Για το πείσμα μιλάω! Ναι , γι’ αυτό το άτιμο πείσμα…

Έχω διάφορα ελαττώματα…

Μέσα σε όλα αυτά είναι ότι είμαι πολύ πεισματάρα!

Πειράζει που αν βάλω κάτι στο μυαλό μου θα το κάνω χωρίς να υπολογίσω τις συνέπειες ; Μπορεί να μου πάρει χρόνο…θα πέσω σε διάφορες αντιφάσεις ,θα το σκεφτώ αλλά στο τέλος τις περισσότερες φορές για να μη πω πάντα και φανώ υπερβολική , θα το κάνω!

Θα το κάνω ακόμα και αν ξέρω ότι δεν πρέπει.

Τώρα το «πρέπει» και το «δεν πρέπει» είναι σχετικές έννοιες…

Να διευκρινίσω ότι μιλάω για φυσιολογικά πράγματα και όχι για κάτι εκτός ορίων και ηθικής και φυσικά αν είναι να βλάψουν κάποιον αυτός ο κάποιος θα είναι μόνο ο εαυτός μου!

Ας φέρω ένα πάρα πολύ απλό παράδειγμα , ίσως το πιο απλό που θα μπορούσα….

Ας υποθέσουμε ότι δω κάτι που μου αρέσει και θέλω να το αγοράσω…Ξέρω ότι το συγκεκριμένο είναι εκτός προϋπολογισμού και θα με βγάλει εκτός προγράμματος…ε , θα το σκεφτώ , θα το ξανασκεφτώ και ενώ ξέρω ότι δεν πρέπει θα το πάρω! Διαφορετικά θα σκάσω! Θα μου πείτε αυτό δηλώνει και επιπολαιότητα…ε ναι! Είμαι και επιπόλαια και λειτουργώ πολύ παρορμητικά!

Τι να κάνω τώρα;

Λίγες φορές στην ζωή μου έχω λειτουργήσει με βάση την λογική ακόμα και αν ξέρω ότι αυτό είναι λάθος…το συναίσθημα συνήθως με συνεπαίρνει…

Κάτι παρόμοιο με προβληματίζει τον τελευταίο καιρό…

Έχω κάτι στο μυαλό μου και ενώ οι συνθήκες και η λογική δεν μου επιτρέπουν να το πράξω και ενώ λέω στον εαυτό μου ότι όσο κακός και αν είναι ο εγωισμός ορισμένες φορές χρειάζεται να τον βάζεις μπροστά, εγώ πάλι λειτουργώ με γνώμονα τα παραπάνω χαρακτηριστικά μου…

Θα υλοποιήσω την ιδέα που έχω στο μυαλό μου και θα κάνω αυτό που θέλω και αυτό που νιώθω τώρα , για το αύριο ποιος ξέρει…

Μικρές Λιαχτίδες Στο Τζάμι της Ψυχής

Χριστίνα Φασούλα 

Καλημέρα ήλιε! Ανέτειλες κιόλας;
Πες μου... από κει πάνω...
Πόσο μεγάλη φαίνεται η αγάπη μου;

Η ψυχή που αγάπησα είναι απ' αυτές
που κατοικούν στην γειτονιά του ήλιου;
Είναι απ' αυτές που έκρυψε
μέσα τους ο Θεός την αλήθεια...;

Κάποτε οι άγγελοι τίναξαν
τα φτερά τους πάνω απ' τη γη.
Από τότε κάποιες ψυχές λάμπουν παράξενα...

Γεια σου μικρέ μου ουρανέ...
άσε με απόψε να γίνω αστέρι σου...
εγώ θα σου τραγουδώ
και εσύ θα μ' αγκαλιάζεις... Θέλεις;

'Οταν καθρεφτίζεσαι στο βλέμμα μου
και λες πως μ' αγαπάς,
τότε ο Θεός γέρνει πάνω απ' τη γη
και συνεχίζει τη δημιουργία του...

'Οταν, ψάχνοντας να βρεις
την αγνότητα της ψυχής σου, προχωρήσεις
τόσο βαθιά, τόσο μακριά και βρεθείς
σε αδιέξοδο, στο τέρμα,
μπροστά σε ένα πανύψηλο τείχος...
Τότε να ξέρεις,
ότι πίσω από αυτό το τείχος
είναι το άπειρο..
η απεραντοσύνη της πανέμορφης ψυχής σου...
Εκεί θα με βρεις...
Να αιωρούμαι, να σ' αγαπώ.

Καλή Εβδομάδα!

Λοιπόν εσείς οι άνθρωποι δεν ξέρετε τι θέλετε…

Με έχετε τρελάνει!

Σας κάνω ωραίες μέρες αρχίζετε την γκρίνια…μμμ και τι καιρός είναι αυτός; ο ένας …Και δεν μπορώ άλλο τον βαρέθηκα , θέλω κρύο…ο άλλος…και αν έχει τέτοιες ανοιξιάτικες μέρες τώρα θα έχουμε βροχές και κρύα το καλοκαίρι…ο τρίτος….και είναι αρρωστημένος αυτός ο καιρός γι’ αυτό έχει εξαπλωθεί ο ιός της γρίπης…ο τέταρτος!

Ούφ!Αλλά βέβαια,σε κάποιον πάντα πρέπει να ρίξουμε το φταίξιμο..!εγώ φταίω που εσείς δεν ντύνεστε και δεν τρέφεστε σωστά? Εγώ φταίω που βάζετε το κλιματιστικό στο γραφείο ή στο σπίτι στο φουλ και μετά μου βγαίνετε έξω με ανοιξιάτικη ενδυμασία? Αμάν!

Κάνει κρύο…πάλι γκρινιάζετε…πω πω τι κρύο είναι αυτό , ο ένας…χάλια ο καιρός , ένα σωρό πετρέλαιο θα χαλάσουμε πάλι… ο άλλος….τι βροχή είναι αυτή, 2 ώρες έκανα να φτάσω στην δουλειά με την κίνηση…ο τρίτος και πάει λέγοντας!

Εεεεεεεεεεε , δεν υποφέρεστε πια!!!

Αντί να εκμεταλλευτείτε αυτές τις μέρες είστε όλο μπλα, μπλα , μπλα…

Θα χαλάσω και εγώ τώρα, σιγά-σιγά βέβαια και με το μαλακό, γιατί μου είσαστε και ευαισθητούλια!

Για να σας δω!

ΓΕΝΙΚΗ ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΚΑΙΡΟΥ!

Αυξημένες νεφώσεις σε ολόκληρη τη χώρα, με τοπικές βροχές στα δυτικά και στα βόρεια και ενισχυμένους νότιους ανέμους στα πελάγη τις πρωινές ώρες, περιμένουμε τo Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2007.

Η θερμοκρασία θα κυμανθεί από 3 ως 13 βαθμούς στη Β. Ελλάδα, 6 ως 17 βαθμούς στην Κεντρική και Νότια Ελλάδα, 10 ως 17 στη Δυτική Ελλάδα, 13 ως 17 βαθμούς στις Κυκλάδες, στην Κρήτη και στα Δωδεκάνησα. Σε περιοχές της βόρειας Κρήτης, η μέγιστη θερμοκρασία θα φτάσει στους 20 βαθμούς.

Οι νότιοι άνεμοι στο Αιγαίο θα πνέουν τις πρωινές ώρες ενισχυμένοι, φτάνοντας τοπικά στα 7 Μποφόρ, ενώ από το μεσημέρι θα στραφούν σε δυτικούς-νοτιοδυτικούς με μικρή εξασθένιση. Τοπικά ισχυροί βόρειοι-βορειοδυτικοί άνεμοι θα πνέουν στο Ιόνιο.

