Τα άφησα όλα πίσω μου για λίγο…μάλλον σχεδόν όλα…πήρα την σκέψη κάποιων ανθρώπων μαζί μου… 

Και εσύ…και εσύ κάποιες στιγμές ήσουν εκεί! Ερχόσουν και σε έδιωχνα…ερχόσουν και έφευγες!

Δεν μας χώρισε η απόσταση τελικά… 

Ωραία ήταν! Σκέφτομαι πως, στις διακοπές όλα τα προβλήματα είναι σαν να μην υπάρχουν! 

Έχουν μαγικές ιδιότητες τελικά!

Τέρμα το διάλλειμα όμως , τα κεφάλια μέσα! 

Είναι τόσα πολλά μες το μυαλό μου, που έχουν γίνει κουβάρι!!!

Έχω πήξει στην δουλειά , αλλά αυτό δεν είναι κάτι που με ενοχλεί , αντίθετα θα έλεγα είναι κάτι που μου αρέσει στην παρούσα φάση! 

Σταμάτησα τώρα για λίγο….Ήθελα να γράψω, να «ξελαφρώσω» όπως χαρακτηριστικά λέω!

Είναι τόσα πολλά!

Καινούργιες αρμοδιότητες στην δουλειά…Τις περίμενα πως και πως και για την ακρίβεια το επιδίωξα να υπάρχουν!Με κούρασε το ίδιο πράγμα 5 χρόνια τώρα!

Το θέμα είναι ότι μαζί με τις καινούργιες , έχω και τις παλιές και θα τις έχω για καιρό ακόμα!

Δεν γίνεται όμως δουλειά έτσι!!! Πώς μπορώ να «μάθω» αυτά που πρέπει για την νέα μου θέση , όταν με απασχολεί και θα με απασχολεί επ’ αόριστον και η παλιά μου αρμοδιότητα!

Χρειάζομαι χρόνο να κάνω αυτό που μου αρέσει περισσότερο!!! Μπορεί κάποιος να μου δώσει λίγο χρόνο!!! Επίσης γίνεται για μια φορά σε αυτή την εταιρεία , να μην είμαι το παιδί για όλες τις δουλειές!!! Κουράστηκα!!!

Και έπειτα , έχω και εσένα στο μυαλό μου τελευταία… 

Πού με θυμήθηκες μετά από τόσο καιρό;Καλά δεν ήσουν ήσυχος μακριά μου! Τι γυρεύεις πάλι ; Τι θες; Νέους μπελάδες;

Αφού το ξέρεις πως για εσένα όλα αυτά τα χρόνια μόνο μπελάς ήμουν …”το βασανάκι σου” , όπως έλεγες… 

Είσαι από τους ανθρώπους που παίδεψα πολύ…

Λάθος timing…ναι ήταν… 

Τώρα;

Πας γυρεύοντας για νέες περιπέτειες και εγώ δεν έχω καμία όρεξη…

Δεν έχω καμία όρεξη για γκρίνιες , δεν έχω καμία όρεξη να βάλω στον εαυτό μου τα διλλήματα του τότε και δεν έχω καμία όρεξη να δω την ιστορία να επαναλαμβάνεται… 

Το ξέρω πως θα επαναληφθεί και το ξέρεις καλά και εσύ! Πριν καν αρχίσουμε , πάντα ήξερα το τέλος…. Και τώρα το ξέρω, άρα γιατί θες να αρχίσουμε κάτι που γνωρίζουμε ακριβώς πως θα τελειώσει; 

Οι Παλιές Αγάπες πάνε στον Παράδεισο… Η δικιά μου γιατί επιμένει να θέλει να ζει στην Κόλαση ;

 Υπάρχουν και άλλα…μέσα σε αυτό το μυαλό , (που ώρες-ώρες αμφιβάλω αν υπάρχει!) είναι και άλλα πολλά… 

Υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτομαι και προσπαθώ να καταλάβω τι ζητούν….

Υπάρχουν λάθη που έκανα και άλλα που συνεχίζω να κάνω , αλλά δεν μετανιώνω ούτε στιγμή…

Υπάρχουν αποφάσεις που αποφεύγω να πάρω…

Υπάρχει το άγχος και η έννοια μου να ικανοποιώ αυτούς που αγαπώ…

Υπάρχουν πράγματα που θέλω να κάνω αλλά δεν έχω χρόνο…

Και άλλα…

Παρόλα αυτά νιώθω καλά….Ναι είμαι καλά! 

Προς το παρόν και μέχρι να λυγίσω πάλι…

Το πλήρωμα του χρόνου με φοβίζει μόνο… 

Μόνο αυτό…

Πάει καιρός από τότε που έγραφα ότι θέλω να φύγω για λίγο…Τότε βέβαια , οι λόγοι της τάσης για φυγή ήταν διαφορετικοί και πιο συγκεκριμένοι. Δεν ήθελα απλά να φύγω , ήθελα να ξεφύγω…  

Φαντάζομαι, όλοι θα περνάμε περιόδους που δεν μας χωράει ο τόπος, που όλα μοιάζουν άδεια και κενά…αυτό που συνέβαινε εκείνη την περίοδο… 

Τώρα , θέλω απλά να φύγω , δεν θέλω να ξεφύγω από τίποτα πέρα της ρουτίνας και της καθημερινότητας! Μόνο να φύγω για λίγο μακριά από την Αθήνα!

