαι στα βραχάκια και κοιτάζεις τον ήλιο που ετοιμάζεται να πάει να κοιμηθεί... Οι ηλιαχτίδες χαϊδεύουνε την θάλασσα και παίζουν με τα χρώματα του κίτρινου και του κόκκινου. Η θάλασσα είναι λάδι και προσπαθείς να μιλήσεις μαζί της... Προσπαθείς να γίνεις ένα με αυτήν χωρίς όμως να μπεις μέσα της.

Το αεράκι αγγίζει τα μαλλιά σου, χαϊδεύει τον λαιμό σου, παίζει μαζί σου προσπαθώντας να σου δώσει ένα μήνυμα (ένα μυστηριώδες μήνυμα που ποτέ δεν θα καταλάβεις το ποιος το έστειλε, από που, πότε και γιατί... Ούτε καν πόσο καιρό πριν...).

Θα γεύεσαι το αλάτι της θάλασσας στα χείλη σου...

Και μόνο αυτά μπορεί να είναι μια εικόνα... Τι παράπανω να σκευτείς?

Η ζωή είναι όμορφη και μια όμορφη σκέψη, μια εικόνα σου την κάνει ακόμα πιο όμορφη...

Να έχεις κάποιον να σε νοιάζεται...

Να ξέρεις πως για κάποιον είσαι αυτό το όμορφο τριαντάφυλλο που θέλει να μείνει πάντα με την φρεσκάδα του και το υπέροχο άρωμά του να στολίζει τον κήπο της καρδιάς του...

Να βλέπεις τα αστέρια τ' ουρανού και μέσα σε αυτά να βλέπεις και τα δυο του μάτια...

Να νοιώθεις το αεράκι στα μαλλιά σου και να σου θυμίζουν το άγγιγμά του...

Να πίνεις νερό και να θυμάσαι το άγγιγμα των χειλιών του...

Να αγαπάς και να είσαι ερωτευμένος με κάποιον κι αυτό να είναι αμοιβαίο...

Τι όμορφο συναίσθημα να είσαι με τον άνθρωπο των ονείρων σου!!!

Ιούνης μήνας και αντί να μας πεθάνει στις ζέστες, βάλθηκε να μας συναχώσει ο καιρός...

Είναι αυτό που λέω εγώ καμιά φορά ο χειμώνας θα γίνει καλοκαίρι και το καλοκαίρι χειμώνας...

Αλλά δεν φταίει ο καιρός που έχει τρελαθεί, ο κόσμος φταίει!!! Εμείς!!! Που κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να καταστρέψουμε τον πλανήτη και να τρελάνουμε τον καιρό...

- Θα πάω μέχρι το σούπερ μάρκετ να πάρω 1 γάλα (1 τετράγωνο παρακάτω), αλλά θα πάρω και το αυτοκίνητο γιατί βαριέμαι να περπατάω...

- Σήμερα θα βγω για καφέ... Πρέπει να γίνω κούκλα και να μοσχοβολάω... (Δώστου η λακ για να σταθούνε τα μαλλιά... Βάλε κι ένα τόνο απόσμητικό σπρέυ)

- Μου αρέσει εκείνο το οικόπεδο πάνω στο βουνό... Γαμώτο έχει δέντρα όμως και με εμποδίζουν να χτύσω. (Δεν κόβεις τα δέντρα? και τι σε νοιάζει εμένα που θα πλημμυρίσει η πόλη όταν γίνει κατακλισμός?)

και δωσ΄ του οι ρύπανση μέσω επιπόλεων πράξεων και μετά παραπονιόμαστε που ο καιρός τρελάθηκε... Ε μα πως να μην τρελαθεί κι αυτός... Αφού όλες οι ρυπογόνες ουσίες είναι στην ατμόσφαιρα και επειδή το όζον τις εμποδίζει να βγούνε εκτός ατμόσφαιρας μένουν εγκλωβισμένες και έτσι έχουν επιρεάσει τον καιρό...

Κόσμε προλαβαίνεις να σώσεις το περιβάλλον και πόσο μάλλον τον καιρό... Αλλά βιάσου κόσμε γιατί δεν σε βλέπω καλά... Καθόλου καλά...

Σήμερα νοιώθω απαίσια....

Τα πάντα γύρω μου ξαφνικά μαυρίσαν...

Έχω τον σβέρκο μου να πονάει, έχω και την φαρμακευτική αγώγή,που εξαιτίας της με έκανε κολητή με την καλιόπη...

Χμμμ δεν ξέρετε την φίλη μου την καλιόπη? Βέβαια... Τρομερό ατομάκι... Πάντα καθαρή, και πολύ αγαπάει το νερό... Μην της ρίξεις κάτι που μυρίζει θα το ρουφίξει αμέσως για να το πάει όσο πιο βαθιά γίνεται για να γίνει και πάλι καθαρή... Μην της ρίξεις τριχούλες... πάλι θα κάνει το ίδιο... Γενικά ρουφάει με το παραμικρό που τις ρίξεις κάτι... Βέβαια θέλει και λίγο την βοήθειά μου γιατί κάπου στο κεφάλι της έχει ένα μαγικό κουμπί που της δίνει το σήμα για να ξεκινήσει την όλη διαδικασία... Ακόμα δεν καταλαβάτε ποια είναι η φίλη μου η Καλιόπη? Σήμερα, πάντως, μέχρι και το Κυπριακό λύσαμε... :( Σε λίγο λέει θέλει να ξαναπάω... Τι να θέλει να μου πει άραγε... Αχχχ η κοιλίτσα μου και το εντεράκι μου πονάνε :((