Αρκετές νεφώσεις περιμένουμε τo Σάββατο στην Αττική. Η θερμοκρασία θα φτάσει τους 18 βαθμούς. Μέτριοι νότιοι άνεμοι θα πνέουν στο Σαρωνικό και στο Νότιο Ευβοϊκό τις πρωινές ώρες, ενώ από το μεσημέρι θα στραφούν σε δυτικούς.

Αρκετές νεφώσεις με λίγες βροχές το πρωί περιμένουμε τo Σάββατο στη Θεσσαλονίκη. Η θερμοκρασία θα φτάσει τους 13 βαθμούς. Ασθενείς μεταβλητοί άνεμοι θα πνέουν στο Θερμαϊκό.

Αυτά από μένα!

Καλό σας Σαββατοκύριακο!!! 

Πηγές :

Πρόγνωση καιρού : www.meteo.gr

Χάρτης : www.hnms.gr

Είναι κάποια τραγούδια που τα νιώθεις , τα βιώνεις, τα ζεις και τα αγαπάς περισσότερα από κάποια άλλα...

Είναι αυτά τα τραγούδια που τα έχεις συνδυάσει με καταστάσεις και με πρόσωπα...

Είναι αυτά τα τραγούδια που αισθάνεσαι ότι είναι γραμμένα για σένα ή από σενα...

Είναι αυτά τα ίδια τραγούδια που άλλοτε σε διασκεδάζουν και άλλοτε σε μελαγχολούν...

άλλοτε σε ξεσηκώνουν και άλλοτε σε "παγώνουν"...

πάντα όμως σε ταξιδεύουν....

Ας μιλήσουν τα τραγούδια...

ΈΧΩ ΜΙΑ ΛΕΞΗ -Αλκίνοος Ιωαννίδης

Έχω μία λέξη για να πω

μα είναι το στόμα μου κλειστό

και την κρατάω μέσα μου να μεγαλώνει

Γύρω μου απλώνει

το φιλοθεάμον μου κενό

σ' ένα μονόλογο παλιό 

ένα μεγάλο βόδι μου πατάει τη γλώσσα

ψυχή μου κλώσα

μου είχες πει κάποια φορά

μέσα στα λόγια τα πολλά

πως πριν κατέβουμε στη γη είμαστε αστέρια

Σπασμένα χέρια

τώρα μου δίνεις να πιαστώ και το μικρό μου εαυτό

μέχρι την άλλη μου ζωή θα ξεπουλάω

Σε ποιόν χρωστάω;

Σε ποιον τη λέξη μου να πω

και ποιου το χέρι τρυφερά θα την κρατήσει;

Που έχω ζήσει;

Σε τίνος το όνειρο να μπω

μια λέξη μόνο να του πω και να το σκάσω;

Αχ, να ξεχάσω! 

Λέγαν σαν ήμουνα μικρός

πως είν' ο κόσμος σκοτεινός

μ' από τα φώτα τα πολλά πως έχω λιώσει;

έχω πληρώσει

Έδωσα χώμα και νερό

μήπως σωθεί ό,τι ακριβό έχω γνωρίσει

και ό,τι γνήσιο έχω ζήσει

Έχω ξοφλήσει

Έχω μία λέξη για να πω

μα είναι το στόμα μου κλειστό

και την κρατάω μέσα μουνα μεγαλώνει

Και με σκοτώνει σ' έναν ισόβιο τοκετό

το 'να μέρος το κρυφό

και νιώθω μέσα απ' τη βαθιά μου εγκυμοσύνη

αυτό που φτύνει η τεχνητή μας νοημοσύνη:

Ευγνωμοσύνη!

Πειράζει που αναβάλλουμε συνέχεια σημαντικές αποφάσεις. Η ζωή είναι μικρή και κάποτε τελειώνει.

Πειράζει που βρίσκουμε δικαιολογίες για ανθρώπους και καταστάσεις που μας βλάπτουν. Μπορούμε και χωρίς αυτά!

Πειράζει που δεν διεκδικούμε αυτά που πραγματικά αξίζουμε στη ζωή. Με αυτό τον τρόπο χτίζουμε την δυστυχία μας.

Πειράζει που πιστεύουμε ότι δεν είναι δυνατόν να αλλάξουμε τελείως την ζωή μας. Τίποτα δεν είναι πραγματικά αδύνατον. Εμείς είμαστε που αποφασίζουμε.

Πειράζει που ζούμε την ζωή μας σκεπτόμενοι το μέλλον. Πειράζει που δεν συνειδητοποιούμε ότι η ζωή μας είναι αυτά που ζούμε σκεπτόμενοι το παρελθόν και το μέλλον.

Πειράζει που νομίζουμε ότι οι άλλοι φταίνε για την δυστυχία μας. Ο μόνος  που μπορεί πραγματικά να μας βλάψει είναι ο εαυτός μας.

Πειράζει που δεν απολαμβάνουμε κάθε στιγμή που περνάει. Η ζωή είναι γεμάτη τέτοιες!

Πειράζει που δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας. Είναι ο μόνος που μπορεί πραγματικά να μας βοηθήσει.

Πειράζει που δεν παίρνουμε στα σοβαρά όλα τα παραπάνω!

Τα παραπάνω μου τα είχε δώσει μια φίλη μου πριν αρκετό καιρό…

Δεν ξέρω αν τα είχε διαβάσει κάπου ή αν τα έγραψε τότε αποκλειστικά για μένα…

Τα διαβάζω και δεν είναι ότι δεν τα παίρνω στα σοβαρά μια και δεν βρίσκω και κάτι λάθος σε αυτά…απλά απ’ τα λόγια ως την πράξη είναι μια μεγάλη απόσταση!

Τα γράφω για να τα εμπεδώσω αν και είναι τόσα πολλά που πρέπει να εμπεδώσω και να συνειδητοποιήσω αυτό τον καιρό που δεν ξέρω πόσα μπορεί να δεχθεί πια αυτός ο εαυτός μου!!! :)

Y.Γ. Κάτι άσχετο...παρακαλώ ο Γιάννης και η Βίκυ να δείξουν ιδιαίτερη προσοχή στην φωτό!!! :D

ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ 

Όλα τα πράγματα στον κόσμο είναι δυο.Στο μυαλό μας είμαστε δυο-καλοί και κακοί. Με τα ματία μας βλέπουμε δυο πράγματα- πράγματα που είναι ωραία και πράγματα που είναι άσχημα…Έχουμε το δεξί χέρι που χτυπάει και κάνει καλό και το αριστερό χέρι γεμάτο καλοσύνη κοντά στην καρδιά. Το ένα πόδι μπορεί να μας οδηγήσει σε πονηρό μονοπάτι, το άλλο πόδι μπορεί να μας οδηγήσει σε καλό. Έτσι είναι όλα τα πράγματα δυο, όλα δυο.

Αρχηγός των Αετών (Latakots- Lesa) τέλος 19ου αιώνα

Pawnee

Είμαι φτωχός και γυμνός, όμως είμαι αρχηγός του έθνους. Δεν θέλουμε πλούτη , όμως θέλουμε να αναθρέψουμε τα παιδιά μας σωστά. Τα πλούτη δεν θα μας έκαναν καλό. Δεν θα μπορούσαμε να τα πάρουμε στον άλλο κόσμο. Δεν θέλουμε πλούτη. Θέλουμε ειρήνη και αγάπη.

Κόκκινο Σύννεφο (Makhpiya-luta) τέλη 19ου αιώνα

Αρχηγός των Sioux

Τα πάντα στην έχουν ένα σκοπό, κάθε αρρώστια ένα βότανο για να την γιατρεύει και κάθε άνθρωπος μια αποστολή. Αυτή είναι η Ινδιάνικη θεωρία της ύπαρξης.