Έφτασε η ώρα να το κάνω!!!

Αρχική μου σκέψη απ’ την στιγμή που συνειδητοποίησα ότι του Αγ. Πνεύματος είναι τριήμερο , ήταν να πάω στην Κρήτη!  Να συναντήσω τον Μιχάλη , την Αιμιλία και να περάσω ξανά όμορφες στιγμές στο υπέροχο αυτό νησί!

Στην πορεία όμως υπήρξαν διάφοροι παράγοντες που δυσκόλευαν την θέληση μου αυτή.

Με χάλαγε η ιδέα  ότι θα μείνω Αθήνα , μια και δεν είχα και κατ’ επέκταση δεν είχαμε σαν παρέα συζητήσει για κάποια εξόρμηση σε άλλα μέρη! 

Όλα αυτά μέχρι την στιγμή που ο Γιάννης (Deos) ανακοίνωσε ότι ετοιμάζει τις βαλίτσες για την Θεσσαλονίκη…Τσίμπησε το ψάρι! Και για την ακρίβεια τσίμπησαν τα ψάρια αφού μετά τον Γιάννη ακολούθησα εγώ και μετά από μένα η Βίκυ(lvicky)!

(Λείπει βέβαια ο ΜΕΝΑ μας , από αυτό το ταξίδι (stasis), λόγω των Στρατιωτικών υποχρεώσεων , αλλά θα αναπληρώσουμε αυτό το ταξίδι με άλλα που θα κάνουμε όλοι μαζί στο μέλλον!)

Η Θεσσαλονίκη ήταν ένα απωθημένο μου! Έχω ακούσει τόσα για αυτή την πόλη, που πότε δεν είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ!

«Θα σε μαγέψει….» μου λένε.

Είναι και τόσοι άνθρωποι εκεί που θέλω πολύ να γνωρίσω!

Χρειαζόμουν λοιπόν μόνο μια αφορμή και καλή παρέα! Υπήρξαν και τα δυο την κατάλληλη στιγμή!

Έτσι , σήμερα το βράδυ μαζί με τα πράγματα μου , θα γεμίσω την βαλίτσα μου με όλη την καλή μου διάθεση , με όμορφες σκέψεις και εικόνες αγαπημένων προσώπων , θα αφήσω πίσω την μελαγχολία που μου προκαλεί ο καιρός , (ο οποίος δεν θα έλεγα ότι είναι και ο κατάλληλος για ταξίδι) και ότι με στεναχωρεί και με προβληματίζει και θα φύγω…!  

Πρώτα ο Θεός ,το τρένο θα σφυρίξει αύριο στις 09:20 και εμείς θα είμαστε μέσα για να ξεκινήσει ένα όμορφο τριήμερο στην Θεσσαλονίκη!!! 

Εντυπώσεις και νέα από Τετάρτη που θα γυρίσω στο γραφείο , μια και την Τρίτη φρόντισα να πάρω άδεια για να ξεκουραστώ από τις διακοπές μου!!!

Χμ…Με τον Εαυτό μου δεν ξέρω τι να κάνω…

Να τον πάρω μαζί ή μήπως να τον αφήσω να προσέχει το σπίτι; 

Καλό Ταξίδι σε εμάς αλλά και σε όσους αποδράσουν αυτές τις μέρες! 

Καλά να περάσουμε και καλά να περάσετε ότι και αν κάνετε!!! 

Να προσέχετε!!!

Λένε τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής…

Μπορείς να τα διαβάσεις λένε… 

Να δεις μέσα τους την αλήθεια ή το ψέμα…

Να φτιάξεις δικές σου εικόνες…

Να ταξιδέψεις… 

Βλέμματα…

Ερωτικά , παθιασμένα…

Βλέμματα που κοιτούν λυπημένα

Βλέμματα που χαμογελούν

Βλέμματα μελαγχολικά ….

Βλέμματα που προκαλούν ή που σε κοιτούν αδιάφορα… 

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ικανό να διαβάσει τα μάτια…

Δεν έχω διακρίνει ποτέ ψέμα πίσω από μια ματιά…

Έχω όμως νιώσει να ταξιδεύω , να σαστίζω , να χάνομαι μέσα σε ένα βλέμμα…

Δεν ξέρω αν όσα μου «έλεγαν» εκείνη την στιγμή ήταν αλήθεια…

Ξέρω όμως ότι ήταν το πιο διαπεραστικό βλέμμα που έχω αντικρίσει ποτέ….

Το Θυμάμαι… 

Κοιτώντας μέσα του ήταν σαν να βλέπω φλόγες αναμμένες…

Απορροφούσαν το μυαλό και την ψυχή μου και έμενα εκεί…

Σαν να ‘μουν σε ένα μονοπάτι που στο βάθος του είχε φως…

Ένα φως που με μάγευε…

Φλόγες….αυτές θυμάμαι καθαρά….δυο φλόγες…

Ένιωθα ανήμπορη να τραβήξω το δικό μου βλέμμα από πάνω τους…

Κάποιες στιγμές φοβόμουν…Φοβόμουν μήπως αυτό το βλέμμα δεν ήταν αληθινό…ποτέ όμως δεν θα το μάθω…δεν θέλω και δεν με νοιάζει… 

Μόνο τότε κατέβαζα τα μάτια μου...για λιγο...μόνο για λίγο...γιατί αμέσως με τραβούσαν σαν μαγνήτης...