Περιστέρι που πενθεί (Christine Quntasket) 1882-1936

Salish

Η ζωή του Ινδιάνου είναι σαν τα φτερά του ανέμου. Γι’ αυτό καταλαβαίνετε πώς το γεράκι πιάνει την λεία του. Έτσι είναι ο Ινδιάνος. Το γεράκι πέφτει πάνω στην λεία, έτσι κάνει και ο Ινδιάνος. Στο θρήνο του είναι σαν το ζώο. Για παράδειγμα το κογιότ είναι πανούργο, έτσι είναι και ο Ινδιάνος. Ο αετός είναι το ίδιο. Γι’ αυτό ο Ινδιάνος είναι πάντα στολισμένος με φτερά : συγγενεύει με τα φτερά του ανέμου.

Μαύρο Ελάφι (1863-1950)

Μάγος Γιατρός των Oglala Sioux

Έχω παρατηρήσει ότι σε κάθε μεγάλο εγχείρημα δεν φτάνει ένας άνθρωπος να εξαρτάται από τον εαυτό του.

Μοναχικός Άνθρωπος (Isna la-wica) Τέλη 19ου αιώνα

Teton Sioux

Όλα τα πουλιά , ακόμα και αυτά του ίδιου είδους, δεν είναι όμοια και το ίδιο συμβαίνει με τα ζώα και τα ανθρώπινα πλάσματα. Ο λόγος που ο Wakan Tanka δεν κάνει δυο πουλιά , ή ζώα , ή ανθρώπινα πλάσματα ακριβώς τα ίδια είναι, γιατί το καθένα τοποθετήθηκε εδώ από τον Wakan Tanka για να είναι μια ανεξάρτητη οντότητα και να βασίζεται στον εαυτό της.

Σκοπευτής (τέλη 19ου αιώνα)

Teton Sioux

Ο πολεμιστής που είχε περισσότερα από όσα χρειαζόταν έκανε γιορτή. Πήγε παντού και κάλεσε τους γέρους και τους άπορους…Ο άνθρωπος που θέλησε να τον ευχαριστήσει για το φαγητό- κάποιος αξιοσέβαστος γέρος-πάγος- γιατρός ή πολεμιστής είπε : «… να φροντίζετε τους γέρους, είναι άξιοι των γηρατειών τους, έχουν περάσει τις μέρες τους και έχουν δικαιωθεί. Με την βοήθεια του Μεγάλου Πνεύματος έφτασαν στα γεράματα. Σε αυτή την ηλικία ο γέρος μπορεί να προβλέψει ή να δώσει γνώση ή σοφία , οτιδήποτε κι αν είναι , έτσι είναι. Στο τέλος υπάρχει ένα μπαστούνι. Εσύ και η οικογένεια σου να φτάσετε εκεί που φτάνει το μπαστούνι.

Μαύρο Ελάφι (1863-1950)

Μέγας-γιατρός των Oglala Sioux

Ο λαός των Ινδιάνων όπως και κάθε παραδοσιακός λαός μέσα από μία στάση ζωής που τους έκανε να βλέπουν το Θεό μέσα σε κάθε πράγμα, είχαν σαν σκοπό της ζωής να φτιάξουν τον άνθρωπο κάθετο, αγνό, τίμιο ειλικρινή με τον εαυτό του και το περιβάλλον του και κυρίως υγιή και φυσικό.

Το χειρότερο σήμερα δεν είναι η μόλυνση του περιβάλλοντος αλλά η μόλυνση του ψυχισμού των σχέσεων, των ιδεών των ονείρων, της ίδιας της ανθρώπινης μας φύσης. Σήμερα η Τέχνη, η Επιστήμη ακόμη και η Θρησκεία έχουν μολυνθεί , έχουν εμπορευματοποιηθεί.

Προσωπικά , με αφορμή αυτό το αφιέρωμα και όσα διάβασα για να το γράψω , αγάπησα και σέβομαι ακόμα περισσότερο αυτόν τον λαό, γιατί η ζωή τους βασιζόταν στις μεγαλύτερες αξίες και σε αυτά που για εμάς σήμερα πολλές φορές είναι δευτερεύουσας σημασίας.

Ας κρατήσουμε κάτι απ’ τα λόγια τους…

Πηγές :

www.indians.gr   

www.nea-acropoli.gr

Βιβλιογραφία :

Ινδιάνικη Σοφία-Εκδόσεις : Οδός Πάνος. 

Έτσι απλά χωρίζουνε οι δρόμοι

Με ένα γεια και ένα βλέμμα που πληγώνει

παίρνει ο καθένας το δικό του μονοπάτι

Και εύχεσαι ότι έζησες να μην ήτανε απάτη

Μα εγώ τις στιγμές μας θα κρατήσω

Σαν φυλαχτό θα τις κρύψω

θα παγώσω τον χρόνο

και στα όνειρα θα σ’ ανταμώνω.

Και εκείνες, τις τελευταίες στιγμές μας,

όταν με κοίταζες, με άγγιζες, το χαμόγελο σου,

Σε μια αγκαλιά θα τις κλείσω

Και έπειτα θα την σφραγίσω. 

Και αν τα μάτια μου καίνε

Και να κλάψω μου λένε

Εγώ σφιχτά θα τα κλείσω

Για να μη δακρύσω...

Όπως είπε και ο αγαπημένος μου Γιάννης (Deos), σε σχετικό post στο blog του, η διάθεση είναι σαν το ασανσέρ, άλλοτε μας ανεβάζει και άλλοτε μας κατεβάζει...Και ενώ χθες περάσαμε πάρα πολύ ωραία και η διάθεση δεν μπορούσε να ανέβει περισσότερο, σήμερα και για την ώρα τουλάχιστον, έχει κατέβει...Θα έρθει όμως πάλι στον σωστό "όροφο"! :) 

18.11.06 Καλάβρυτα -Emaki & LVicky!

Με την παρέα μου γενικά βγάζουμε πολλές, (μα πάρα πολλές)φωτογραφίες, συνήθως για να θυμόμαστε τις στιγμές, άλλες όμως απλά για να γέλαμε!!!

Έτσι ,άλλες είναι σοβαρές, άλλες αυθόρμητες , άλλες αστείες και άλλες γελοίες!!!

Όλες όμως έχουν κάτι να πουν!

Η συγκεκριμένη έχει να δώσει τα δυο εξής μηνύματα:

1ον Αυτά παθαίνει κάποιος, όταν του φοράνε τα γυαλιά!

2ον Τα ‘χουμε παίξει λέμεεεεεε!!!

Θα ακολουθούσουν και άλλες…εφόσον βέβαια μου το επιτρέψουν τα «μοντέλα»!!! :)

Καλό μας Σαββατοκύριακο!!!

Παίζεις με το μυαλό και την ψυχή μου,

δεν λες κουβέντα και μεγαλώνεις την σιωπή μου

Θέλω να τρέξω, στην αγκαλιά σου να χωθώ

Δεν το αντέχω άλλο ετούτο το κενό.

Έλα και πες μου, τις λέξεις βρες μου

να έρθω εγώ λίγο πιο κοντά

Πώς να σε πιάσω, αν δεν σε φτάσω

Δως μου υπόσχεση πως δεν θα φύγεις μακριά.

Μη μου μιλήσεις πάλι αόριστα δειλά

πες την αλήθεια όπως βγαίνει απ' την καρδιά

Θέλω να ζήσω μαζί σου μια στιγμή

να σε κρατήσω σαν να τελειώνει η ζωή.

Έλα και πες μου, τις λέξεις βρες μου

να έρθω εγώ λίγο πιο κοντά

Πώς να σε πιάσω, αν δεν σε φτάσω

Δως μου υπόσχεση πως δεν θα φύγεις μακριά.