Με διάβαζε αυτό το βλέμμα…το ξέρω ότι με διάβαζε…

Μου προκαλούσε αναστάτωση... 

Ένιωθα σαν να αδειάζω…

Ένιωθα ρίγος και την καρδιά μου να χτυπάει πιο δυνατά και έπειτα σαν να μην αγγίζω την γη…ελεύθερη πετούσα μέσα τους… 

Μάτια…

σαν γαλάζιες ήρεμες θάλασσες που φουρτούνιαζαν ξαφνικά και με τραβούσαν στον βυθό τους…ύστερα γαλήνευαν ξανά…σαν παλίρροιες…

Μάτια…

Σαν τον ουρανό…άλλοτε συννεφιασμένα και άλλοτε φωτεινά… Άλλοτε πετούσαν κεραυνούς και άλλοτε μέσα τους έλαμπε ο ήλιος...

Όχι , δεν υπήρχε θυμός μέσα σ'αυτα τα βλέμματα...

Ήταν βλέμματα δυο ανθρώπων που ζούσαν το κάθε λεπτό που περνούσαν μαζί...

Ζούσαν και ταυτόχρονα νοσταλγούσαν αυτό που θα έχαναν...

Σαν να ήθελαν ο ένας, να χορτάσει τον άλλο...

Σαν να ήθελε ο ένας, να ζήσει μια άλλη ζωή μέσα στα μάτια του άλλου...

Ήταν τα βλέμματα δυο ανθρώπων που ήθελαν να νιώσουν ελεύθεροι...

Έχεις νιώσει ελεύθερος μέσα από ένα βλέμμα;

Έχεις νιώσει εγκλωβισμένος; Ανήμπορος ;

Φυλακισμένος;

αλλά να θες να μείνεις μέσα σ’ αυτή την φυλακή; 

Δεν ξέρω αν τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής….

Το πιστεύω αλλά δεν μπορώ να το διακρίνω… 

Ξέρω πως τότε , το ένιωσα για πρώτη φορά... 

Ξέρω ότι υπάρχουν βλέμματα που μπορούν να ηλεκτρίσουν την ατμόσφαιρα και μέσα τους να νιώσεις έντονα συναισθήματα…  

...Τα βεγγαλικά σου μάτια φέγγουν σαν τον φώσφορο

σαν νυχτερινά καράβια που περνούν τον Βόσπορο...

Καλό Απόγευμα...

Λίγη ζέστη κάνει και τσουπ τα κλιματιστικά στο Φουλ!

Που να 'ρθει και κανένας καύσωνας δηλαδή!

Και να 'σου το Emaki χωρίς φωνή!

Και σήμερα που μιλάω δηλαδή σαν Νταλικέρης μιλάω!

(Όχι ότι έχουν τίποτα οι άνθρωποι! Μη παρεξηγηθούμε κιόλας!!! )

Πήγα στον γιατρό...και αν και δεν περιμενα τίποτα διαφορετικό , ξαφνιάστηκα με την ποσότητα! Φάρμακα...!Με αυτά που μου έδωσε εν το μεταξύ ,αισθάνομαι πιο άρρωστη απ' οτι είμαι!

Σιγά καλέ!Δεν είμαι και του Θανατά!!!

Δεν τα μπορώ καθόλου τα φάρμακα!!!Με τα βίας θα πιω και αφού πρέπει!

Τι κακό και με αυτούς τους γιατρούς! Αμέσως να σε γεμίσουν χαπάκια!!!

Πάρε αντιβίωση , πάρε αντιφλεγμονώδη και να τα πιείς όλα με γεμάτο στομάχι γιατί είναι δυνατά!!!

Μάλιστα , τώρα μας φώτισες!

Για να περάσει ο λαιμός , θα πάρω 3-4 κιλά και θα αποκτήσω και πρόβλημα στο στομάχι!!!

Λέμε τώρα…!

Πάντως ,φοβάμαι πως μόλις τελειώσω την θεραπεία μου , απ' τον εθισμό θα βγαίνω στο δρόμο και θα τραγουδάω το "Χαρμάνης και άφραγκος μεσάνυχτα Αθήνα..."

Τα χάπιααααααααααα μου!!!!

Anyway...

Ένα ανεκδοτάκι για να κλείσει η εβδομάδα που δεν ήταν και η καλύτερη μου , νομίζω είναι ότι πρέπει!!!

Άντε να πάνε κάτω τα φαρμάκια και όχι τα φάρμακα...:)

Μια γριά κυρία, άνω των 90, αλλά καλοστεκούμενη,   
μπαίνει σ' ένα φαρμακείο.

-  Καλημέρα σας κύριε, έχετε  ασπιρίνες;   -  Ναι, χωρίς αμφιβολία.

-  Έχετε παυσίπονα ;  -  Βεβαίως. Κανένα πρόβλημα.

-  Έχετε αντιρρευματικά;   -  Είναι βέβαιο ότι έχουμε...

-  Έχετε  Viagra;   - Βεβαιότατα.

-  Έχετε χάπια για τις ρυτίδες;   -Έχουμε και τέτοια.

-  Έχετε αλοιφή για  τις αιμορροΐδες;   - Προφανώς.

-  Έχετε σόδα για το στομάχι;   - Βεβαίως έχουμε.