Μάλλον δεν ξέρεις πως είναι να κοιτάς

μέσα στα μάτια της ψυχής και να γελάς

έχεις μονάχα στο μυαλό σου την φυγή

και αποφεύγεις κάθε λέξη τρυφερή.

Έλα και πες μου, τις λέξεις βρες μου

να έρθω εγώ λίγο πιο κοντά

Πώς να σε πιάσω, αν δεν σε φτάσω

Δως μου υπόσχεση πως δεν θα φύγεις μακριά.

16.01.06 

Έψαχνα να βρω ένα wallpaper του Αλκίνοου Ιωαννίδη  και μεταξύ άλλων σελίδων πετυχαίνω ένα που μου άρεσε πολύ αλλά, για να το χρησιμοποιήσω έπρεπε να κάνω εγγραφή στην σελίδα και αυτό έκανα!

Άρχισα να το ψάχνω, αρχικά γιατί ασχολιόταν με την μεγάλη μου αγάπη, την μουσική και έπειτα γιατί έβλεπα και ενημερωνόμουν και για άλλα θέματα εκτός απ’ αυτή.

Μέσα σε όλες μου τις ανακαλύψεις ήταν και το Music Heaven Café , όπου εκεί είχα και την πρώτη επαφή μου με τα παιδιά!

Dimitrapan , Orfeus, Ageras , Soulesomme, parateristas , michpah , manblaz, desmar, kifa, Gl,neerie, senious και τόσοι άλλοι!

Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση πόσο καλή διάθεση έβγαζαν τα παιδιά μεταξύ τους και αν και ήταν η πρώτη φορά που επικοινωνούσα με αυτό τον τρόπο και δεν ήξερα καθόλου τους ανθρώπους που μιλάω, σε καθημερινή βάση από ένα σημείο και ύστερα , άρχισα να νιώθω μια οικειότητα λες και τους ήξερα χρόνια!

Αυτός ήταν και ο λόγος που αποφάσισα  όταν ήρθε η μέρα που θα γινόταν το 3ο Live, στις 29 Ιανουαρίου 2006,να πάω να τους γνωρίσω!

Ο πρώτος άνθρωπος που μίλησα και γνώρισα από κοντά ήταν ο Κώστας , parateristas και έπειτα με πλησίασαν με το υπέροχο χαμόγελο τους η Δήμητρα (dimitrapan) , πάντα ζεστή και φιλική , και η Πόπη (soulessome), η οποία με πήρε απ’ το χέρι και με σύστησε και σε άλλα μέλη όπως Eleni, Jorge, Desmar , Kifa , Thank, Manblaz, anzella77 , Gl και δεν θυμάμαι ποιους άλλους!

Επέστρεψα μετά τις συστάσεις στην θέση μου , που με περίμεναν οι φίλες μου...«εξερευνούσα» τον χώρο , τους ανθρώπους και παρακολουθούσα το Live!

Θυμάμαι ότι κάποια στιγμή κουραστήκαμε απ’ την ορθοστασία και γκρινιάζαμε (γυναίκες!)….τότε ένας καλός άνθρωπος, ο panos35, μας παραχώρησε ένα σκαμπό και χώρο στο τραπεζάκι του για να ακουμπήσουμε τα ποτά μας και τα πράγματα μας!

Όταν φύγαμε , νωρίτερα απ’ το τέλος του Live ήμουν ενθουσιασμένη για την αντιμετώπιση, την ζεστασιά , την οικειότητα και το καλό κλίμα που είχε η συνάντηση.

16.01.07 

Δεν φανταζόμουν ποτέ την εξέλιξη που θα είχε η εγγραφή μου στο Music Heaven!

Μπορεί με πολλούς απ’ αυτούς να μη βλεπόμαστε συχνά , λόγο των υποχρεώσεων  μας , αλλά όποτε τους δω είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα απ’ την τελευταία φορά που τους είδα!

Φυσικά έχουμε περάσει (και περνάμε) και ατελείωτες, υπέροχες βραδιές στο Blue Note που πάντα κρατάνε μέχρι το πρωί!

Τολμώ να πω , όσο και αν φαίνεται υπερβολικό ότι έχω κάνει φίλους με αφορμή το Music Heaven. Η σχέση μου με τον καθένα είναι διαφορετική και ιδιαίτερη και μπορεί με κάποιους απ’ αυτούς η σχέση μας να μην έχει αναπτυχθεί όπως με άλλους, αλλά η εκτίμηση μου είναι μεγάλη!

Αν και θα το ήθελα πολύ να αναφέρω ονόματα και να πω δυο λογάκια για τον καθένα δεν θα το κάνω , αφενός γιατί υπάρχει κίνδυνος να ξεχάσω κάποιον και αφετέρου γιατί αν αρχίσω να γράφω για τον καθένα ξεχωριστά δεν θα τελειώσει το post ούτε αύριο!

Άλλωστε πολλοί απ’ αυτούς ξέρουν πολύ καλά τι θέση έχουν για μένα στην καρδιά και στην ζωή μου…

Τελειώνοντας δεν μπορώ να μην ευχαριστήσω τον Γιώργο (Jorge) για την κοινότητα που έχει δημιουργήσει που πλέον για πολλούς από εμάς δεν είναι απλά μια μουσική κοινότητα αλλά κάτι παραπάνω!!!

Παιδιά, σας ευχαριστώ όλους για τις όμορφες στιγμές που έχουμε περάσει!!!

Και εις άλλα με Υγεία!!!

Μετά από πολλές σκέψεις και συζητήσεις με τον εαυτό μου αλλά και με άλλους ανθρώπους έφτασα σήμερα να πιστεύω στην εσωτερική γαλήνη και ηρεμία.

Τίποτα τελικά δεν μπορούμε να προλάβουμε και τίποτα δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε με σιγουριά...

Δεν ξέρω αν είμαστε εγκαταλελειμμένοι στο έλεος κάποιας μοίρας , δεν ξέρω αν κάποιο χέρι καθοδηγεί την ζωή μας, ξέρω όμως ότι οι περισσότεροι από εμάς ενεργούμε χωρίς να υπολογίζουμε την προσωρινότητα.

Αλήθεια , πόσο προσωρινά είναι όλα;….ακόμα και οι σχέσεις…φιλικές ή ερωτικές.

Ξεκινάς κάποια, πάντα με την καλύτερη διάθεση και με την ελπίδα ότι θα είναι διαφορετική από κάποια άλλη και προσπαθείς να την κρατήσεις με όποιο όφελος.

Θες γιατί κουράστηκες να είσαι μόνος , θες γιατί έχεις ανάγκη να αγαπήσεις και να αγαπηθείς , έχεις ανάγκη να νιώσεις…πολλοί είναι οι λόγοι και ο καθένας προσπαθεί για τους δικούς του.

Όμως κάποια στιγμή όλα τελειώνουν. Και μένεις εσύ να αναρωτιέσαι τι έκανες πάλι λάθος…και ο άλλος ξεχνάει λόγια και στιγμές. Μετά από μια ή δυο εβδομάδες , ίσως περισσότερο , ίσως λιγότερο τι μένει; Ίσως κάποιες αναμνήσεις που ξεθωριάζουν με τον καιρό…ίσως ούτε και αυτές…ίσως κάποιο νούμερο τηλεφώνου στην ατζέντα…ίσως ούτε και αυτό…Δεν είναι κακό βέβαια…αφού έτσι συμβαίνει.

Η στεναχώρια είναι άδικος και περιττός πόνος. Κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα από ότι είναι και σε βάζει σε μια διαδικασία που δεν θα σε βγάλει πουθενά.