-  Έχετε φάρμακα για το συκώτι;   - Μάλιστα.

-  Έχετε αγχολυτικά;   - Μάλιστα χωρίς αμφιβολία.

-  Έχετε υπναγωγά;   -  Ναι, Ναι, έχουμε.

-  Έχετε φάρμακα για την μνήμη;   -  Ναι…..Μερικά !

-  Έχετε μπαστούνια;   -  Προφανώς.

-  Έχετε στρώματα για τους ηλικιωμένους;  -Μα , φυσικά.

- Έχετε ...

-  Επιτέλους Κυρία μου... είμαστε ένα επαγγελματικό φαρμακείο!
Έχουμε όλα τα απαραίτητα προϊόντα! Ποιο είναι το πρόβλημά σας;

-  Στο τέλος του μήνα, παντρεύομαι τον Δαμιανό, που είναι 95 ετών.  
Θα θέλαμε να ξέρουμε αν μπορούμε να δηλώσουμε  λίστα γάμου σε σας.

Καλό Σαββατοκύριακο!!!

Έλαβα σήμερα ένα πάρα πολύ όμορφο e-mail με τον τίτλο, 

«Εικόνες Με Νόημα» 

Δυστυχώς δεν έχω την δυνατότητα να περάσω εδώ άλλες εικόνες και με δυσκολία επέλεξα μια… 

Έπειτα θέλησα να επισκεφθώ την σελίδα μια και αυτά που διάβασα στις συγκεκριμένες εικόνες που φάνηκαν κάτι παραπάνω από ενδιαφέροντα. 

Γράφω για να σας προτείνω να κάνετε και εσείς μια βόλτα στο site.

www.pravsworld.com 

Στην αρχική σελίδα του θα δείτε το «xperience pravs world»

www.pravsworld.com/new/xperience 

Εκεί κρύβονται οι εικόνες με νόημα… 

Μη μείνετε όμως μόνο εκεί!

Ψάξτε λίγο το site….

Θα ανακαλύψετε όμορφα πραγματάκια…

Πιστέψτε με αξίζει τον κόπο!

Καλό Απόγευμα!:)

Απόσμασμα Από το Ημερολόγιο Μου... 

28/2/2000

Δεν είναι προδοσία καρδιά μου ο λόγος που πονάς

είναι η ανοησία που πάντα κουβαλάς.

Άνοιξε τα μάτια και θα δεις

τότε θα κρίνεις και θα κριθείς

όχι από ξένους καρδιά μου

από την ίδια την ματιά μου!

Δεν ξέρω τι ακριβώς αισθάνομαι απόψε, νομίζω πως είμαι ανόητη.

Κάθε φορά ίδιος πόνος, κάθε φορά τα ίδια λάθη.

Δεν έχω μάθει να είμαι αυστηρή με τους άλλους, ξέρω να είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου, αλλά δεν αρκεί, και αυτό πόνο προκαλεί.

Έμαθα κάτι απόψε, μια αποκάλυψη, μια αποκάλυψη που ήταν μέσα στην ψυχή κρυμμένη, μια σκέψη που δεν έλεγε να βγει, όμως να τη τώρα μπροστά μου ζωντανή.

Αν πονάω; Σου είπα δεν ξέρω τι αισθάνομαι, μάλλον θυμό. Θυμό για κείνους μα πολύ περισσότερο για μένα.

Φοβήθηκα πάλι να αντιμετωπίσω την αλήθεια όταν έπρεπε αφήνοντας να με παρασύρει το συναίσθημα (αχ! αυτό το συναίσθημα, πόσα λάθη έχω κάνει για χάρη του) και τώρα αναπόφευκτα η αλήθεια φανερώνεται και εγώ αντιμέτωπη για άλλη μια φορά με τα λάθη και τους φόβους μου.

Αργά ή γρήγορα θα ερχόταν αυτή η στιγμή, πάντα έρχεται...

Πότε θα βάλεις μυαλό εαυτέ μου; Πότε θα πάψεις να είσαι επιπόλαιος και ρομαντικός;

Πότε θα βρεις το θάρρος να αντιμετωπίζεις την αλήθεια από την αρχή για να αποφεύγεις τα λάθη; Πότε;!!! 

Δεν θυμάμαι για ποιον ακριβώς λόγο το είχα γράψει αυτό τότε… 

Δεν με απασχολεί αυτό όμως… 

Διαπιστώνω ότι δεν έχω αλλάξει και πολύ από τότε… 

Δεν έχω ωριμάσει?

Μα είμαι τόσο σίγουρη ότι έχω… 

Υπάρχει περίπτωση να ωριμάζω αλλά να μην αλλάζω…;

Ιδού η απορία...

Καλό Μας Απόγευμα! 

 :)

Είχα υποσχεθεί σε παλιότερο Post ότι θα παραθέσω εδώ τον Νόμο του Μέρφυ…

«Αν είναι να πάει κάτι στραβά, θα πάει»

ή καλύτερα τους νόμους της γκαντεμιάς!!! 

Σήμερα από τους 12 νόμους μου έτυχαν οι εξής : 

Νόμος του τηλεφώνου… 

Νόμος του Τσιγάρου…5 κάηκαν στο τασάκι σήμερα!!! Τουλάχιστον αυτό κατά κάποιον τρόπο ήταν για καλό μου!!! 