Αυτά λέει η λογική. Έτσι θα ήταν καλό να σκεφτόμαστε και να νιώθαμε καλά μετά από κάποιο χωρισμό , από μια φιλία που δεν κράτησε ή μετά από οποιαδήποτε “απώλεια”.

Ποιος όμως μπορεί να κάνει λογικές σκέψεις; και αν μπορεί , για πόσο μπορούν να κρατήσουν , όταν υπάρχει μια καρδιά που αντιστέκεται σε αυτές και δεν ξέρει να λειτουργεί προγραμματισμένα; Ξέρει μόνο να νιώθει , να πονά , να χαίρεται και να λυπάται.

Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός…λένε οι πολλοί...δεν ξέρω αν αυτό ισχύει τελικά...εξαρτάται από πολλά πράγματα...Ισχύει πάντως συχνά.Πιστεύω όμως πως ο χρόνος απλά παγώνει τα συναισθήματα ...μέσα μας υπαρχει πάντα αυτό που μας πόνεσε...δεν παύει να υπάρχει...μόνο ξεχνιέται...άλλωστε πρέπει να προχωράμε...

Με πιάνω μερικές φορές να μετανιώνω για κινήσεις που έχω κάνει ή για κάποια συμπεριφορά που είχα. Μετά όμως σκέφτομαι ότι δεν έχω λόγο να μετανιώνω για κάτι γιατί χωρίς αυτά που έκανα , δεν θα ήμουν αυτή που είμαι…Μου αρκεί όταν πλαγιάζω το βράδυ να κοιμηθώ να έχω την συνείδηση μου καθαρή. Γι’ αυτό παλεύω πάντα με τον εαυτό μου και όταν έχω κάνει κάτι που για το οποίο δεν νιώθω καλά , μου το κρατάω για πολύ καιρό και με τρώει σαν σαράκι…

Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν οι όμορφες στιγμές και οι χαρές θα είχαν την ίδια σημασία εάν δεν είχαμε νιώσει πριν τον πόνο. Σκέφτομαι αν θα μου άρεσε να ήμουν ένας πέτρινος τοίχος που από μέσα του δεν μπορεί να περάσει η λύπη…μερικές φορές με πληγώνει η σκέψη ότι πιθανότατα θα έπρεπε να γίνω πιο σκληρή , λιγότερο δοτική και πιο απρόσωπη απέναντι σε καταστάσεις αλλά συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ και πως μου αρέσει όπως είμαι τελικά και ας γίνομαι αρκετές φορές ράκος.Ας απογοητεύομαι και ας ξέρω πως πρέπει πάλι να αρχίσω απ' την αρχή και να ξανα πείσω τον εαυτό μου ότι την επόμενη φορά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά...

Όπως για να γίνει όμορφή μια πέτρα πρέπει να την σκαλίσεις , για να πετύχεις κάποιο στόχο σου, πρέπει να παλέψεις και να ιδρώσεις  έτσι και για  να χωρέσει η καρδιά όλα τα ευχάριστα συναισθήματα πρέπει πρώτα να γεμίσει με λύπη , για να νιώσεις την ευτυχία πρέπει πρώτα να ποτιστείς από δυστυχία. Ξέρω ότι έτσι είναι το σωστό γιατί όμως δεν μπορώ να το δεχτώ 100%?

Δεν ξέρω τι πρέπει να περάσω ακόμα. Νιώθω ότι όλα τα παραπάνω τα έχω ζήσει. Νιώθω πως έχω ξεχειλίσει από λύπη , έχω ιδρώσει και έχω παλέψει έχω ποτιστεί με δυστυχία…τι άλλο απομένει να περάσω? Δεν ξέρω…

Μερικές φορές σκέφτομαι πως όσο πλησιάζω την ευτυχία εκείνη απομακρύνεται , σαν να παίζουμε κυνηγητό και μόλις πάω να την πιάσω μου ξεφεύγει…ίσως τελικά μου αξίζει να την βλέπω από μακριά ή να την βλέπω στους άλλους…Ποιος ξέρει τι και αν πληρώνω…ίσως αμαρτίες κάποιας προηγούμενης ζωής…ίσως πρέπει να αδειάσω σε αυτή την ζωή για να γεμίσω σε κάποια άλλη εφόσον και αν υπάρχει…ίσως ευτυχία τελικά να είναι η χαρά να την κυνηγάς και όλο αυτό το παιχνίδι να την  αποκτήσεις…ίσως αν την αγγίξεις να χάσει την έννοια και την αξία της , να ξεθωριάσει…ίσως εγώ πολλές φορές να μη βλέπω την ευτυχία που απλώνεται γύρω μου και να την ζω χωρίς να το καταλαβαίνω…ίσως...

Εμπνευσμένη από κείμενο στο βιβλίο "Άνοιξη και Χειμώνας ή Επειδή ακόμα Αγαπώ" του Βασίλη Σακκά.

Στο Blog μου, μέχρι τώρα, έγραφα σύμφωνα με την διάθεση που είχα εκείνη την στιγμή.

Σήμερα, θα πάω κόντρα στον εαυτό μου και ενώ η διάθεση μου δεν είναι για να γράψω κάτι χιουμοριστικό , εγώ θα γράψω κάτι χιουμοριστικό!

Τι στο καλό , Παρασκευή είναι! Πολύ κουραστική η σημερινή ημέρα αλλά το σημαντικό είναι ότι είναι Παρασκευή!

Θα δω τους φίλους μου απόψε και σίγουρα θα περάσουμε καλά. Θα ξεχαστώ μαζί τους και ότι με προβληματίζει, με στεναχωρεί ή με εκνευρίζει, θα τα αφήσω στο πίσω μέρος του μυαλού μου και θα τα ξεθάψω όταν θα είμαι μόνη, μακριά από όλους και από όλα ή μπορεί και να μη το ξεθάψω καθόλου…Σαββατοκύριακο έρχεται!

Ας χαμογελάσουμε λοιπόν , μπορεί τελικά να είναι μεταδοτικό!!! 

Αν τσιρίζεις για 8 χρόνια, 7 μήνες και 6 μέρες, θα δημιουργούσες ηχητική ενέργεια που θα αρκούσε για να ζεστάνεις μία κούπα καφέ!

(Δεν νομίζω ότι αξίζει τον κόπο!)

* Ο οργασμός από ένα γουρούνι κρατάει 30 λεπτά!!!!

(Στην επόμενη ζωή μου, θέλω να είμαι γουρούνι! Πως όμως το κατάλαβαν αυτό, και γιατί το έψαξαν;; )

* Αν χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο, χρησιμοποιείς 150 θερμίδες την ώρα.

(Μην το δοκιμάσετε στο σπίτι.... Στην δουλειά ίσως;;; Εν τω μεταξύ, ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω το θέμα με το γουρούνι...)

* Οι άνθρωποι και τα δελφίνια είναι τα μοναδικά όντα στην γη που κάνουν σεξ όχι μόνο για την αναπαραγωγή, αλλά και για ευχαρίστηση. (θεωρητικά μιλώντας)

(Γι αυτό ο Φλίπερ το δελφίνι στην γνωστή σειρά της τηλεόρασης, συνεχώς χαμογελούσε; Και τα γουρούνια έχουν 30 λεπτά οργασμό?
Δεν μου φαίνεται δίκαιο αυτό!)

* Οι δεξιόχειρες άνθρωποι ζουν κατά μέσο όρο 9 χρόνια περισσότερο από τους αριστερόχειρες.

(Αν χρησιμοποιείς και τα δύο χέρια, χωρίζεις την διαφορά των χρόνων στα δύο?)

* Το μυρμήγκι μπορεί να σηκώσει 50 φορές το βάρος του, και να τραβήξει 30φορές το βάρος του, και πέφτει πάντα στην δεξιά πλευρά όταν ζαλιστεί.

(Το μυρμήγκι από τι ζαλίζεται? Πίνει μπύρα BUD? Πλήρωσαν οι φορολογούμενοι πολίτες για αυτήν την έρευνα?, θα ήθελα κάποιος να μου δώσει μια υπεύθυνη απάντηση σε αυτό το θέμα!)

* Οι πολικές αρκούδες, είναι αριστερόχειρες!

(Καλά, και ποιος νοιάζεται γι αυτό? Και πως το ανακάλυψαν? Τις ρώτησαν με ποιο χέρι γράφουν?)

* Το γατόψαρο, έχει πάνω από 27,000 γευστικές απολήξεις.

(Τώρα τι είναι ΤΟΣΟ νόστιμο στον πάτο της λίμνης... ποιος ξέρει!)

* Οι ψύλλοι μπορούν πηδήξουν 350 φορές το μήκος του σώματός τους. Είναι σαν να πηδάει ένας άνθρωπος ένα ολόκληρο γήπεδο ποδοσφαίρου!

(30 λεπτά οργασμός.... Το φαντάζεστε? Και γιατί μόνο τα γουρούνια?)

* Μια κατσαρίδα ζει για 9 μέρες χωρίς το κεφάλι της πριν πεθάνει από ασιτία.

(Τρομακτικό! Μπρρρρ....)

* Το αρσενικό "αλογάκι της Παναγιάς" δεν μπορεί να εκσπερματώσει όσο το κεφάλι του είναι συνδεμένο ακόμα με το σώμα του. Έτσι το θηλυκό, τον βοηθάει την κατάλληλη στιγμή, αποκεφαλίζοντάς τον.

("-Αγάπη μου, τελειώνω τώρα, ναι, ναι, ναι... Τι κάνεις αγάπη μου?...Μη το κεφάλι μου... πονάει.. ΑΑΑΑΑΑΑΑ". Τουλάχιστον τα γουρούνια περνάν Καλύτερα!)

* Μερικά λιοντάρια, ζευγαρώνουν 50 φορές την ημέρα...

(Εγώ πάντως εξακολουθώ να θέλω να είμαι γουρούνι στην επόμενη ζωή μου! Προτιμώ την "Ποιότητα" από την "Ποσότητα")

* Οι πεταλούδες μυρίζουν με τα πόδια τους.

(ουουου... πολύ φετιχιστικό!)

* Το μάτι της στρουθοκαμήλου είναι μεγαλύτερο από τον Εγκέφαλό της.

(Ξέρω κάποιους που έχουν το ίδιο πρόβλημα!)

* Τα χρυσόψαρα δεν έχουν εγκέφαλο.

(Και τέτοιους ξέρω!)

Μετά από όλες αυτές τις έρευνες, ένα πράγμα έχω να πω:

ΤΥΧΕΡΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ !!!

Καλό Σαββατοκύριακο!!!

Τραγούδι Ονείρου

papago 

Εκεί που διασταυρώνονται τα βουνά.

Στην κορυφή του βουνού, ούτε ξέρω που.

Περιπλανήθηκα εκεί που το μυαλό

και η καρδιά μου έμοιαζαν χαμένα.

Έφυγα μακριά. 

Τα στοιχεία για την ύπαρξη μουσικής των Ινδιάνων είναι ελάχιστα.

Τα όργανα που χρησιμοποιούσαν ήταν φτιαγμένα από πρόχειρα και φθαρτά υλικά και είχαν σαν σκοπό την δημιουργία ρυθμού στους χορούς και όχι την μελωδία. Κρόταλα, τύμπανα και ραβδιά που χτυπούσαν πάνω σε γεμάτα σακιά ή κάθε άλλου είδους σκληρά αντικείμενα, δημιουργούσαν το ρυθμό στους χορευτές. Οι χορευτές έπρεπε να εξαγνιστούν μέσω της νηστείας και της φαρμακευτικής αγωγής, πλένοντας το σώμα και λούζοντας τα μαλλιά, πάντα κάτω από την προσεκτική καθοδήγηση του μάγου της φυλής.

Στους ινδιάνους της Αμερικής η χορευτική «πίστα» είχε τέσσερα απαραβίαστα σημεία. Το καθένα από αυτά έπαιρνε το όνομά του από μια θεότητα-κυρίαρχο σε ένα από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Στους Τσερόκι αυτά τα σημεία ήταν τα εξής: ανατολή: χώρα του ήλιου, βορράς: κρύα χώρα, δύση: σκοτεινιασμένη χώρα, νότος: wahala.

Καθένα από αυτά είχε το δικό του χρώμα και το κάθε χρώμα είχε συμβολική σημασία. Το άσπρο μαζί με το κόκκινο φέρνουν ειρήνη και υγεία, το κόκκινο μονάχο του φέρνει επιτυχία σε μια αρχινημένη προσπάθεια, το μπλε φέρνει νίκη ενάντια σε έναν κακό εχθρό και το μαύρο φέρνει θάνατο. (Ο συμβολισμός των χρωμάτων διαφέρει από φυλή σε φυλή.)

Οι ινδιάνοι της νοτιοδυτικής Αμερικής είχαν μια μεγάλοι ποικιλία σε χορούς. Υπήρχαν χοροί τυπικοί και σοβαροί, αλλά και κοινωνικοί και χιουμοριστικοί, καθώς και θεραπευτικοί χοροί.

Χαρακτηριστικοί είναι οι θεραπευτικοί χοροί στους Ναβάχο , και τα θεραπευτικά τους τραγούδια, που ήταν ουσιαστικά εννιαήμερες πολύπλοκες τελετές, με εξαγνισμούς θεραπευτικές αγωγές και με αποκορύφωμα τον τελικό ολονύκτιο χορό.

Στους Μαντάν, μια φυλή των Ντακότα, η κύρια ετήσια γιορτή τους ήταν ο χορός του βουβαλιού. Οχτώ άντρες, φορώντας δέρματα βουβαλιών και αφού έχουν βαφτεί με μαυροκόκκινο ή λευκό χρώμα, μιμούνται τις πράξεις των βουβαλιών. Κρατούν στο δεξί τους χέρι ένα κρόταλο και στο άλλο ένα ραβδί δυο μέτρων. Στην πλάτη τους κουβαλούν ένα δεμάτι από πράσινα κλαδιά ιτιάς. Στέκονται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ενώ δυο άντρες ντυμένοι αρκούδες στέκονται στο κέντρο και απειλούν να ορμήσουν σε όποιον επέμβει στην τελετουργία. Ταυτόχρονα, οι παρευρισκόμενοι συμμετέχουν στην όλη τελετουργία χτυπώντας σακιά και ψάλλοντας. Την τέταρτη μέρα μπαίνει στην κατασκήνωση ένας άνδρας μεταμφιεσμένος σε κακό πνεύμα και διώκεται με πέτρες.

Οι χοροί του διαβόλου είναι συνηθισμένοι ανάμεσα στους ινδιάνους και σκοπός τους είναι η εκδίωξη των κακών πνευμάτων από την φυλή.

Ιεροί χοροί υπήρχαν ακόμη και σε τελετουργίες ταφής όπου στενοί συγγενείς κόβονταν και μαύριζαν τα πρόσωπά τους.

Προς το τέλος του 18ου αιώνα πολλοί Ινδιάνοι της βόρειας Αμερικής θεωρούσαν ότι εάν διεύθυναν μια τελετή γνωστή ως χορός των φαντασμάτων, οι μειωμένοι ζωικοί πληθυσμοί και οι αποθανόντες συγγενείς θα αποκαθίσταντο.