Νόμος του Καφέ…με την διαφορά ότι εμένα ήταν παγωμένος και μέχρι να τελειώσω την δουλειά με την Προϊσταμένη μου , είχαν λιώσει τα παγάκια και το καφεδάκι μου ήταν νερό!!! 

Καλά τα πήγα …δεν έχω παράπονο!!! :)

Φυσικά κατά διαστήματα έχουν εφαρμοστεί όλοι οι Νόμοι επάνω μου!!! 

Νόμοι της τύχης γιατί δεν υπάρχουν;  

Α! Έχω ανακαλύψει και έναν ακόμα νόμο της γκαντεμιάς! 

Νόμος του Φαγητού : Όταν αποφασίσω να πάρω το μεσημεριανό μου και ενώ τα πράγματα γύρω μου είναι ήρεμα , ξαφνικά θα αρχίσει να επικρατεί πανικός!!!

Θέλουν να μου πουν κάτι?

Και μια άσχετη απορία , με αφορμή την ταλαιπωρία που τραβήξαμε με δυο συναδέρφους για να φτάσουμε σήμερα στην δουλειά…ταλαιπωρία που οφειλόταν στην απεργία κάποιων μέσων μεταφοράς….

Γιατί λέμε ότι έχει κίνηση , απ’ την στιγμή που τίποτα δεν κινείται στους δρόμους; :)

Αν μου δώσει κάποιος απάντηση σε αυτό , ειλικρινά θα του είμαι ευγνώμων!!! Την έχω χρόνια αυτή την απορία!!! Δεν μπορεί! Κάποιος λόγος θα υπάρχει! :D 

Νόμοι Της Γκαντεμιάς!

01. Ο νόμος της σειράς: Αν περιμένεις σε σειρά και αποφασίσεις να πας στη δίπλα που κινείται πιο γρήγορα, είναι αποδεδειγμένο ότι αυτή που άφησες θα αρχίσει να κινείται πιο γρήγορα.

02. Ο νόμος του τηλεφώνου: Όταν καλείς, λάθος αριθμό ποτέ δεν είναι απασχολημένο.

03. Ο νόμος της μηχανικής επιδιόρθωσης: Μόλις τα χέρια σου γεμίσουν με γράσο ή άλλο υλικό που λερώνει, θα σε πιάσει φαγούρα στη μύτη ή κάπου άλλου.

04. Ο νόμος του εργαστηρίου: Οποιοδήποτε αντικείμενο και αν πέσει, θα κυλήσει προς το λιγότερο προσιτό για εσένα μέρος.

05. Ο νόμος του λεωφορείου: Όταν είσαι στη στάση αρκετή ώρα και αποφασίσεις και ανάψεις τσιγάρο, τότε θα έρθει το λεωφορείο.

06. Ο νόμος του τσιγάρου: Μόλις ανάψεις τσιγάρο, θα προκύψει κάτι που πρέπει να κάνεις, μέχρι το τσιγάρο να καεί από μόνο του.

07. Ο νόμος του άλλοθι: Εάν πεις ψέματα στη δουλειά, ότι άργησες επειδή π.χ. έσκασε το λάστιχο του αυτοκινήτου, την επόμενη μέρα το λάστιχο θα σκάσει πραγματικά.

08. Ο νόμος του αφρόλουτρου: Μόλις βυθιστείς στην μπανιέρα και έχεις χαλαρώσει, θα χτυπήσει το τηλέφωνο.

09. Ο νόμος της συνάντησης: Η πιθανότητα να συναντήσεις κάποιον που ξέρεις, αυξάνεται όταν είσαι με κάποιον που δεν θέλεις να σας δουν μαζί.

10. Ο νόμος του αποτελέσματος: Όταν ένα μηχάνημα δεν δουλεύει και προσπαθήσεις να το αποδείξεις στον ειδικό που έχει έρθει να το φτιάξει, τότε θα δουλέψει.

11. Ο νόμος του θεάτρου: Τα άτομα που έχουν θέσεις όσο πιο μακριά γίνεται από το διάδρομο, φτάνουν πάντα τελευταίοι.

12. Ο νόμος του καφέ: Μόλις φτιάξεις ζεστό καφέ στη δουλειά, το αφεντικό θα σου ζητήσει να κάνεις μια δουλειά που θα διαρκέσει ακριβώς μέχρι να κρυώσει ο καφές.

Δεν έχω ξυπνήσει καλά σήμερα…

Όχι δεν φταίει το ξενύχτι…

Πολλές φορές δεν ξέρω τι κάνω και γιατί το κάνω…

Δεν ξέρω τι λέω και γιατί το λέω…

Έχω και μια ανησυχία...

«Είμαι καλά….» είναι η κλασσική απάντηση όταν σε ρωτάνε τι κάνεις…

Και τι να πεις?Αν αρχίσεις και λες δεν θα τελειώσεις ποτέ! 

Δεν είναι ψέμα βέβαια…καλά είμαι…έτσι νομίζω δηλαδή… 

Ωραία ήταν το Σαββατοκύριακο!:)

Πολύ ξενύχτι , πολύ καλή παρέα και θάλασσα!!!

Τέλεια! :)

Γιατί τώρα όμως με έχει πιάσει η βλακεία έτσι ξαφνικά…

Ίσως φταίει το ότι βλέπω την άλλη μεριά! Την γενική αδιαφορία γύρω μου…Βλέμματα που λένε , δεν με νοιάζει τι θα κάνεις…εγώ προχωράω και εσύ μείνει πίσω!