Οι Αμερικάνικες αρχές προσπάθησαν να απαγορεύσουν τα θρησκευτικά τελετουργικά των ινδιάνων , συμπεριλαμβανομένου του χορού των φαντασμάτων, του χορού των ήλιων, και του χορού της λατρείας του peyote.  

Στον Καναδά επικράτησαν οι ίδιες περιοριστικές τάσεις.  

Στα πιο πρόσφατα έτη, οι κυβερνητικές αρχές έχουν υιοθετήσει μια πιο ενθαρρυντική στάση απέναντι στην πρακτική της πνευματικότητας των ιθαγενών.

Ερωτικό Τραγούδι

Nahuatl 

Δεν ξέρω αν έλειψες ποτέ.

Κοιμάμαι μαζί σου, ξυπνώ μαζί σου.

Αν τα σκουλαρίκια στα αυτιά μου κουδουνίσουν

ξέρω είσαι εσύ που κινείσαι στην καρδιά μου. 

Τραγούδι  

Eskimo 

Και ξαναθυμάμαι τις μικρές μου περιπέτειες.

Όταν ξανοίχτηκα με ένα θαλασσινό άνεμο

στο καγιακ μου και νόμισα πως κινδύνευα.

Οι φόβοι μου

Που θεωρούσα μεγάλους

για όλα τα επίγεια

που έπρεπε να βρω και να αποκτήσω.

Κι όμως υπάρχει μόνο ένα μεγάλο πράγμα

το σπουδαιότερο πράγμα :

να ζήσω για να δω στα καλύβια και στα ταξίδια

τη μεγάλη μέρα που ξημερώνεικαι

το φως που γεμίζει την γη.  

Πηγές :

www.nea-acropoli.gr

www.multiforums.gr

Βιβλιογραφία : Στα ίχνη του Ανέμου-Ινδιάνικη Ποίηση

Εκδόσεις Οδός Πάνος.

Δεν έχω όρεξη σήμερα.

Και είχα ξυπνήσει με κέφια το πρωί…

Πώς έρχονται και φεύγουν τα άτιμα…

Μάλλον η βαρεμάρα θα είναι μεταδοτική!

Που θα πάει και μένα θα μου περάσει…

Βασικά ,θα ήθελα να ήμουν σε μια παραλία τώρα.

Να καθόμουν στην άμμο ή στα βότσαλα , να άκουγα μουσικούλα , να ακουγα το κυματάκι να σκάει στην ακτή και απλά να κοίταζα την θάλασσα και να έφευγα με το νου...

Ωραία θα ήταν...

Τι κάνω εδω?

Γυρίζω σπίτι μετά το μάθημα οδήγησης και παίρνω τηλέφωνο την Βικούλα να την ενημερώσω , όπως είχαμε συνεννοηθεί, ότι είμαι σπίτι για να έρθει.

- Είμαι σπίτι! Εσύ πού είσαι;

- Έξω για φαγητό με τον Γιάννη. Θα περάσω μετά από εκεί.

- Οκ. Τα λέμε!!!

Και τώρα? Τι κάνω τώρα?

Αποφασίζω να ξεφυλλίσω μια και είχα καιρό να το κάνω , τα λευκώματα που έχω φυλάξει από τα παιδικά , μαθητικά μου χρόνια!

Μπαίνω στο δωμάτιο. Ανοίγω το ντουλάπι. Κοιτάζω…τίποτα. Ξανακοιτάζω…τίποτα! Μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι!

«Καλά, πότε τα πήρα από εδώ; Και που τα έβαλα;»

Αρχίζει το ψάξιμο…

1ο Συρτάρι : Τίποτα ενδιαφέρον. Όλα καλά. Παραμένω όσο μπορώ ψύχραιμη και συνεχίζω.

2ο Συρτάρι: Πρώτη θέα κάποια περιοδικά που λυπάμαι να πετάξω. Από κάτω τους όμως κρύβεται ένα κίτρινο τετράδιο. Η ετικέτα του γράφει Έσοδα- Έξοδα Ε-Μ.( Το «Ε» ή αφεντομουτσουνάρα μου….το «Μ» , το παρελθόν μου.) Το ξεφυλλίζω…ξυπνάει μνήμες, αισθάνομαι ότι αρχίζω να χάνω έδαφος , όχι για τον Μ, ούτε για τα έξοδα που βλέπω μέσα, αλλά για τον λόγο που είχαν γίνει τότε…Το χαζεύω κολλημένη κάμποσα λεπτά.

«Χαζή, για κάποιο λόγο το είχες βάλει στο πάτο του συρταριού την προηγούμενη φορά. Και καλά το ξέθαψες,τι το άνοιξες;»

Το κλείνω βιαστικά , κλείνω και το συρτάρι και συνεχίζω την έρευνα…

3ο Συρτάρι: Ωραία! Κάτι ξεχασμένες σερπαντίνες , τα κοχύλια μου , ένα μπλοκ ζωγραφικής της ανιψιάς μου, μια φωτογραφία της ανιψιάς μου και ουψ , 2 φάκελοι με έλασμα.. «Τι να έχω φυλάξει εδώ;» σκέφτομαι και αμέσως μετά «τι με περιμένει;»

Λευκός φάκελος : Εργασίες της σχολής , έτους 1998.Τις διαβάζω…σταματώ για λίγο…χαμογελώ…νοσταλγώ…«Δεν με παίρνει!» σκέφτομαι. « Καλύτερα να γυρίσω στο 2007!»

Μαύρος Φάκελος: Ουαου! Οι αλληλογραφίες μου!!! Έτους…έτους …19ξέχασα!!!

Το ίδιο σκηνικό με παραπάνω. Μου παίρνει περισσότερο χρόνο βέβαια γιατί τα χρόνια είναι πολύ πιο πίσω και οι αναμνήσεις εκείνης της εποχής πολύ περισσότερες επίσης…!Τις βγάζω απ’ την ζελατίνα και τις κοιτάζω μια –μια. Βρίσκω και κάτι προσκλήσεις σε πάρτι , έτους 1989! Πάλι δεν με παίρνει! Ας ξαναγυρίσω στο 2007!!!

Σηκώνομαι απ’ το πάτωμα…αλλάζω τοποθεσία έρευνας και πάλι μια απ’ τα ίδια.

Στο κομοδίνο του διπλανού δωματίου , η διάθεση που μου προκάλεσε το 2ο συρτάρι επιστρέφει και χαλάει αυτή που μου προκάλεσαν οι παιδικές μου αναμνήσεις.

Πάλι αντικείμενα , χαρτιά και διάφορα άλλα του παρελθόντος.

Κολλάω ξανά…διαβάζω…θυμάμαι μα δεν νοσταλγώ αλλά εξακολουθώ να διαβάζω…

«Γιατί δεν το κλείνεις το ρημαδο-συρτάρι αφού σε χαλάει;

Καμία αντίδραση.

«Καλέ , κλείσ’ το λέμε!»

Τίποτα…

«Χριστέ μου , γιατί το τηλέφωνο ή το κουδούνι δεν χτυπάνε όταν πρέπει και χτυπάνε πάντα όταν δεν πρέπει;Πού είναι η Βίκυ; και τι κάνουν αυτά εδώ; Θα τα πετάξω! Γιατί τα κρατάω; Θα τα πετάξω!!!»

Ακινητοποιημένη στο πάτωμα…

«Ωραία , σήκω πάνω να τα πετάξεις τώρα!»

Τίποτα…

Τα παρατάω στο πάτωμα και πιάνω 2 φακέλους ταχυδρομείου. Γράμματα που μου είχε στείλει η Βίκυ όσο σπούδαζε στην Πάτρα! Υπέροχα!!! Πάω να διαβάσω το πρώτο…χτυπάει τηλέφωνο… πρώτη σκέψη «Όχι τώρα ρε γμτο!»  , 2η σκέψη « Δόξα το Θεό, θα ξεκολλήσω απ’ το πάτωμα!»

Ήταν η Βίκυ. Μου αναγγέλλει ότι έχει φτάσει (και με καλή παρέα!) , παρκάρουν και ανεβαίνουν.

Τσαλακώνω τα καταραμένα χαρτιά , παίρνω ότι άλλο άχρηστο και τα βγάζω στο μπαλκόνι. Βάζω τα γράμματα στο συρτάρι και τρέχω να σουλουπωθώ γιατί είμαι με τις πιτζάμες….

Κουδούνι….!Χαμόγελο!

Άνοιγμα Πόρτας…

Χαμόγελα , αγκαλιές , φιλιά!

Αυτό ήταν…τα ξέχασα όλα…

Τα λευκώματα δεν τα βρήκα!

Θυμήθηκα ότι τα έχω φυλάξει σε μια κούτα στο πατάρι μαζί με άλλα πολύτιμα.

Το θέμα είναι ότι μετά τα σοκ που πέρασα σήμερα , δεν ξέρω αν θα τα ψάξω.

Φοβάμαι πως αν το κάνω , κινδυνεύω να κολλήσω στο πατάρι περιμένοντας πάλι κάποιο τηλέφωνο , κουδούνι ή την Βίκυ να με ξεκολλήσουν!!!

Επέστρεψα!!!

Τώρα γιατί χαίρομαι δεν ξέρω μια και για να γράφω σημαίνει ότι επέστρεψα στο γραφείο…

Για τις διακοπές μου δεν έχω και πολλά να πω.

Μέχρι και τις 3/01 μια χαρά ήταν μέχρι που μετά από άγριο κυνηγητό με έπιασε και μένα αυτή η ριμάδα η γρίπη και μου χάλασε την ησυχία και τα σχέδια για το πώς θα περάσω την άδεια μου.

Επιβεβαίωσα λοιπόν για ακόμη μια φορά πως δεν είμαι και πάρα πολύ τυχερή απ’ την μια και απ’ την άλλη ότι στο γραφείο προσπαθούν με κάθε τρόπο να μου δείξουν ότι δεν πρέπει να παίρνω άδεια μια και κάθε φορά που αποφασίσω να συμπληρώσω το μαγικό χαρτάκι Χορήγησης Αδείας και αφού την πάρω , δεν πρόκειται να την ευχαριστηθώ!!!

Anyway, πάει πέρασε αυτό, πάμε παρακάτω…

Χθες το βράδυ , αφού είδα ότι καλό και κακό είχε η Tv αποφασίζω κατά τις 02:30 να την κλείσω (είδα τόσο τηλεόραση αυτές τις μέρες όση δεν είχα δει ολόκληρο το 2006!) μπας και αποφασίσει ο Μορφέας να ‘ρθει να με πάρει και να ταξιδέψουμε παρέα στην χώρα των ονείρων. Περίμενα , ξανά περίμενα πουθενά ο Μορφέας. (Άντρες! Σπάνια πιστοί στα ραντεβού τους! Μόνο στην αρχή , στα καλοπιάσματα , μετά….τέλος πάντων, ας μη ξεφεύγω απ’ το θέμα  μου).

Ανοίγω λοιπόν το φως και κοιτάζω το βιβλίο με τα σήματα πάνω στο γραφείο , σηκώνομαι να το πάρω να το ξεφυλλίσω για ακόμα μια φορά, αλλά εκείνη την στιγμή πέφτει το μάτι μου σ’ ένα συλλεκτικό βιβλιαράκι που είχε εκδώσει κάποιο περιοδικό , το οποίο μέσα περιέχει τις ποιο πετυχημένες Ερωτήσεις ενός Ζαλισμένου Αθηναίου! Πιθανόν να έχετε διαβάσει κάποιες απ’ αυτές. Προσωπικά όποτε έπεφτε στα χέρια μου το περιοδικό που την δημοσιεύει , ήταν η μόνη σελίδα του που διάβαζα!

Επειδή λοιπόν εγώ είμαι μια Ζαλισμένη Αθηναία και επειδή  χθες γέλασα πολύ με κάποιες απ’ τις ερωτήσεις του δημοσιογράφου σας παραθέτω μερικές απ’ αυτές ελπίζοντας να γελάσετε και εσείς!

Αν μια παρέα αποτελείται από μια μεγαλόσωμη Παρασκευή , έναν Αναστάσιο και έναν Πασχάλη, μπορεί να αποκαλείται για συντομία «εορταστικό τριήμερο;»

Είναι λογικό αυτοί που επιμένουν στο εμφιαλωμένο νερό, να βάζουν μέσα παγάκια από νερό βρύσης;

Πού είναι επιτέλους αυτές οι άκρες του πουθενά ώστε είναι όλοι τόσο σίγουροι κάθε φορά ότι βρίσκονται στη μέση του;

Η φράση «Αλί , αλί και τρισαλί» θα μπορούσε να λέγετε συνοπτικά «Πενταλί»;

Όταν μια κουτσή Μαρία πατάει πόδι, που ακριβώς στηρίζεται;

Έχει εμφανιστεί ποτέ έστω και ένας ανιψιός του «Μπάρμπα Στάθη»;

Είναι λογικό τα νοσοκομεία να έχουν παντού γύρω ταμπέλες που γράφουν «Ησυχία», αλλά μέσα να φωνάζουν τους γιατρούς από τα μεγάφωνα;

Πόση ακριβώς απόσταση είναι ένα «ρούπι»;

Γιατί ο Τζείμς Μποντ σπεύδει αμέσως να απαντήσει ποιος είναι, ενώ υποτίθεται ότι είναι μυστικός πράκτορας;

Δεδομένης της ταχύτητας ενός μέσου λαγού, το στιφάδο δεν θα έπρεπε να ανήκει στα Fast Food;

Τα ασανσέρ που μιλάνε σε κάθε όροφο, επιτρέπονται στα κτίρια του Μπάμπη «Βωβού»;

Τελικά αυτός ο κουφός , άνοιξε ποτέ την πόρτα του;

Πώς λέγεται επισήμως ο κάτοικος της Μαλακάσας;

Είναι αρκετές αυτές που έγραψα ή να γράψω κι άλλες? :)

Καλή Εβδομάδα!!!

Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά σε όλους!

Πρώτη μέρα της αδείας μου και δεν άντεξα στο πειρασμό να γράψω , μια και βρίσκομαι σε χώρο που εχει internet!!!

Ζωντανή σύνδεση λοιπόν με το σπίτι της Βίκυς, όπου είμαστε μαζεμένοι

(Lουκία, Deos και Mprizas! O Stasakos μας έφυγε πριν λίγο...:( )

και πριν λίγο τελειώσαμε ένα επιτραπέζιο ενδιαφέρον παιχνίδι γνώσεων που έφερε ο Γιάννης!!! 

Η ομάδα μας (Stasis, Deos), νίκησε μια και σταθήκαμε πιο τυχεροί στην ερωτήσεις!

Ελπίζω στα επιτραπέζια να μην ισχύει αυτό που ισχύει και στα χαρτιά και να χάσουμε στην αγάπη!!!

Τώρα η παρέα μου χαλαρώνει στους πολύ ωραίoυς καναπέδες της Βίκυς και της Λουκίας!

Νομίζω ότι είναι η ώρα να πάω μαζί τους!!!

Κάτι λένε πάλι και γελάνε!!!

Παώ και εγώωωωωω!

Θα τα πούμε σύντομα!!!

Να περνάτε καλά!!!!!!!!!! :)