Και δεν με πειράζει που «προχωράνε» , αυτό είναι καλό , αυτό είναι κάτι που το χαίρομαι για τους ανθρώπους που αγαπάω…αυτό που με στεναχωρεί είναι το «δεν με νοιάζει» που δεν λέγεται αλλά το νιώθεις…

Αυτό που με πειράζει είναι που εγώ μένω πίσω ακριβώς γιατί οι άλλοι προχωράνε…δεν φταίνε αυτοί , ίσως να φταίω εγώ που δεν κοίταγα την πάρτη μου όταν έπρεπε…φταίνε και οι συνθήκες…

Αυτό που με στεναχωρεί όμως περισσότερο είναι που οι άλλοι θέλουν να μένεις πίσω…Αυτό είναι βαρύ! Σε πνίγει σαν θηλιά! Αν θέλουν μπορούν να σε «βοηθήσουν» να κάνεις ένα βήμα μπροστά, αλλά δεν το κάνουν για να σε αφήσουν πίσω!!! Θέλουν όλα τα φώτα πάνω τους!

Και εσύ τι κάνεις;….κάθεσαι σαν χαζή και κοιτάς!!!

Δικό σου είναι το πρόβλημα όχι δικό τους!!!

Το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει , είναι να έχω τα φώτα πάνω μου!

Μη χτυπιέσαι, χτύπα ένα fiesta!!!

Δεν θέλω να σκέφτομαι έτσι…Δεν θέλω…!!!

Γιατί τώρα με έχει πιάσει η βλακεία έτσι ξαφνικά…;

Έμυ , συγκεντρώσου!!! 

Ξύπναααααααααααααααααα!

Έχεις δουλειά λέμεεεεεεεεεεεε!

Καλά είμαι τώρα...Ξέρεις εσύ...Ξελάφρωσα! ;)

Γμτο...πάλι δεν μπαίνει η υποδιαστολή στον τίτλο!

Καλημέρα Μας & Καλή Εβδομάδα!!!

Τρυγύρω μου , Kinezes_trexoun_gimnes και η Lvicky , αντί να πάρει τα βουνά , άρχισε να φωνάζει Μακροοοοοοοοοο!

Ε, τι να κάνω και εγώ μετά από αυτό!!!

Είπε μια ιδέα ο Kinezes_trexoun_gimnes και εγώ την κάνω πράξη!!!

Ορίστε λοιπόν....

Makropoulos Hits!!!!

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ

Ψάχνω κάτι να βρω
Να ξεφύγω από σένα
Για να πάψω να ζω
Μακριά σου ένα ψέμα

Ψάχνω κάτι να βρω
Το πιοτό δε με πιάνει
Πάω να τρελαθώ
Έτσι που με χεις κάνει

Δεν πάει άλλο
Ένα μαρτύριο να ζω
Σ’ ένα κενό να ακροβατώ
Και να αμφιβάλω

Δεν πάει άλλο
Θέλω από σένα να σωθώ
Απ’ τη καρδιά και το μυαλό μου να σε βγάλω

Δεν πάει άλλο
Δεν πάει άλλο
Δεν πάει άλλο

Ψάχνω τρόπο να βρω
Μα οι νύχτες πονάνε
Ότι και να σκεφτώ
Πάλι εσένα θυμάμαι

Ψάχνω κάτι να πιω
Το πιοτό δε με πιάνει
Πάω να τρελαθώ
Έτσι που με χεις κάνει

Δεν πάει άλλο
Ένα μαρτύριο να ζω
Σ’ ένα κενό να ακροβατώ
Και να αμφιβάλω

Δεν πάει άλλο
Θέλω από σένα να σωθώ
Απ’ τη καρδιά και το μυαλό μου να σε βγάλω


Δεν πάει άλλο
Ένα μαρτύριο να ζω
Σ’ ένα κενό να ακροβατώ
Και να αμφιβάλω

Άιντε και Καλό Σ.Κ!!!

:) :) :) 

Εκείνο το απόγευμα της Τρίτης στον Πειραιά , ξύπνησε μνήμες και ζωντάνεψε στα μάτια μου στιγμές…

Με είδα απάνω στον Αετό….Σε είδα να μου κρατάς το χέρι για να με βοηθήσεις να ανέβω… 

Μνήμες, εικόνες και στιγμές που ξαναβίωσα για λίγο όταν πήρα στα χέρια μου τις φωτογραφίες...

Ήταν τότε πριν 10 περίπου χρόνια που μας είχες πάρει μαζί σου για να μας ξεναγήσεις στον χώρο που δούλευες , για να μας γνωρίσεις τους «καραβίσιους» φίλους σου…

 «Ο Αετός» ήταν αυτός που από τότε που σταμάτησες τα μακρινά ταξίδια , σε κρατούσε μακριά μας αλλά συγχρόνως τόσο κοντά… 

Η κουζίνα σου εκεί ήταν πολύ μικρή για να εκφράσεις όλο το μεγαλείο της τέχνης σου , αλλά εσύ ήσουν αρκετά μεγάλος σε αυτό που έκανες για να μην σου δημιουργούν πρόβλημα τέτοια εμπόδια… 

Βέβαια , το γεγονός ότι μαγείρευες μια ζωή για πολλά άτομα , μας δημιουργούσε "οικογενειακό πρόβλημα" μια και όταν μαγείρευες στο σπίτι , τα φαγητά σου ήταν πολύ πικάντικα και πολύ αλατισμένα! «Για 4 μαγειρεύεις , όχι για 14» σου λέγαμε χαριτολογώντας...  

Η δύναμη της συνήθειας βλέπεις…35 χρόνια στα καράβια , «τάιζες» ολόκληρο το πλήρωμα! Πώς 6-7 ή 12 μήνες που έμενες μαζί μας να σε βγάλουν από αυτή την συνήθεια! 

Δεν ξέρω γιατί αγαπάω τόσο πολύ την θάλασσα… Σε στέρησε από εμάς πολλά χρόνια…Σκέφτομαι ότι κανονικά θα έπρεπε να την μισώ… 

Ίσως όμως το γεγονός ότι μου έλεγες ιστορίες για τα ταξίδια σου , ίσως επειδή ξέρω πως τα πολύ όμορφα γράμματα που έγραφες στην μαμά και αργότερα σε όλους μας ήταν εμπνευσμένα και από εκείνη , ίσως τελικά επειδή εσύ την αγαπούσες τόσο πολύ να μου μετέδωσες και μένα την τόση αγάπη σου γι'αυτή...

Ο Αετός… 

Οι άνθρωποι αυτοί που ήταν μαζί σου στα ταξίδια σου με αυτόν , ήταν οι ίδιοι που εκείνη την Κυριακή στο Πόρτο Ράφτη , σε είδαν να ανοίγεις τα φτερά σου και να «πετάς» σαν τον Αετό , για άλλα μακρινά μέρη , για εκείνο το τελευταίο ταξίδι... 

Άραγε εκεί που είσαι , έχει γύρω σου θάλασσα...;

Y.Γ. Γιώργο, ευχαριστώ για τις φωτογραφίες...

Ναι, το έχω παραδεχθεί πολλές φορές και είναι κάτι που φυσικά ισχύει.

Για μένα το να εκφράζομαι μέσα απ’ τον γραπτό λόγο , είναι κάτι παραπάνω από τρόπος έκφρασης…είναι ανάγκη.

Είναι η στιγμή που βγάζω από μέσα μου ότι με τυραννάει σε έναν συνεχή διάλογο με τον εαυτό μου , ψάχνοντας ο ένας να βρει τον άλλο και οι «δυο» την "λύση" του κάθε προβλήματος , ερωτηματικού ή σκέψης…

Είναι κάποιες φορές όμως , που αρνούμαι να κάτσω αντιμέτωπη με τον Εαυτό μου….

Ξέρω ότι θα με κρίνει (και πιστέψτε με , είναι πολύ σκληρός κριτής) για οτιδήποτε έχω κάνει που δεν εγκρίνει και ξέρω πως αυτή η κριτική του θα με πονέσει και θα με παρασύρει πάλι σε δύσβατα μονοπάτια.

Εαυτέ μου , το ότι δεν σου μιλώ και δεν σου γράφω τις τελευταίες μέρες , δεν είναι γιατί δεν έχω θέματα να «συζητήσω» μαζί σου, δεν είναι ότι σε έχω ξεχάσει ή ότι σε έχω αφήσει πίσω.

Δεν είναι ότι δεν έχω να σου γράψω... 

Σε έχω ανάγκη άλλωστε γιατί εσύ είσαι αυτός που κρατά τις ισορροπίες και τα όρια.

Όμως όχι τώρα…

Τώρα απλά θέλω για λίγο, να μη σκέφτομαι…

Το ότι δεν σου γράφω , είναι και αυτό από ανάγκη , όπως όταν σου γράφω…

Άλλωστε , οι ρόλοι εναλλάσσονται…

...Κάνε μια ευχή

να μη χαθώ όπου πάω

μια προσευχή

να μάθω τι ζητάω

Στη διαδρομή

θα σβήσω οτι ξέρω

μια μουσική

καινούργια θα σου φέρω

Μην τρομάξεις αν χαθώ

μη με ψάξεις, θα σε βρω εγώ

μη με ψάξεις, θα σε βρω

όταν θα 'χω μάτια να σε δω

μην με ψάξεις

μην τρομάξεις

θα σε βρω εγώ…

Έξυπνος ο πιτσιρικάς!!!

Χωρίς περισσότερα σχόλια από εμένα!

Απολαύστε τον!!!

:) 

Ένας πατέρας περνώντας από τη κρεβατοκάμαρα του γιου του έμεινε κατάπληκτος όταν είδε το κρεβάτι του ωραία στρωμένο και όλα τακτοποιημένα και καθαρά. Μετά είδε ένα φάκελο τοποθετημένο σε περίβλεπτη θέση στο μαξιλάρι. Όνομα παραλήπτη “Μπαμπάς”.

Με το χειρότερο προαίσθημα, άνοιξε το φάκελο και διάβασε το γράμμα με τρεμάμενα χέρια: 

Αγαπημένε μου πατέρα, 

Με μεγάλη μου λύπη και θλίψη σου γράφω, γιατί κλέφτηκα με την καινούργια μου φιλενάδα και ήθελα έτσι να αποφύγω τη σύγκρουση με εσένα και τη μαμά. Έχω βρει το πραγματικό πάθος με την Τζίνα και είναι τόσο συμπαθητική.

Ήξερα ότι δεν θα την εγκρίνατε εξαιτίας των σκουλαρικιών στη μύτη και στη γλώσσα, των τατουάζ, των κολλητών δερμάτινων ρούχων μοτοσικλέτας αλλά και επειδή είναι αρκετά μεγαλύτερη μου.

Αλλά δεν είναι μόνο το πάθος, μπαμπά. Είναι έγκυος. Η Τζίνα λέει ότι θα είμαστε πολύ ευτυχισμένοι μαζί.   Έχει δικό της τροχόσπιτο και μένει στο δάσος. Έχει μαζέψει αρκετά καυσόξυλα για όλο το χειμώνα.  Ονειρευόμαστε να αποκτήσουμε πολλά παιδιά.

Η Τζίνα μου άνοιξε τα μάτια, με έκανε να καταλάβω πως η μαριχουάνα δεν βλάπτει στην πραγματικότητα κανένα. Θα την καλλιεργούμε και θα την ανταλλάσσουμε με άλλα άτομα στη κοινότητα για όση κοκαΐνη και Ecstasy θέλουμε.

Εντωμεταξύ θα προσευχόμαστε ώστε η επιστήμη να βρει τη θεραπεία για το AIDS  και έτσι η Τζίνα να είναι καλύτερα, εξάλλου το αξίζει!  

Μην ανησυχείς για εμένα μπαμπά, είμαι 15 χρονών και ξέρω να φροντίζω τον εαυτό μου. Κάποια μέρα, είμαι σίγουρος πως θα έρθουμε πίσω να σας επισκεφτούμε για να γνωρίσεις τα εγγόνια σου. 

Ο Γιος σου, Πιτ 

Υ.Γ. Μπαμπά, τίποτα από τα προηγούμενα δεν είναι αλήθεια. Είμαι πέρα στο σπίτι του Νικ. 

Απλά ήθελα να σου θυμίσω πως υπάρχουν χειρότερα πράγματα στη ζωή από τον έλεγχο που είναι στο συρτάρι του γραφείου μου.

Σ’ αγαπώ πολύ!

Πάρε με όταν θα είναι ασφαλές για μένα να γυρίσω σπίτι. 

Καλό Σαββατοκύριακο!!!

Όταν το τηλέφωνο στο γραφείο χτυπήσει , πότε δεν ξέρεις τι θα ακούσεις! Απ’ το πιο σημαντικό , μέχρι το πιο αστείο , εκνευριστικό , παράξενο , λυπητερό και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο...! 

- Καλημέρα σας.

- Καλημέρα…

- Πού έχω πάρει?

Θα ήθελα να απαντήσω…( έλα ντε?) αλλά απάντησα

- Στην Εμπορική Δ/νση του …

- Α! μάλιστα! Μάλλον κάνω λάθος. Θέλω να μιλήσω με κάποιον για μια διαφήμιση!

-Καλά έχετε πάρει. Πείτε μου.

-Λοιπόν ακούστε , διαφημίζετε την ταδε εφημερίδα , η οποία έχει κάποιες ταινίες δώρο και κάποια από αυτές είναι τσόντα! Εγώ είμαι εκπαιδευτικός και το παιδί μου βλέπει αυτά τα πράγματα και με ρωτάει… «μαμά τι είναι αυτό; Μαμά τι είναι εκείνο;» και εγώ δεν ξέρω τι να της πω!

Παύση…ούτε και εγώ ήξερα τι να της πω!

-Μα καλά , με ακούτε...;

-Μάλιστα κυρία μου , σας ακούω , αλλά δεν ξέρω πως μπορώ να σας βοηθήσω!

-Μα είναι δυνατόν να διαφημίζετε τέτοια πράγματα;

-Λυπάμαι κυρία μου , αλλά δεν μπορώ να σας βοηθήσω. Δεν έχουμε την δυνατότητα να απορρίψουμε την διαφήμιση της συγκεκριμένης εφημερίδας για αυτό τον λόγο.

-Ναι άλλα εγώ είμαι εκπαιδευτικός…

-Κύρια μου , έχετε καλέσει στην γραμματεία…λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι για εσάς…

-Γραμματέας είστε ε; Μάλιστα…ναι αλλά εγώ πρέπει κάπου να τα πω!

Και κάπως έτσι συνεχίστηκε η συζήτηση , την ώρα που στο γραφείο έτρεχαν αλλά πολύ πιο σημαντικά θέματα!

Και τι να κάνεις? Δεν μπορείς και να το κλείσεις!

Μια άλλη φορά , κάποια κυρία μου έλεγε για τον γιο της που ήταν Στρατιωτικός και τώρα έχει πέσει σε κατάθλιψη…

Ήθελε να της δώσω το τηλέφωνο κάποιας ψυχολόγου!

Τι έγινε βρε παιδιά? Τρελάθηκα και εγώ!:D

Τουλάχιστον σε αυτές τις περιπτώσεις , υπήρχε μια ευγένεια στην όλη συζήτηση!

Έχουμε ακούσει και χειρότερα γιατί όπως είπε και η κυρία…

«….ναι αλλά εγώ κάπου πρέπει να τα πω!»

Χμ…και εγώ!!!

Καλημέρα σας ή Καλησπέρα σας!!!